«Τα γεράκια της Ελεονόρας είναι απίστευτα μεταναστευτικά πουλιά. Έρχονται κάθε χρόνο από τη Μαδαγασκάρη – από τόσο μακριά! – για να αναπαραχθούν στην Κύπρο και σε μερικά νησιά του Αιγαίου. Αλλά είναι εκπληκτικά πουλιά! Γεννούν τον Σεπτέμβρη. Είναι από τα λίγα πουλιά που γεννούν αυτό το μήνα, δηλαδή μετά από τα άλλα. Κι ο λόγος είναι διότι γεννούν σε απότομους γκρεμούς της θάλασσας, όπως στον κόλπο της Ζαπάλο στην Επισκοπή Λεμεσού, και τον καιρό που αρχίζει η αποδημία. Έτσι μπορούν να αρπάζουν τα μικροπούλια που έρχονται από τη θάλασσα και μεταναστεύουν στην Κύπρο. Τα χρειάζονται για να έχουν τροφή να ταΐσουν τα μικρά τους. Και μάλιστα, οι επιστήμονες παρατήρησαν ότι, όταν έχουν πληθώρα τροφής, δεν σκοτώνουν τα μικροπούλια, αλλά κατασκευάζουν ορισμένα «κλουβιά» -ας το πούμε έτσι- με πέτρες, όπου τα διατηρούν ζωντανά, για να έχουν φρέσκια τροφή. Κάποτε διέκρινα να αιωρείται πάνω από τους γκρεμούς της Ζαπάλο ένας σταυραετός, που είχε έρθει από το Ακρωτήρι. Αμέσως, πάνω από 20 γεράκια της Ελεονόρας σηκώθηκαν να τον «αναχαιτίσουν». Ήταν ένα πανδαιμόνιο, με κραυγές των γερακιών της Ελεονόρας. Απίστευτα πράγματα!»
Ο φυσιοδίφης Γιώργος Κωνσταντίνου από το Γέρι μπορεί να σου μιλά με τις ώρες για τις εμπειρίες του κοντά στην άγρια ζωή της Κύπρου. Ειδικά για τα πουλιά, για τα οποία ολοκληρώνει αυτή την περίοδο το δίτομο βιβλίο του. Μπροστά από τον υπολογιστή του χανόμαστε στις φωτογραφίες και τα κείμενά του, χωρίς να αντιλαμβανόμαστε την ώρα που περνά.
Η προσπάθεια του αυτή αποτελεί αποκορύφωμα του τεράστιου κοινωνικού του έργου, που για δεκαετίες δεν είναι τίποτα άλλο παρά η μάθηση και η ευαισθητοποίηση του κόσμου για την άγρια ζωή της Κύπρου που τόσο αγαπά, πιστεύοντας ότι μόνο με αυτόν τον τρόπο θα διατηρηθεί στο μέλλον. Δεν είναι λίγα τα άτομα που έχουν αναφέρει στον γράφοντα ότι άνθρωποι - φαινόμενα όπως ο Γιώργος Κωνσταντίνου είναι «πολλοί» για χώρες όπως η Κύπρος, όπου τέτοιες προσωπικότητες μένουν απαρατήρητες και αναξιοποίητες. Για ό,τι έχει προσφέρει μέχρι σήμερα δεν έχει αναγνωριστεί από κανέναν κρατικό ή ιδιωτικό φορέα, μολονότι σε αρκετές περιπτώσεις έσπευσε να τους στηρίξει αφιλοκερδώς. Αυτός, όμως, συνεχίζει το δονκιχωτικό του έργο, βοηθώντας τον καθένα: ερευνητές (ακαδημαϊκούς και μη) από οποιοδήποτε μέρος του κόσμου, φοιτητές, ιδρύματα, σχολεία, οργανώσεις και όποιον άλλο έχει ανάγκη τις γνώσεις του για την κυπριακή βιοποικιλότητα. Για να σπεύσει και να τους δείξει επί τόπου ένα «στολίδι» του τόπου μας: θηλαστικό, φυτό, έντομο, ερπετό, πέτρωμα, απολίθωμα κ.α. Να τους μιλήσει γι’ αυτό, αλλά και να τους παρουσιάσει φωτογραφίες και ταινίες, προϊόν αμέτρητων ωρών επιμονής και υπομονής έξω στη φύση. Επίσης, πολλά μέχρι σήμερα τα άρθρα του στον Τύπο, οι δηλώσεις σε δημοσιογράφους και οι διαλέξεις. Ασταμάτητες οι αναρτήσεις του σε σελίδες του στο διαδίκτυο. Όλη η ζωή του ένα μοίρασμα γνώσεων, ένα «αντίδωρο» στην κοινωνία που μεγάλωσε. Τέτοιοι άνθρωποι, αν και –όπως πάντοτε– ελάχιστοι, είναι που σπρώχνουν από το μετερίζι τους και τους υπόλοιπους στην πρόοδο.
Ζώντας μέσα στις «πολιτείες» της άγριας ζωής ο Γιώργος Κωνσταντίνου μπορεί να αντικρίζει με γέλιο τα ανθρώπινα πάθη: «Έχω γνωρίσει την κακία των ανθρώπων, την αχαριστία, την ψευτιά, την απληστία, και όλα τα κακά του ανθρώπινου είδους, αλλά δεν βαριέσαι, όλα είναι ατμός, όλα αυτά είναι ένας ηλίθιος και ασήμαντος ανθρώπινος μικρόκοσμος», έγραψε μεταξύ άλλων πριν από έναν περίπου μήνα στον «τοίχο» της σελίδας του στο «Facebook», με αφορμή τα 61α γενέθλιά του. Επίσης τόνισε κι αυτό: «Νιώθω περήφανος, νιώθω γεμάτος, καθώς, όταν βρεθώ οπουδήποτε στη φύση, ξέρω σχεδόν τα πάντα, κάθε φυτό, κάθε πουλί, κάθε έντομο, ακόμα και κάθε ήχο. Νιώθω περήφανος που έχω μελετήσει και γνωρίσει τη θαυμαστή άγρια ζωή της πατρίδας μου και του πλανήτη Γη. Νιώθω επίσης περήφανος για όσα έχω κάνει για την προστασία και διατήρηση της άγριας ζωής του τόπου μας. Στα 61α μου χρόνια νιώθω υπερπλήρης και είμαι έτοιμος για το μεγάλο ταξίδι, που όποτε και να έρθει είναι ευπρόσδεκτο.»
No comments:
Post a Comment