See also
Κατάλογος κατεχομένων δήμων και κοινοτήτων της Κύπρου - List of cities, towns and villages in occupied Cyprus
Η Λουρουτζίνα ήταν ένα από τα μεγαλύτερα Τουρκοκυπριακά χωριά της Κύπρου και μέχρι το 1974 είχε γύρω στους 2.000 κατοίκους. Το χωριό βρίσκεται στην επαρχία Λευκωσίας, περίπου 25 χιλιόμετρα νοτιοανατολικά της πρωτεύουσας. Συνδέεται με τα χωριά Δάλι, Ποταμιά και Λύμπια. Σήμερα βρίσκεται στη τουρκοκρατούμενη περιοχή του νησιού. Η Λουρουτζίνα ήταν το κέντρο των Λινοβαμβάκων αφού οι κάτοικοι του χωριού ήταν κατά τη πλειοψηφία τους Λινοβάμβακοι, δηλαδή κρυπτοχριστιανοί. Μέχρι και τη δεκαετία του 1930 βαπτίζονταν κρυφά χριστιανοί και έφεραν χριστιανικά ονόματα ενώ φανερά ήταν Μουσουλμάνοι και είχαν Τουρκικά ονόματα και μιλούσαν μόνο ελληνικά αφού δεν γνώριζαν τουρκικά.
Αρχικά το χωριό το κατοικούσαν Λατίνοι και Μαρωνίτες αλλά με τη κατάκτηση της Κύπρου από τους Τούρκους, αναγκάστηκαν να δηλώσουν ή Μουσουλμάνοι (Τουρκοκύπριοι) ή Χριστιανοί Ορθόδοξοι (Ελληνοκύπριοι). Αυτοί που ήταν πλούσιοι έγιναν Χριστιανοί Ορθόδοξοι ενώ οι φτωχοί, που ήταν και η μεγάλη πλειοψηφία, δήλωσαν Μουσουλμάνοι για να γλυτώσουν τους Τουρκικούς φόρους πάνω στους Χριστιανούς. Κράτησαν, όμως, κρυφά τη Χριστιανική τους πίστη και μέχρι τις μέρες μας μιλούσαν ελληνικά ως μητρική τους γλώσσα, κρατώντας συνάμα τα Λατινικά τους επώνυμα. Ωστόσο, μετά από τις εκστρατείες για «εκτουρκισμό» τους από τις διαδοχικές κυβερνήσεις του Ραούφ Ντενκτάς, τους δόθηκαν τουρκικά επώνυμα, και τους αποθάρρυναν να μιλούν την ελληνική γλώσσα, ενώ τ' όνομα του χωριού αλλάχτηκε σε Akıncılar από το 1958.
Μέχρι τη δεκαετία το '50, η Λουρουτζίνα ήταν ένα μικτό χωριό, αλλά οι Λινοβάμβακοι (Τουρκοκύπριοι Μουσουλμάνοι) αποτελούσαν πάντοτε την πλειοψηφία. Κατά την οθωμανική απογραφή του 1831, το μουσουλμανικό (τουρκοκυπριακό) ποσοστό του πληθυσμού ήταν σχεδόν 81%. Το 1891 το ποσοστό αυτό αυξήθηκε στα 88%. Καθ 'όλη τη βρετανική περίοδο ο τουρκοκυπριακός πληθυσμός συνέχισε να αυξάνεται, ενώ ο Ελληνοκυπριακός μειώθηκε. Σχεδόν όλοι οι Έλληνοκύπριοι έφυγαν από το χωριό στη δεκαετία του 1950, ως αποτέλεσμα των διακοινοτικών εντάσεων που δημιουργήθηκαν κατά τον αγώνα της ΕΟΚΑ. Μέχρι το 1960, στο χωριό είχαν απομείνει μόνο τρεις Ελληνοκύπριοι. Μετά τη Τουρκική εισβολή του 1974, πολλοί Λοινοβάμβακοι της Λουρουτζίνας μεταφέρθηκαν από το καθεστώς Ντενκτάς στο χωριό Λύση και σήμερα έχουν απομείνει γύρο στους 450 κατοίκους.
Στη Λουρουτζίνα υπάρχουν πολλές χριστιανικές εκκλησίες. Πάνω σε ένα λόφο του χωριού είναι κτισμένη η εκκλησία του Αγίου Επιφανίου του 14ού αιώνα ενώ μια άλλη εκκλησία είναι του Αγίου Ανδρονίκου κτίσμα του 1831. Τρία περίπου χιλιόμετρα από το χωριό βρίσκεται ερειπωμένη η μικρή εκκλησία της Αγίας Αικατερίνης με τοιχογραφίες. Στην ίδια περιοχή υπήρχε ακόμα μια εκκλησία αφιερωμένη στον Αρχάγγελο Μιχαήλ, που όμως καταστράφηκε κατά την Τουρκική εισβολή.
Στα βορειοδυτικά της Λουρουτζίνας υπήρχε μεγάλος συνοικισμός με το όνομα Καταλύματα, που είχε δύο ναούς αφιερωμένους στην Αγία Μαρίνα και στην Παναγία τη Φιλιδκιώτισσα. Αυτοί οι δύο ναοί κτίστηκαν για τον ακόλουθο λόγο: οι κάτοικοι των Καταλυμάτων βρίσκονταν διαρκώς σε φιλονικίες λόγω ενός δράκου που κατοικούσε σε ένα σπήλαιο. Απελπισμένοι παρακάλεσαν την Παναγία να εξοντώσει το δράκο και στο σημείο όπου ήταν αυτός να της κτίσουν μια εκκλησία.Μετά από πολλές προσευχές ξέσπασε μια δυνατή θύελλα και ένας κεραυνός μοίρασε τον βράχο. Ο δράκος εξαφανίστηκε και η μεγάλη σχισμή του βράχου έμεινε με το όνομα «σσίστρα του δράκου». Έτσι οι κάτοικοι του χωριού, στη μια πλευρά του βράχου έκτισαν την εκκλησία της Παναγίας, που ονομάστηκε Φιλιδκιώτισσα διότι έγινε αιτία να φιλιωθούν, και από την άλλη μεριά έκτισαν εκκλησία αφιερωμένη στην Αγία Μαρίνα, γιατί ορισμένοι κάτοικοι προσεύχονταν και σ' αυτήν για να λύση το πρόβλημα με το δράκο.
Πηγή http://noctoc-noctoc.blogspot.com.cy/2011/10/to-louroujina-village-of-linobambaki.html
Photos 28/2/2016 by George Konstantinou
No comments:
Post a Comment