The rich and rare biodiversity in Cyprus. The Cyprus biodiversity includes 1908 plants, 780 seashells, 250 fishes, more than 7.000 insects, 410 birds including migratory, 31 mammals, 9 snakes, 11 lizards,three amphibians, 120 land snails, fungi estimated 5-8 thousandand and three turtles.These numbers continually increase as a result of researc. Also see All about Cyprus.
From George Konstantinou. Email -
fanigeorge@hotmail.com -
Το υλικό της ιστοσελίδας αποτελεί πνευματική ιδιοκτησία.
Translate
Showing posts with label Cyprus birds of prey. Show all posts
Showing posts with label Cyprus birds of prey. Show all posts
The pale or pallid harrier (Circus macrourus) is a migratory bird of prey of the harrier family. It breeds in southern parts of eastern Europe and central Asia (such as Iran) and winters mainly in India and southeast Asia. It is a very rare vagrant to Great Britain and western Europe, although remarkably a juvenile wintered in Norfolk in the winter of 2002/2003.
This medium-sized raptor breeds on open plains, bogs and heathland. In winter it is a bird of open country.This is a typical harrier, with long wings held in a shallow V in its low flight. It also resembles other harriers in having distinct male and female plumages. Adults measure 40–48 cm (16–19 in) long with a wingspan of 95–120 cm (37–47 in). Males weigh 315 g (11.1 oz) while the slightly larger females weigh 445 g (15.7 oz). The male is whitish grey above and white below, with narrow black wingtips. It differs from thehen harrierin its smaller size, narrower wings, paler colour, and different wing tip pattern. The female is brown above with white upper tail coverts, hence females and the similar juveniles are often called "ringtails". Her underparts are buff streaked with brown. It is best distinguished from the femalehen harrieron structure. It is very similar to the female Montagu's harrier, but has darker and more uniform secondaries from below.
Pallid harriers hunt small mammals, lizards and birds, surprising them as they drift low over fields and moors.
The nest of this species is on the ground. Four to six whitish eggs are laid..From Wikipedia, the free encyclopedia
The western marsh harrier (Circus aeruginosus) is a large harrier, a bird of prey from temperate and subtropical western Eurasia and adjacent Africa. It is also known as the Eurasian marsh harrier.
Formerly, a number of relatives were included in C. aeruginosus, which was then known as "marsh harrier". The related taxa are now generally considered to be separate species: the eastern marsh harrier (C. spilonotus) and the possibly distinct Papuan harrier (C. (s.) spilothorax) of eastern Asia and the Wallacea, the swamp harrier (C. approximans) of Australasia and the Madagascar marsh harrier (C. maillardi) of the western Indian Ocean islands.
The western marsh harrier is often divided into two subspecies, the widely migratory C. a. aeruginosus which is found across most of its range, and C. a. harterti which is resident all-year in north-west Africa.
This species has a wide breeding range from Europe and northwestern Africa to Central Asia and the northern parts of the Middle East. It breeds in almost every country of Europe but is absent from mountainous regions and subarctic Scandinavia. It is rare but increasing in Great Britain where it has spread as far as eastern Scotland. In the Middle East there are populations inTurkey, Iraq, and Iran, while in Central Asia the range extends eastwards as far as north-west China, Mongolia, and the Lake Baikal region of Siberia.
Most populations of the western marsh harrier are migratory or dispersive. Some birds winter in milder regions of southern and western Europe, while others migrate to the Sahel, Nile basin and Great Lakes region in Africa, or to Arabia, the Indian subcontinent, and Myanmar. The all-year resident subspecies harterti inhabits Morocco, Algeria, and Tunisia.
Vagrants have reached Iceland, the Azores, Malaysia, and Sumatra. The first documented (but unconfirmed) record for the Americas was one bird reportedly photographed on 4 December 1994 at Chincoteague National Wildlife Refuge in Accomack County, Virginia. Subsequently, there were confirmed records from Guadeloupe (winter of 2002/2003) and fromLaguna Cartagena National Wildlife Refuge in Puerto Rico (early 2004 and January/February 2006)
Like the other marsh harriers, it is strongly associated with wetland areas, especially those rich incommon reed (Phragmites australis). It can also be met with in a variety of other open habitats, such as farmland and grassland, particularly where these border marshland. It is a territorial bird in the breeding season, and even in winter it seems less social than other harriers, which often gather in large flocks. But this is probably simply due to habitat preferences, as the marsh harriers are completely allopatric while several of C. aeruginosus grassland and steppe relatives winter in the same regions and assemble at food sources such as locust outbreaks. Still, in Keoladeo National Park of Rajasthan (India) around 100 Eurasian marsh harriers are observed to roost together each November/December; they assemble in tall grassland dominated by Desmostachya bipinnata and vetiver (Chrysopogon zizanioides), but where this is too disturbed by human activity they will use floating carpets of common water hyacinth (Eichhornia crassipes) instead – the choice of such roost sites may be to give early warning of predators, which will conspicuously rustle through the plants if they try to sneak upon the resting birds
It hunts in typical harrier fashion, gliding low over flat open ground on its search for prey, with its wings held in a shallow V-shape and often with dangling legs.
It feeds on small mammals, small birds, insects, reptiles, and frogs.From Wikipedia, the free encyclopedia Photos and videos Potamia by George Konstantinou
The common buzzard (Buteo buteo) is a medium-to-large bird of prey, whose range covers most of Europe and extends into Asia. It is usually resident year-round, except in the coldest parts of its range, and in the case of one subspecies
The common buzzard breeds in woodlands, usually on the fringes, but favours hunting over open land. It eats mainly small mammals, and will come to carrion. A great opportunist, it adapts well to a varied diet of pheasant, rabbit, other small mammals to medium mammals, snakes and lizards, and can often be seen walking over recently ploughed fields looking for worms and insects.
Buzzards do not normally form flocks, but several may be seen together on migration or in good habitat. The Victorian writer on Dartmoor,William Crossing, noted he had on occasions seen flocks of 15 or more at some places. Though a rare occurrence, as many as 20 buzzards can be spotted in one field area, approximately 30 metres (98 ft) apart, so cannot be classed as a flock in the general sense, consisting of birds without a mate or territory. They are fiercely territorial, and, though rare, fights do break out if one strays onto another pair's territory, but dominant displays of aggression will normally see off the interloper. Pairs mate for life. To attract a mate (or impress his existing mate) the male performs a ritual aerial display before the beginning of spring. This spectacular display is known as 'the roller coaster'. He will rise high up in the sky, to turn and plummet downward, in a spiral, twisting and turning as he comes down. He then rises immediately upward to repeat the exercise.
The Cyprus scops owl (Otus cyprius) is an owl endemic to Cyprus
Endemic to Cyprus
Θουπί:
Η ενδημική κουκουβάγια της Κύπρου
Κείμενο,
φωτογραφία, βίντεο του Γιώργου Κωνσταντίνου
Ένα
μέρος της εκπληκτικής πτηνοπανίδας του πλανήτη μας αποτελούν οι κουκουβάγιες.
Σε ολόκληρο τον πλανήτη υπάρχουν περίπου 200 διαφορετικά είδη κουκουβάγιας και
τις συναντάμε σε όλες τις ηπείρους, εκτός από την Ανταρκτική και ανήκουν σε δύο
οικογένειες, τις Γλαυκίδες (Strigidae) και
Τυτονίδες (Tytonidae).
Οι
κουκουβάγιες είναι κυρίως νυκτόβια αρπακτικά πουλιά και πολύ ωφέλιμα για τη
γεωργία, καθώς ένα μεγάλο μέρος της διατροφής τους αποτελείται από τρωκτικά που
προκαλούν ανυπολόγιστες ζημιές στον άνθρωπο. Τεράστιο πρόβλημα θα είχαμε με τα
τρωκτικά αν δεν υπήρχαν αυτά τα πουλιά. Επίσης τρέφονται με μεγάλα έντομα, όπως
ακρίδες που επίσης είναι επιβλαβή για τη γεωργία, με σαύρες, αμφίβια, μικρά
πούλια και νεαρά φίδια. Συνήθως καταπίνουν ολόκληρο το θήραμά τους και μετά από
τη χώνεψη αποβάλλουν από το στόμα μια μικρή μπάλα η οποία ονομάζεται pellet και αποτελείται από το τρίχωμα και τα κόκκαλα των
θηραμάτων τους, καθώς και τα σκληρά μέρη των εντόμων τα οποία δεν μπορούν τα πουλιά
να χωνέψουν.
Οι
κουκουβάγιες έχουν εκπληκτικό πέταγμα και εντελώς αθόρυβο για να μην τις
αντιλαμβάνεται το θήραμά τους την ώρα της επίθεσης. Έχουν απίστευτη όραση μέσα
στο σκοτάδι και μπορούν να αντιληφθούν από πολύ μακριά ακόμα και μία
ανεπαίσθητη κίνηση. Υπάρχει η αντίληψη ότι οι κουκουβάγιες δεν βλέπουν καλά τη
μέρα αλλά αυτό είναι λάθος, διότι βλέπουν εξίσου καλά και τη μέρα. Ο λόγος που
δεν κυκλοφορούν τη μέρα είναι γιατί τα περισσότερα θηράματά τους κυκλοφορούν τη
νύκτα, επίσης δρουν ανενόχλητες υπό την κάλυψη και την ησυχία του σκότους.
Στην
Κύπρο συναντάμε πέντε διαφορετικά είδη κουκουβάγιας. Μια από αυτές είναι το
Θουπί με το κοινό και επιστημονικό όνομα CyprusScopsOwl -
OtusCyprius
(Linnaeus,1758)
θουπί και ανήκει στην οικογένεια Γλαυκίδες (Strigidae). Πρόκειται για νυκτόβια κουκουβάγια και αποτελεί
από το 2019 το τρίτο ενδημικό είδος πουλιού της Κύπρου. Ενδημικό είδος της
Κύπρου σημαίνει ότι το είδος αυτό το συναντάμε ή αναπαράγεται μόνο στην Κύπρο
και πουθενά αλλού στον πλανήτη.
Συμφωνα
με το BirdLifeCyprus πρόσφατες μελέτες έχουν δείξει ότι
το κελάηδημα και το φτέρωμα του Θουπιού είναι αρκετά διαφορετικά από αυτά του
Ευρωπαϊκού Θουπιού Eurasianscopsowl (Otusscops)
Γκιώνης , πράγμα που σημαίνει ότι τα κυπριακά Θουπιά πιθανότατα δεν
αναπαράγονται με αυτά της Ευρώπης τελικά. Βάσει αυτού, το BirdLifeInternational, η
Αρχή για την Κόκκινη Λίστα για τα Πουλιά και ο κορυφαίος ειδικός στη διατήρηση
πουλιών, αναγνώρισε το κυπριακό Θουπί ως ξεχωριστό είδος πουλιού, με νέα
επιστημονική ονομασία Otuscyprius.
Το
θουπί είναι μια πολύ μικρόσωμη κουκουβάγια και είναι η μικρότερη από όλα τα
άλλα είδη κουκουβαγιών που συναντούμε στον τόπο μας. Το φτέρωμα του διαθέτει
απίστευτο καμουφλάζ κυρίως όταν κάθετε δίπλα ή πάνω σε κάποιο κορμό δέντρου. Το
χρώμα του είναι γκριζωπό με μαύρες γραμμώσεις κατά μήκος του σώματος του. Το
καμουφλάζ του είναι τόσο τέλειο που ακόμα και να είσαι δίπλα του δυσκολεύεσαι
να το δεις ακόμα και αν το ξέρεις ότι βρίσκετε εκεί. Πάνω στο κεφάλι του έχει
δύο μεγάλα ανασηκωμένα φτερά που μοιάζουν με αφτιά εξ ου και το λατινικό του
όνομα (γένος) Ώτος (Otus), που
σημαίνει αφτιάς. Στο γένος Otus
ανήκουν περίπου ακόμα 45 είδη μικρόσωμων
κουκουβαγιών που συναντούμε σε ολόκληρο τον πλανήτη κυρίως στην υποτροπική
Αφρική, την νότια Ευρώπη, καθώς και στην κεντρική, νότια και νοτιανατολική
Ασία. Συνήθως το θηλυκό θουπί είναι μεγαλύτερο από το αρσενικό όπως συμβαίνει
και με όλα τα είδη κουκουβαγιών. Το συναντούμε σε ορεινές αλλά και πεδινές
περιοχές σε δάση, καλλιέργειες, περιβόλια, κήπους σε χωριά ακόμα και μέσα σε πόλεις.
Την
νύκτα μπορούμε να το δούμε να εποπτεύει
την περιοχή για θηράματα καθισμένο στην κορυφή δέντρων ή σε ηλεκτρικά σύρματα
και να ακούσουμε το χαρακτηριστικό του κλάμα. Τρέφεται κυρίως με μεγαλόσωμα
έντομα όπως ακρίδες, γρύλλους, σκαθάρια, μικρά τρωκτικά και μικρόσωμες σαύρες.
Θεωρείτε ωφέλιμο είδος καθώς ένα μεγάλο μέρος της διατροφής του αποτελούν
βλαβερά έντομα για τον άνθρωπο.
Το
Θουπί φωλιάζει σε κουφάλες δέντρων, μέσα σε δόμες, σε τρύπες σε όχθες και
τρύπες σε αγροτικά σπίτια ενώ έχει
καταγραφεί να φωλιάζει και σε τεχνητές φωλιές πάνω σε δέντρα που τοποθετούνται
για Αθρωποπούλλια. Αναπαράγεται την άνοιξη και γεννά από 3 έως 5 λευκά αυγά.
Το
Θουπί αποτελεί πόλο έλξης πολλών ξένων παρατηρητών πουλιών που ταξιδεύουν από
όλα τα μέρη του κόσμου στην Κύπρο για να δουν και να φωτογραφίσουν αυτό το
πανέμορφο πουλί.
Είχα
την τύχη να συναντήσω ένα ζευγάρι
Θουπιών στην επαρχεία Πάφου πάνω σε ένα δέντρο όπου και κούρνιαζαν κατά
την διάρκεια της ημέρας. Τα πουλιά δεν ενοχλούνται καθόλου από την παρουσία των
ανθρώπων και έτσι είχα την ευκαιρία να τα δω από κοντά για πρώτη φορά, να τα
φωτογραφίσω και να τα βιντεογραφήσω. Μου είχε κάνει τρομερή εντύπωση το πόσο
καλό καμουφλάζ είχαν, έμοιαζαν σαν να ήταν μέρος του δέντρου. Επίσης μου έκανε
μεγάλη εντύπωση το πόσο μικρόσωμα είναι τα πουλιά αυτά καθώς είχα την εντύπωση
ότι ήταν κατά πολύ μεγαλύτερα.
The pale or pallid harrier (Circus macrourus) is a migratory bird of prey of the harrier family. It breeds in southern parts of eastern Europe and central Asia (such as Iran) and winters mainly in India and southeast Asia. It is a very rare vagrant to Great Britain and western Europe, although remarkably a juvenile wintered in Norfolk in the winter of 2002/2003.
