See also
Η Νεολιθική θέση Βρυσί στον Άγιο Επίκτητο - Archaeological excavations at the Neolithic site of Ayios Epiktitos-Vrysi in the Kyrenia District
Μερικά απο τα ευρήματα βρίσκωνται στο κάστρο της κερύνειαςΚάστρο του Αγίου Ιλαρίωνα στον Πενταδάκτυλο με θέα την κερύνεια
Το Κάστρο της Κερύνειας - Kyrenia Castle - Cyprus
Η εκκλησία του Αγίου Γεωργίου μέσα στο Κάστρο της Κερύνειας - Agios Georgios Churche in Kyrenia Castle - Cyprus
Το καράβι της Κερύνειας (Το αρχάιο ναυάγιο) στο κάστρο της κερύνειας - The Kyrenia ship - Ancient Shipwreck in Kyrenia Castle - Cyprus
Αρχαίοι λαξευτοί τάφοι στην Αγία Ειρήνη Κερύνειας - Ancient Tombs at Agia Irini
Μερικά απο τα ευρήματα βρίσκωνται στο κάστρο της κερύνειας
Αρχαίος τάφος στο χωριό Κρηνί - Bronze Age Tomb at Kini Villages - Cyprus
Μερικά απο τα ευρήματα βρίσκωνται στο κάστρο της κερύνειας
Kyrenia (Greek: Κερύνεια Turkish: Girne) is a city on the northern coast of Cyprus, noted for its historic harbour and castle.
While there is evidence showing that Kyrenia has been populated since ca. 5800–3000 BC, it is traditionally accepted that the city was founded by Achaeans from the Peloponnese after the Trojan War. As the town grew prosperous, the Romans established the foundations of its castle in the 1st century AD. Kyrenia grew in importance after the 9th century due to the safety offered by the castle, and played a pivotal role under the Lusignan rule as the city never capitulated. The castle has been most recently modified by the Venetians in the 15th century, but the city surrendered to the Ottoman Empire in 1571.
The city's population was almost equally divided between Muslims and Christians in 1831, with a slight Muslim majority. However, with the advent of British rule, many Turkish Cypriots fled to Anatolia, and the town came to be predominantly inhabited by Greek Cypriots. While the city suffered little intercommunal violence, its Greek Cypriot inhabitants, numbering around 2,650, fled or were forcefully displaced in the wake of the Turkish invasion in 1974. Currently, the city is populated by Turkish Cypriots, mainland Turks and Britons with a municipal population of 33,207.
Kyrenia's history dates back to the end of the Trojan War. The city was founded by the Achaeans, ancient Greek colonists from the Peloponnese, who established towns in the district. Evidence from archaeological sites excavated in and around the town of Kyrenia evidence settlement since the Neolithic period, ca. 5800–3000 BC. Mycenaean (Achaean) tombs dating from 1300 BC to 500 BC and geometric artefacts have also been discovered. A fine climate, fertile soil and an abundance of water offered ideal conditions for the town's early settlement.
Cepheus from Arcadia is believed to be the founder of the town of Kyrenia. A military leader, he arrived at the north coast of the island bringing with him many settlers from various towns in Achaea. One such town, located near present-day Aigio in the Peloponnese, was also called Kyrenia.This is said to be the home of the mythical Ceryneian Hind from the 12 Labours of Hercules. East of Kyrenia lies the "Coast of Achaeans". It was at Kyrenia, according to Strabo, that Teucer came first ashore, to found the ancient Kingdom of Salamis after the Trojan war.[3]
The earliest reference made to the town of Kyrenia is found, together with that of the other seven city kingdoms of Cyprus, in Egyptian scripts dating from the period of Ramesses III, 1125-1100s BC.
From its early days of settlement, Kyrenia's commerce and maritime trade benefited enormously from its proximity to the Asia Minor coast. Boats set sail from the Aegean islands, traveled along the Asia Minor coast, and then crossed over the short distance to the northern shores of Cyprus to reach the two city kingdoms of Lapithos and Kyrenia. This lively maritime activity (late 4th or early 3rd century BC) is evident in an ancient shipwreck discovered by Andreas Kariolou in 1965, just outside Kyrenia harbour. The vessel's route along Samos, Kos, Rhodes, the Asia Minor coastline and then Kyrenia, demonstrates the town's close maritime relations with other city kingdoms in the eastern Mediterranean.
During the succession struggle between Ptolemy and Antigonus that followed Alexander the Great's death in 323 BC, Kyrenia was subdued under the rule of the kingdom of Lapithos that allied itself with the Antigonid dynasty. Diodorus Siculus(19.79) observes that in 312 BC. Ptolemy arrested Praxipos the king of Lapithos and the king of Kyrenia. Once the Ptolemies were successful in dominating the whole island, all city kingdoms were abolished. Kyrenia however, because of its maritime trade, continued to prosper. In the 2nd century BC, it is cited as one of six Cypriot towns which were benefactors to the Oracle at Delphi, that is, it received its special representatives who collected contributions and gifts. The town's prosperity at this time is also evident from its two temples, one dedicated to Apollo and the other to Aphrodite, and from the rich archeological finds dating from the Hellenistic period excavated within the present-day town limits.
The Romans succeeded the Ptolemies as rulers of Cyprus and during this time Lapithos became the administrative centre of the district. The numerous tombs excavated and the rich archeological finds dating from this period indicate however, that Kyrenia continued to be a populous and prosperous town. An inscription found at the base of a limestone statue dating from 13–37 AD, refers to ‘Kyrenians Demos' that is, the town's inhabitants. Here as everywhere else, the Romans left their mark by constructing a castle with a seawall in front of it so that boats and ships could anchor in safety.
Christianity found fertile ground in the area. Early Christians used the old quarries of Chrysokava, just east of Kyrenia castle, as catacombs and cut-rock cemeteries which are considered among the island's most important specimens of this period. Later, some of these caves were converted into churches and feature beautiful iconography, the most representative of which is that found at Ayia Mavri. The latest editions of the Roman Martyrology[4] no longer include a mention, as a martyr, of Bishop Theodotus of this see. The Greek Menologium recounts, under 6 May, that under Licinius he was arrested and tortured, before being released when the Edict of Milan of 313, of which Licinius was co-author, mandated toleration of Christians in the Roman Empire.From Wikipedia, the free encyclopedia
Η Κερύνεια ή Κυρήνεια (Τουρκικά: Girne, Αρμενικά: Կիրենիա) είναι παραθαλάσσια πόλη της Κύπρου που βρίσκεται περί το μέσον της βόρειας ακτής της. Αποτελεί πρωτεύουσα της ομώνυμης επαρχίας που εκτείνεται από το ακρωτήριο Κορμακίτη μέχρι τη λεγόμενη των "Αχαιών ακτή", περιλαμβάνοντας και το μεγαλύτερο μέρος της οροσειράς του Πενταδάκτυλου. Το 1974 οι Ελληνοκύπριοι κάτοικοι της εκδιώχθηκαν από τον τουρκικό στρατό.
Η Κερύνεια είναι η μικρότερη από τις έξι πόλεις της Κυπριακής Δημοκρατίας και μια από τις αρχαίες πόλεις της Κύπρου, όπως φανερώνει και η ονομασία της, που διασώζει την ονομασία της Κυρηνείας, αρχαιότατης πόλης της Αχαΐας. Πρόκειται στη πραγματικότητα για δύο πόλεις η "Κάτω Κερύνεια" που εκτείνεται γύρω από το μικρό λιμάνι της, πολύ περιορισμένων δυνατοτήτων, και η "Άνω Κερύνεια" που εκτείνεται νοτιότερα. Μεγάλα χωριά της επαρχίας Κερύνειας είναι το Δίκωμο η Λάπηθος και ο Καραβάς. Οι κάτοικοί της, καλούμενοι "Κερυνειώτες", που στην πλειοψηφία τους ήταν Έλληνες χριστιανοί, εξαναγκάστηκαν από την πολιτική εθνοκάθαρσης που εφάρμοσαν τα τουρκικά κατοχικά στρατεύματα το 1974 να την εγκαταλείψουν και να καταστούν πρόσφυγες. Εξακολουθεί από τότε να είναι κατεχόμενη τόσο η πόλη, όσο και ολόκληρη η επαρχία.
Η Κερύνεια αποικήθηκε από τους Αχαιούς από τα προϊστορικά χρόνια (1300π.Χ.). Σύμφωνα με την Ελληνική μυθολογία η Κερύνεια ιδρύθηκε από τους Αχαιούς Κηφέα και Πράξανδρο που κατέληξαν εκεί όταν επέστρεφαν στη πατρίδα τους από τον Τρωικό πόλεμο, οι ήρωες έδωσαν στη νέα πόλη το όνομα της πόλης τους της Κερύνειας που βρίσκεται στην Αχαΐα.
Η Κερύνεια, μαζί με τη γειτονική της Λάπηθο (μεγάλο χωριό σήμερα), αποτελούσαν κατά την αρχαιότητα ένα από τα σημαντικά ελληνικά βασίλεια της Κύπρου. Οι Βυζαντινοί είχαν οχυρώσει την Κερύνεια κατά τον 11ο/12ο αιώνα. Το φρούριο της πόλης, που σώζεται και σήμερα και δεσπόζει του μικρού της λιμανιού, ενισχύθηκε από τους Φράγκους κατά την περίοδο της Φραγκοκρατίας (1192-1489) και από τους Βενετούς κατά την περίοδο της Βενετοκρατίας (1489-1570). Κατά την περίοδο της Φραγκοκρατίας η Κερύνεια υπήρξε σημαντική πόλη και το βόρειο λιμάνι της Κύπρου (το κύριο προς την Ευρώπη).
Η πόλη γνώρισε τον πόλεμο το 1210-1233, όταν ο Γερμανός Αυτοκράτορας Φρειδερίκος Β' προσπάθησε να θέσει την Κύπρο υπό την κυριαρχία του, και το 1374, όταν η πόλη απέκρουσε με επιτυχία μια σκληρή πολιορκία της από τους Γενουάτες. Και άλλα πολεμικά επεισόδια, κατά καιρούς, σημάδευσαν την ιστορία της. Το Σεπτέμβρη του 1570 παραδόθηκε αμαχητί στους Οθωμανούς Τούρκους, λίγο μετά την πολιορκία και άλωση της πρωτεύουσας Λευκωσίας. Κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας (1570-1878), βρισκόταν σε κατάσταση παρακμής, όπως άλλωστε και ολόκληρη η Κύπρος. Κατά την περίοδο της Αγγλοκρατίας (1878-1960), γνώρισε περιορισμένη μόνο ανάπτυξη, εξαιτίας κάποιων έργων υποδομής που είχαν γίνει και που περιλάμβαναν βελτιώσεις του μικρού και γραφικού λιμανιού της. Μετά την ανεξαρτησία της Κύπρου (1960), η Κερύνεια άρχισε να αναπτύσσεται με γοργό ρυθμό, ιδίως τουριστικά.
Το όμορφο περιβάλλον στο οποίο βρίσκεται κτισμένη, με την οροσειρά του Πενταδακτύλου στα νότιά της (συνδυάζοντας έτσι βουνό και θάλασσα) και τα αρχαία μνημεία στην ίδια την πόλη και γύρω από αυτή, ήταν αρκετοί λόγοι για να αποκτήσει η Κερύνεια διεθνή τουριστική φήμη. Στη θαλάσσια περιοχή της πόλης βρέθηκε και ένα αρχαίο ναυάγιο εμπορικού ελληνικού πλοίου του 4ου π.Χ. αιώνα, που ανελκύστηκε το 1967 και τοποθετήθηκε στο φρούριο της πόλης. Το σημαντικό αυτό αρχαιολογικό εύρημα έγινε διεθνώς γνωστό ως «το πλοίο της Κερύνειας».
Η Κερύνεια καταλήφθηκε από τα τουρκικά στρατεύματα τον Ιούλιο 1974 και εξακολουθεί να είναι κατεχόμενη πόλη.
Η Κερύνεια εκκλησιαστικά αποτελεί έδρα της ομώνυμης μητρόπολης, Επισκοπή Κυρηνείας, που περιλαμβάνει όλη την επαρχία υπαγόμενη στην Εκκλησία της Κύπρου. Μετά την κατάληψη της πόλης και της επαρχίας από τους Τούρκους το 1974, προσωρινή έδρα της μητρόπολης είναι η Ιερά Αρχιεπισκοπή Κύπρου στη Λευκωσία. Η μητρόπολη αυτή περιελάμβανε 44 ενορίες. Ο πλήρης τίτλος (φήμη) του εκάστοτε μητροπολίτη της Κερυνείας είναι "Μητροπολίτης Κερυνείας, Υπερτίμου και Εξάρχου Λαπήθου και Καραβά".
Σημαντικότεροι ναοί της Κερύνειας είναι ο ναός του Αρχαγγέλου Μιχαήλ πολιούχου αγίου της πόλης που βρίσκεται στη Κάτω Κερύνεια, κοντά στο λιμενίσκο, ο Ναός του Αγίου Γεωργίου, στην Άνω Κερύνεια με ιστορική σημασία, καθώς και οι ναοί Παναγία η Χρυσοπολίτισσα, η Χρυσοκάβα, η Αγία Μαύρα, ο Άγιος Δημήτριος, η Παναγία η Γλυκιώτισσα και άλλες πολλές στην ευρύτερη περιοχή.
Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων με σχετική απόφασή του που εξέδωσε τον Δεκέμβριο του 1996 αναγνώρισε στην Κερυνιώτισσα Τιτίνα Λοϊζίδου το αναφαίρετο δικαίωμα της περιουσίας της στην Κερύνεια. Η Τουρκία έχει ήδη συμμορφωθεί επ΄ αυτής της απόφασης και έχει προβεί στην αποζημίωση της Λοϊζίδου για την στέρηση των εισοδημάτων από την περιουσία της που εξακολουθεί να της ανήκει δικαιωματικά.
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Photos 3/4/2016 by George Konstantinou
Το στενό της Τρυπητής στην Κερύνεια, που οδηγεί στο λιμανάκι της πόλης. Σύμφωνα με την παράδοση, από την Τρυπητή δεν μπορούσαν να περάσουν δύο άτομα ταυτόχρονα. Μόνο οι ερωτευμένοι που βάδιζαν αγκαλιασμένοι τα κατάφερναν. Χωρίζει δύο αρχοντικά , στα οποία στο παρελθόν λειτουργούσαν τα καζίνο του λιμανιού, όπως ονόμαζαν τότε τα καφενεία. Πηγή Κώστας Μαγειρούδης
Photo by Fani Konstantinou
No comments:
Post a Comment