Translate

Showing posts with label Villages of Cyprus. Show all posts
Showing posts with label Villages of Cyprus. Show all posts

Sunday 1 October 2023

Το κατεχόμενο χωριό Άγιος Ανδρόνικος (Καρπασίας ή Γιαλούσας) της επαρχίας Αμμοχώστου - Agios Antronikos village - Cyprus

 See also

Ο Άγιος Ανδρόνικος (Καρπασίας ή Γιαλούσας) είναι κοινότητα της επαρχίας Αμμοχώστου στην Κύπρο. Μετά την τουρκική εισβολή του 1974, το χωριό δεν ελέγχεται από την Κυπριακή Δημοκρατία. Το έδαφος της κοινότητας ανήκει εκ του νόμου (de jure) στην Κυπριακή Δημοκρατία, ενώ εκ των πραγμάτων (de facto) ανήκει στο μη αναγνωρισμένο κράτος της Τουρκικής Δημοκρατίας Βορείου Κύπρου.Η ίδρυση ως οικισμού του Αγίου Ανδρονίκου Καρπασίας, αν και δεν υπάρχουν γραπτές μαρτυρίες, πρέπει οπωσδήποτε να ανάγεται στους πρώτους Βυζαντινούς χρόνους. Ο Άγιος Ανδρόνικος υπήρξε βασιλικό φέουδο κατά τη Φραγκοκρατία και κατά τη Βενετοκρατία πέρασε στο Δημόσιο, δηλαδή, στην κρατική περιουσία της Δημοκρατίας της Βενετίας. Κατά τη Φραγκοκρατία, σύμφωνα με πηγή του 1451, η εύφορη περιοχή του Αγίου Ανδρονίκου επειδή ήταν βασιλική περιουσία, αναφέρεται ως χωριό της ρήγαινας Ελένης Παλαιολόγου.

Ξωκλήσι

Επίσης το χωριό που φέρει το όνομα Άγιος Ανδρόνικος δεν διαθέτει εκκλησία αφιερωμένη στον εν λόγω άγιο. Παράλληλα το 1718, ανακαλύφθηκε στον Άγιο Ανδρόνικο το σπήλαιο της Ριζοκαρπασίτισσας αγίας Φωτεινής, από τον οικονόμο Νικόδημο, επιστάτη της εκεί μονής. Επιπλέων υπάρχει το ξωκλήσι των Αγίων Ανδρονίκου και Αθανασίας βρίσκεται στα νοτιοανατολικά του χωριού λίγο έξω από το χωριό Μένοικο, περίπου 2 χιλιόμετρα. Πρόκειται για ένα παλαιό πέτρινο μονόχωρο εκκλησάκι με αμφικλινή στέγη καλυμμένη με κεραμίδια. Η χρονολογία ανέγερσης της εκκλησίας είναι άγνωστη, γιατί έχει δεχθεί πολλές επεμβάσεις που δυσκολεύουν τη χρονολόγησή της. Αξίζει να σημειωθεί πως στο εκκλησάκι αυτό βρέθηκε μια σημαντική φορητή εικόνα του 1523, η οποία σήμερα κοσμεί την εκκλησία του Αγίου Κυπριανού.

Πληθυσμός

Ο πίνακας που ακολουθεί παρουσιάζει τον πληθυσμό του χωριού σύμφωνα με τις απογραφές πληθυσμού που πραγματοποιήθηκαν στην Κύπρο έως το 1973. Μετά την τουρκική εισβολή του 1974 δεν πραγματοποιήθηκε απογραφή στο χωριό από την Κυπριακή Δημοκρατία, αφού το έδαφος του δεν ελέγχεται από αυτήν. Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Ιστορικό απογραφών 

Απογραφή Πληθυσμός Άνδρες Γυναίκες

1881 620[6] —  308 312

1891 657[7] 6.0% 330 327

1901 772[8] 17.5% 393 379

1911 858[9] 11.1% 413 445

1921 920[10] 7.2% 460 460

1931 1.012[11] 10.0% 495 517

1946 1.380[12] 36.4%

1960 1.238[13] -10.3% 587 651

1973 1.123[14] -9.3%

Photos 18/9/2023 by George Konstantinou






Το κατεχόμενο χωριό Κορόβεια της επαρχίας Αμμοχώστου - Koroveia village - Cyprus

 See also 

Το κατεχόμενο χωριό Άγιος Συμεών της επαρχίας Αμμοχώστου - Agios Symeon village 

Κορόβεια- Koroveia. Χωριό της επαρχίας Αμμοχώστου το οποίο ήταν μεικτό μέχρι το 1964 και στη συνέχεια αμιγές τουρκοκυπριακό, στη γεωγραφική περιφέρεια της Καρπασίας, περί τα 67 χμ. βορειοανατολικά της πόλης της Αμμοχώστου. Βρίσκεται στην κατεχόμενη από το 1974 από τα τουρκικά στρατεύματα εισβολής περιοχή της Κύπρου. Τα διοικητικά όρια του χωριού στα νότια εκτείνονται μέχρι τη θάλασσα. Γειτονεύει με μερικά άλλα αμιγή τουρκοκυπριακά χωριά, όπως η Γαληνόπορνη και ο Άγιος Συμεών.

Τα Κορόβεια είναι κτισμένα στην ανατολική όχθη του ρυακιού Αργάκι των Λατσιών, σε μέσο υψόμετρο 90 μέτρων. Το τοπίο του χωριού είναι διαμελισμένο από τα ρυάκια Μαυρογή και Αργάκι των Λατσιών.

Από γεωλογικής απόψεως, στη διοικητική έκταση του χωριού κυριαρχούν οι αποθέσεις του φλύσχη της Κυθρέας, οι ασβεστολιθικοί ψαμμίτες, οι άμμοι, τα χαλίκια, οι κρητίδες, οι μάργες, οι γύψοι, κρητίδες και οι πρόσφατες αλλουβιακές αποθέσεις της Ολόκαινης γεωλογικής περιόδου. Πάνω στα πετρώματα αυτά αναπτύχθηκαν ξερορεντζίνες, φαιοχώματα και καφκάλλες.

Το χωριό δεν διαθέτει αρδευόμενες εκτάσεις και η μέση ετήσια βροχόπτωση που δέχεται κυμαίνεται γύρω στα 500 χιλιοστόμετρα. Στην περιοχή του εκαλλιεργούντο, πριν από την τουρκική εισβολή του 1974, κυρίως τα σιτηρά και τα νομευτικά φυτά. Υπάρχουν ωστόσο και αρκετές ακαλλιέργητες εκτάσεις που καταλαμβάνονται από άγρια χαμηλή φυσική βλάστηση. Μεγάλο μέρος της διοικητικής έκτασης του χωριού καλύπτεται από τα κρατικά δάση Παλαιόβικλα, Νεκτόβικλα και Μέσανος, καθώς και από τμήματα των δασών Πιτύδια, Καρπασία και Σκουτέλλι.

Αρκετά ανεπτυγμένη στο χωριό, πριν από την εισβολή, ήταν η κτηνοτροφία. Το 1973 εκτρέφονταν από 55 κτηνοτρόφους 2.501 πρόβατα, 586 κατσίκες και 2.683 πουλερικά. Από συγκοινωνιακής απόψεως, τα Κορόβια βρίσκονται πάνω στον κύριο δρόμο που ενώνει το Λεονάρισσον με τη Γαληνόπωρνη. Στα νοτιοδυτικά συνδέονται με το χωριό Άγιος Συμεών (περί τα 6,5 χμ.) και στα βορειοανατολικά με το χωριό Γαληνόπoρνη (περί τα 3,5 χμ.). Η συγκοινωνία με το χωριό Γιαλούσα στα βορειοδυτικά (περί τα 10 χμ.) και με τη θάλασσα στα νότια, γίνεται με σκυρόστρωτους δρόμους.

Τα Κορόβεια γνώρισαν πληθυσμιακές αυξομειώσεις. Σύμφωνα με τα υπάρχοντα στοιχεία, οι πλήρεις απογραφές πληθσμού έχουν ως ακολούθως:

Χρονολογία Κάτοικοι

1881 248 

1891 136 

1901 273 

1911 281 

1921 213 

1931 211 

1946 263 

1960 297 

1973 300 

 Ιστορικά στοιχεία

Τα Κορόβεια υφίσταντο ως οικισμός με την ίδια ονομασία τουλάχιστον από την περίοδο της Φραγκοκρατίας. Ο ντε Μας Λατρί μνημονεύει το χωριό ως Korovgia (=Κορόβκια) και σημειώνει ότι τούτο ήταν βασιλικό κτήμα. Εξάλλου το χωριό βρίσκεται σημειωμένο και σε παλαιούς χάρτες, ως Corovio.

Στην περιοχή του χωριού (όπως εξάλλου και σ’ όλη σχεδόν την υπόλοιπη Καρπασία) βρίσκονται κατάσπαρτα σημαντικά αρχαία κατάλοιπα που φανερώνουν ότι εκεί κατοικούσαν άνθρωποι από τα πολύ αρχαία χρόνια. Μέσα στα διοικητικά όρια του χωριού και νοτιοανατολικά του, κοντά στη θάλασσα, βρίσκονται τα κατάλοιπα του φρουρίου της Νιτοβίκλας, που χρονολογικά ανήκει στην περίοδο της Μέσης εποχής του Χαλκού.

Άλλο αξιόλογο μνημείο στην περιοχή του χωριού ήταν η καμαροσκέπαστη βασιλική της Αγίας Βαρβάρας, της περιόδου των αραβικών επιδρομών (7ος-10ος μ.Χ. αιώνας), της οποίας σώζονται τα ερείπια. Επίσης, στα νοτιοδυτικά του χωριού, βρισκόταν ο μικρός οικισμός Έλισις (εγκαταλειμμένος από το 1931) όπου και πάλι βρίσκονται διάφορα αρχαία κατάλοιπα.

Ο Αθ. Σακελλάριος (Τά Κυπριακά, Α΄ , Αθήνα, 1890, σσ. 165-166) γράφει: ... Ἡ   κώμη Κορόβια ἔχουσα 250 κατοίκους. Παρ' αὐτήν νοτιοδυτικῶς...κεῖνται τά ἐρείπια τῆς κώμης Ἐλίσσης... ταύτης δ' ἀπέναντι εὑρίσκεται ὁ   μέγιστος τῶν ἀρχαίων κυπριακῶν τάφων, λελαξευμένος εὐθύς ἐντός τοῦ βράχου καί ἔχων μῆκος 87 ποδῶν... Ἐρείπια δέ πόλεως ...ὑπάρχουσι πρός δυσμάς τῶν ἐρειπίων τῆς Ἁγίας Βαρβάρας, ἐν οἷς ἐπί τοῦ δυτικοῦ λόφου φαίνονται ἴχνη ἀρχαίας ἀκροπόλεως...

Μπορούμε να υποθέσουμε ότι τα Κορόβεια, που βρίσκονται σε κάποια απόσταση από τη θάλασσα, είχαν αντικαταστήσει αρχαιότερο παραθαλάσσιο οικισμό ο οποίος είχε εγκαταλειφθεί κατά την περίοδο των αραβικών επιδρομών, πράγμα που συνέβη σ' όλα σχεδόν τα παράλια της Κύπρου, απ’ όπου κατά την εποχή εκείνη οι κάτοικοι μετακινούνταν προς τα ενδότερα. Εξαιτίας όμως του γεγονότος ότι το χωριό βρίσκεται στο κατεχόμενο από τους Τούρκους εισβολείς τμήμα της Κύπρου, περαιτέρω διερεύνηση εξακολουθεί να είναι αδύνατη.

Ονομασία

Από τα Βυζαντινά ίσως χρόνια προέρχεται και η ονομασία του χωριού, που απαντάται σε επίσημο κατάλογο των κυπριακών τοπωνυμίων και ως Κορόβεια (η). Η ονομασία που δίνουν οι Τούρκοι στο χωριό και που είναι Kuruova (kuruova σημαίνει ξηρός κάμπος) είναι πολύ μεταγενέστερη κι εφευρέθηκε για να ταιριάζει με την αρχική ονομασία του χωριού που ως Korovgia αναφέρεται ήδη πριν από την τουρκική κατάκτηση της Κύπρου (1570-71).

Η ετυμολόγηση της ονομασίας του χωριού από τις τουρκικές λέξεις Kuru ova (= ξηρός κάμπος) δεν ευσταθεί, αφού το χωριό έφερε την ονομασία Κορόβια (ή Κορόβεια) και κατά τα Μεσαιωνικά χρόνια, πριν από την τουρκική κατάκτηση της Κύπρου (1570 -71), δηλαδή πριν από την ύπαρξη Τούρκων στην Κύπρο.

Περαιτέρω δική μας διερεύνηση, μας οδήγησε ν' αποδεχθούμε την πιθανότητα ότι η ονομασία του χωριού διασώζει το αρχαίο τοπωνύμιο Κορώνεια.

Σύμφωνα προς αρχαίους συγγραφείς, η Κορώνεια ήταν αρχαία πόλη ή κώμη της Κύπρου, ευρισκόμενη στην «επαρχία» των Σαλαμινίων. Στην περίπτωση αυτή, η ορθή γραφή της ονομασίας του χωριού θα πρέπει να είναι: Κορώβεια.

Ότι υπήρχε αρχαίος οικισμός στην περιοχή του χωριού αποδεικνύεται από την ύπαρξη αρχαιολογικών χώρων.

Η ονομασία του χωριού πιθανό να διασώζει, κατά τον Άντρο Παυλίδη, παραφθαρμένη την ονομασία αρχαίας πόλης ή πολίχνης. Ο Στέφανος Βυζάντιος αναφέρει οικισμό της Κύπρου με την ονομασία Κορώνεια, που βρισκόταν στη διοικητική έκταση της αρχαίας Σαλαμίνος. Στην ευρύτερη περιοχή της σημερινής Κορόβιας υπάρχουν αρχαιολογικοί χώροι που δείχνουν ότι υπήρχαν αρχαίοι οικισμοί, μάλιστα πλησιέστερα προς την ακτή. Τέτοιοι οικισμοί πιθανότερο είναι να είχαν εγκαταλειφθεί κατά την περίοδο των αραβικών επιδρομών (7ος – 10ος αιώνας) οπότε, όπως συνέβη και με πάρα πολλούς άλλους οικισμούς, οι κάτοικοί τους κατέφυγαν για λόγους προστασίας προς τα ενδότερα, μάλιστα σε χώρους που δεν ήσαν ορατοί από τη θάλασσα ή παρείχαν φυσική οχύρωση. Έτσι και οι κάτοικοι της αρχαίας Κορώνειας πιθανό να είχαν μετακινηθεί στη θέση του σημερινού χωριού. Πηγή Μεγάλη Κυπριακή Εγκυκλοπαίδεια

Photos 18/9/2023 by George Konstantinou



















Το κατεχόμενο χωριό Άγιος Συμεών της επαρχίας Αμμοχώστου - Agios Symeon village - Cyprus

 See also 

Άγιος Συμεών- Agios Symeon. Χωριό της επαρχίας Αμμοχώστου, στην Καρπασία, 190 μ. πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας. Βρίσκεται 7 περίπου χμ. στα ανατολικά του Λεονάρισσου και 8 περίπου χμ. στα νότια της Γιαλούσας.

Το χωριό αυτό της Καρπασίας είναι ένα από τα πολλά της Κύπρου που μετετράπηκαν σε τουρκικά κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας, διατηρώντας όμως την αρχική ελληνική και αγιολογική ονομασία τους. Ωστόσο από τις αρχές του αιώνα αυτού οι Τούρκοι το είχαν μετονομάσει σε Ανtepe, που μπορεί να αποδοθεί ως κυνηγόλοφος. Την ονομασία αυτή χρησιμοποιούν και σήμερα. Το χωριό (σημειωμένο σε παλαιούς χάρτες ως S. Simeon) είχε ιδρυθεί προφανώς κατά την περίοδο της Φραγκοκρατίας. Κοντά του βρίσκεται σημειωμένος κι άλλος μεσαιωνικός οικισμός, που δεν υφίσταται σήμερα, ως Elisi (Έλισις ή Έγκλεισις;).

Το τοπίο του χωριού έχει μια γενική κλίση προς τη θάλασσα. Στα βορειοανατολικά του οικισμού το υψόμετρο φθάνει στα 215 μέτρα (ύψωμα Κάστρος). Από γεωλογικής απόψεως, στη διοικητική έκταση του χωριού κυριαρχούν οι αποθέσεις του φλύσχη της Κυθρέας, οι αποθέσεις του σχηματισμού Αθαλάσσας (ασβεστολιθικοί ψαμμίτες και άμμοι), οι αποθέσεις του σχηματισμού Λευκωσίας (ασβεστολιθικοί ψαμμίτες, κροκάλες και ψαμμιτικές μάργες) και οι γύψοι του σχηματισμού Καλαβασού. Πάνω στα πετρώματα αυτά αναπτύχθηκαν ξερορεντζίνες, εδάφη τέρρα ρόζα και καφκάλλες.

Το χωριό είναι τοποθετημένο σε μια μεγάλη ποικιλία πετρωμάτων, πάνω δε στα εδάφη της τέρρα ρόζα και της ξερορεντζίνας ευδοκιμούν κυρίως ξηρικές καλλιέργειες. Η συγκαλλιέργεια σιτηρών - χαρουπιών - ελιών επιβλήθηκε πάνω στο σχετικά πεδινό ανάγλυφο του χωριού με τις ήπιες καμπυλότητες. Μέσα στα διοικητικά σύνορα του χωριού, υπάρχουν αρκετές εκτάσεις κρατικής γης που συντηρούν μια άγρια χαμηλή φυσική βλάστηση. Αρκετά ανεπτυγμένη, πριν από την εισβολή, ήταν η κτηνοτροφία του χωριού. Το 1973 εκτρέφονταν από 72 κτηνοτρόφους, 1.544 πρόβατα, 1.198 κατσίκες, 32 βόδια και 1.843 πουλερικά.

Ο πληθυσμός του χωριού παρέμεινε σχεδόν σταθερός από το 1891 μέχρι την εισβολή. Δέχθηκε πολύ λίγες αυξομειώσεις. Συγκεκριμένα, σύμφωνα με τα υπάρχοντα στοιχεία, οι πλήρεις απογραφές πληθυσμού έχουν ως ακολούθως:

Χρονολογία Κάτοικοι

1881 -

1891 271 

1901 180 

1911 207 

1921 199 

1931 206 

1946 241 

1960 333 

1973 360 

 Ο Άγιος Συμεών βρίσκεται στο δρόμο που ενώνει το Λεονάρισσο με τη Γαληνόπορνη. Η συγκοινωνία με τη Γιαλούσα στα βόρεια και με τη θάλασσα στα νότια είναι μέσω χωματένιων δρόμων.

Στα ανατολικά του χωριού στην περιοχή Ελίσση, υπάρχει τάφος σε σπήλαιο, τον οποίο μνημονεύουν πολλοί συγγραφείς. Ο Α. Σακελλαρίου μιλά για τάφον μεγάλης κυπριακής οικογενείας. Ο Τζέφρυ αναφέρει πως ο τάφος έχει τρία κλίτη, όπως μια εκκλησία, καθώς και πηγάδι. Κατά τον Τζέφρυ, διατηρείται παράδοση σύμφωνα με την οποία ο τάφος είναι το θερινό καταφύγιο μιας μυστηριώδους βασίλισσας. Ο ίδιος συγγραφέας αναφέρει πως ο τάφος είναι το θερινό κάστρο του Αγίου Συμεών. Οι διαστάσεις του σπηλαίου είναι 87X40 πόδια, με 7 πόδια ύψος, όπως δίνονται από τον ίδιο συγγραφέα.

Ο Χόγκαρθ, που επισκέφθηκε τον τάφο το 1888, τον περιγράφει πολύ λεπτομερειακά. Ο ίδιος συγγραφέας τον περιγράφει ως τον πιο αξιοσημείωτο κυπριακό τάφο σε μέγεθος. (Βλέπε D.G. Hogarth: Devia Cypria, London, 1889).

Το χωριό σημειώνεται σε παλαιούς χάρτες ως S. Simeon. Χτίστηκε, ίσως, στα Βυζαντινά χρόνια, προς τιμήν του αγίου Συμεών του Στυλίτη.Πηγή Μεγάλη Κυπριακή Εγκυκλοπαίδεια

Photos 18/9/2023 by George Konstantinou












Saturday 30 September 2023

Το κατεχόμενο χωριό Γαλάτεια της επαρχίας Αμμοχώστου - Galateia village - Cyprus

See also 

Γαλάτεια- Galateia. Xωριό της επαρχίας Αμμοχώστου, στη γεωγραφική περιφέρεια της Καρπασίας, 98 μ. πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας. Βρίσκεται περί τα 7 χμ. ΝΔ. του Λεοναρίσσου και περί τα 5 χμ. ΝΑ. της Επτακώμης.

Πάνω στο φλύσχη της Κυθρέας, τους άμμους και τους ασβεστολιθικούς ψαμμίτες του σχηματισμού της Αθαλάσσας αναπτύχθηκαν ξερορεντζίνες και εδάφη τέρρα ρόζα, που δέχονται μια μέση ετήσια βροχόπτωση γύρω στα 430 χιλιοστόμετρα. Το ανάγλυφο παρουσιάζει αισθητή κλίση προς τα νότια πέφτοντας από τα 100 μ. στα 33 μ. σε απόσταση 1,5 χμ. Το κυριότερο γεωμορφολογικό φαινόμενο είναι ένας βαλτότοπος που σε εξαιρετικά βροχερούς μήνες παίρνει διαστάσεις λίμνης στα δυτικά του χωριού. Τα κυριότερα προϊόντα του χωριού είναι ο καπνός, τα σιτηρά και τα χαρούπια. Η κτηνοτροφία πριν από την τουρκική εισβολή του 1974 ήταν αρκετά ανεπτυγμένη, περιλάμβανε δε 3.095 πρόβατα, 682 κατσίκες, 127 βόδια και 27 αγελάδες.

Σύμφωνα με τα υπάρχοντα στοιχεία οι πλήρεις απογραφές πληθυσμού έχουν ως ακολούθως:

Χρονολογία Κάτοικοι

1881 596 

1891 577 

1901 707 

1911 814 

1921 882 

1931 944 

1946 1.191 

1960 1.270 

1973 1.184 

 Η Γαλάτεια υπήρξε κέντρο θύλακα της παράνομης τουρκοκυπριακής διοίκησης μετά το 1963.

Η Γαλάτεια είναι ένας σημαντικός συγκοινωνιακός κόμβος. Στα ΒΑ. συνδέεται με τον Πλατανισσό, στα ΝΔ. με τον Άγιο Θεόδωρο, ενώ με σκυρόστρωτους δρόμους ενώνεται με την Επτακώμη στα ΒΔ., την Ταύρου στα Ν., την Κώμα Γιαλού στα Α. και το Λεονάρισσο στα ΒΑ.

Ιστορικά στοιχεία

Σύμφωνα με τον ντε Μας Λατρί το χωριό υπήρξε βασιλικό κτήμα κατά τη Λουζινιανο - βενετική περίοδο, στους δε βενετικούς χάρτες εμφανίζεται με το ίδιο όνομα (Galatia).

Ο ντε Μας Λατρί περιλαμβάνει τη Γαλάτεια στην επαρχία της Καρπασίας. Ο Τζέφρυ δεν συνάντησε τίποτε το ενδιαφέρον στη Γαλάτεια, όμως μνημονεύει τον βαλτότοπο γύρω από το χωριό. Ο Ν. Κληρίδης αναφέρει πως τον «17ο αἰῶνα ἐγκαταστάθηκαν ἐκεῖ πολλοί Τοῦρκοι καί οἱ Ἓλληνες κάτοικοι τῆς Γαλάδκιας ἐξοντώθηκαν. Ὁ ὡραῖος χριστιανικός ναός τῆς Ἁγίας Μαρίνας μέ τόν θόλο του μετατράπηκε σέ τζαμί».

Το χωριό ανευρίσκεται στις πηγές και πριν από την τουρκική κατάκτηση της Κύπρου το 1570 - 71. Προφανώς, και κρίνοντας κι από την ονομασία του, ιδρύθηκε κατά τα Βυζαντινά χρόνια. Είναι όμως μεταξύ των πολλών χωριών της Κύπρου που κατά την σκοτεινή περίοδο της Τουρκοκρατίας μετετράπησαν σε τουρκικά. Τούτο αποδεικνύεται κι από το γεγονός ότι το τζαμί του χωριού ήταν πιο πριν (τουλάχιστον μέχρι τον 17ο αιώνα) χριστιανική εκκλησία αφιερωμένη στην αγία Μαρίνα.

Τοπων: Γαλάτεια, ονομασία που κατά μια άποψη (Ν. Κληρίδης) προήλθε από το ότι κατά την αρχαιότητα πιθανό να λατρευόταν εκεί η θεά Αφροδίτη με το επίθετο Γαλάτεια. Ωστόσο και ο Ν. Κληρίδης και ο Σ. Μενάρδος υποστηρίζουν ως πιθανότερη την εκδοχή ότι το χωριό πήρε την ονομασία Γαλάδκια (αντί του σημερινού Γαλάτεια) από την Γαλατία της Μικράς Ασίας, απ' όπου είχαν έλθει οι πρώτοι κάτοικοί του (βλέπε και τοπων. χωριού Γαλάτα).

Οι Τούρκοι σε μια προσπάθεια παραποίησης της ιστορίας και των γεωγραφικών δεδομένων, μετονόμασαν το χωριό μετονόμασαν το χωριό σε Mehmetçik, ονομασία που δίνεται στους Τούρκους στρατιώτες.Πηγή Μεγάλη Κυπριακή Εγκυκλοπαίδεια

Photos 18/9/2023 by George Konstantinou









Το κατεχόμενο χωριό Πλατανισσός της επαρχίας Αμμοχώστου - Platanissos village - Cyprus

See also 

Πλατανισσός- Platanissos. Χωριό της επαρχίας Αμμοχώστου, στη χερσόνησο της Καρπασίας, περί τα 53 χιλιόμετρα βορειοανατολικά της πόλης της Αμμοχώστου. Βρίσκεται στην κατεχόμενη από το 1974 από τα τουρκικά στρατεύματα εισβολής περιοχή της Κύπρου.

Η Πλατανισσός είναι κτισμένη σε μέσο υψόμετρο 90 μέτρων. Η περιοχή της χαρακτηρίζεται από λοφώδη τοπογραφία. Στα βόρεια του οικισμού μέσα στο δάσος Σιερομύλια το υψόμετρο φθάνει τα 160 μέτρα (κορφή Μαζούλια), στα δυτικά του μέσα στο δάσος Αετόπετρα φθάνει τα 193 μέτρα (κορφή Σπηλίρης), στα δε ανατολικά του το υψόμετρο φθάνει τα 197 μέτρα.

Από γεωλογικής απόψεως, στη διοικητική έκταση του χωριού κυριαρχούν οι αποθέσεις του φλύσχη της Κυθρέας, οι αποθέσεις του σχηματισμού Λαπήθου (σειρά πελαγικών κιμωλιών, μαργών και ασβεστόλιθων με παρεμβολές πίλλοου λαβών και ρεολίθων), οι προσχώσεις των αναβαθμίδων, οι σερπεντινίτες, οι αποθέσεις του σχηματισμού Λευκωσίας (ασβεστολιθικοί ψαμμίτες, κροκάλες και ψαμμιτικές μάργες) και οι πρόσφατες αλλουβιακές αποθέσεις της Ολόκαινης γεωλογικής περιόδου. Πάνω στα πετρώματα αυτά αναπτύχθηκαν ξερορεντζίνες, τέρρα ρόζα και καφκάλλες.

Η Πλατανισσός δέχεται μια μέση ετήσια βροχόπτωση περί τα 460 χιλιοστόμετρα. Στην περιοχή της καλλιεργούνταν, πριν από την τουρκική εισβολή του 1974, ο καπνός, τα σιτηρά, τα νομευτικά φυτά, οι ελιές και οι χαρουπιές. Υπήρχαν επίσης αρκετές ακαλλιέργητες εκτάσεις που καταλαμβάνονταν από ποικίλη φυσική βλάστηση, κυρίως πεύκα, σχινιές, αόρατους, αγριοελιές, θυμαριές, μαζιές και μοσφιλιές. Τα κρατικά δάση Σιερομύλια, στα βόρεια του οικισμού, και Αετόπετρα στα δυτικά του εμπίπτουν στα διοικητικά του όρια. Αρκετά ανεπτυγμένη, πριν από την τουρκική εισβολή του 1974, ήταν και η κτηνοτροφία του χωριού.

Από συγκοινωνιακής απόψεως, η Πλατανισσός συνδέεται στα νοτιοανατολικά με το χωριό Λεονάρισσον (περί τα 4 χμ.) και στα νοτιοδυτικά με το χωριό Γαλάτεια (περί τα 7 χμ.).

Το χωριό γνώρισε πληθυσμιακές αυξομειώσεις. Σύμφωνα με τα υπάρχοντα στοιχεία, οι πλήρεις απογραφές πληθυσμού έχουν ως ακολούθως:

Χρονολογία Κάτοικοι

1881 308 

1891 329 

1901 369 

1911 375 

1921 359 

1931 419 

1946 445 

1960 386 

1973 415 

 Ιστορικά στοιχεία

Το χωριό υφίστατο κατά τα Μεσαιωνικά χρόνια με την ίδια ακριβώς ονομασία. Σε παλαιούς χάρτες βρίσκεται σημειωμένο ως Platanissa ή και Platanisto. Η ονομασία του χωριού είναι ελληνική και φυτώνυμη, από το δέντρο πλάτανος. Η ονομασία Πλατανισσός σημαίνει τοποθεσία με πλατάνους. Είναι δε πιθανό το χωριό να ιδρύθηκε από αποίκους από τη Μικρά Ασία κατά τα Βυζαντινά χρόνια ή ακόμη και κατά την Αρχαιότητα.

Κατά την περίοδο της Φραγκοκρατίας το χωριό ήταν φέουδο και κατά τον ντε Μας Λατρί αποτελούσε βασιλικό κτήμα. Ως μη ιδιωτικό φέουδο, θα πρέπει να κατασχέθηκε μετά την τουρκική κατάκτηση της Κύπρου (1570-71), οπότε εγκαταστάθηκαν σ’ αυτό Τούρκοι, που σταδιακά εκτόπισαν πλήρως τους Έλληνες κατοίκους του χωριού.

Το χωριό μνημονεύει ως φέουδο κατά την περίοδο της Φραγκοκρατίας ο Φλώριος Βουστρώνιος, που γράφει την ονομασία του ως Platanisto. Αναφέρει συγκεκριμένα ότι κατά την αναδιανομή των φέουδων στην οποία είχε προβεί ο βασιλιάς της Κύπρου Ιάκωβος Β΄ μετά την άνοδό του στο θρόνο το 1460, η Πλατανισσός δόθηκε, μαζί με άλλα 9 χωριά, στον αξιωματούχο Ιερώνυμο Σαλβιάτι.

Ο D. G. Hogarth (Devia Cypria, p. 94) δίνει τη μαρτυρία ότι από την ακτή αυτή της Καρπασίας διεξαγόταν εμπόριο με την Ανατολία (Μικρά Ασία) κατά τα Μεσαιωνικά χρόνια (αν και το χωριό βρίσκεται κάπως μακρύτερα από την ακτή, για λόγους ασφαλείας, ωστόσο θα πρέπει να υπήρχε στην περιοχή κάποιο μικρό αγκυροβόλιο με σχετικές εγκαταστάσεις).

Οι Τούρκοι σε μια προσπάθεια παραποίησης της ιστορίας και των γεωγραφικών δεδομένων, μετονόμασαν το χωριό σε Balalan, που μπορεί να μεταφραστεί ως χώρος παραγωγής μελιού. Την ίδια ονομασία διατήρησαν οι Τούρκοι και μετά το 1974. Πηγή Μεγάλη Κυπριακή Εγκυκλοπαίδεια

Photos 18/9/2023 by George Konstantinou