Noble pen shell - Pinna nobilis - Linnaeus, 1758 - Πίννα - Cyprus

Photo by Costas Constantinou

Family Pinnidae

Pinna nobilis, common name the noble pen shell or fan mussel, is a large species of Mediterranean clam, a marine bivalve mollusc in the family Pinnidae, the pen shells. It reaches up to 120 cm (4 ft) of shell length
The bivalve shell is usually 30–50 cm (1.0–1.6 ft) long, but can reach 120 cm (4 ft). Its shape differs depending on the region it enhabits. Like all pen shells, it is relatively fragile to pollution and shell damage. It attaches itself to rocks using a strong byssus composed of many silk-like threads which used to be made into cloth. These keratin  fibres that the animal secretes by its byssus gland are even 6 cm (2.4 in) long. The inside of the shell is lined with brilliant mother-of-pearl.
This species is endemic to the Mediterranean Sea, where it lives offshore at depths ranging between 0.5 and 60 m (1.6 and 196.9 ft). It could be found buried beneath soft-sediment areas (fine sand, mud, often anoxic)

This species is the origin of sea silk, which was made from the byssus of the animal.

In recent years, Pinna nobilis has become threatened with extinction, due in part to fishing, incidental killing by trawling and anchoring, and the decline in seagrass fields; pollution kills eggs, larvae, and adult mussels. The noble pen shell has been listed as an endangered species in the Mediterranean Sea. The European Council Habitats Directive 92/43/EEC, on conservation of natural habitats and the wild fauna and flora, proclaims that P. nobilis is strictly protected (by the Annex IV of EEC, 1992)- all forms of deliberate capture or killing of fan mussel specimens are prohibited by law.

As part of the Costa Concordia disaster recovery effort going on in Italy (2012), a group of about 200 Pinna nobilis was manually relocated to a nearby area due to the threat posed by subsequent engineering work.From Wikipedia, the free encyclopedia

Η πίννα (Pinna) (γράφεται και πίνα), είναι γένος δίθυρων μαλάκιων της οικογένειας των Πιννιδών και της τάξης των Ανισομυαρίων. Ζει στις εύκρατες και στις θερμές θάλασσες. Μοιάζει με τεράστιο μύδι. Το όστρακό της αποτελείται από λεπτά και πλατιά ελάσματα, τα οποία είναι ενωμένα στην κορυφή τους, ώστε να ανοίγουν και να κλείνουν Το ζώο, το οποίο τρώγεται χωρίς να είναι ιδιαίτερα εύγευστο, χρησιμοποιείται κυρίως ως δόλωμα στο ψάρεμα. Στο όστρακο της πίννας σπάνια σχηματίζονται μαργαριτάρια, τα οποία όμως δεν έχουν ιδιαίτερη οικονομική αξία.

Το μήκος του ζώου φτάνει τα 70 εκατοστά. Τα όστρακα της πίννας είναι λεπτά, σε σχήμα τρίγωνο και μυτερά στο ένα άκρο, ενώ από το άλλο είναι στρογγυλευμένα. Στο εξωτερικό μέρος έχουν χρώμα κίτρινο και από μέσα παρουσιάζουν ελαφρύ ιριδισμό.

Στον ελληνικό χώρο και ιδίως στη Χαλκιδική (στις Νέες Φώκιες) απαντάται η πίννα η ευγενής. Επίσης στη Μεσόγειο ζει και η πίννα η κτενοειδής, εδώδιμη. Το μήκος της είναι περίπου 20 εκατοστά. Αρκετά είδη συμβιώνουν με καβούρια (πιννοθήρες, γνωστά και ως πιννοκαβούρια), τα οποία βρίσκουν προστασία στην κοιλότητά της. Σε αντάλλαγμα, την προειδοποιούν να κλείσει τα ελάσματά της όταν υπάρχει κίνδυνος.

Εκτός από την αλιεία, όπου χρησιμεύει ως δόλωμα, η πίννα χρησιμοποιείται και για την κατασκευή μεταξένιων υφασμάτων. Συγκεκριμένα, η βύσσος της πίννας χρησιμοποιείται για κατασκευή τέτοιων υφαντών στην νότια Ιταλία και στη Σικελία. Επίσης, από τη βύσσο κατασκευάζουν κάλτσες και γάντια. Το είδος δεν κινδυνεύει άμεσα με εξαφάνιση, αλλά απαιτείται η λήψη μέτρων για την προστασία της.

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Underwater photos at Akrotiri by Kostas Aristeidou