See also
ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ, 23/4/2018Κείμενο, φωτογραφίες και βίντεο του Γιώργου Κωνσταντίνου
Η πουρτάλλα ή αλλιώς ερημοπεριστερόκοτα με το διεθνές κοινό όνομα Black-Bellied Sandgrouse και το επιστημονικό όνομα Pteroclis orientalis της οικογενείας sandgrouse (Pteroclididae). Η οικογένεια αυτή αποτελείται από δεκαέξι είδη πουλιών και όλα έχουν τις ίδιες συνήθειες. Από αυτά τα δεκαέξι είδη στην Κύπρο συναντάμε μόνο την ερημοπεριστερόκοτα και αυτήν εξαιρετικά σπάνια.
Είναι ένα πανέμορφο μεσαίου μεγέθους πουλί με την κοιλιά να είναι μαύρου χρώματος η οποία φαίνεται πιο καθαρά όταν πετάει εξ ου και το όνομα black-bellied sandgrouse.
Είναι πουλί που ζει και αναπαράγεται στο έδαφος όπως η πέρδικα και τρέφεται με σπόρους, χόρτα και έντομα κυρίως σε νεαρή ηλικία. Αναπαράγεται στη βορειοδυτική Αφρική, τις Κανάριες Νήσους, την Τουρκία, το Ιράν και το Ισραήλ.
Δραστηριοποιούνται κυρίως το πρωί και το σούρουπο, αναζητώντας νερό και τροφή.
Η πουρτάλλα αρέσκεται να συχνάζει σε άγονες πεδιάδες, και αμμώδεις εδάφη με πολύ χαμηλή βλάστηση.
Αν και φαίνεται κάπως ογκώδες πουλί και με κοντή σχετικά ουρά, εντούτοις έχει πολύ γρήγορο πέταγμα που μοιάζει πολύ με του περιστεριού.
Το αρσενικό με το θηλυκό διαφέρουν στο χρώμα, αφού το αρσενικό έχει πιο έντονους χρωματισμούς και είναι πολύ πιο όμορφο.
Μετακινούνται σε κοπάδια
Τις περισσότερες φορές μετακινούνται σε κοπάδια. Το συγκεκριμένο είδος προτιμά τα βουνά της Βόρειας Αφρικής, την Ιβηρική χερσόνησο, τη Μέση Ανατολή, τις Κανάριες Νήσους, την Τουρκία, το Ιράν και το Ισραήλ όπου στις περισσότερες χώρες δέχεται ανελέητο και ανεξέλεγκτο κυνήγι και που αν αυτό συνεχιστεί θα εξαφανίσουν το είδος αυτό διά παντός από τον πλανήτη.
Είναι τώρα ένα σπάνιο μεταναστευτικό πουλί για τον τόπο μας, το οποίο πριν 50 χρόνια υπήρξε μόνιμος κάτοικος της Κύπρου όπου και αναπαραγόταν κανονικά.
Οι παλαιότερες αναφορές για το πουλί αυτό είναι από την περιοχή Μεσαορίας, κυρίως στην περιοχή Τύμπου και Ποταμιάς όπου το πουλί αυτό υπήρχε σε ικανοποιητικούς αριθμούς.
Σύμφωνα πάντα με τις παλιές αναφορές οι κυνηγοί έστηναν καρτέρι τους καλοκαιρινούς μήνες σε σημεία όπου τα πουλιά συνήθιζαν να πίνουν νερό και τα κυνηγούσαν ανελέητα με αποτέλεσμα τον διά παντός αφανισμό του τοπικού πληθυσμού από την Κύπρο. Ακόμα και τώρα τα λιγοστά πουλιά που επισκέπτονται τον τόπο μας σκοτώνονται από ασυνείδητους κυνηγούς. Ακόμα ένα παράδειγμα αλόγιστου κυνηγίου με τραγικά και ανεπανόρθωτα αποτελέσματα.
Φραγκολίνες Black Francolin
Το ίδιο ακριβώς που έγινε με τις πουρτάλλες θα συνέβαινε και με τις γνωστές μας φραγκολίνες Black Francolin (Francolinus francolinus ) όπου ο πολύ μικρός πληθυσμός τους βρήκε καταφύγιο και πολλαπλασιάστηκαν στις νεκρές ζώνες, όπου οι κυνηγοί δεν έχουν πρόσβαση και έτσι εξαπλώθηκαν σε ολόκληρη την Κύπρο. Να αναφέρω ότι από όλες τις ευρωπαϊκές χώρες φραγκολίνες υπάρχουν μόνο στην Κύπρο.
Ως παθιασμένος λάτρης και ερευνητής της κυπριακής βιοποικιλότητας και φωτογράφος άγριων πουλιών πάντα είχα όνειρο να δω και να φωτογραφίσω αυτά τα υπέροχα πουλιά και αυτό έγινε πραγματικότητα στις 24 Ιανουαρίου του 2015.
Ένας καλός φίλος Τουρκοκύπριος, επίσης μανιώδης φωτογράφος άγριων πουλιών, με πληροφόρησε ότι υπήρχε ένα κοπάδι πουρτάλλες στο Ακρωτήριο Κορμακίτη.
Την επόμενη μέρα πήγαμε στο σημείο και πράγματι βρήκαμε το κοπάδι το οποίο αποτελείτο από 39 πουρτάλλες, το μεγαλύτερο κοπάδι που έχει αναφερθεί ποτέ στην Κύπρο.
Οι φωτογραφίες και τα βίντεο ήταν πολύ μακρινά, καθώς τα πουλιά ήταν πολύ φοβισμένα λόγω του ότι στην περιοχή επιτρεπόταν το κυνήγι και δεν πλησιάζονταν με τίποτα. Να αναφέρω ότι το Ακρωτήριο Κορμακίτη αποτελεί μια από τις σημαντικότερες περιοχές για τα μεταναστευτικά πουλιά και όμως επιτρέπεται το κυνήγι. Αυτό δεν συμβαίνει μόνο στα κατεχόμενα, αλλά και στις ελεύθερες περιοχές όπως το ακρωτήρι κοντά στην αλυκή και τη λίμνη Παραλιμνίου, αν είναι ποτέ δυνατόν.
Φύγαμε με αισθήματα χαράς και λύπης, χαρά που επιτέλους τις είδαμε για πρώτη φορά και λύπη που δεν καταφέραμε να βγάλουμε κοντινές φωτογραφίες.
Δεν πέρασαν τρεις μήνες από τότε και στις 22 Απριλίου 2015 ακούσαμε ότι ξένοι παρατηρητές πουλιών είδαν στις Αμμοθίνες του Ακρωτηριού Λεμεσού τέσσερις πουρτάλλες και συγκεκριμένα δύο ζευγάρια. Μέσα σε μια βδομάδα πήγαμε από τη Λευκωσία τρεις φορές εκεί για να τις βρούμε, αλλά μάταια. Αποφασίσαμε να πάμε μια τέταρτη και τελευταία φορά και η τύχη επιτέλους μας χαμογέλασε.
Ήταν αργά το απόγευμα και τις εντοπίσαμε μέσα σε ένα θερισμένο χωράφι που πήγαν για να τραφούν, μόλις μας είδαν έγιναν ένα με το χώμα και σχεδόν αμέσως πέταξαν αστραπιαία προς κάτι αμμόλοφους κοντά στη θάλασσα.
Οι φωτογραφικές μηχανές πήραν φωτιά
Η αγωνία στα ύψη καθώς πλησιάζαμε το σημείο που τις είδαμε να πηγαίνουν και απότομα τις είδαμε μπροστά μας στα δέκα μέτρα να βόσκουν και οι τέσσερις αμέριμνα.
Οι φωτογραφικές μηχανές πήραν φωτιά, μας έδωσαν τρία με τέσσερα λεπτά μέχρι να φύγουν, αλλά ο χρόνος αυτός ήταν αρκετά ικανοποιητικός όμως για να μας δώσουν απίστευτες φωτογραφίες και βίντεο όπως και απερίγραπτη χαρά.
Το 2016 έχει αναφερθεί ακόμα ένα κοπάδι πουρτάλλες στο κατεχόμενο χωριό Καπούτι.
Να αναφέρω επίσης ότι κάθε χρόνο κατά την περίοδο κυνηγίου σκοτώνονται πουρταλλες κυρίως στην κατεχόμενη Μεσαορία όπου πολλοί από τους λεγόμενους κυνηγούς αυτούς αναρτούν φωτογραφίες των σκοτωμένων πουλιών στο f/b ζητώντας να τους πουν τι πουλί είναι. Αναρτούν Τουρκοκύπριοι και Ελληνοκύπριοι δημόσια και επώνυμα φωτογραφίες από σκοτωμένα πουλιά τα οποία είναι αυστηρά δήθεν προστατευόμενα χωρίς καμία συνέπεια από τον νόμο. Κρίμα μεγάλο διότι πολλά από αυτά τα πουλιά μπορούσαν να αναπαραχθούν ξανά στην Κύπρο
Ας ελπίσουμε ότι κάποτε τα πανέμορφα αυτά πουλιά θα αναπαραχθούν ξανά στην Κύπρο και θα έχουμε ξανά έναν μόνιμο πληθυσμό όπως παλιά.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ
Ο Γιώργος Κωνσταντίνου γεννήθηκε το 1960 στη Λευκωσία και είναι φυσιοδίφης ερευνητής της κυπριακής βιοποικιλότητας. Φωτογράφος και κινηματογραφιστής αγρίας ζωής και πρόεδρος του συνδέσμου προστασίας φυσικής κληρονομίας και βιοποικιλότητας της Κύπρου. Με ακούραστη δράση στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης όσον αφορά το περιβάλλον και την βιοποικιλότητα του τόπου μας.
No comments:
Post a Comment