Η Νεολιθική θέση Βρυσί στον Άγιο Επίκτητο - Archaeological excavations at the Neolithic site of Ayios Epiktitos-Vrysi in the Kyrenia District
Μερικά απο τα ευρήματα βρίσκωνται στο κάστρο της κερύνειαςΚάστρο του Αγίου Ιλαρίωνα στον Πενταδάκτυλο με θέα την κερύνεια
Το Κάστρο της Κερύνειας - Kyrenia Castle - Cyprus
Η εκκλησία του Αγίου Γεωργίου μέσα στο Κάστρο της Κερύνειας - Agios Georgios Churche in Kyrenia Castle - Cyprus
Αρχαίοι λαξευτοί τάφοι στην Αγία Ειρήνη Κερύνειας - Ancient Tombs at Agia Irini
Μερικά απο τα ευρήματα βρίσκωνται στο κάστρο της κερύνειας
Αρχαίος τάφος στο χωριό Κρηνί - Bronze Age Tomb at Kini Villages - Cyprus
Μερικά απο τα ευρήματα βρίσκωνται στο κάστρο της κερύνειας
The Kyrenia ship is the wreck of a 4th-century BC Greek merchant ship. It was discovered by Greek-Cypriot diving instructor Andreas Cariolou in November 1965 during a storm. Having lost the exact position Cariolou carried out more than 200 dives until he re-discovered the wreck in 1967 close to Kyrenia in Cyprus. Michael Katzev, a graduate student at the University of Pennsylvania Museum of Archaeology and Anthropology, directed a salvage expedition from 1967-69. Preservation of the ship's timbers continued during the winter of 1970. Katzev later was a co-founder of the Institute of Nautical Archaeology. The find was extensively covered in a documentary by the BBC. The ship was considered to be very well preserved with approximately 75% of it in good condition. It found a new home at the Ancient Shipwreck Museum in Kyrenia Castle, where it remains on exhibit
The ship sailed in the Mediterranean during the lifetime of Alexander the Great and his successors. She sank in open waters less than a mile from the anchorage of Kyrenia. The evidence points to her being taken by rough seas around the year 300 BC, when she was rather old, though piracy is becoming more likely.
Archaeologists found spear points in the hull. While these could very well be used for the protection of the crew, rubber casts indicate that they were in contact with the lead sheathing covering the ship. This would suggest that the points were stuck inside the hull when it sank - possible evidence of an attack. In typical merchant ships the captain would have a balance, weights, and coinage for measuring and trading goods- all of which were missing. Even more surprising is that over a ton of cargo is absent from the wreckage. This leads researchers to believe that the ship must have been plundered at some point. What opens up this argument further is the presence of a curse tablet in the wreckage. A pirate, for example, would hammer the lead tablet to a part of the boat as it sank in hopes that the dark magic the tablet evoked would conceal the evidence of their crime These facts, taken together, lead many to believe that piracy played a part in the vessel's sinking.
The ship was in use by merchants for 15–25 years. Knowing that the ship was old, archaeologists could use the repairs on the Kyrenia to better understand classical carpentry. The hull’s age increased the need for the defense against water loss, so any repairs would give very specific evidence to the problems facing ancient ships. A break in the ship’s keel was fixed, and the outside of the ship was protected with pitch and lead sheathing. These measures were taken to extend the ship’s lifespan. Closer analysis of the rabbets in the hull’s frame suggest that the mast step had been moved up to three, and possibly four times. This movement happens to be in close proximity with a well to collect bilge water. Because of this, archaeologists surmise that the movement of the mast step was to make way for a larger bilge pump, capable of dealing with the greater needs of the aging ship. The extreme measures to deal with water infiltration corroborate the frailty of this ship, which very likely contributed to the ship’s sinking.
All these factors could have worked together to cause the sinking. The definitive answer cannot be known completely, but the ship is still important to scholars. The hull’s near-complete preservation, along with the extent of its reconstruction, adds to our knowledge concerning ship building in antiquity.
The shipwreck of Kyrenia (keryneia) was discovered in November 1965 by the Kyrenian Greek Cypriot Diving Instructor and Municipal Councilor Andreas Cariolou while cultivating sponges at a sea depth of 33 metres, approximately a nautical mile NorthEast of the harbour of Kyrenia on the North coast of the Republic of Cyprus, during a stormy day. With the storm at the surface the anchor of his vessel started to drag on the muddy seabed. Cariolou noticed the cloud of the drag and followed the anchor's slow travel when he suddenly noticed the shipwreck. Happily bewildered he had to quickly recover and follow the drag of his anchor as his vessel was dangerously approaching the rocky coast. Understanding the importance of his finding and the danger of illegal excavations, he remained discrete about it informing only the director of the Department of Antiquities Dr. Vasos Karagiorgis and the President of the Republic of Cyprus. In late 1967 the Department of Antiquities of the Republic of Cyprus, invited a number of Underwater Archaeologists to study the possibilities of excavating at such a particularly difficult and costly sea depth. Amongst them was nautical archaeologist Michael Katzev of the University of Pennsylvania Museum of Archaeology and Anthropology who was working at the time on a survey of the coast of Cyprus for shipwrecks. In that year, Andreas Cariolou took the team headed by Michael Katzev to the site. A British team of scientists from Oxford University (Dr. Edward Hall, Dr. Jeremy Green) Using a "proton" magnetometer metal detector and probes, spent a month surveying the site to find metal parts and the approximate position of the entire ship and her cargo over an area measuring approximately 20 metres by 5 metres. During the summer diving periods of 1968 and 1969 the expedition consisting of more than 50 underwater archaeologists, students and technicians employed stereo-photography and other developed techniques to record the position of each object before it was brought to surface. Then the ship's wooden hull which was well preserved in the silt and muddy seabed was "mapped", labeled and carefully lifted in a number of pieces to the surface.
The objects in Kyrenia Castle are the original ones that she carried during her last voyage about 2300 years ago. From them we can learn about the life of those traders. More than 400 wine amphoras, mostly made in Rhodes, constitute the main cargo and they indicate that the ship made an important stop at that island.
Ten distinct amphora shapes on board suggest other ports of call, such as Samos in the north. Another part of the cargo of the ship was perfectly preserved almonds, 9000 in number, that were found in jars and also within the ship's hull. The 29 millstones, laden on over the keel in three rows cargo, but at the same time served as ballast. At the stone quarry, probably on the island of Kos, masons carved letters of identification on the sides of these stones. All these bits of evidence suggest that the ship sailed southwards along the coast of Anatolia, calling at Samos, Kos and Rhodes before continuing eastwards to her destruction in Cyprus.
The sailors fished during the voyage and this is revealed by more than 300 lead net weights found in the bow. Meals were probably prepared ashore, using a large casserole pot and a bronze cauldron. Four wooden spoons, four oil jugs, four salt dishes and four drinking cups recovered in the shipwreck suggest that her crew on her last voyage consisted of four seamen.
The ship's single sail had probably been taken down before she sank as the stern contained more than 100 lead rigging rings from a large square sail stowed there. The wooden hull, built mostly of pine (pinus brutia), was preserved for a length of almost 14,7 metres originally measured long, by 4,4 metres across. The ship was built by using the "shell first" ancient method, rather the opposite of today's method. Contrary to the contemporary wood boat building method where a complete skeleton of frames of the entire vessel must first be constructed, in this case, the planking from the keel and up was joined together using a mortice-and-tenon construction and then the frames were laid in, secured with an ingenious assembly of hollow cylindrical softwood inserts hosting internal copper nails passing through both frames and planks. The ship was intended for long service and underwent four major repairs in her life. In the last repair her owner(s) had a skin of lead sheathing of 1,5 to 2 millimeters thickness applied to her body to hopefully keep the old ship comparatively safe from woodworm and probably help watertightness. Carbon 14 dating of the ship's planks gives a date of 389 BC (plus or minus 44 years). Carbon 14 dating of the almonds points to a date of 288 BC (plus or minus 62 years). Hence the ship was very old the day she sank.
Preservation and conservation of the ship's wood began in 1970 and lasted four years. The Turkish invasion of Cyprus in July 1974 interrupted the work.From
Wikipedia, the free encyclopedia
Σε όποια χώρα πας, είτε της ανατολικής είτε της δυτικής Μεσογείου, θα 6ρεις παντού σημάδια των αρχαίων Ελλήνων, που ξεπερνώντας τις αποστάσεις και τους φόβους τους, διαβάζοντας τα άστρα, ανακάλυψαν νέους κόσμους, νέες πατρί-δες της τότε εποχής και άφησαν ανεξίτηλη κληρονομιά τον ελληνικό πολιτισμό, σ' όλη την ανθρωπότητα.
Το νησί της Αφροδίτης ήταν ανάμεσα στους τόπους που από πολύ νωρίς επισκέφθηκαν, αγάπησαν και κατοίκησαν οι Έλληνες. Αχαιών Ακτή ονομάστηκαν τα βόρεια παράλια της Κύπρου, όπου ο Κηφέας και ο Πράξανδρος, και άλλοι Αχαιοί συμπατριώτες τους, ίδρυσαν την Κερύνεια και τη Λάπηθο και άλλους οικισμούς στη βόρεια Κύπρο.
Τα χρόνια κυλούσαν, και οι κάτοικοι της Αχαιών Ακτής, με τον ιδρώτα και το αίμα τους, έκτιζαν τα χωριά, τις πόλεις και την ιστορία τους, αντιμετωπίζοντας τις τραμουντάνες, βοηθώντας το Διγενή στα αλώνια να νικήσει το Χάροντα, συντροφεύοντας τη Ρήγαινα στα κάστρα της, απολαμβάνοντας τα επιτεύγματα και τα προϊόντα του μόχθου τους, ανάμεσα στις μυρωδιές των λεμονόδεντρων και των χαρουπιών. Καράβια πηγαινοέρχονταν στη θάλασσα της Κερύνειας, κουβαλώντας πραμάτειες κάθε είδους. Πολλές φορές η θάλασσα έφερνε και καταχτητές, κανένας όμως δεν στέριωνε, όσο καιρό και αν έμενε. Οι Κερυνειώτες, όπως και όλοι οι άλλοι Κύπριοι, με την πίστη στο Θεό και τη δύναμη της θέλησης τους, ξανακέρδιζαν την ελευθερία τους, έστω και μετά από αιώνες σκλαβιάς.
Ένα καράβι εμπορικό, μόλις 15 μέτρων, κατασκευής του 389 Π_Χ_» επισκεπτόταν τακτικά το λιμάνι της Κερύνειας, μια και ήταν μέσα στη ρότα του, από τα νησιά του Αιγαίου μέχρι τα παράλια της Συρίας και της Παλαιστίνης. Γύρω στο 288 π.Χ., το καράβι, μεταφέροντας 29 μυλόπετρες και 380 αμφορείς με φορτίο 10.000 αμύγδαλα και άλλα προϊόντα, με πλή-ρωμα τεσσάρων ατόμων, σάλπαρε από το λιμάνι της Κερύνειας για τον επόμενο προορισμό του. Κατά κακή του τύχη όμως, η θάλασσα τελικά το νίκησε και το βούλιαξε, τρία μόλις μίλια έξω από το λιμάνι. Η κερυνειώτικη θάλασσα το κράτησε σφιχτά στην αγκαλιά της για περισσότερο από δυο χιλιάδες χρόνια, μέχρι το 1965 που ο συμπατριώτης μας μ. Ανδρέας Καριόλου το ανακάλυψε απέναντι από την ακτή της Χρυσοκάβας. Τρία χρόνια δούλευαν 54 αρχαιολόγοι, δύτες και άλλοι επιστήμονες, για να το ανελκύσουν, να το επανασυναρμολογήσουν και να το τοποθετήσουν τελικά στο Κάστρο της Κερύνειας, ζωντανεύοντας την ιστορία του και ενώνοντας το σχοινί της ιστορίας των χρόνων του Μεγάλου Αλεξάνδρου και της Κύπρου του τότε, με το σήμερα.
Η ανακάλυψη του αρχαίου ναυαγίου της Κερύνειας, και οι επιστημονικές μελέτες που ακολούθησαν και συνεχίζονται, άνοιξαν ένα σημαντικό παράθυρο στη μελέτη της αρχαίας ναυπηγικής και ναυσιπλοΐας.
Αρχίζοντας από την κατασκευή του, εκτός από το είδος του ξύλου (πεύκος .......) και τη χρονολογία της κατασκευής του (389 π.Χ.), γνωρίσαμε και την παραδοσιακή μέθοδο κατασκευής των σκαφών της εποχής εκείνης, «πρώτα μαδέρωμα» (........), ότι δηλαδή οι αρχαίοι καραβομαραγκοί κατασκεύαζαν πρώτα το εξωτερικό μέρος, τα μαδέρια, και μετά το εσωτερικό, τους σκαρμούς, που αποτελούσαν το σκελετό του σκάφους, σε αντίθεση με τη μέθοδο που ακολουθούν σήμερα, «πρώτα σκαρμοί».
Αποδείχτηκε ακόμα ότι στα 8ο περίπου χρόνια ζωής και χρησιμοποίησης του, το σκάφος είχε επισκευαστεί 2 – 3 φορές, μια και διάφορα μέρη του, όπως αποδείχτηκε με τη μέθοδο άνθρακας 14, είχαν κατασκευαστεί από ξύλο διαφόρων ηλικιών.Παρόλον ότι το φορτίο των 380 περίπου αμφορέων που μετέφερε ήταν βασικά ροδιακού τύπου, ανελκύστηκαν τελικά, σε μικρότερους αριθμούς, εφτά συνολικά τύποι αγγείων, που εξυπηρετούσαν τόσο τις εμπορικές δραστηριότητες του καραβιού, όσο και τις προσωπικές ανάγκες του τετραμελούς πληρώματος του. Στο ναυάγιο βρέθηκαν επίσης 4 πιάτα, 4 ποτήρια και 4 ξύλινα κουτάλια, 5 χάλκινα νομίσματα της εποχής του Δημήτριου του Πολιορκητή (306 π.Χ.), ίχνη από τρόφιμα (φακές, σύκα, σταφύλι, ελιές), ένα σιδερένιο κλειδί με 8 πλευρικά δόντια και μια σιδερένια σχάρα για ψήσιμο ή στέγνωμα στον ήλιο ψαριών και άλλων τροφίμων. Το γεγονός ότι στο κάτω εξωτερικό μέρος της γάστρας του σκά-φους βρέθηκαν σφηνωμένες αιχμές δοράτων, δημιούργησαν την υποψία για επίθεση πειρατών, ώς αιτία του ναυαγίου. Επικρατέστερη όμως άποψη είναι η μετατόπιση του φορτίου, λόγω θαλασσοταραχής.
Σήμερα, το καλύτερα διατηρημένο αρχαίο ναυάγιο του κόσμου (σώθηκε το 70%), βρίσκεται φυλακισμένο στο μουσείο του κατεχόμενου Κάστρου της Κερύνειας. Όσο κι αν οι κατακτητές στις αναφορές και ξεναγήσεις τους προσπαθούν να αλλοιώσουν την ιστορική αλήθεια της καταγωγής του, το αιχμάλωτο καράβι μας παραμένει αδιαμφισβήτητη μαρτυρία των ακατάλυτων από το χρόνο ή οποιουσδήποτε κατακτητές δεσμών της Κερύνειας με την Ελλάδα, σύμβολο επιστροφής των Κερυνειωτών στην αγαπημένη πόλη και επαρχία μας.
Πηγή Αποσπάσματα από το βιβλίο «.....» του Τάκη Νεοφύτου
Προέδρου του Πολιτιστικού Ιδρύματος «Κερύνεια – Χρυσοκάβα»
http://www.kerynia.eu/gr/inform-tgr/history-heritage-tgr/ship-tgr
Photos 3/4/2016 by George Konstantinou
No comments:
Post a Comment