See also
Η εκκλησία Παναγία Χρυσελεούσας στο χωριό Σιά
Αν διαβάσετε αυτά τα τρία γράμματα σαν δισύλλαβη λέξη ΣΙ-Α θα βρείτε μέσα της την πασίγνωστη κατασκοπευτική υπηρεσία των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής.Αν την διαβάσετε σαν μονοσύλλαβη λέξη θα βρείτε το συμπαθέστατο όνομα του χωριού Σια και θα προφέρετε το όνομα του μόνου μονοσύλλαβου χωριού στην Κύπρο.
Θα εκπλαγείτε αν σας πούμε πως αυτό το μονοσύλλαβο όνομα κρύβει μέσα του μια μεγάλη και οδυνηρή ιστορική περίοδο του νησιού μας.Ήταν η περίοδος των αραβικών επιδρομών που κράτησε πάνω από χίλια χρόνια (500 – 1500 μ.χ.). Οι αραβικές επιδρομές δεν ήταν οργανωμένες κατακτητικές εκστρατείες. Ήταν ληστρικά φουσάτα που οργάνωναν πολεμάρχες για ληστείες και πιάτσικα με τα οποία αρπάζανε τα γεννήματα του κόσμου, τα ζώα του και τους ίδιους τους ανθρώπους για τα σκλαβοπάζαρα.
Αυτές οι επιδρομές γίνονταν κυρίως στα νότια παράλια του νησιού. Τα ισχυρά φουσάτα αφού λεηλατούσαν τα παράλια, έπαιρναν το δρόμο για το εσωτερικό ως την πρωτεύουσα, που πάντα είχε πιο πλούσιο πλιάτσικο. Η πορεία προς την Λευκωσία ήταν ο δρόμος που κατασκεύασαν οι Ρωμαίοι (η σιηερόστρατα, όπως την ονόμαζαν οι ντόπιοι), και ήταν περίπου ο σημερινός δρόμος Λευκωσίας - Λεμεσού. Η κοινότητα ήταν δίπλα από το πέρασμα, μα τα φουσάτα δεν μπορούσαν να την ανακαλύψουν, γιατί ήταν στημένη σ΄ ένα λεκανοπέδιο που περιβάλλετο από βουνά και μάλιστα κατάφυτα με ψηλά δέντρα, κυρίως πεύκα και πυκνή βλάστηση. Έτσι ήταν προφυλαγμένη από τα μάτια των επιδρομέων, γιατί ήταν μέσα σε Σιάσμα. Έτσι γεννήθηκε η Σια, σαν όνομα κοινότητας. Αυτό βγαίνει από τη λογική των πραγμάτων. Δεν υπάρχει κανένα ιστορικό δεδομένο για το όνομα.
Το λεκανοπέδιο που οι πρόγονοί μας έκτισαν την κοινότητα, εκτός από το αμυντικό πλεονέκτημα του σιάσματος, είχε ότι χρειαζόταν για να συντηρηθεί. Δύο ποτάμια, που έτρεχαν το νερό τους ολόχρονα. Η περιοχή μεταξύ των ποταμών (1 χιλιόμετρο περίπου) είναι κυρίως βραχώδες και σε αρκετό υψόμετρο από την κοίτη των ποταμών, με τρόπο που το χωριό να μην αντιμετωπίζει τον κίνδυνο πλημμύρων. Δίπλα στα ποτάμια, χωράφια σχηματισμένα από προσχώσεις και συνεπώς εύφορα, μπορούσαν να αποδώσουν κάθε είδους προϊόντα.
Η υλοτομία που ήταν η μόνη πηγή θέρμανσης και ενέργειας, ήταν εύκολη ακόμα και αποδοτική, γιατί προμήθευαν τις πεδινές κοινότητες.Σημαντικές εκτάσεις γης, υπήρχαν για βόσκηση και συντήρηση κοπαδιών. Έτσι η κοινότητα επέζησε μέσα στις χιλιετηρίδες της γνωστής ιστορίας της Κύπρου.
Ένα σοβαρό στοιχείο που δείχνει την προσήλωση των ιδρυτών της κοινότητας στην άμυνα από τις επιδρομές, είναι το σπήλαιο που υπάρχει στο κέντρο της κοινότητας που όπως μαρτυρούν οι παλαιότεροι έχει μήκος περί τα 100 μέτρα και πλάτος 4-5 μέτρα. Σήμερα είναι κλειστό και άγνωστο στις νεότερες γενιές, γιατί το συμβούλιο και το τμήμα αρχαιοτήτων δεν ασχολήθηκαν καθόλου για την αποκάλυψή του. Το σπήλαιο ήταν ικανό να κρύβει τον πληθυσμό της κοινότητας και τα ζώα τους. Αυτό που δεν ξέρουμε και που μπορεί να εξακριβωθεί από την αρχαιολογική σκαπάνη, είναι το αν είναι φυσικό ή αν έγινε με τα ανθρώπινα χέρια της εποχής εκείνης.
Σε διάφορες περιοχές της κοινότητας, υπάρχουν αρχαία ερείπια και τάφοι. Η ύπαρξή τους αποδεικνύει ότι κατά την αρχαιότητα υπήρχε εκεί οικισμός. Οι προκαταρκτικές έρευνες (συστηματικές δεν έχουν γίνει) έδειξαν κατάλοιπα οικισμού, μάλλον των Ρωμαϊκών χρόνων, περίπου 2 χιλιόμετρα βόρεια του χωριού. Υπάρχουν επίσης ενδείξεις ότι στην περιοχή υπήρχε οικισμός των προϊστορικών χρόνων.
Η Σια κατά την μακρόχρονη και πολυτάραχη ιστορία της, γνώρισε αρκετές αυξομειώσεις του πληθυσμού της. Αναλυτικά οι κάτοικοι της κοινότητας το 1881 ήταν 177 για να μειωθούν στους 115 το 1891, για να αυξηθούν στους 230 το 1901, στους 241 το 1911, στους 251 το 1921, στους 266 το 1931, στους 338 το 1946, στους 434 το 1960 και στους 396 το 1976. Οι κάτοικοι μειώθηκαν το 1982 στους 369. Στην τελευταία απογραφή πληθυσμού που έγινε το 2001 οι κάτοικοι ήταν 530.
Σήμερα η Σια βρίσκεται σε μια ταχύρυθμη ανάπτυξη, (αυτό φαίνεται και από την σημαντική αύξηση του πληθυσμού της). Διοικητικά ανήκει στην πρωτεύουσα, από την οποία απέχει μόνο 28 χιλιόμετρα και την συνδέει ο σύγχρονος αυτοκινητόδρομος Λευκωσίας – Λεμεσού. Απέχει μόνο 26 χιλιόμετρα από την πόλη της Λάρνακας και την θάλασσά της και την συνδέει ο δρόμος Μοσφυλωτής-Ψευδά-Αγίας Άννας-Καλού Χωριού και ο αυτοκινητόδρομος Πέρα Χωριού – Λάρνακας.
Η γεωγραφική της θέση μαζί με το γεγονός ότι είναι η πρώτη πευκόφυτη ημιορεινή περιοχή, μετά τη Λευκωσία, την κάμνει περιζήτητη για την απόκτηση μόνιμης κατοικίας.
Πηγή http://www.sia.org.cy/history.shtm
Photos 2/3/2016 by George Konstantinou
If you read the three letters as a two-syllable word, "SI-A", you will find in it the well-know intelligence service of the United States of America (CIA as it is pronounced in Greek).However, if you read it as a single-syllable word you will find the likeable name of the Sia village and you will be pronouncing the name of the only one-syllable village in Cyprus.
You will be surprised to know that this single-syllable name hides in it a long and painful historic period of our island.
This was the period of the Arab raids that lasted over a thousand years (500 -- 1500 AD). The Arab raids were not organised campaigns of conquest. They were predatory armies organised by warlords so as to loot and steal -ravishing the people's crops, their animals, and the people themselves to be sold as slaves.
These raids occurred mainly in the island's southern coastline. After ransacking the coastal areas, the mighty armies took the road towards the inland and up to the capital, which always possessed the wealthiest pillage. The route to Nicosia was the road constructed by the Romans (the "sierostrata" -the "iron road" -as the locals called it) and -more or less -it was the same as today's Nicosia - Limassol highway. The community was located next to that passage but the troops could not discover it, since it was set in a basin surrounded by mountains that -indeed -were ridden with tall trees, mainly pines and other thick vegetation. So, it was protected by the eyes of the raiders because of being inside a "Siasma" (a shadowy place). Thus, Sia was born as the name of a community. This is the logical conclusion drawn from the nature of things. However, there are no historical facts regarding the name.
The basin in which our ancestors created this community, apart from the defensive advantage of the "shadowy area", also had what was necessary so as to sustain itself; two rivers, which had water throughout the year. The area between the rivers (about one kilometre) is mainly rocky and at a significant altitude above the riverbed, in a way that the village does not face any danger from floods. Next to the rivers, fields shaped by alluvial soil -and thus fertile -were able to yield any kind of produce.
Woodcutting, which was the only source of heating and energy, was still easy for them and quite auspicious, since they supplied the lowland communities. Large tracts of land were there for pasturage and the keeping of herds. And so, the community survived through the millennia of Cyprus's known history.
One solid element indicating the assiduity of the community's founders, regarding their defence from the raids, is the cave that exists at the centre of the community, which -as the elders testify - has a length of about 100 metres and a width of 4-5 metres. Today it is closed and unknown to the younger generations, because the Council and the Antiquities Department showed no interest in its exposure. The cave was large enough to conceal the community's populace and their animals. What we don't know -and which archaeology's axe can ascertain -is whether it was a natural one or if it was made by human hands of that era.
In various areas of the community there are ancient ruins and tombs. Their existence proves that there was a settlement there during the antiquity. Preliminary researches (systematic ones have not been conducted) revealed remains of a settlement, more likely of the Roman times, located about 2 kilometres north of the village. There are also indications that there was in the region a settlement belonging to the prehistoric times.
Sia, during its age-long and turbulent history, has gone through several fluctuations of its population. Analytically, the inhabitants of the community in 1881 were 177, decreasing to 115 in 1891, increasing to 230 in 1901, to 241 in 1911, to 251 in 1921, to 266 in 1931, to 338 in 1946, to 434 in 190, and to 396 in 1976. In 1982 the inhabitants decreased down to 369. In the last population census that was done in 2001 the inhabitants were 530.
Today Sia is in a state of rapid development (a fact made obvious also by the significant increase of its population). Administratively it belongs to the capital, from which it is only 28 kilometres away and with which it is connected through the modern Nicosia -- Limassol highway. It has a distance of only 26 kilometres from the city of Larnaca and its sea and connects to it via the Mosfyloti - Psevdas - Agia Anna - Kalo Chorio road and the Pera Chorio -- Larnaca motorway.
Its geographical position, along with the fact that it is the first pine-clad, semi-mountainous region after Nicosia, makes it a much sought after region with regards to acquiring a permanent residence.
From http://www.sia.org.cy/english/history.shtm
No comments:
Post a Comment