Translate

Thursday 19 October 2017

Η ΦΑΡΜΑ ΤΩΝ ΖΩΩΝ - Εκπομπή στον ASTRA - Προϊστορία της Κύπρου - 19 /10 / 2017 - Με τον Γιώργο Κωνσταντίνου


19 /10 / 2017
Εκπομπή στον ASTRA 92,8 και 105,3 την Πέμπτη  19 10 2017, λίγο μετά τις 9:00 με την Σόνια Φιλίππου !!! Το θέμα μας θα είναι  " Προϊστορία της Κύπρου"  που θα μας το αναπτύξει ο φιλοξενούμενος μας Κος Γιώργος Κωνσταντίνου ειδικός Φυσιοδίφης , ερευνητής βιοποικιλότητας και φωτογράφος και κινηματογραφιστής ‘άγριας ζωής και πρόεδρος του συνδέσμου προστασίας φυσικής κληρονομιάς και βιοποικιλότητας της Κύπρου.



Tuesday 17 October 2017

Κινηματογραφώντας την κυπριακή οχιά (φίνα) - Εφημερίδα πολίτης 11/7/2017

See also

ΠΑΥΛΟΣ ΝΕΟΦΥΤΟΥ, 11.07.2017

Ξαφνικά η κουλουριασμένη φίνα ανασηκώνεται και καταφέρνει ένα αστραπιαίο δάγκωμα στον φακό του Γιώργου Κωνσταντίνου, ενώ την κινηματογραφούσε.

Μεσημέρι Δευτέρας στο Γέρι. Η θερμοκρασία στους 41˚C και ο ανεμιστήρας απέναντί μας να δουλεύει ασταμάτητα. Γύρω μας, σε γυάλινες προθήκες στους τοίχους του σαλονιού, ορθώνεται μια αυτοκρατορία από όστρακα. Καθόμαστε μπροστά από τον υπολογιστή και χαζεύουμε τους ήρωες των ντοκιμαντέρ του: τις δύο φώκιες που πέτυχε στη Γιαλούσα, το σμήνος των τεσσάρων γυπών στον κόλπο Επισκοπής, μικρές κουκουβάγιες να τρέφονται τη νύχτα με σαύρες, μια υγρή μέρα με περίεργα κοιτάγματα αγρινών, την αετογερακίνα να διατηρεί το περήφανο άπλωμα των φτερών, ακολούθως η φίνα που τινάζεται μέσα στο νερό του ποταμού.

«Το φίδι είναι έξυπνο ζώο;», ρωτώ τον Γιώργο Κωνσταντίνου.

«Είναι, αλλά περισσότερο λειτουργεί βάσει ενστίκτου».


 «Δάγκωμα» φίνας
Ξαφνικά η κουλουριασμένη μπεζ φίνα που συνάντησε στον κορμό του δέντρου νιώθει να απειλείται, σέρνεται ελάχιστα, ανασηκώνεται και καταφέρνει ένα αστραπιαίο δάγκωμα στον φακό του, ενώ κινηματογραφούσε.
Και όμως, για τον ίδιο το συγκεκριμένο δάγκωμα είναι τόσο αθώο σε σύγκριση με αυτό που νιώθει να του έχουν καταφέρει δημόσιοι και ιδιωτικοί φορείς: πάνω από 650 ντοκιμαντέρ για την κυπριακή βιοποικιλότητα, χιλιάδες φωτογραφίες και άλλα τόσα κινηματογραφικά πλάνα, συνεχίζουν να παραμένουν αναξιοποίητα από το κράτος και τους ιδιωτικούς φορείς, στους οποίους κάθε τόσο απευθύνεται. Είναι το προϊόν πείρας 50 χρόνων επαφής με τη βιοποικιλότητα, από έναν άνθρωπο που γνωρίζει πού να βρει και πώς να προσεγγίσει το κάθε τι, σε οποιοδήποτε μέρος της Κύπρου, οποιαδήποτε ώρα και όσο χρειαστεί. Εξάλλου για τον μικρό κύκλο των φυσιοδιφών και ερευνητών της βιοποικιλότητας, ο Γιώργος Κωνσταντίνου είναι ό,τι καλύτερο έχει η Κύπρος στην έρευνα απολιθωμάτων.



Απίστευτο: Πολύ πιθανόν νέο σπάνιο είδος φιδιού στην Κύπρο - - Του Γιώργου Κωνσταντίνου - Εφημερίδα πολίτης 16/10/2017

See also


ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ, 16.10.2017

Το χρώμα του είναι γκρίζο προς μπεζ και το κεφάλι του μαύρο. Ζει σε πετρώδη εδάφη, κρύβεται κάτω από πέτρες, σε σχισμές και κυρίως ζει μέσα στο χώμα.

Όλα έχουν ξεκινήσει το 2013 όταν ο γνωστός Αυστριακός μόνιμος κάτοικος Κύπρου Snake George, Hans-Jorg Wiedl ειδικός στα ερπετά, είχε ανακοινώσει ότι ανακάλυψε νέο είδος φιδιού για την Κύπρο.
Ο Hans είναι ένας από τους συγγραφείς του βιβλίου Αμφίβια και Ερπετά της Κύπρου.
Συγκεκριμένα έχει ισχυριστεί ότι βρήκε ένα φίδι στην περιοχή της Πάφου, το οποίο δεν είναι καταγραμμένο στην Κύπρο και δεν έχει αναφερθεί μέχρι τώρα από κανέναν.
Μετά τον ισχυρισμό του, ο λειτουργός του Τμήματος Δασών Χάρης Νικολάου τον επισκέφτηκε για να μάθει περισσότερες πληροφορίες, καθώς και να δει από κοντά το φίδι το οποίο ο Hans-Jorg Wiedl είχε συλλάβει και το είχε στο σπίτι του.
Του έδωσε μερικές πληροφορίες, αλλά όταν ο αρμόδιος λειτουργός θέλησε να πάρει δείγμα DNA για να μπορέσουν να ξεκινήσουν τη διερεύνηση του όλου θέματος, προς μεγάλη του έκπληξη άκουσε τον Hans να του λέει ότι δεν του το επιτρέπει.

Το φίδι που βρήκε ο Hans. Φωτογραφίες Χάρης Νικολάου:


 Μόνο τρεις
Του επέτρεψε όμως να βγάλει τρεις φωτογραφίες του φιδιού τις οποίες σας παρουσιάζω.
Ο Hans ζήτησε μάλιστα και ένα χρηματικό ποσό για να συνεχίσει τις έρευνες του με την ελπίδα να βρει και άλλα όπως είπε, αλλά φυσικά δεν του το έδωσαν.
Ο Hans έχει επίσης εκφράσει παράπονα ότι η κυβέρνηση δεν τον στήριξε, αλλά όμως αυτός είναι που πρώτος αρνήθηκε να δώσει το δείγμα DNA που του ζήτησαν.
Το είδος αυτό του φιδιού ζει σε χώρες της Μέσης Ανατολής και το δείγμα DNA θα βοηθούσε στη σύγκρισή του με αυτά και πολύ πιθανόν να αποτελεί ακόμα ένα ενδημικό είδος της Κύπρου, λόγω της απομόνωσής του στο νησιώτικο περιβάλλον.
Φυσικά σε τέτοιες περιπτώσεις ανεύρεσης νέων ειδών ένα και μόνο δείγμα δεν αποτελεί απόδειξη. Για να αποδειχθεί ότι πρόκειται για νέο είδος πρέπει να γίνει ταυτοποίηση με DNA,να γίνει έρευνα, να ανευρεθούν και αλλά άτομα και μετά να καταχωρηθεί ως νέο είδος.
Το θέμα τότε είχε σχολιαστεί και πολλοί είπαν ότι ο Hans είπε ψέματα για λόγους εντυπωσιασμού και άλλοι είπαν ότι το φίδι ήταν κατοικίδιο κάποιου που το έφερε από το εξωτερικό και του είχε ξεφύγει.
Και για να είμαι ειλικρινής ούτε και εγώ πίστεψα αυτόν τον ισχυρισμό.

Το φίδι που βρήκε ο Hans. Φωτογραφία Χάρης Νικολάου


Δεν έχει δηλητήριο
Το φίδι αυτό ονομάζεται black-headed dwarf snake ή Black-headed ground snake και επιστημονικά Rhynchocalamus barani η αλλιώς Rhynchocalamus melanocephalus, δεν έχει δηλητήριο και ανήκει στην οικογένεια Colubridae, όπως και το κοινό μας θερκό.
Συγκαταλέγεται στην κόκκινη λίστα των προστατευόμενων ειδών (IUCN Red List of Threatened Species), καθώς κινδυνεύει με αφανισμό και θεωρείται εξαιρετικά σπάνιο είδος.
Είναι μικρό σε μέγεθος φίδι και τα ενήλικα δεν ξεπερνούν τους 30 πόντους σε μήκος. Το φίδι που βρήκε ο Hans είχε μήκος περίπου 11 πόντους.
Το χρώμα του είναι γκρίζο προς μπεζ και το κεφάλι του μαύρο.
Ζει σε πετρώδη εδάφη, κρύβεται κάτω από πέτρες, σε σχισμές και κυρίως ζει μέσα στο χώμα, και λόγω του μεγέθους του είναι πολύ δύσκολο να εντοπιστεί. Τρέφεται κυρίως με έντομα.
Υπάρχει στη Συρία, Τουρκία, Ισραήλ, Ιορδανία, Αίγυπτο, Ιράν, Ιράκ, Σαουδική Αραβία, Καύκασο και Αρμενία.
Δεν έχει δοθεί άλλη συνέχεια σε αυτό το θέμα μέχρι σήμερα και ο Hans όπως φαίνεται δεν βρήκε δεύτερο δείγμα, μέχρι που στις 4/10/2017 συνέβη κάτι το συνταρακτικό.
Το δεύτερο δείγμα βρέθηκε και ο Hans επιτέλους δικαιώθηκε.
Μου ήρθε μήνυμα στο twitter από κάποιον άγνωστό μου βρετανό τουρίστα, ο οποίος παραθερίζει στην Πάφο με το όνομα Dave nics.
Ο Dave μου έστειλε δύο φωτογραφίες που έδειχναν να κρατά στο χέρι του ένα μικρό φιδάκι και με ρωτούσε αν ξέρω να του πω τι είδος φιδιού είναι.
Προς μεγάλη μου έκπληξη αναγνώρισα το φίδι που βρήκε ο Hans.
Σε διάφορες ερωτήσεις μου ο Dave μου είπε ότι το φίδι είχε πέσει μέσα στην πισίνα και δεν μπορούσε να βγει. Το έβγαλε έξω από το νερό και κρατώντας το στο χέρι του έβγαλε τις δύο φωτογραφίες που βλέπετε και μετά το ελευθέρωσε.
Όταν του εξήγησα πώς έχουν τα πράγματα ο Dave έτρεξε στο σημείο που το άφησε ελεύθερο, αλλά το φίδι δυστυχώς είχε γίνει καπνός.

Το φίδι που βρήκε ο Dave Νics. Φωτογραφίες Dave Νics:


 Η ύπαρξη του σπάνιου αυτού φιδιού
Με τα πιο πάνω γεγονότα είναι σίγουρο πλέον ότι η ύπαρξη του σπάνιου αυτού φιδιού στην Κύπρο είναι γεγονός.
Φυσικά αυτό για να επισημοποιηθεί χρειάζεται χρόνος, και όπως είπα πιο πάνω πρέπει να ανευρεθούν και άλλα δείγματα του φιδιού αυτού, να γίνει ταυτοποίηση DNA, να γίνει μια ολοκληρωμένη έρευνα και μετά να γίνει μια επίσημη ανακοίνωση από τους αρμοδίους που θα ανεβάσει τον αριθμό των φιδιών τις Κύπρου από οκτώ σε εννέα.
Είναι εκπληκτικό ότι ακόμα αναφέρονται νέα είδη χλωρίδας και πανίδας σε ένα νησί όπως η Κύπρος. Νέα είδη εντόμων, φυτών, ερπετών ακόμα και θηλαστικών.
Είναι γνωστό ότι το 2004 έχει ανακαλυφθεί νέο είδος τρωκτικού στην Κύπρο, ο κυπριακός ποντικός (Cypriot mouse - Mus cypriacus) (Cucchi et al., 2006) και μάλιστα είναι ενδημικό είδος της Κύπρου. Αποτελεί δε το πρώτο θηλαστικό ζώο που ανακαλύφθηκε σε ολόκληρη την Ευρώπη εδώ και εκατό χρόνια.
Ενδημικό είδος της Κύπρου σημαίνει ότι το είδος αυτό ζει στην Κύπρο και πουθενά αλλού στον κόσμο.
Όλα αυτά αποδεικνύουν και αναδεικνύουν ακόμα μια φορά τη σπάνια και θαυμαστή βιοποικιλότητα που έχουμε στον τόπο μας, η οποία αποτελεί τη φυσική μας κληρονομιά και πρέπει να προστατευτεί ως κόρη οφθαλμού.

 fanigeorge@hotmail.com


Χάρτης εξάπλωσης του φιδιού black-headed dwarf snake.

12 εικόνες από την ολική έκλειψη ηλίου [που αξίζει να δεις]- City Free press - Sigmalive - 22.8.2017


22.08.2017

Γιατί η επόμενη ολική έκλειψη θα γίνει το 2088 και μάλλον δεν την προλαβαίνουμε.
 
Το εντυπωσιακό φυσικό φαινόμενο της ολικής έκλειψης ηλίου το οποίο πραγματοποιήθηκε χθες 21 Αυγούστου, ήταν ορατή από ολόκληρη τη βόρειο Αμερική, Βραζιλία, Ατλαντικό Ωκεανό, Μεγάλη Βρετανία, Ισπανία και μέρος της Δυτικής Αφρικής και φυσικά αόρατη από την Κύπρο.
Παρόλα αυτά ο Γιώργος Κωνσταντίνου Πρόεδρος του Συνδέσμου Προστασίας Φυσικής Κληρονομιάς και Βιοποικιλότητας της Κύπρου κατάφερε να απολαύσει το μοναδικό αυτό φαινόμενο μέσα από live camera που είχε τοποθετηθεί στο Oregon, και να εξασφαλίσει 12 καρέ από την μετατροπή της μέρας σε βράδυ, τις οποίες μοιράστηκε με τη CITY κι εμείς στη συνέχεια μοιραζόμαστε μαζί σας!
 

Η εξαιρετική συλλογή του Γιώργου Κωνσταντίνου με κυπριακά πετρώματα - City Free press - Sigmalive - 28.6.2017


28.06.2017

Ποικιλόμορφα, πολύχρωμα, παράξενα και άκρως εντυπωσιακά!
 
Ο Γιώργος Κωνσταντίνου, Πρόεδρος του Συνδέσμου Προστασίας Φυσικής Κληρονομιάς και Βιοποικιλότητας της Κύπρου, μεταξύ άλλων διαθέτει και μια μεγάλη συλλογή από εντυπωσιακά κυπριακά πετρώματα, από διάφορες περιοχές του νησιού.
Όπως ανέφερε στη CITY ο κ. Κωνσταντίνου, στη συλλογή του διαθέτει έναν πολύ μεγάλο αριθμό πετρωμάτων τα οποία μαζεύει από τις κατά καιρούς εξορμήσεις του. Εντούτοις, στην ιστοσελίδα του biodiversitycyprus.blogspot.com.cy έχει ανεβάσει μόνο ένα μικρό μέρος, το οποίο όμως αριθμεί περί τα 248 διαφορετικά είδη πετρωμάτων.
Εμείς κάναμε μια μικρή επιλογή από τη φωτογραφική συλλογή του κ. Κωνσταντίνου και τη μεταφέραμε στη CITY.
Αν επιθυμείτε να δείτε ολόκληρη τη συλλογή με κυπριακά πετρώματα, πατήστε ΕΔΩ.
 

Απο το χωριό Σταυροκόννου, Πάφος.



Από την παραλία στο χωριό Τίμη στην Πάφο.

 



Από το χωριό Σταυροκόννου, Πάφος.



Από την παραλία στο χωριό Τίμη, στην Πάφο.

 


Κοφίνου
 



Ακανθού
 



Γέρι

 



Αθηαίνου

 



Αρχαία κατάλοιπα επεξεργασίας γυαλιού​.
 



Ποταμιά

 



Γέρι

 



Μαθιάτης


 


Γέρι

 



Από λατομείο στο Μαρώνη.

 



Μιτσερό, Χαλκανθίτης. 

Monday 9 October 2017

Spotted crake (Porzana porzana) (Linnaeus, 1766) - Στικτοπουλάδα - Cyprus


The spotted crake (Porzana porzana) is a small waterbird of the family Rallidae. The scientific name is derived from Venetian terms for small rails.

The spotted crake's breeding habitat is marshes and sedge beds across temperate Europe into western Asia. They nest in a dry location in marsh vegetation, laying 6–15 eggs. This species is migratory, wintering in Africa and Pakistan.

At 19–22.5 cm (7.5–8.9 in) length, spotted crakes are slightly smaller than water rails, from which they are readily distinguished by the short straight bill, yellow with a red base. Adults have mainly brown upperparts and blue-grey breast, with dark barring and white spots on the flanks. They have green legs with long toes, and a short tail which is buff underneath.

Immature spotted crakes are similar, but the blue-grey is replaced by brown. The downy chicks are black, as with all rails.

The only confusion species is the sora, a rare vagrant from North America. However, that species lacks the breast spotting and has an unstreaked crown stripe.

These birds probe with their bill in mud or shallow water, also picking up food by sight. They mainly eat insects and aquatic animals.

Spotted crakes are very secretive in the breeding season, and are then mostly heard rather than seen. They are then noisy birds, with a distinctive repetitive whiplash-like hwuit, hwuit call. They can be easier to see on migration.

The spotted crake is one of the species to which the Agreement on the Conservation of African-Eurasian Migratory Waterbirds (AEWA) applies. The Western European population has declined in recent decades, and the species is now a very rare breeding bird in Great Britain
From https://en.wikipedia.org/wiki/Spotted_crake














Η φώκια της Γιαλούσας στο ακρωτήριο πλακωτή (Αχαιών Ακτή) - Του Γιώργου Κωνσταντίνου - Εφημερίδα πολίτης 8/10/2017

See also

Κατέρρευσε η φυσική αψίδα (γέφυρα) στην σπηλιά της φώκιας

Κείμενο φωτογραφίες Γιώργος Κωνσταντίνου

Το Ακρωτήριο Πλακωτή βρίσκετε στην περιοχή Καρπασίας και συγκεκριμένα βόρεια της ενορίας της Αγίας Τριάδας Γιαλούσας.
Ονομάζετε επίσης και Αχαιών Ακτή διότι σύμφωνα με την παράδοση στην ακτή αυτή αποβιβάστηκαν οι πρώτοι Έλληνες (Αχαιοί) κάτοικοι της Κύπρου αμέσως μετά τη λήξη του Τρωικού Πολέμου.
Στο Ακρωτήριο Πλακωτή βρίσκονται οι παλαιές ερειπωμένες πετρόκτιστες αποθήκες χαρουπιών,  οι αποθήκες του Λιμιώνα, του πρώτου ψαρολίμανου της Γιαλούσας. Ένα αριστούργημα αρχιτεκτονικής της εποχής εκείνης που ευτυχώς τώρα οι τούρκοι τις ανακαινίζουν με ευρωπαϊκό κοντύλι.  
Περίπου εκατό μέτρα από τις αποθήκες υπάρχουν 2 βαθιές σπηλιές που οι ντόπιοι πριν την τουρκική εισβολή ονόμαζαν οι σπηλιές της φώκας,  προφανώς επειδή εκεί γεννούσαν οι φώκιες.
Ακριβώς στην είσοδο των σπηλιών υπήρχε για χιλιάδες χρόνια και ήταν το σήμα κατατεθέν της περιοχής ένα πανέμορφο μνημείο της φύσης , μια φυσική αψίδα (γέφυρα) που δυστυχώς δεν υπάρχει πλέον καθώς πριν μερικούς μήνες έχει καταρρεύσει ολοσχερώς,  προφανώς από φυσικά αίτια.
Θεωρώ τον εαυτό μου τυχερό καθώς είδα την φώκια το 2010 έξω από την εν λόγο σπηλιά, αλλά δεν είχα καταφέρει να βγάλω φωτογραφίες. Από τότε πήγα άλλες 50 φορές και δυστυχώς δεν την βρήκα.
Φυσικά δεν ήταν η ίδια φώκια που έβλεπαν προπολεμικά αλλά όπως φαίνεται η συγκεκριμένη σπηλιά προσφέρει ένα τέλειο χώρο αναπαραγωγής των ζώων αυτών.
Επιτέλους. Σε μια επίσκεψη μου στην σπηλιά στις 5/11/2016, σταμάτησα το αυτοκίνητο και με μεγάλη έκπληξη είδα την φώκια στα 50 μέτρα μακριά να με κοιτάζει. Ήταν ένα πανέμορφο ενήλικο θηλυκό.
Οι φωτογραφικές μηχανές πήραν φωτιά, η χαρά απερίγραπτη που κατάφερα επιτέλους να βγάλω τις πρώτες μου φωτογραφίες και βίντεο αυτού του υπέροχου και σπανιότατου ζώου.
Μας έκανε παρέα για κανένα τρίωρο. Ήταν εκεί και δεν έφευγε αν και στην περιοχή είχε αρκετό κόσμο αλλά δεν φαινόταν να ενοχλείτε ιδιαίτερα. Φύγαμε και την αφήσαμε να είναι ακόμα εκεί.
Έχω πάει αρκετές φορές ακόμα μέχρι σήμερα αλλά η φώκια είναι άφαντη και όπως φαίνεται δεν θα την ξαναδούμε, καθώς κοντά στην σπηλιά άρχισαν την ανέγερση ξενοδοχείου, και για άγνωστο λόγο έχουν μεταφέρει κοντά στην σπηλιά χιλιάδες τόνους ογκόλιθους και χώματα για άγνωστο λόγο, καταστρέφοντάς το πανέμορφο τοπίο της περιοχής.
Η μη προστασία της περιοχής της φώκιας έχει απασχολήσει και τον τουρκοκυπριακό τύπο χρησιμοποιώντας δικές μου φωτογραφίες. 
Επίσης έχω ακούσει ότι την εποχή εμφάνισης της φώκιας, που είναι κατά την αναπαραγωγική της περίοδο, ότι οι τούρκοι έστηναν επιχειρήσεις παίρνοντας με βάρκες τους τουρίστες επι πληρωμή για να δουν την φώκια προκαλώντας τεράστια ενόχληση στα ζώα.
Η μεσογειακή φώκια (Monachus monachus) είναι το Υπ’ αριθμόν 1 απειλούμενο θαλάσσιο θηλαστικό της Ευρώπης και του πλανήτη, και πιστεύεται ότι αποτελεί το σπανιότερο είδος φώκιας στον κόσμο.
Είναι αρκετά σπάνιο να δεις μια φώκια στις κυπριακές θάλασσες, αν και τα τελευταία 2 χρόνια ευτυχώς οι αναφορές από ανθρώπους που είδαν φώκια γίνονται όλο και πιο συχνά, κυρίως στην Λεμεσό και στην Καρπασία.   
Επίσης υπάρχουν αξιόπιστες πληροφορίες ότι αναπαράγοντες στην Κύπρο σε απομονωμένες σπηλιές.
Η μεσογειακή φώκια μοναχός ανήκει στην οικογένεια  των φωκιδών (Phocidae) και από μελέτες που έγιναν το 2016, εκτιμάται ότι λιγότερα από 700 άτομα επιβιώνουν σε τρεις ή τέσσερις μεμονωμένους υποπληθυσμούς στην περιοχή της Μεσογείου (ιδιαίτερα στο Αιγαίο), στο αρχιπέλαγος της Μαδέρας αλλά και την περιοχή Cabo Blanco στον βορειοανατολικό Ατλαντικό Ωκεανό.
Ο μισός περίπου πληθυσμός, γύρω στα 300 άτομα, ζει στην Ελλάδα.
Πολύ πιθανόν να ονομάστηκε φώκια μοναχός επειδή ζει σε απομονωμένα μέρη η λόγο της εμφάνισης της, το μαύρο χρώμα, και οι δίπλες του δέρματος της που σχηματίζονται κοντά στον λαιμό ίσως θυμίζουν τις πτυχές από την κουκούλα και το ράσο των μοναχών.
Το μήκος τους φτάνει μέχρι τρία μέτρα ενώ τα  θηλυκά να είναι πάντα μικρότερα από τα αρσενικά. Ζουν μέχρι και 45 χρόνια, και η σεξουαλική ωριμότητα ξεκινά στον 5ο χρόνο.
Έχει παρατηρηθεί πώς ένα ενήλικο αρσενικό ζευγαρώνει με περισσότερα από ένα θηλυκά.
 Στην Ελλάδα και Κύπρο  η αναπαραγωγική περίοδος ξεκινάει από τον Αύγουστο μέχρι και τον Δεκέμβριο, γεννούν κάθε 2 χρόνια μετά από κύηση 10 μηνών συνήθως ένα μικρό και σπανιότερα δύο.
Γεννούν  πάντα σε απομονωμένες σπηλιές με έξοδο προς την θάλασσα, αν και από παλιές αναφορές έως και τον 18ο αιώνα φαίνεται πως γεννούσαν στις ανοιχτές αμμουδιές.
Η κρίσιμη μείωση του αριθμού τους οφείλετε στο ανελέητο κυνήγι που γινόταν τους προηγούμενους αιώνες από τους ανθρώπους, την έλλειψη απομονωμένων περιοχών για να μπορέσουν να αναπαραχθούν και την παράνομη θανάτωση τους από ψαράδες, επειδή τους προκαλούν τεράστιές ζημιές στα δίκτια και παραγάδια, καθώς οι φώκιες προσπαθούν  να φάνε τα ψάρια που πιάνονται πάνω.
Πρόσφατο θλιβερό παράδειγμα είναι η θανάτωση με κυνηγετικό όπλο της γνωστής φώκιας που οι κάτοικοι της Σάμου αποκαλούσαν «Αργυρώ».

Η φώκια ήταν η μασκότ της Σάμου, και δυστυχώς ήταν εξοικειωμένη με τους ανθρώπους, και καθόταν στις ξαπλώστρες στις παραλίες.
















Saturday 7 October 2017

Θ’ Επιστημονικό - Λαογραφικό Συνέδριο Ακανθούς 24 Ιουνίου 2017 - Ομιλία Γιώργου Κωνσταντίνου " Η προϊστορική βιοποικιλότητα της Κύπρου - Ειδική αναφορά στην Ακανθού



Έληξε με μεγάλη επιτυχία το Θ' Επιστημονικό και Λαογραφικό Συνέδριο Ακανθούς "Οι Οδυσσείς της Ακανθούς: Άλγος ποθεινόν και ασίγαστον για την Αλκάνθου Κώμην" που έλαβε χώρα στην αίθουσα εκδηλώσεων της Ελληνικής Τράπεζας "Πασχάλης Λ. Πασχαλίδης".
Το Συνέδριο πραγματοποιήθηκε με τη συνεργασία του Πανεπιστημίου Κύπρου και τελούσε υπό την αιγίδα του Έντιμου Υπουργού Παιδείας και Πολιτισμού κ. Κώστα Καδή.
Το πρόγραμμα άρχισε με Τρισάγιο στη μνήμη των τεθνεώτων απόδημων Ακανθιωτών και ακολούθησαν χαιρετισμοί από την κ. Μάρω Λοΐζου Μιντίκκη - Συντονίστρια της Οργανωτικής Επιτροπής, κ. Ευθύμιο Ιωσήφ - Πρόεδρο του Προσφυγικού Σωματείου, κ. Χριστόδουλο Ττοουλάκο - Πρόεδρο Σχολικής Εφορείας,κ. Ελένη Χατζημιχαήλ - Δήμαρχο Ακανθούς, κ. Σταυρούλλα Κωνσταντίνου - Αναπληρώτρια Κοσμήτωρ της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Κύπρου, Πανοσιολογιότατο κ.Γρηγόριο Μουσουρούλη εκ μέρους του Θεοφιλέστατου Επισκόπου Καρπασίας κ.κ. Χριστοφόρου. Ακολούθησε χαιρετισμός του Έντιμου Υπουργού Παιδείας και Πολιτισμού κ. Κώστα Καδή ο οποίος κύρηξε και τις εργασίες του Συνεδρίου.
Το πρώτο μέρος του Συνεδρίου κλείνει με μουσική παρέμβαση από την κ. Αγγελική Πρέζα η οποία με την εξαιρετική ερμηνεία της μάγεψε συνέδρους και εισηγητές.
Το δεύτερο μέρος του Συνεδρίου αρχίζει με την πολύ αξιόλογη και ενδιαφέρουσα εισήγηση της κ. Μάρως Λάμπρου Γεροσίμου " Η αρχιτεκτονική της Εκκλησίας της Ακανθούς 1916 - 1936 ", ο κ. Σωτήρης Χατζημιχαήλ και η κ. Ιλιάδα Πασάτου Σκουτάρη μας ταξίδεψαν στο μαγευτικό Ακανθιώτικο γαλάζιο "Περιδιαβάζοντας την Ακανθιώτικη ακτογραμμή" υπενθυμίζοντας στους παλαιότερους και γνωρίζοντας στους νεότερους τις σπάνιες ομορφιές του τόπου μας. Ο κ. Γιώργος Παπαφώτης μας παρουσίασε το πολύ ενδιαφέρον " Ιστορικό του Agloakanthou Aid Society", ο κ. Γιώργος Κωνσταντίνου μας παρουσίασε την εξαιρετική εισήγηση " Η προϊστορική βιοποικιλότητα της Κύπρου - Ειδική αναφορά στην Ακανθού. Τέλος ο κ. Λουκάς Κωνσταντίνου παρουσίασε την πολύ ενδιαφέρουσα εισήγηση " Παραδοσιακά παιχνίδια της Ακανθούς - Ένα ταξίδι στα βάθη των αιώνων".
Το Συνέδριο λήγει τις εργασίες του με συζήτηση, έγκριση ψηφίσματος και αποτίμηση των εργασιών του.
Ευχαριστούμε θερμά όλους τους διοργανωτές και εισηγητές που έχουν δουλέψει ακούραστα για μήνες και άλλοι για χρόνια, για την άψογη οργάνωση και παρουσίαση των εισηγήσεων. Ιδιαίτερες ευχαριστίες στον κ. Πάμπο Κελίρη( Pamboss Keliris ), που ακούραστα και με κατάθεση ψυχής έχει κάνει την προετοιμασία και την άψογη παρουσίαση και προβολή των εικόνων και των βίντεο της πολυαγαπημένης μας Ακανθούς.

Τέλος πολλές πολλές και ιδιαίτερες ευχαριστίες σε όλους όσους μας έχουν τιμήσει με την παρουσία τους.

Κειμενο Ιλιάδα Πασάτου Σκουτάρη
Φωτογραφίες  Ιλιάδα Πασάτου Σκουτάρη και Τιμόθεος Ιωάννου
































































Ομιλία Γιώργου Κωνσταντίνου  στο Θ’ Επιστημονικό - Λαογραφικό Συνέδριο Ακανθούς 24 Ιουνίου 2017 


Η Κύπρος θεωρείται ωκεάνιο νησί και είναι αποτέλεσμα της σύγκρουσης τεκτονικών πλακών. Πριν εκατομμύρια χρόνια, η αφρικανική πλάκα συγκρούστηκε με την ευρασιατική πλάκα, με αποτέλεσμα η πρώτη να βυθιστεί κάτω από την ευρασιατική. Κατά τη διάρκεια της βύθισης, η ελαφρότερη πέτρα από τη βυθισμένη πλάκα άρχισε να λιώνει και μετά, υπό μορφή λάβας, να ανυψώνεται προς την επιφάνεια της γης. Η λάβα αυτή στην επαφή της με το νερό στερεοποιείται και αποτέλεσμα ήταν η γένεση της Κύπρου αρχικά με την δημιουργία του Τροόδους και μετα του Πενταδακτύλου που ηταν 2 ξεχωριστα νησια. Μετα σχηματίστηκε και η πεδιάδα της Μεσαορίας που τα ένωσε κι έτσι η Κύπρος πήρε τη σημερινή της μορφή.
Αμέσως μετά την εμφάνιση της πρώτης ξηράς, άρχισε να εμφανίζετε και η πρώτη ζωή. Έντομα ταξίδευσαν από τις γειτονικές χώρες μέσο του αέρα και επιπλέοντες κορμούς. καθώς και τα πρώτα φυτά σε μορφή σπόρων μεταφερμένων από πουλιά, τον αέρα , και την θάλασσα.
Ιδιαίτερο ενδιαφέρων παρουσιάζουν τα θαλάσσια απολιθώματα κοχυλιών , θαλάσσιων οργανισμών , ψαριών, θαλάσσιων φυτών και οστά από θαλάσσια θηλαστικά.
Θαλάσσια απολιθώματα συναντούμε σε ολόκληρη την Κύπρο από τις ακτές μέχρι την ενδοχώρα , ακόμη και στην κορυφή του Τροόδους. Σε πολλές περιοχές συναντούμε διαφορετικά είδη και αυτό οφείλετε στις κλιματολογικές αλλαγές των τελευταίων εκατομμυρίων ετών που είχε ως αποτέλεσμα την εξαφάνιση πολλών ειδών και την εμφάνιση νέων. Αυτό το φαινόμενο έχει συμβεί στο παρελθών αρκετές φορές.
Αυτό το φαινόμενο το ζούμε και σήμερα όπου με την αύξηση της θερμοκρασίας στην μεσόγειο πολλά ειδή από την ερυθρά θάλασσα και με είσοδο από την διώρυγα του Σουέζ άρχισαν να ενκλιματιζόντε στα νερά μας και που πολλά από αυτά τα είδη εχουν καταστροφικές συνέπιες στα υπάρχοντα είδη.
Απολιθώματα θαλάσσιων θηλαστικών όπως δελφίνια και τεράστιες φάλαινες έχουμε βρει στην ευρύτερη περιοχή Λευκωσίας καθώς και δόντια από πολλά διαφορετικά είδη καρχαριών και οστά θαλάσσιων χελωνών.
Τα παλαιότερα απολιθώματα που συναντούμε στην Κύπρο είναι τα θαλάσσια απολιθώματα της ανώτερης τριαδικής περιόδου και με ηλικία πέραν των 200 εκατομμυρίων ετών. Φυσικά αυτήν την περίοδο η Κύπρος δεν υπήρχε. Κατά την ανάδυση της από την θάλασσα έφερε στην επιφάνεια και τα ιζήματα της αρχέγονης αυτής περιόδου. Τα ιζήματα αυτά τα συναντούμε σε 3 διαφορετικές περιοχές της Κύπρου με σημαντικά απολιθώματα όπως διάφορα είδη από αμμωνιτες.
Επίσης σημαντικά είναι τα φυτικά απολιθώματα που βρήκαμε όπως φύλλα από διάφορα φυτά , ξύλα, καρπούς , και κουκουνάρια από διάφορα κωνοφόρα άγνωστα δέντρα , που έζησαν στο νησί μας και τώρα δεν υπάρχουν.
Απολιθώματα από κωνοφόρα δέντρα έχουν βρεθεί σε πολλές περιοχές της Λευκωσίας που μαρτυρούν ότι κατά την πλειστόκαινο περίοδο υπήρχαν απέραντα δάση.
Κατά το Ανώτερο Πλειστόκαινο έχουμε παρουσία ενδημικής νησιωτικής πανίδας
Στο Ανώτερο Πλειόκαινο και Πλειστόκαινο είχαμε ισχυρές, γρήγορες κλιματικές μεταβολές.
 
Οι παγετώδεις περίοδοι ακολουθούνταν από θερμότερες μεσοπαγετώδεις περιόδους.
 
Καινούργιες έρευνες έχουν δείξει ότι θα πρέπει να είχαμε μέχρι 30 παγετώδεις περιόδους τα τελευταία 3 εκ. έτη (μία κάθε 100000 χρόνια)
Στις παγετώδεις περιόδους η έκταση της Κύπρου αυξάνει αλλά ποτέ δεν ενώνεται με την κοντινή χέρσο.
Μόνο διασπορά μέσω θάλασσας μπορεί να εξηγήσει αυτή την μοναδική σύνθεση της ενδημικής πανίδας της Κύπρου, όπου στο νησί έφτασαν ζώα με κολυμβητικές ικανότητες.
Τα φυτοφάγα ζώα είναι εξαίρετοι κολυμβητές, σε αντίθεση με τα μεγάλα σαρκοφάγα.
Η στάθμη της θάλασσας κατά τις περιόδους αυτές ήταν κατά 100-120 μέτρα περίπου χαμηλότερη από την σημερινή. Υπολογίζεται ότι κατά τη διάρκεια των παγετώνων του Πλειστοκαίνου, η Κύπρος απείχε από την πλησιέστερη ξηρά (τον κόλπο Αλεξανδρέττας) περίπου 30
km. Και με πολλά ενδιάμεσα νησάκια. Επομένως, είτε κολυμπώντας, είτε επιπλέοντας πάνω σε κορμούς δέντρων, τα ζώα αυτά μπόρεσαν να φθάσουν μέχρι το νησί και να το εποικίσουν. 
Τα ζώα αυτά είναι ιπποπόταμοι (
Phanourios minutus) , ελέφαντες (E. Cypriotes) (σε κανονικό μεγάλο μέγεθος) η μοσχογαλή , μερικά είδη τρωκτικών (μυγαλι, ακανθοποντικος) , χελώνες ξηράς , χελώνες γλυκού νερού , και ερπετά .
H Πλειστοκαινική πανίδα της Κύπρου, όπως και όλων των νησιών της Μεσογείου , (Κρήτη, Σαρδηνία, Ρόδο, Τήλο, Κορσική, Σικελία). χαρακτηρίζεται ως μη ισορροπημένη, εξαιτίας της απουσίας των σαρκοφάγων ζώων. Στην Κύπρο το μοναδικό σαρκοφάγο ζώο του Πλειστοκαίνου είναι ένα είδος μοσχογαλής (Geneta plesictοides). Μικρό σαρκοφάγο σε μέγεθος γάτας που τρεφόταν με σαύρες , πουλιά και τρωκτικά.
Τα φυτά και τα ζώα που ζουν σε γεωγραφικά απομονωμένες περιοχές έχουν την τάση να αναπτύσσουν ενδημικές μορφές. Ένα από τα πιο εντυπωσιακά αποτελέσματα αυτής της απομόνωσης είναι η δημιουργία γιγαντιαίων μορφών στα μικρού μεγέθους σπονδυλωτά (ερπετά, πτηνά, τρωκτικά θηλαστικά) και η δημιουργία νάνων μορφών στα μεγάλου μεγέθους ζώα, όπως οι ελέφαντες, οι ιπποπόταμοι και τα ελάφια
Αιτίες του νανισμού και του γιγαντισμού στα νησιώτικα οικοσυστήματα είναι:
Η μικρή έκταση των νησιών σε σχέση με τις ηπειρωτικές περιοχές
Οι μειωμένες πηγές τροφής
Η απουσία εχθρών
 
Η μείωση της γονιδιακής δεξαμενής
Η ενδογαμία
Οι κυπριακοί ελέφαντες και οι ιπποπόταμοι μετά την επίδραση του νανισμού είχαν μήκος μέχρι 1,5 μέτρο και 75 εκατοστά ύψος και με βάρος περίπου 250 κιλά. Το μικρό μέγεθος, τους έδωσε μεγαλύτερη ευκινησία και προσαρμοστικότητα στο σχετικά ορεινό και ημιορεινό κυπριακό περιβάλλον και στις περιορισμένες πηγές τροφής.
Ακόμα ένα θαύμα της φύσης που ο μόνος σκοπός του νανισμού ήταν την επιβίωση των ζώων και την διαιώνιση του είδους.
Με την πάροδο των χιλιάδων χρόνων και λόγο της απομόνωσης τους στο νησιώτικο περιβάλλον τα ζώα αυτά εξελιχθήκαν σε ενδημικά ζώα της Κύπρου.
Και όταν λέμε ενδημικά ζώα της Κύπρου σημάνει ότι αυτά τα ζώα ζούσαν στην Κύπρο και πουθενά αλλού στον κόσμο.

Η πρώτη αναφορά για την ύπαρξη των ζώων αυτών στην Κύπρο έγινε από την βρετανίδα παλαιοντολόγο Ροδοθεα Μπέιτς το 1903.

Τα ζώα αυτά έζησαν ανενόχλητα στην Κύπρο για χιλιάδες χρόνια μέχρι που οι άνθρωποι άρχισαν να έρχονται και να εποικούν το νησί από τις γειτονικές χώρες περίπου πριν 11 χιλιάδες χρόνια.
Οι άνθρωποι τότε ήταν κυνηγοί τροφοσυλεκτες , δηλαδή ζούσαν αποκλειστικά από το Κυνήγι και πιθανόν να κυνήγησαν τα ζώα αυτά μέχρι τελικού αφανισμού.
Μέχρι στιγμής έχουν αναφερθεί στην Κύπρο περίπου 40 θέσεις με οστά νάνων
ιπποπόταμων και νάνων ελεφάντων με συντριπτική πλειοψηφία τα οστά των ιπποπόταμων.

Μια από τις πιο σημαντικές θέσης είναι αυτή στην Αγία Νάπα η οποία έχει μερικώς ανασκαφή από το γεωλογικό τμήμα της Κύπρου σε συνεργασία με το πανεπιστήμιο Αθηνών. Μέχρι στιγμής βρέθηκαν τα οστά από 180 ιπποπόταμους και ενός ελέφαντα καθώς και ενός είδους αγριόγατου.

Από υπολογισμούς του Τμήματος Γεωλογικής Επισκόπησης στον χώρο υπάρχουν ακόμα οστά από εκατοντάδες ζώα.
Ο χώρος αυτός εκ πρώτης όψεως φαίνετε να υπήρξε μια φυσική παγίδα για τα ζώα αυτά καθώς δεν βρέθηκαν σημάδια που να μαρτυρούν την παρουσία ανθρώπου.
 

Μια άλλη πολύ σημαντική θέση είναι αυτή που βρίσκετε στον αετογκρεμμο στης βάσης Ακρωτηρίου. Η θέση αυτή ανασκάφτηκε από τον Αμερικανό Άλαν Σιμόνς και θεωρήθηκε ως η πιο πάλαια θέση που αποδεικνύει την παρουσία του ανθρώπου στην Κύπρο πριν 10.500 χρόνια. Ως επί το πλείστο βρέθηκαν περίπου οστά από 500 ιπποπόταμους και οστά από δυο ελέφαντες.
Ο χώρος αυτός έχει συνδεθεί με τον άνθρωπο καθώς τα οστά παρουσιάζουν καύση και τεμαχισμό. Επίσης βρέθηκαν στον χώρο και εργαλεία που χρησιμοποιούσαν άνθρωποι. Το συμπέρασμα είναι ότι οι προϊστορικοί αυτοί πρώτοι κάτοικοι της Κύπρου κυνηγούσαν αυτά τα προϊστορικά ζώα που όπως φαίνετε υπήρξαν για αυτούς σημαντική πηγή τροφής.
Επίσης στην παραλιακή σπηλιά των αγίων σαράντα στην ξυλοφάγου όπου έχουν βρεθεί πολλά οστά ιπποπόταμων.
Είναι σημαντικό να αναφέρω ότι αρκετοί χώροι που έχουν βρεθεί οστά αυτών των ζώων συνδέονται με την θρησκεία μας όπως και η σπηλιά αυτή.
Τα παλιά χρόνια οι άνθρωποι που έβρισκαν τα οστά και τα δόντια των ζώων αυτών υπέθεταν ότι ήταν τα οστά κάποιων ασκητών που ασκήτευαν και πέθαναν μέσα στο σπήλαιο, και ως εκ τούτου αγίασαν. Μέσα στην σπηλιά αυτή έχουν τοποθετήσει εικόνες αγίων και ο χώρος χρησιμοποιείτε ως εκκλησία εξου και το όνομα σπηλιά των αγίων σαράντα. Η εκκλησία μας ουδέποτε έχει δεχτεί αυτούς τους τοπικούς θρύλους.
 

Ένα άλλο παράδειγμα όπου βρέθηκαν οστά ιπποπόταμων και συνδέθηκαν με την θρησκεία είναι στον Άγιο Γεώργιο Κερύνειας όπου εκεί που βρήκαν τα οστά έκτισαν την εκκλησία του Άγιου Φανουρίου. Επίσης εκεί οι άνθρωποι έπαιρναν τα οστά νομιζόμενοι ότι ήταν οστά αγίων τα κονιορτοποιούσαν και τα έτρωγαν επειδή πίστευαν ότι είχαν θαυματουργές ιαματικές ιδιότητες. Λίγα μέτρα από την εκκλησία υπάρχει μικρή σπηλιά όπου βρέθηκαν τα οστά και χρησιμοποιείτε επίσης ως εκκλησία.
Σε άλλες περιπτώσεις, τα απολιθώματα των ζώων αυτών αποδόθηκαν σε υπολείμματα δρακόντων, γι’ αυτό και προέκυψαν τοπωνύμια, όπως Δρακοντόσπηλιος, Δρακοντότρυπα, Δρακοντοβούναρο, η Σπηλιά του Δράκου.

Ακόμα ένας χώρος με οστά ιπποπόταμων βρίσκετε στην κατεχομένη Άκανθου και που έχει ανασκαφή μερικώς από τον ολλανδό Πόλ Σόνταρ. Μετά το θάνατο του καθηγητή Σόνταρ, το πανεπιστήμιο του θέλησε να επιστραφούν στην Κύπρο τα απολιθώματα που μετέφερε στην Ολλανδία. Για αυτό το σκοπό τα παρέδωσαν στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, το οποίο αρνήθηκε να τα επιστρέψει όταν τα ζήτησε το Υπουργείο Εσωτερικών.
Ένας χώρος με οστά ιπποπόταμων και ελεφάντων βρίσκετε στον κατεχόμενο Κορμακιτη με το όνομα δρακοντοβουναρο.
 
Επίσης στα κατεχόμενα λιβερα υπάρχει ακόμα ένας χώρος με οστά ιπποπόταμων και ελεφάντων μέσα σε μάντρα ζώων.
Άλλες τοποθεσίες που βρέθηκαν οστά αυτών των ζώων είναι στο κατεχόμενο δικομο στην κατεχομένη κυθρεα και στην κισσονεργα.
Σχεδόν όλοι οι χώροι που αναφερθήκαν πιο πάνω ήταν σπηλιές ( φυσικά καταφύγια) τα όποια σήμερα έχουν κατάρρευση.

Ένας άλλος πολύ σημαντικός χώρος με οστά είναι αυτός που βρίσκετε στην παραλιακή περιοχή ξυλοφάγου. Στην περιοχή αυτή έχουν βρεθεί οστά ιπποπόταμων, ελεφάντων, μοσχογαλής , αρπακτικών πουλιών , χελώνα γλυκού νερού και χελώνα ξηράς. Ο χώρος αυτός δεν έχει συνδεθεί ακόμα με την παρουσία ανθρώπου. Το σημαντικό του χώρου αυτού είναι ότι τα οστά των ελεφάντων είναι πολύ ποιο πολλά από αυτά των ιπποπόταμων. Τα οστά των ελεφάντων είναι σπάνια και πάντα υπερτερούσαν κατά πολύ τα οστά των ιπποπόταμων ενώ εδώ συμβαίνει το αντίθετο.
Ιδιαίτερο επιστημονικό ενδιαφέρον παρουσιάζουν οι χαυλιόδοντες , τα δόντια και τα οστά των ελεφάντων. Τα νέα ευρήματα Επιβεβαιώνουν ότι ο
Elephas sp. Είναι διαφορετικό είδος από τον E. cypriotes.
To μέγεθός του είναι σαφώς μεγαλύτερο από τον E. cypriotes.
Ποιά όμως η σχέση του με τον
E. cypriotes; Αποτελεί προγονική του μορφή ή όχι;
Ποια είναι η ηλικία των ευρημάτων;
Χρονολογήσεις για τον
E. cypriotes έχουν δείξει ηλικία των ευρημάτων Ανώτερο Πλειστόκαινο.
Κατόπιν ενεργειών και έξοδα του συνδέσμου μας έχουμε φέρει τον παλαιοντολόγο Γιώργο Ηλιόπουλο του πανεπιστήμιου Πατρών καθώς και την παλαιοντολόγο του μουσείου φυσικής ιστορίας του Λονδίνου Δρ.
Victoria Heridge Όπου τους υποδείξαμε τον χώρο που βρέθηκαν τα οστά. Κατόπιν των επιστημονικών μετρήσεων των ευρημάτων μας έχουν επιβεβαίωση αυτό που πιστεύαμε από την αρχή , δηλαδή ότι πρόκειται για νέο είδος ελέφαντα με ύψος 1.80 και βάρος περίπου 600 κιλά.
Επιστημονικές μέτρησες των ευρημάτων έχει κάνει κατόπιν προσκλήσεως μας και ο
David Reese από το πανεπιστήμιο γειλ , όπου και αυτός με την σειρά του μας διαβεβαίωσε ότι πρόκειται για νέο είδος ελέφαντα.
Σε συνεργασία μας με το πανεπιστήμιο Κρήτης έχουμε παραδώσει υλικό από το νέο είδος ελέφαντα για εξαγωγή
DNA .
Η όλη υπόθεση βρίσκετε υπό μελέτη και ελπίζουμε σύντομα να έχουμε τα επιστημονικά πορίσματα που θα δώσουν φως σε ακόμα ένα κομμάτι τις προϊστορίας του τόπου μας.
Θέλω επίσης να αναφερθώ στον νεολιθικό άνθρωπο που αμέσως μετά από τον αφανισμό των προϊστορικών ζώων της Κύπρου έφερε από της γειτονικές χώρες διάφορα είδη ζώων για εκτροφή.
Τα ζώα αυτά είναι ένα είδος άγριας αγελάδας , πρόβατα , χοίρους , αλεπού , άγρινο , και το ελάφι
dama mesopotamica.
Μερικά από αυτά είχαν ξεφύγει από τον άνθρωπο και επανήλθαν στην άγρια τους κατάσταση. Τα ζώα αυτά είναι το αγρινο , η αλεπού τα όποια υπάρχουν και σήμερα.
Επίσης ένα από αυτά είναι και το ελάφι
dama mesopotamica το όποιο υπήρχε στο νησί και εξαφανίστηκε πριν 500 χρόνια λόγο ανελέητου κυνηγιού.
Τελειώνοντας θέλω να ελπίζω στην ευαισθητοποίηση των αρμοδίων αρχών για να ιδρύσουν ένα επιστημονικό μουσείο φυσικής ιστορίας που λείπει και το χρειάζεστε ο τόπος μας για εκπαιδευτικούς, επιστημονικούς, τουριστικούς και κυρίως για ερευνητικούς σκοπούς διότι η γνώση του παρελθόντος θα αποτελέσει την συνέχεα μας για το μέλλον. Επίσης ελπίζω στην ευαισθητοποίηση των αρμοδίων για άμεση προστασία της φυσικής μας κληρονομίας που μέχρι τώρα λεηλατείται από τους ξένους χωρίς κανένα εμπόδιο.
Η προστασία της φυσικής μας κληρονομίας πρέπει να αποτελέσει πολιτική προτεραιότητα.