Showing posts with label Mammals of Cyprus. Show all posts
Showing posts with label Mammals of Cyprus. Show all posts
Friday 17 June 2016
Monday 23 May 2016
Plecotus kolombatovici Dulic, 1980 - Μεσογειακή Ωτονυχτερίδα - Kolombatovic's Long-eared Bat - Mediterranean Long-eared Bat - Cyprus
Family: VespertilionidaeTaxonomic Notes: Originally described as a subspecies of Plecotus austriacus, but clearly distinct; see Mayer and von Helversen (2001) for genetics and Tvrtkovic et al. (2005) for morphology.
Range Description: Plecotus kolombatovici is a Mediterranean endemic with its distribution fragmented into three parts: southern regions of the Balkans and Asia Minor (Cyprus, Turkey, Syria, Lebanon and probably into Israel, Palestine and Jordan), northeast Libya (Cyrenaica) and northwest Africa from Morocco to northwest Libya, it was found in Malta and Pantellaria (Spitzenberger et al. 2006). It occurs from sea level to higher altitudes in the Rif and Atlas mountains.Countries occurrence: Albania; Algeria; Croatia; Cyprus; Greece (Kriti); Italy; Lebanon; Libya; Malta; Morocco; Serbia (Serbia); Tunisia; Turkey
Upper elevation limit (metres): 3000
Population: Little is known about population size and trends in this species, although it is regarded as relatively common in North Africa. In Europe, the total population is estimated at fewer than 10,000 mature individuals, and it is suspected that the population may be declining. Summer colonies usually number 10-30 females, although a breeding colony of 120 females was found in a building in Croatia (F. Spitzenberger pers. comm. 2006). Winter clusters are smaller (10 individuals), and the species is often solitary at this time of year (S. Aulagnier pers. comm. 2007). It was thought that European, African and southwest Asian populations were isolated from each other, but range extensions as a result of recent records indicate that they might not be as isolated as was previously thought.
Current Population Trend: Decreasing
Habitat and Ecology: It forages in a variety of open and semi-closed habitats, mainly steppe but also agricultural landscapes in both lowland and mountain areas. It often forages over small water bodies. It feeds predominantly on moths, but also takes beetles and flies. Summer roosts are primarily rocky cavities, but also dark areas of old monuments, ruins, caverns and buildings. Winter roosts are located in buildings, mines, caves, wells, and trees.
Major Threat(s): Pesticides and roost disturbance have a negative impact on the species, but are not thought to be causing significant population declines at the global level. However, in Europe, where this species is largely restricted to coastal areas, disturbance of roost sites by tourists may be a major threat.
Photos at Palaichori 20/5/2016, by Michael Hadjiconstantis.
See also
Λίστα με τα 19 είδη νυχτερίδων της Κύπρου - List of 19 bats species of Cyprus
Λίστα των θηλαστικών της Κύπρου - List of mammals of Cyprus
Τα 31 θηλαστικά της Κύπρου (Web TV) - Του Γιώργου Κωνσταντίνου - Εφημερίδα πολίτης 20/5/2018
Photos atAnaliontas 14/5/2023, by George Konstantinou.
.JPG)
%20-%20Copy.JPG)
.JPG)
.JPG)
Sunday 13 December 2015
Thursday 10 December 2015
Common bottlenose dolphins - Tursiops truncatus - (Montagu, 1821) Ρινοδέλφινο - Cyprus
The common bottlenose dolphin is grey in color and may be between 2 and 4 m (6.6 and 13.1 ft) long, and weighs between 150 and 650 kg (330 and 1,430 lb).[9] Males are generally larger and heavier than females. In most parts of the world, the adult's length is between 2.5 and 3.5 m (8.2 and 11.5 ft) with weight ranging between 200 and 500 kg (440 and 1,100 lb). Newborn calves are between 0.8 and 1.4 m (2 ft 7 in and 4 ft 7 in) long and weigh between 15 and 30 kg (33 and 66 lb). They can live as long as 40–50 years. Sexual maturity varies by population, and ranges from 5–14 years of age. Dolphins have a short and well-defined snout that looks like an old-fashioned gin bottle, which is the source for their common name. Like all whales and dolphins, though, the snout is not a functional nose; the nose has instead evolved into the blowhole on the top of their heads. Their necks are more flexible than other dolphins' due to five of their seven vertebrae not being fused together as is seen in other dolphin species
Common bottlenose dolphins live in groups called pods that typically number about 15 individuals, but group size varies from pairs of dolphins to over 100 or even occasionally over 1000 animals for short periods of time. Their diets consist mainly of eels, squid, shrimp and wide variety of fishes. They do not chew their food, instead swallowing it whole. Dolphin groups often work as a team to harvest schools of fish, though they also hunt individually. Dolphins search for prey primarily using echolocation, which is a form of sonar. They emit clicking sounds and listen for the return echoes to determine the location and shape of nearby items, including potential prey.Dolphins also use sound for communication, including squeaks emitted from the blowhole, whistles emitted from nasal sacs below the blowhole, and sounds emitted through body language, such as leaping from the water and slapping their tails on the water. Their heads contain an oily substance that both acts as an acoustic lens and protects the brain case.
Underwater photo 18.05.2014 Protaras by Costas Constantinou
Monday 30 November 2015
Mediterranean monk seal (Monachus monachus) (Hermann, 1779) Μεσογειακή φώκια μοναχός - Cyprus
See also
The Mediterranean monk seal (Monachus monachus) is a pinniped belonging to the family Phocidae. At some 450–510 (fewer than 600) remaining individuals, it is believed to be the world's rarest pinniped species, and one of the most endangered mammals in the world.
It is present in parts of the Mediterranean Sea as well as eastern Atlantic Ocean waters around the Tropic of Cancer.
This species of seal grows from approximately 80 cm long at birth up to an average of 2.4 m (7.95 ft) as adults. Males weigh an average of 315 kg (695 lbs) and females weigh 300 kg (660 lbs), overall weigh ranging from 240 to 400 kg (530–880&;lbs).They are thought to live up to 45 years old;[3] the average life span is thought to be 20 to 25 years old and reproductive maturity is reached at around age four.
The monk seals' pups are about a meter long and weigh around 15–18 kilograms, their skin being covered by 1–1.5 centimeter-long, dark brown to black hair. On their bellies, there is a white stripe, which differs in color between the two sexes. This hair is replaced after six to eight weeks by the usual short hair adults carry.
Pregnant Mediterranean monk seals typically use inaccessible undersea caves while giving birth, though historical descriptions show they used open beaches until the 18th century. There are eight pairs of teeth in both jaws.
Believed to have the shortest hair of any pinniped, the Mediterranean monk seal fur is black (males) or brown to dark grey (females), with a paler belly, which is close to white in males. The snout is short broad and flat, with very pronounced, long nostrils that face upward, unlike their Hawaiian relative, which tend to have more forward nostrils. The flippers are relatively short, with small slender claws. Monk seals have two pairs of retractable abdominal teats, unlike most other pinnipeds.
Very little is known of this seal's reproduction. Scientists have suggested that they are polygynous, with males being very territorial where they mate with females. Although there is no breeding season since births take place year round, there is a peak in October and November. This is also the time when caves are prone to wash out due to high surf or storm surge, which causes high mortality rates among monk seal pups, especially at the key Cabo Blanco colony. According to the IUCN species factsheet, "pup survival is low; just under 50% survive their first two months to the onset of their moult, and most mortalities occurred in the first two weeks. Survival of pups born from September to January is 29%. This very low survival rate is associated with mortality caused by severe storms, and high swells and tides, but impoverished genetic variability and inbreeding may also be involved. Pups born during the rest of the year had a survival rate of 71%".
In 2008, lactation was reported in an open beach, the first such record since 1945, which could suggest the seal could begin feeling increasingly safe to return to open beaches for breeding purposes in Cabo Blanco.
Pups make first contact with the water two weeks after their birth and are weaned at around 18 weeks of age; females caring for pups will go off to feed for an average of nine hours.[1] Most individuals are believed to reach maturity at four years of age. The gestation period lasts close to a year. However, it is believed to be common among monk seals of the Cabo Blanco colony to have a gestation period lasting slightly longer than a year.
Mediterranean monk seals are diurnal and feed on a variety of fish and mollusks, primarily octopus, squid, and eels, up to 3 kg per day. They are known to forage mostly at depths of 150–230 feet,but some have been observed by the NOAA in a submersible at a known feeding ground at a depth of 500 feet. Monk seals prefer hunting in wide-open spaces, enabling them to use their speed more effectively. They are successful bottom-feeding hunters; some have even been observed lifting slabs of rock in search of prey.
The habitat of this pinniped has changed over the years. In ancient times, and up until the 20th century, Mediterranean monk seals had been known to congregate, give birth, and seek refuge on open beaches. In more recent times, they have left their former habitat and now only use sea caves for such things; and more often than not, these caves are rather inaccessible to humans due to underwater entries, and because the caves are often positioned along remote or rugged coastlines.
Scientists have confirmed this is a recent adaptation, most likely due to the rapid increase in human population, tourism, and industry, which have caused the destruction of animals' habitat. Because of these seals' shy nature and sensitivity to human disturbance, they have slowly adapted to try to avoid contact with humans completely within the last century, and, perhaps, even earlier. The coastal caves are, however, dangerous for newborns, and are causes of major mortality among pups.
From Wikipedia, the free encyclopedia
Η μεσογειακή φώκια μοναχός (Monachus monachus), είναι το ένα από τα δύο εναπομείναντα είδη φώκιας μοναχού της οικογένειας των φωκιδών. Κάποτε ήταν εξαπλωμένη σε όλες τις ακτές τις Μεσογείου, της Μαύρης Θάλασσας και του ανατολικού Ατλαντικού. Σήμερα, με αριθμό μικρότερο από 600 ζώα, συγκαταλέγεται στα σπανιότερα και πλέον απειλούμενα ζωικά είδη του πλανήτη και χαρακτηρίζεται ως κρισίμως κινδυνεύον με αφανισμό από την Διεθνή Ένωση Προστασίας της Φύσης. Ο μισός περίπου πληθυσμός, γύρω στα 250-300 άτομα, ζει στην Ελλάδα
.Το μήκος των ενήλικων ζώων κυμαίνεται μεταξύ 2-3 μέτρων, ενώ το βάρος τους φθάνει έως και τα 350 κιλά, με τα θηλυκά να είναι λίγο μικρότερα από τα αρσενικά. Το σώμα τους καλύπτεται από στιλπνό τρίχωμα, μήκους περίπου μισού εκατοστού. Το χρώμα τους ποικίλλει από ανοιχτό γκρίζο και μπεζ στα θηλυκά μέχρι σκούρο καφέ και μαύρο στα αρσενικά, πολλές φορές διάστικτο και με ανοιχτόχρωμα σημεία στον αυχένα, τον λαιμό και την κοιλιά. Στα αρσενικά είναι ιδιαίτερα εμφανής και ευδιάκριτη η λευκή κηλίδα στην κοιλιά.
Οι μεσογειακές φώκιες ζουν μέχρι και 45 χρόνια, αν και ο μέσος όρος είναι γύρω στα 20, ενώ η σεξουαλική ωριμότητα ξεκινά στον 5ο. Ζευγαρώνουν στο νερό και γεννούν κάθε 2 χρόνια -μετά από κύηση 10 μηνών και πάντα στην στεριά- συνήθως ένα μικρό, σπανιότερα δύο. Το νεογέννητο έχει μήκος περίπου 1 μέτρο, ζυγίζει γύρω στα 15 κιλά και είναι ήδη ικανό να κολυμπήσει. Το δέρμα του καλύπτεται από μακρύ σκούρο τρίχωμα μήκους έως και 1,5 εκατοστά. Το τρίχωμα αυτό αντικαθίσταται μέσα σε δύο μήνες από το κοντό τρίχωμα των ενήλικων ζώων. Στην κοιλιά υπάρχει μία μεγάλη λευκή κηλίδα σαν μπάλωμα, της οποίας το σχήμα διαφέρει χαρακτηριστικά σε κάθε φώκια αλλά και μεταξύ των δύο φύλων. Η γαλουχία διαρκεί περίπου τρεις με τέσσερις μήνες και μετά αρχίζει σιγά-σιγά να κυνηγά και να βρίσκει την τροφή του. Την περίοδο αυτήν και σε αντίθεση με άλλα είδη φώκιας, η μητέρα αφήνει το μικρό της μόνο του για κάποιες ώρες προς αναζήτηση τροφής.
Έχει παρατηρηθεί πως είναι πολυγυνικές, δηλαδή ένα ενήλικο αρσενικό διατηρεί ένα χαρέμι και ζευγαρώνει με περισσότερα από ένα θηλυκά. Η γέννα λαμβάνει χώρα σε απομονωμένη σπηλιά με έξοδο προς την παραλία, αν και από παλιές περιγραφές έως και τον 18ο αιώνα φαίνεται πως γεννούσαν στις ανοιχτές αμμουδιές.
Στην Ελλάδα η αναπαραγωγική περίοδος ξεκινάει από τον Αύγουστο και ολοκληρώνεται τον Δεκέμβριο, με πολύ σπάνιες πρώιμες και όψιμες γεννήσεις. Η κορύφωση της αναπαραγωγικής περιόδου καταγράφεται μεταξύ Σεπτεμβρίου και Οκτωβρίου. Την ίδια περίοδο και λόγω της επιδείνωσης του καιρού (φθινοπωρινές καιρικές συνθήκες και θαλασσοταραχές) υπάρχει κίνδυνος για τα νεογνά να παρασυρθούν από τη θάλασσα, να χάσουν τη μητέρα τους και να πνιγούν, καθώς μέχρι και τον τέταρτο μήνα της ζωής τους θηλάζουν αποκλειστικά και δεν μπορούν να τραφούν μόνα τους, ούτε είναι τόσο ικανά στη θάλασσα.Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Photos and videos Akrotiri 24/8/ 2013 by Kostas Aristeidou
Photos and videos Gialousa 5/11/2016 by George Konstantinou
Photos and videos Gialousa 5/11/2016 by George Konstantinou
Photos and video Agia napa 27/12/2021 by George Konstantinou
Monday 19 October 2015
Sperm whale - Physeter macrocephalus Linnaeus, 1758 - Cyprus - Φάλαινα φυσητήρας - Κύπρος
See also
Τα 31 θηλαστικά της Κύπρου (Web TV) - Του Γιώργου Κωνσταντίνου - Εφημερίδα πολίτης 20/5/2018
The sperm whale (Physeter macrocephalus), or cachalot, is the largest of the toothed whales and the largest toothed predator. It is the only living member of genus Physeter, and one of three extant species in the sperm whale family, along with the pygmy sperm whale and dwarf sperm whale of the genus Kogia.
Mature males average at 16 metres (52 ft) in length but some may reach 20.5 metres (67 ft), with the head representing up to one-third of the animal's length. The sperm whale feeds primarily on squid. Plunging to 2,250 metres (7,382 ft) for prey, it is the second deepest diving mammal, following only the Cuvier's beaked whale. The sperm whale's clicking vocalization, a form of echolocation and communication, may be as loud as 230 decibels (re 1 µPa at 1 m) underwater, making it the loudest sound produced by any animal. It has the largest brain of any animal on Earth, more than five times heavier than a human's. Sperm whales can live for more than 60 years.
The sperm whale can be found anywhere in the open ocean. Females and young males live together in groups while mature males live solitary lives outside of the mating season. The females cooperate to protect and nurse their young. Females give birth every four to twenty years, and care for the calves for more than a decade. A mature sperm whale has few natural predators. Calves and weakened adults are taken by pods of orcas.
From the early eighteenth century through the late 20th, the species was a prime target of whalers. The head of the whale contains a liquid wax called spermaceti, from which the whale derives its name. Spermaceti was used in lubricants, oil lamps, and candles.Ambergris, a waste product from its digestive system, is still used as a fixative in perfumes. Occasionally the sperm whale's great size allowed it to defend itself effectively against whalers. The species is now protected by a whaling moratorium, and is currently listed asvulnerable by the IUCN.From Wikipedia, the free encyclopedia
Η φάλαινα φυσητήρας ανήκει στην κατηγορία των θηλαστικών "κήτη" όπως και οι υπόλοιπες φάλαινες και τα δελφίνια. Έχει μήκος 11-18 μ. Κατέχει το ρεκόρ κατάδυσης των φαλαινών, καθώς μπορεί να καταδυθεί σε βάθος 2250 μ.
Η φάλαινα φυσητήρας έχει μια γκρι απόχρωση σε όλο της το σώμα. Το κεφάλι της είναι στρογγυλό, με το στόμα της να βρίσκεται κάτω από τη μέση του κεφαλιού. Μετά το κεφάλι της, το σώμα της είναι ρυτιδωμένο, έως λίγο πριν την ουρά της. Η ουρά της είναι κάπως χοντρή, όπως άλλωστε και το υπόλοιπο σώμα της. Τα πτερύγιά της βρίσκονται αρκετά μπροστά, και είναι σχετικά μικρά σε σχέση με το πελώριο σώμα της.Κινείται όπως όλες η φάλαινες, ανεβοκατεβάζοντας την ουρά της.
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Μία φάλαινα φυσητήρας έκανε στις 17/10/2015 αισθητή την παρουσία της στα ανοικτά της Λάρνακας και Κύπριοι που βρίσκονταν σε σκάφος κατάφεραν να την αποθανατίσουν.
Ο ερασιτέχνης δύτης Γιώργος Ευριπίδου βρισκόμενος σε ένα μεγάλο σκάφος ανοικτά της Λάρνακας βλέπει σε κοντινή απόσταση ένα μεγάλο θαλάσσιο κήτος.
Όπως δήλωσε ο ίδιος, "ήμασταν στα ανοικτά περίπου 10-15 χιλιόμετρα νοτιοδυτικά της Λάρνακας. Ήταν εντυπωσιακή η παρέα που μας έκανε έστω και στο λίγο χρόνο που ήταν μαζί μας. Όταν πλησιάσαμε κοντά στη φάλαινα για να τραβήξουμε καλύτερα πλάνα βυθίστηκε και χάθηκε στο βυθό. Παρόλο που ασχολούμαι πολλά χρόνια με τη θάλασσα είναι η πρώτη φορά που βλέπω κάτι τέτοιο".
Τα είδη αυτά όπως οι φάλαινες και τα δελφίνια ανήκουν στα κητώδη, τα οποία είναι είδη προστατευόμενα, τόσο από την εθνική νομοθεσία, όσο και από την οδηγία για τους οικοτόπους της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Συνήθως το είδος αυτό του φυσητήρα επειδή καταδύεται βαθιά η κύρια του τροφή είναι τα καλαμάρια. Το γεγονός ότι βλέπουμε τα ανώτερα θηλαστικά στις θάλασσες μας είναι πολύ καλό σημείο ότι πρέπει να διατηρήσουμε το περιβάλλον μας σε αυτή την ισορροπημένη δομή.
Η τελευταία φορά πάντως που εντοπίστηκε φάλαινα φυσητήρας ανοικτά της Κύπρου ήταν το 2005.
Το Τμήμα Αλιείας το 2016 θα προχωρήσει σε καταγραφή όλων των θηλαστικών που πέρασαν ή μπορεί να περάσουν ανοικτά της Κύπρου.
Η τελευταία φορά πάντως που εντοπίστηκε φάλαινα φυσητήρας ανοικτά της Κύπρου ήταν το 2005.
Το Τμήμα Αλιείας το 2016 θα προχωρήσει σε καταγραφή όλων των θηλαστικών που πέρασαν ή μπορεί να περάσουν ανοικτά της Κύπρου.
Photos and video 17/10/2015 by Γιώργος Ευριπίδου
Subscribe to:
Posts (Atom)