Giant water bug - Lethocerus patruelis (Stål, 1854) - Λιθόκερος - Cyprus

Lethocerus patruelis is a giant water bug in the family Belostomatidae. It is native to southeastern Europe, through Southwest Asia, to Pakistan, India and Burma. It is the largest European true bug and aquatic insect. Adult females are typically 7–8 cm (2.8–3.1 in) long, while the adult males are 6–7 cm (2.4–2.8 in)

Giant water bugs are large insects, brown to green in color, which helps the bugs to better camouflage themselves in their environment. The shape of the body is elliptical to oblong, dorso-ventrally flattened. Some specimen reach a length of up to 8 centimeters, although some other species in this genus can reach a length of up to 12 centimeters. Like other representatives of the Cryptocerata suborder, the antennae are short and invisible. The first pair of legs is adapted for catching and holding prey. The hemelytra are large and cover almost the entire abdomen of the animal. Beneath the hemelytra is another pair of wings, which allows these large insects to fly and migrate from one water surface to another if conditions become unsatisfactory. At the end of the abdomen, there are two tubular spiracles that serve to absorb oxygen from the surface, while the animal is immersed with its whole body and is waiting for prey..

Lethocerus patruelis inhabits a large territory, from southeastern Europe and the south of the Balkan Peninsula through Asia Minor, Pakistan, India all the way to Myanmar. Due to the recent climate changes, the progress of this species in the direction of the north on the territory of the Balkan Peninsula has been noticed.

Like all other true bugs, the development cycle of Lentocerus is incomplete, i.e. hemimetabolic. Young nymphs hatch from the eggs morphologically similar to the adults and do not change their shape during growth, growing proportionally only. Both larvae and adults are obligatory predators and feed on other aquatic arthropods, tadpoles and small fish. Lentocerus is an ambush hunter that uses the stems of aquatic plants for support. When it catches prey, the giant water bug injects its saliva rich in digestive enzymes, and then sucks the dissolved tissue into the liquid with its rostrum. From Wikipedia, the free encyclopedia

Photos  Nicosia  by George Konstantinou.

Σπάνιο είδος για την Κύπρο

Ο λιθόκερος είναι ένα γένος της οικογένειας των ημιπτέρων Βελοστοματίδων, γνωστό στην καθομιλουμένη ως γιγάντια ζωύφια του νερού. Εντοπίζονται σε τροπικές, υποτροπικές και εύκρατες περιοχές του κόσμου Η μεγαλύτερη ποικιλία ειδών βρίσκεται στην Αμερική, με ένα μόνο είδος στην Ευρώπη, δύο στην Αφρική, δύο στην Αυστραλία και τρία στην Ασία.  Περιλαμβάνει τα μεγαλύτερα αληθινά ζωύφια με είδη ικανά να φτάσουν σε μήκος πάνω από 12 εκατοστόμετρα Τα νοτιοαμερικανικά L. grandis και L. maximus είναι τα μόνα είδη που συνήθως ξεπερνούν τα 9 εκατοστόμετρα, με πιο τυπικά μήκη για τα υπόλοιπα είδη μεταξύ 4,5 και 9 εκατοστόμετρων  Ο Lethocerus sp. διακρίνονται από τα άλλα γένη στα Lethocerinae ( Benacus και Kirkaldyia ) από δύο συμμετρικές αυλακώσεις στο εσωτερικό πέλμα των δοντιών στο πρόσθιο μηριαίο οστό, τα εξωτερικά όρια των παραστερνιτών ΙΙ και  στενά και σχεδόν ίσια, και με τα αυλάκια των ταρσομερών να ακολουθούν το γραμμή του κνημιαίου στήθους.

Σε αντίθεση με τα γιγάντια ζωύφια του νερού στην υποοικογένεια των Βελοστοματίδων, τα θηλυκά δεν γεννούν τα αυγά στην πλάτη των αρσενικών. Αντίθετα, μετά τη σύζευξη (συχνά πολλαπλές συνεδρίες ) τα αυγά τοποθετούνται σε αναδυόμενη βλάστηση (σπάνια σε ανθρωπογενείς κατασκευές) αρκετά ψηλά πάνω από την ίσαλο γραμμή ώστε τα αυγά να μην βυθίζονται μόνιμα. Στη συνέχεια, το αρσενικό προστατεύει τα αυγά από τα αρπακτικά και περιοδικά φέρνει νερό στα αυγά για να αποτρέψει την αποξήρανση τους. 

Όπως και άλλα μέλη της οικογένειας των γιγαντιαίων ζωυφίων, τα είδη των λιθόκερων είναι αρπακτικά που εξουδετερώνουν το θήραμα μαχαιρώνοντάς το με το ρύγχος του και εγχύοντας ένα σάλιο που περιλαμβάνει μια σειρά από ένζυμα που διασπούν τις πρωτεΐνες. Έως και 132 συστατικά έχουν βρεθεί στο σάλιο ή το δηλητήριό τους, αρκετά παρόμοια με αυτά που βρέθηκαν στα ζωύφια δολοφόνων  Στη συνέχεια, η προβοσκίδα χρησιμοποιείται για να ρουφήξει το υγρό και ημι-χωνεμένο σωματικό υγρό του θηράματος. Το βήμα μπορεί επίσης να χρησιμοποιηθεί για αυτοάμυνα και το δάγκωμα είναι πολύ επώδυνο για τον άνθρωπο, προκαλώντας πρήξιμο και παλμικό πόνο, αλλά συνήθως υποχωρεί μέσα σε περίπου πέντε ώρες το πολύ.

Οι ενήλικες λιθόκεροι έλκονται από τα φώτα (εξ ου και το όνομα ηλεκτρικό σφάλμα φωτός) και έλκονται σε μεγάλους αριθμούς καθώς διασκορπίζονται από το ένα υδάτινο σώμα στο άλλο κατά την περίοδο των βροχών. Ορισμένα είδη τρώγονται, ιδιαίτερα στη Νοτιοανατολική Ασία και μερικά είναι υπό εξαφάνιση..Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια