Μεσαιωνικό Κάστρο της Πάφου - Medieval Castle of Paphos - Cyprus

See also

List of Cyprus archaeological sites on this blog

Το κάστρο της Πάφου βρίσκεται στο λιμάνι της πόλης. Αρχικά χτίστηκε από τους βυζαντινούς σαν οχυρό για την προστασία του λιμανιού.

Το 1222 καταστράφηκε μετά από μεγάλο σεισμό για να ξαναχτιστεί από τους Λουζινιανούς ηγεμόνες του νησιού τον 13ο αιώνα. Το 1570 γκρεμίστηκε από τους Ενετούς. Οι Οθωμανοί το ξανά έχτισαν και το ενίσχυσαν με νέες οχυρώσεις. Ανά τους αιώνες έχει γνωρίσει πολλές χρήσεις, αρχικά ως φρούριο, φυλακή ακόμα και αποθήκη αλατιού έγινε στα νεότερα χρόνια από τους Βρετανούς. Σήμερα το κάστρο χρησιμοποιείται για πολιτιστικές εκδηλώσεις που πραγματοποιούνται κάθε χρόνο τον Σεπτέμβριο.

Έχει ανακηρυχθεί διατηρητέο κτίριο από το 1935 και αποτελεί το σύμβολο της πόλης της Πάφου. Στο κάστρο κατά καιρούς γίνονται αρχαιολογικές ανασκαφές
From https://el.wikipedia.org/wiki/

Paphos Castle is located on the edge of Paphos harbour.

It was originally built as a Byzantine fort to protect the harbour. It was then rebuilt by the Lusignans in the thirteenth century after being destroyed in the earthquake of 1222. In 1570 it was dismantled by the Venetians. After capturing the island, the Ottomans restored and strengthened it. Throughout the ages it has seen many uses. It has served as a fortress, a prison and even a warehouse for salt during the British occupation of the island. More recently the castle serves as a backdrop to the annual open air Paphos cultural festival which takes place in September.

It was declared a listed building in 1935 and represents one of the most distinctive landmarks of the city of Paphos. Several archaeological excavations have taken place to investigate its past.
From https://en.wikipedia.org/wiki/Paphos_Castle

Photos 22/2/2017 by George Konstantinou

Το Μεσαιωνικό Κάστρο (φρούριο) του Κολοσσιού - Κούλας - Kolossi Castle - Cyprus

See also

All about Cyprus - Όλα για την Κύπρο

List of Cyprus archaeological sites on this blog

Η Παναγία η Βουναρκώτισσα στο χωριό Κολόσσι της επαρχίας Λεμεσού - Cyprus

Kolossi Castle is a former Crusader stronghold on the south-west edge of Kolossi village 14 kilometres (9 mi) west of the city of Limassol on the island of Cyprus. It held great strategic importance in the Middle Ages, and contained large facilities for the production of sugar from the local sugarcane, one of Cyprus's main exports in the period. The original castle was possibly built in 1210 by the Frankish military, when the land of Kolossi was given by King Hugh I to the Knights of the Order of St John of Jerusalem (Hospitallers).

The present castle was built in 1454 by the Hospitallers under the Commander of Kolossi, Louis de Magnac, whose arms can be seen carved into the castle's walls.

Owing to rivalry among the factions in the Crusader Kingdom of Cyprus, the castle was taken by the Knights Templar in 1306, but returned to the Hospitallers in 1313 following the abolition of the Templars.

The castle today consists of a single three-storey keep with an attached rectangular enclosure or bailey about 30 by 40 metres (98 by 131 ft).

As well as its sugar. the area is also known for its sweet wine, Commandaria. At the wedding banquet after King Richard the Lionheart's marriage to Berengaria of Navarre at nearby Limassol, he allegedly declared it to be the "wine of kings and the king of wines." It has been produced in the region for millennia, and is thought to be the oldest continually-produced and named wine in the world, known for centuries as "Commandaria" after the Templars' Grand Commandery there

Kolossi Castle appears in many works of fiction, including La milicia de Dios by the Spanish writer Eduardo García-Ontiveros Cerdeño. It also appears in Snow Wasted by the Cypriot author Matthew Malekos and in the novels of several British writers, including Race of Scorpions: The House of Noccolo by Dorothy Dunnett, In Search of Sixpence by Michael Paraskos and Lionheart by Stewart Binns.
From Wikipedia, the free encyclopedia

Το κάστρο του Κολοσσιού, γνωστό και σαν Κούλας, είναι ένα από τα σημαντικότερα οχυρωματικά έργα που σώζονται στη Κύπρο, από την περίοδο της Φραγκοκρατίας
Στον πυρήνα της πλουσιώτερης κοιλάδας της Νότιας Κύπρου, στα δυτικά περίχωρα της πόλης της Λεμεσού, προβάλλει ένα από τα σημαντικότερα οχυρά της Μεσαιωνικής Κύπρου , το περίφημο Κάστρο του Κολοσσιού. Η εύφορη αυτή κοιλάδα στις εκβολές του ποταμού Κούρη αυτή αναφέρεται συχνά από τους περιηγητές του μεσαίωνα για τις απέραντες φυτείες ζαχαροκαλάμου, αμπελιών, ελαιώνων, χαρουπιών, δημητριακών και βαμβακιού και απετέλεσε κατά την Φραγκοκρατία ένα από τα σημαντικότερα φέουδα των Φράγκων ευγενών.

Το πλούσιο αυτό φέουδο παραχωρήθηκε το 1210 στο μοναχικό τάγμα του Αγίου Ιωάννη της Ιερουσαλήμ από τον ηγεμόνα της δυναστείας των Λουιζινιανών Ούγο Ι. Το όνομα της περιοχής προέρχεται πιθανότατα από τον προηγούμενο φεουδάρχη της περιοχής Gerinus de Colos.

Είναι ακόμα ασαφές πότε ακριβώς οικοδομήθηκε στο φέουδο το πρώτο οχυρό τα ερείπια του οποίου σώζονται γύρω από το νεώτερο μνημείο στα ανατολικά και τα δυτικά. Το μόνο που μπορεί να λεχθεί με ασφάλεια είναι πως αυτό οικοδομείται τον 13ο αιώνα.

Μετά την πτώση της ΄Ακρας (1291) γύρω στο 1301/2 οι Ιωαννίτες μεταφέρουν οριστικά το κέντρο των δραστηριοτήτων τους στο Κολόσσι.

Σύμφωνα με τις πηγές το1306 το Κολόσσι περιέρχεται στην κατοχή του μοναχικού τάγματος των Ναϊτών το οποίο είχε καταστεί τότε ισχυρή πολιτική δύναμη. Επανέρχεται στους Ιωαννίτες στο 1308 μετά την έκδοση των διατάξεων που εξέδωσε ο Πάπας Κλήμης με τις οποίες το τάγμα των Ναϊτών τέθηκε εκτός νόμου.

Το 1310 το διοικητικό κέντρο των Ιωαννιτών μεταφέρθηκε στη Ρόδο παρέμεινε όμως το ήδη ανεγερθέν οχυρό τους στο Κολόσσι ηέδρα ισχυρής στρατιωτικής διοίκησης γνωστή ως Commanderie. Το καθεστώς αυτό επιβεβαιώνεται με σχετική απόφαση του τάγματος το 1380. Το οχυρό χρησιμοποιείται περισσότερο σαν κατοικία και διοικητικό κέντρο των επικεφαλής του μοναχικού τάγματος οι οποίοι οργανώνουν, ελέγχουν και εκμεταλλεύονται την παραγωγή των μεγάλων φυτειών στην ίδια την κοιλάδα του Κολοσσιού και στην ευρύτερη περιοχή που κάλυπτε αρχικά όπως υπολογίζεται γύρω στα 60 χωριά.

H Commanderie του Κολοσσιού έδωσε το όνομα της στο πατροπαράδοτο γλυκό κρασί της Κύπρου γνωστό μέχρι σήμερα με το όνομα Κουμμανταρία. Προφανώς το τάγμα προώθησε την μαζική παραγωγή και εμπορία του κρασιού αυτού με το όνομα του.

Καταστροφικές επιθέσεις από τους Γενουάτες το 1373 και τους Μαμελούκους το 1402,1413,1425 και 1426 φαίνεται ότι μετατρέπουν το αρχικό φρούριο σε ερείπια.

Το 1454 ο μεγάλος διοικητής τους τάγματος Louis de Magnac B (οικόσημο σε φωτογραφία της δυναστείας των Magnac από το μεγάλο οικόσημο του Κολοσσιού στο οποίο απεικονίζονται τα σύμβολα του Βασιλείου fτων Λουϊζινιανών, της Ιερουσαλήμ, της Κύπρου και της Αρμενίας Γ σε φωτοτυπία) κτίζει ένα νέο και ισχυρότερο οχυρό το σημερινό Κάστρο.

Πρόκειται για λιθόκτιστο οχυρό με τοίχους πάχους 1.25 μ. με τρεις ορόφους συνολικού ύψους 21 μ. Το ισόγειο χρησιμοποιείται πιθανότατα σαν αποθήκη με δύο υπόγειες στέρνες. Η είσοδος στον πρώτο όροφο γίνεται μέσω μίας κρεμαστής γέφυρας. Στον νότιο τοίχο της μίας από τις δύο μεγάλες αίθουσες του ισογείου σώζεται μία τοιχογραφία με την Σταύρωση του Χριστού και το οικόσημο των Magnac foto 4που υποδεικνύει την λατρευτική χρήση του χώρου αυτού ενώ η διπλανή αίθουσα με την εστία αποτελούσε ίσως τον βασικό χώρο γευμάτων και φιλοξενίας.

Στον δεύτερο όροφο υπήρχαν άλλοι δύο χώροι οι οποίοι χρησιμοποιούνταν ως καταλύματα. Στην οροφή του μνημείου μία ζεματίστρα και πολεμίστρες μεταφέρουν στον επισκέπτη εικόνες μεσαιωνικής πολιορκίας.

Το 1488 ο Γεώργιος Κορνάρο αδελφός της τελευταίας Βασίλισσας των Φράγκων Αικατερίνης αφού έπεισε την αδελφή του να παραιτηθεί των κυριαρχικών της δικαιωμάτων στη νήσο έναντι των Βενετών, λαμβάνει ως ανταμοιβή 14 από τα 41 χωριά που ήλεγχε ακόμα η Commanderie της Ρόδου και ο εκάστοτε επικεφαλής της οικογένειας των Κορνάρων λαμβάνει τον τίτλο του ανωτάτου διοικητή της Κύπρου.

Ο τίτλος αυτός παραμένει στην οικογένεια τιμητικά και μετά την κατάληψη της Κύπρου από τους Οθωμανούς και εκχωρείται το 1799 στην οικογένεια των Μοτσενίγγο που νυμφεύθηκε την κληρονόμο του οίκου των Κορνάρων.

Στην ανατολική πλευρά του μνημείου μία μεγάλη καμαροσκέπαστη αίθουσα στεγάζει τμήμα των εγκαταστάσεων για την επεξεργασία της ζάχαρης. Το Τμήμα Αρχαιοτήτων πραγματοποιεί τα τελευταία πέντε χρόνια συστηματική ανασκαφική έρευνα στο μνημείο αυτό.
Πηγή http://www.limassolmunicipal.com.cy/kolossi_gr.html

Photos 3/8/2016 by George Konstantinou

Photos 13/11/2005 by George Konstantinou

Μεσαιωνικό κάστρο Λα Κάβα στο οροπέδιο του Μικρού Άρωνα (Βουνό Λεοντάρι ή Λιονταρόβουνος) - The medieval La Cava castle at trapezoid hill Aromas - Cyprus

The trapezoid hill  is called Aronas of Athalassa or Mount Lion or Liontarovounos, on which the remains of the medieval La Cava castle stand.

Στην περιοχή της Αγλαντζιάς βρισκόταν, κατά τα μεσαιωνικά χρόνια, ο οικισμός Λευκομιάτης. Η περιοχή φαίνεται ότι είχε κατοικηθεί κατά τα τέλη της Φραγκοκρατίας, επί Ιακώβου Β’ (1468-1 1473) και το όνομά της πιστεύεται ότι προέρχεται από το επίθετο φραγκικής οικογένειας στην οποία ανήκε ολόκληρη η περιοχή. Στον Λιονταρόβουνο εξάλλου βρίσκονται τα ερείπια του Μεσαιωνικού κάστρου Λα Κάβα, που χτίστηκε γύρω στα 1385 από τον Βασιλιά Ιάκωβο Α’. Το 1426 το κάστρο καταλήφθηκε από τους Μαμελούκους, ενώ αργότερα οι Οθωμανοί το χρησιμοποίησαν ως πυριτιδαποθήκη. Τον 19ο αιώνα το κάστρο κατεδαφίστηκε και οι λίθοι του χρησιμοποιήθηκαν ως οικοδομικό υλικό για την ανέγερση του ναού της Φανερωμένης στη Λευκωσία. Πηγή http://aglantzia.org.cy/archiki-selida/i-aglantzia-mas/istoria-tis-aglantzias/

Photos 11/4/2016 by George Konstantinou

See also

List of Cyprus archaeological sites on this blog

Το Κάστρο της Κερύνειας - Kyrenia Castle - Cyprus

See also

List of Cyprus archaeological sites on this blog

Η Νεολιθική θέση Βρυσί στον Άγιο Επίκτητο - Archaeological excavations at the Neolithic site of Ayios Epiktitos-Vrysi in the Kyrenia District

Μερικά απο τα ευρήματα βρίσκωνται στο κάστρο της κερύνειας

Το λιμανάκι της Κερύνειας- Kyrenia Harbour - Cyprus

Η εκκλησία του Αγίου Γεωργίου μέσα στο Κάστρο της Κερύνειας - Agios Georgios Churche in Kyrenia Castle - Cyprus

Το καράβι της Κερύνειας (Το αρχάιο ναυάγιο) στο κάστρο της κερύνειας - The Kyrenia ship - Ancient Shipwreck in Kyrenia Castle - Cyprus

Αρχαίοι λαξευτοί τάφοι στην Αγία Ειρήνη Κερύνειας - Ancient Tombs at Agia Irini

Μερικά απο τα ευρήματα βρίσκωνται στο κάστρο της κερύνειας

Αρχαίος τάφος στο χωριό Κρηνί - Bronze Age Tomb at Kini Villages - Cyprus

Μερικά απο τα ευρήματα βρίσκωνται στο κάστρο της κερύνειας

Kyrenia Castle (Greek: Κάστρο της Κερύνειας Turkish: Girne Kalesi), at the east end of the old harbour in Kyrenia is a 16th-century castle built by the Venetians over a previous Crusader fortification. Within its walls lies a twelfth-century chapel showing reused late Roman capitals, and the Shipwreck Museum.

Kyrenia has been created and been around since the 10th century BC. Excavations have revealed Greek traces that date back to the 7th century BC, but the site was developed into a city under Roman rule.


Kyrenia Castle
Research carried out at the site suggests that the Byzantines built the original castle in the 7th Century to guard the city against the new Arab maritime threat. The first historical reference to the castle occurs in 1191, when King Richard the Lionheart of England captured it on his way to the Third Crusade. He did so by defeating Isaac Comnenus, an upstart local governor who had proclaimed himself emperor.

After a short period, Richard sold the island to the Knights Templar, and then to his cousin Guy de Lusignan, the former king of Jerusalem. This began the 300 years of the Frankish Lusignan Kingdom of Cyprus (1192–1489). Initially the castle was quite small. John d'Ibelin enlarged it between 1208 and 1211. The Castle's main function was military and the improvements consisted of a new entrance, square and horseshoe-shaped towers, embrasures for archers, and dungeons.

The castle was subjected to several sieges. A Genoese attack in 1373 almost destroyed the castle, and the longest amongst the sieges, in the 15th century, lasted nearly four years and reduced the unfortunate occupants to eating mice and rats. By 1489 the Venetians had taken control of Cyprus and in 1540 they enlarged the castle, giving it its present-day appearance. The chief changes, such as the addition of thick walls and embrasures for cannons, were adaptations to changes in warfare in the form of gunpowder artillery. The Venetians also installed gun ports at three levels so that they could direct cannon fire against attackers from the land. Inside the castle, they built huge long ramps so as to be able to drag artillery up on the walls. When the work on the castle was finished, its walls also encompassed the small church of St. George, which the Byzantines may have built in the 11th or 12th century.


Kyrenia Castle's courtyard
In 1570, Kyrenia surrendered to the Ottomans. The Ottomans too made changes to the castle, but the British removed these during their occupation. The castle contains the tomb of the Ottoman Admiral Sadik Pasha. The British used the castle as a police barracks and training school. They also used the castle as a prison for members of the Greek Cypriot EOKA organization.

The Kyrenia Department of Antiquities took over custodianship of the castle in 1950, though it reverted to British control during the EOKA turmoil. The Department regained control in 1959 and since 1960 the castle has been open to the public. However, during the period from 1963 to 1967 the Cypriot National Guard used the castle as a military headquarters. Following the Turkish invasion of Cyprus, in 1974 the Girne Department of Antiquities and Museums took over responsibility for the castle's preservation and use. The Department is keeping icons that were collected from churches in the Kyrenia area pre-1974 and has stored them in the castle's locked rooms for safekeeping. Some of these are now on display in the Archangel Michael Church.

The moat on the landward side of the castle was full of water prior to the 14th Century AD and served as a harbour to the castle. One enters the Castle through its north-west entrance, which opens on a bridge spanning the moat. From the first gate, lying to the north west of the fortified wall that the Venetians built, one comes to a vaulted corridor that leads to the entrance of the Lusignan castle. A passage to the left of the corridor gives entry to the cruciform Church of St. George. The dome of this church rests on marble columns with Corinthian capitals that were salvaged from an older building elsewhere and placed here.

The tomb in the entrance corridor of the Lusignan castle belongs to the Ottoman Admiral Sadik Pasha who conquered Kyrenia in 1570. The corridor then leads to the castle's large inner courtyard, which is lined with guardrooms, stables and living quarters. The arched rooms (royal guard rooms, prison etc.) to the north and east of the yard belong to the Lusignan Period. The Royal quarters to the west of the yard, as well as the big and arched windows of the little Latin Temple also date back to the Lusignan Period. On the southern part of the yard there are fortifications and remains belonging to the Byzantine Period. Ramps lead to the defences on the upper sections of the walls. One can climb steps to the Lusignan royal apartments and a small chapel. The depths of Kyrenia Castle contain dungeons, storage rooms and the powder magazines. Off the courtyard, there is a room displaying the finds from various archaeological sites such as the Akdeniz village tomb, the neolithic settlement at Vrysi, and the Kirni Bronze Age tomb. There is also a small souvenir shop and simple cafe at the northern end of the courtyard.

One of the rooms leading off the courtyard contains the Shipwreck Museum, which exhibits the remains of a Greek merchant ship from the 4th century BC, one of the oldest vessels ever to be recovered, together with its cargo. In 1965, Andreas Kariolou, a Greek-Cypriot diver, discovered the vessel, laden with millstones and amphorae of wine from Kos and Rhodes. The vessel was sailing to Cyprus when a storm wrecked it outside Kyrenia harbour. In 1967 he showed the wreck to archeologists. A team, under Michael Katsev of the University of Pennsylvania Museum of Archaeology and Anthropology, then studied the wreck from 1969 to 1974. The vessel was approximately already 80 years old at the time it sank. Today, the 47-foot-long hull (14 m), made of Aleppo pine sheathed in lead, is preserved in a specially controlled environment in the Museum, together with its amphorae.From Wikipedia, the free encyclopedia

Το Κάστρο της Κερύνειας είναι κάστρο που βρίσκεται στο λιμάνι της Κερύνειας της Κύπρου.

Χτίστηκε αρχικά από τους Ρωμαίους και τον 7ο αιώνα ανακατασκευάστηκε από τους Βυζαντινούς στη προσπάθεια τους να προστατεύσουν την πόλη από τις αραβικές επιδρομές. Ανακαινίστηκε τον 11ο αιώνα για να ανακαινιστεί πάλι από τους Λουζιτανούς ηγεμόνες της Κύπρου. Τον 13ο αιώνα μέσα στο κάστρο χτίστηκαν βασιλικά διαμερίσματα τα οποία γκρεμίστηκαν αργότερα από τους Ενετούς. Οι Ενετοί ανακαίνισαν εκ νέου το κάστρο, ισχυροποιώντας τα τείχη του και κατασκευάζοντας νέους πύργους. Το 1570 πέρασε στην κατοχή των Οθωμανών και έκτοτε χρησιμοποιήθηκε ως φυλακή από τους Οθωμανούς και αργότερα από τους Βρετανούς.

Το 1955 από το κάστρο δραπέτευσαν 16 μέλη της ΕΟΚΑ χρησιμοποιώντας σεντόνια για να κατέβουν από τις επάλξεις. Μετά το 1960 το κάστρο χρησιμοποιήθηκε για πολιτιστικές εκδηλώσεις. Το 1974 κατά την Τουρκική εισβολή στο κάστρο έγινε μάχη μεταξύ μικρής ναυτικής μονάδας Κυπρίων και των Τούρκων.

Σε αίθουσα του κάστρου βρίσκεται το Πλοίο της Κερύνειας, αρχαίο σκαρί πλοίου του 4ου αιώνα π.Χ., που έχει βρεθεί στη θάλασσα, ανελκύθηκε και συναρμολογήθηκε.
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Photos 3/4/2016 by George Konstantinou