See also
Η εκκλησία Αγία Θέκλα στο χωριό Μακράσυκα - Agia thekla Churche at Makrasyka village - Cyprus
Η εκκλησία Παναγία Ελεούσα στο χωριό Μακράσυκα - Panagia Eleousa Churche at Makrasyka village - Cyprus
Makrasyka (Greek: Μακράσυκα) is a village in the Famagusta District of Cyprus, located 3 kilometres (1.9 mi) west of Achna.Το χωριό Μακράσυκα βρίσκεται 20 χιλιόμετρα δυτικά της πόλης της Αμμοχώστου, 20 χιλιόμετρα βορειανατολικά της Λάρνακας και 38 χιλιόμετρα νοτιανατολικά της Λευκωσίας. Ανήκει στην επαρχία Αμμοχώστου.
Το χωριό Μακράσυκα υπήρχε από τα Μεσαιωνικά χρόνια με την ίδια ονομασία. Ως προς την προέλευση του ονόματος του χωριού μας υπάρχουν διάφορες απόψεις. Η Παράδοση όμως για το όνομα του χωριού, που διασώθηκε από γενιά σε γενιά συνδέουν το όνομα του χωριού μας με τα Μακριά σύκα. Αναφέρονται στις πολλές συκιές που υπήρχαν στην περιοχή του χωριού και αυτές όταν οι καιρικές συνθήκες το επέτρεπαν ήταν ορατές απο το λιμάνι της Αμμοχώστου.
Σύμφωνα με την απογραφή του 1960 στη Μακράσυκα υπήρχαν 970 κάτοικοι, όλοι ΄Ελληνες και το χωριό αναπτυσσόταν με πολύ ραγδαίους ρυθμούς. Το 1960 καθήκοντα κοινοτάρχη ανέλαβε ο Παντελής Χριστοφή ο οποίος απεβίωσε στις 6 Νοέμβρίου του 2014 όπου προκηρύχθηκαν εκλογές και από τον Ιαννουάριο του 2015 κοινοτάρχης εξελέγη ο Τάσος Κωνσταντίνου.
Ο αείμνηστος κοινοτάρχης, κύριος Παντελής το πρώτο πρόβλημα που είχε να αντιμετωπίσει το 1960 η προμήθεια νερού. Το χωριό προμηθευόταν το πόσιμο νερό του από πηγάδια γλυκού νερού. Άλλο πρόβλημα ο φωτισμός του χωριού και των κατοικιών. Το οδικό δίκτυο ανύπαρκτο. Μέσα σε 3 χρόνια αφού είχε αναλάβει κοινοτάρχης, το χωριό μας είχε ηλεκτροδοτηθεί, τόσο οι δρόμοι όσο και τα σπίτια. Κατόρθωσε υδροδότησε όλο το χωριό , και ασφαλτοστρώθηκαν όλοι οι δρόμοι του χωριού.
Το 1965 λειτούργησε το συσκευαστήριο πατατών και καρότων, μια πρωτοβουλία των τότε προέδρου και γραμματέα της συνεργατικής μας, Μιχάλη Σιακαλλή και Μαρίνου Γεωργίου αλλά και των υπόλοιπων επιτρόπων. Η κίνηση αυτή ήταν το οξυγόνο του χωριού. Τα οφέλη τεράστια. Οι παραγωγοί οι ίδιοι διέθεταν τα προϊόντα τους κατευθείαν για εξαγωγές σε άλλες χώρες. Προσφέρθηκαν θέσεις εργασίας στις γυναίκες του χωριού αλλά και διπλανών χωριών να δουλέψουν. Παραχωρήθηκαν 40 οικόπεδα μετά από πρωτοβουλία των χωριανών μας και από τον τότε έπαρχο Αμμοχώστου για τις φτωχές οικογένειες και άλλα πωλήθηκαν σε χαμηλές τιμές σε φτωχές οικογένειες για να φτιάξουν το δικό τους σπίτι. Ιδέες πρωτοποριακές για την τότε εποχή. Όμως η αγάπη για τον τόπο , η εργατικότητα και η τιμιότητα που χαρακτήριζε τους Μακρασιτζιώτες έκανα το χωριό μας ένα μικρό παράδεισο μέσα στο κέντρο της Μεσσαορίας.
Η γεωργία και η κτηνοτροφία ήταν οι κυριότερες ασχολίες των κατοίκων του χωριού. Αναβαθμίζονται τεχνικές και μηχανήματα τόσο στον γεωργικό όσο και στο κτηνοτροφικό τομέα. Ο Συνεργατισμός του χωριού έρχεται και αυτός με τη σειρά του ως αρωγός στην προσπάθεια αυτή και φέρνει λιπάσματα, νέα φάρμακα, μηχανήματα και γνώσεις που καταπολεμούν τις ασθένειες και αυξάνουν την παραγωγικότητα. Δίνονται δάνεια στους κατοίκους του χωριού από την Συνεργατική του χωριού με ευνοϊκούς όρους ώστε να ευκολυνθούν και να δημιουργήσουν τις δικές τους εργασίες με αποτέλεσμα το χωριό να πάρει ραγδαία ανάπτυξη μέσα σε λίγα χρόνια καΙ οι κάτοικοι της να ευημερούν.Αποτέλεσμα μέσα σε λίγα χρόνια αφού το χωριό μας είχε πάρει τεράστια ανάπτυξη στην οικονομία και κτηνοτροφία και η εκπαίδευση σημείωσε σημαντική πρόοδο.
Με την αύξηση των κατοίκων του χωριού αυξήθηκαν και οι μαθητές και κατά συνέπεια και οι δάσκαλοι του. Για την κάλυψη των εκπαιδευτικών αναγκών έγινε και η επέκταση του Δημοτικού σχολείου καθώς και ο εμπλουτισμός των διδακτικών μέσων. Παρατηρήθηκε αύξηση των μαθητών που συνέχιζαν τις σπουδές τους σε γυμνάσια και λύκεια της μέσης εκπαίδευσης. Η οικονομική άνεση των γονιών τους επέτρεπαν πλέον και σπουδές σε πανεπιστήμια της Ελλάδας ή άλλων χωρών.
Η Τουρκική εισβολή το καλοκαίρι του 1974 όμως έρχεται και σταματά τον χρόνο για το νησί και τους κατοίκους της. Χρόνος μαύρος και σκληρός για τον τόπο μας. Οι Τούρκοι εισέβαλαν στο νησί μας και κατέλαβαν το 36% του εδάφους μας.Οι κάτοικοι εκδιώχθηκαν από τις εστίες τους και τράβηξαν τον δρόμο της προσφυγιάς για να σωθούν από τον βάρβαρο εχθρό. Οι σκοτωμένοι αμέτρητοι και οι αγνοούμενοι πολλοί. Οι πληγές αφόρητες για όλους. Ο τόπος μας από παράδεισος έγινε κόλαση.
΄Όπως και τα γύρω χωριά έτσι και το χωριό μας δεν γλύτωσε από την λαίλαπα του πολέμου. Κατά την δεύτερη φάση της Τουρκικής εισβολής τις αυγινές ώρες της 14ης Αυγούστου 1974 τα τούρκικα άρματα μάχης έσπασαν το μέτωπο της Μιάς Μηλιάς – Κουστοβέντη στα ανατολικά της Λευκωσίας. Από εκεί τα τούρκικα στρατεύματα άρχισαν την προέλαση τους προς την πόλη της Αμμοχώστου. Ο χρόνος φυγής πλέον μετρούσε αντίστροφα. Μόλις ακούστηκε στα γύρω χωριά η είδηση ότι οι Τούρκοι έρχονταν και ακουγόταν ότι στο πέρασμα τους επιδόθηκαν σε θηριωδίες και βαρβαρότητες, οι κάτοικοι πλέον δεν είχαν άλλη επιλογή. Ο δρόμος προς την προσφυγιά είχε ανοίξει.
Οι κάτοικοι της Μακράσυκας εγκατέλειψαν το χωριό ανήμερα του εορτασμού της Κοίμησης της Θεοτόκου στις 15 Αυγούστου 1974. Η λέξη πρόσφυγας, άγνωστη για τους πιο πολλούς, πλέον ήταν χαρακτηριστικό στη αναφορά του χωριού μας. Είμαστε από την ΚΑΤΕΧΟΜΕΝΗ ΜΑΚΡΑΣΥΚΑ. ΕΙΜΑΙ ΠΡΟΣΦΥΓΑΣ.
Μετά από τόσα χρόνια αναμονής και εγκαρτέρησης ο τόπος μας αναζητά την λύση . Καρτερούμε μέρα νύχτα να φυσήξει τούτος ο αέρας να δει τούτος ο τόπος δροσιά τζαι ποσπασιά όπως λέει και το τραγούδι. Να έρθει επιτέλους η λύτρωση και ο αέρας της ελευθερίας να ξαναφυσήξει. Ευχόμαστε τα δεινά του τόπου μας να λάβουν σύντομα τέλος και όλοι οι πρόσφυγες επιτέλους να επιστρέψουν στις πατρογονικές τους εστίες.
Πηγή http://www.makrasyka.com/?page_id=8646
Photos 15/4/2016 by George Konstantinou
No comments:
Post a Comment