See also
Ο λαξευτός τάφος του Αποστόλου Βαρνάβα
Το μοναστήρι του Αποστόλου Βαρνάβα βρίσκεται κοντά στην Αμμόχωστο, ανάμεσα στα χωριά Έγκωμη, Άγιος Σέργιος, Λιμνιά και Στύλλοι, περίπου ένα χιλιόμετρο από την ιστορική Σαλαμίνα. Το μοναστήρι αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα προσκυνήματα της Κύπρου αλλά εδώ και τριάντα πέντε χρόνια το ιστορικό αυτό μοναστήρι βρίσκεται υπό τουρκική κατοχή και λειτουργεί ως μουσείο εικόνων. Το ευχάριστο είναι ότι το μοναστήρι αυτό διατηρείται σε αρκετά καλή κατάσταση σε σύγκριση με τις δεκάδες κατεστραμμένες εκκλησίες και μοναστήρια μας. Το 2005 μετά από 31 χρόνια οι κατοχικές δυνάμεις επέτρεψαν και λειτουργήθηκε ξανά το κατεχόμενο μοναστήρι του Αποστόλου Βαρνάβα. Η Κυπριακή Εκκλησία γιορτάζει τη μνήμη του ιδρυτή της και πολιούχου της, του Αποστόλου Βαρνάβα στις 11 Ιουνίου.
Ο Απόστολος Βαρνάβας γεννήθηκε στην Κύπρο τον 1 ο μ.Χ. αιώνα και ήταν «Ιουδαίος Λευΐτης, Κύπριος τω γένει». Αρχικά ονομαζόταν Ιωσής, οι Απόστολοι όμως τον μετονόμασαν σε Βαρνάβαν, που σημαίνει «υιός παρηγοριάς» όταν ακολούθησε το Χριστό και έγινε ένας από τους μαθητές του. Ο Βαρνάβας θεωρείται ίσος των 12 και πρώτος μεταξύ των 70 Αποστόλων. Ο Απόστολος Βαρνάβας ο Κύπριος είναι ο ιδρυτής και ο θεμελιωτής της Εκκλησίας της Κύπρου. Θεμελίωσε την Κυπριακή Εκκλησία, που είναι μια από τις παλαιότερες Εκκλησίες της χριστιανοσύνης και είναι Αποστολική, όπως οι Εκκλησίες της Ιερουσαλήμ, της Αντιόχειας και της Ρώμης. Ο Ελληνορθόδοξος Πατριάρχης της Ιερουσαλήμ είναι διάδοχος του Αποστόλου Ιακώβου. Ο Ελληνοκύπριος Αρχιεπίσκοπος, ισάξιος στην ιεραρχία με Πατριάρχη, είναι ο διάδοχος του Αποστόλου Βαρνάβα. Σε αυτόν χρωστά η Εκκλησία της Κύπρου το αυτοκέφαλο της.
Μέχρι την τουρκική εισβολή στο μοναστήρι έμεναν τρεις τελευταίοι γέροντες μοναχοί οι αδελφοί Βαρνάβας, Χαρίτωνας και Χρύσανθος, σπουδαίοι αγιογράφοι και μουσικοί από την Τρεμετουσιά οι οποίοι παρέμειναν δύο χρόνια ακόμη μέχρι το 1976 και μετά υποχρεώθηκαν να εγκαταλείψουν τη Μονή και αποσύρθηκαν στη Μονή Σαυροβουνίου. Το μοναστήρι απογυμνώθηκε από τις παλαιές εικόνες και θυσαυρούς του. Είναι άγνωστο που βρίσκονται τα ιερά σκεύη και οι εικόνες της Μονής που αριθμούσαν περίπου 150. Οι αρχικές εικόνες του εικονοστασίου έχουν εξαφανιστεί και οι εικόνες, στο μικρό μουσείο εικόνων καμία σχέση έχουν με τις εικόνες που υπήρχαν στο χώρο, οι οποίες ή καταστράφηκαν ή πουλήθηκαν σε αρχαιοκάπηλους στο εξωτερικό.
Η Εκκλησία της Κύπρου είναι αυτοκέφαλη και αναγνωρίστηκε αυτοκέφαλη όπως μας αναφέρει η ιστορία, το 431 στην Εκκλησιαστική Σύνοδο της Εφέσου. Παρόλα αυτά ο Πατριάρχης Αντιοχείας δοκίμασε να άρει από την Κυπριακή Εκκλησία αυτά τα απαράγραπτα ανώτατα δικαιώματα. Το 477 ο κλήρος της Κύπρου χρησιμοποίησε την θαυμαστή ανακάλυψη του λειψάνου του Αποστόλου Βαρνάβα , για να απελευθερώσει και να αποκόψει ριζικά και για πάντα την Εκκλησία της Κύπρου από τα Πατριαρχεία.Παλιά στην πρωτοχριστιανική και βυζαντινή εποχή ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου δεν κατοικούσε στην Λευκωσία όπως σήμερα αλλά στην Κωνστάντια, πόλη όπου γεννήθηκε ματρύρησε και πέθανε ο Απόστολος Βαρνάβας, μια μικρή βυζαντινή πόλη που πήρε το όνομα της από τον Μέγα Κωνσταντίνο, και ήταν κτισμένη πάνω στα ερείπια της αρχαίας πόλης της Σαλαμίνας.
Η χριστιανική παράδοση βασισμένη σε ιστορικό γεγονός εξιστορεί ότι ο τότε Αρχιεπίσκοπος Κωνσταντίας Ανθέμιος είδε σε όνειρο τον Απόστολο Βαρνάβα, που του υπέδειξε την τοποθεσία όπου βρισκόταν ο τάφος του, στην πεδιάδα της Σαλαμίνας κάτω από ένα μοναχικό δέντρο, μια τριμιθιά , και τον παρακίνησε να ανοίξει αυτόν τον τάφο. Ο Αρχιεπίσκοπος Ανθέμιος υπάκουσε στο όραμά του και με λιτανείες και μεγαλοπρέπεια κατευθλυνθηκε προς το μέρος του τάφου. Έσκαψαν κάτω από την τριμιθιά και έφτασαν σε ένα λαξευμένο τάφο μέσα στον ασβεστόλιθο, καταχωμένο και ξεχασμένο. Εκεί μέσα ήταν το λείψανο του Αποστόλου Βαρνάβα και πάνω στο στήθος του λειψάνου, ο Αρχιεπίσκοπος Ανθέμιος βρήκε ένα αντίγραφο του Κατά Ματθαίον Ευαγγελίου, γραμμένο με το χείρι του ιδίου του Αποστόλου Βαρνάβα. Με το Κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο στο χέρι, ό Ανθέμιος έπλευσε προς την βυζαντινή πρωτεύουσα Κωνσταντινούπολη την εποχή που αυτοκράτορας ήταν ο Ζήνων (474-491). Ο αυτοκράτορας παρέλαβε το Ευαγγέλο με μεγάλη χαρά και το εναπόθεσε σε μια εκκλησία κοντά στο αυτοκρατορικό παλάτι.
Ο αυτοκράτορας Ζήνων ήταν πόλυ πρόθυμος να ακούσει τα παράπονα του Αρχιεπισκόπου Κύπρου για την επέμβαση του Πατριάρχη της Αντιόχειας και παρέπεμψε την ευθύνη για τη λήψη αποφάσεως στον Ακάκιο, τον Πατριάρχη της Κωνσταντινουπόλεως. Τότε συγκαλέστηκε μια εκκλησιαστική σύνοδος, κατά την διάρκεια της οποίας επιβεβαιώθηκαν τα ήδη καθορισμένα από τη Σύνοδο της Εφέσου Δικαιώματα, οι περίφημοι οκτώ κανόνες του «statues quo ante».
Με αφορμή τα πορίσματα αυτής της συνόδου ο αυτοκράτορας Ζήνων εξέδωσε ένα διάταγμα, στο οποίο απαγόρευε στον Πατριάρχη της Αντιόχειας και τον υπόλοιπο κλήρο να παραβιάζει την αυτονομία της Εκκλησίας της Κύπρου, την οποίαν κήρυξε ανεξάρτητη και αυτοκέφαλη. Μετονόμασε την Επίσκοπο της Κωνσταντίας σε μητροπολίτη όλου του νησιού της Κύπρου και του απένειμε τον τίτλο του Αρχιεπισκόπου της Κύπρου και το επίθετο Μακαριότατος, δηλαδή ο πιο ευτυχισμένος. Επιπρόσθετα ο αυτοκράτορας του Βυζαντίου παραχώρισε στον Αρχιεπίσκοπο Κύπρου, που ήδη είχε τα δικαιώματα ενός Πατριάρχη, και άλλα προνόμια και αξιώματα που κανένας άλλος Πατριάρχης δεν κατείχε και τα οποία ανήκαν δικαιωματικά μόνο στον αυτοκράτορα. Μεταξύ άλλων απέμεινε στο Αρχιεπίσκοπο της Κύπρου και τα εξής προνόμια : να φορεί πορφυρό μανδύα στις επίσημες τελετές και να κρατεί αντί για ποιμαντορική ράβδο, αυτοκρατορικό σκήπτρο που φέρει στην κορυφή του μια σφαίρα. Του παραχώρισε επίσης το δικαίωμα χρήσης της σφραγίδας του Δικέφαλου αετού και τον εξουσιοδότησε να υπογράφει με κόκκινο μελάνι όπως εκείνος, ο ηγεμόνας δηλαδή του βυζαντίου.
Σε απόσταση 100 μέτρων προς τα ανατολικά του Μοναστηριού βρίσκεται λαξευτός τάφος της ρωμαϊκής περιόδου που θεωρείται ως ο τάφος του Αποστόλου Βαρνάβα, σημέρα βεβαια άδειος. Ακριβώς γι αυτό κατέστη προσκυνηματικό κέντρο και διακοσμήθηκε με τοιχογραφίες, οι οποίες όμως ως επί το πλείστον καταστάφηκαν. Το 75 μ.Χ. ο Απόστολος Βαρνάβας εκοιμήθη εν Κυρίω και οι μαθητές του και ο Μάρκος τον έθαψαν κρυφά σε αυτό το τάφο και έφυγαν από το νησί κυνηγημένοι. Μαζί με το λείψανο του Αποστόλου Βαρνάβα έθαψαν και το χειρόγραφο Ευαγγέλιο του Ματθαίου, ενός από τους τέσσερις Ευαγγελιστές.
Με την βοήθεια μιας σκάλας κατεβαίνει κανείς προς τον τάφο, όπου ανοίχθηκε πηγή για να πέρουν αγίασμα οι προσκυνητές. Εδώ, στο στήθος του λειψάνου του Αποστόλου Βαρνάβα ο Αρχιεπίσκοπος Ανθέμιος βρήκε το αντίγραφο του Κατά Ματθαίον Ευαγγελίου γραμμένο με το χέρι του ιδίου του Αποστόλου Βαρνάβα. Ο Απόστολος Βαρνάβας υπέστη μαρτυρικό θάνατο κατά τη διάρκεια του προσηλυτισμού των ειδωλολατρών και των παλαιών Εβραίων συντρόφων του. Βασανίστηκε και λιθοβολήθηκε μέχρι θανάτου από τους Εβραίους στη γενέτειρα του Σαλαμίνα.
The monastery of Saint Barnabas is located near Famagusta, between the villages of Engomi, Agios Sergios, Limnia and Stylloi, about a kilometer from the historic city of Salamis. The monastery is one of the most important shrines of Cyprus, but for thirty five years this historic monastery is under Turkish occupation and has been converted into an icon museum. The good news is that because of this, the monastery was kept in fairly good condition compared to the dozens of churches and monasteries of Cyprus which have been destroyed. In 2005 after 31 years the occupation forces allowed for the occupied monastery of Saint Barnabas to be used again for worship by the Greek Cypriots on the saint's feast day. The Church of Cyprus celebrates the memory of its founder and patron saint, that is Saint Barnabas on June 11.
Saint Barnabas was born in Cyprus in the 1st century A.D. and was « of Jewish Levite, Cypriot ancestry». Originally his name was Iosis, but the Apostles renamed him Barnabas, which means «son of consolation» when he followed Christ and became one of his disciples. Barnabas is equal to the 12 disciples of Christ and the first among the 70 Apostles. Barnabas a Cypriot is the founder and the protector of the Church of Cyprus. He founded the Church of Cyprus, one of the oldest churches of Christianity and it is Apostolic, the same as the Churches of Jerusalem, Antioch and Rome. The Greek Orthodox Patriarch of Jerusalem is the successor of the Apostle James. The Greek Cypriot Archbishop, equal in the hierarchy to a Patriarch is the successor of the Apostle Barnabas. The Church of Cyprus owes to him its autocephalous status.
Until the Turkish invasion of 1974, in the monastery lived the last three elderly monks, the brothers Barnabas, Charitonas and Chrysanthos, who were great icon painters and byzantine musicians from Tremetousia who remained there for two more years until 1976 and then had to leave the monastery and withdraw to the monastery of Stavrovouni. After the Turkish occupation, the monastery was stripped of its old icons and treasures. It is unknown where the sacred objects of the monastery and its icons (which numbered about 150) are today. The original icons of the iconostasis of the church of the monastery are missing and the icons in the small icon museum have nothing to do with the icons that were in the place, the original icons are either destroyed or sold abroad to art looters.
The Church of Cyprus is autocephalous and as history tells us it was recognized as autocephalous in 431 at the Church Council of Ephesus. However, the Patriarch of Antioch tried to strip the Church of Cyprus from its inalienable rights. In 477 the clergy of Cyprus used the miraculous discovery of the relics of Saint Barnabas, to remove and to cut off completely and forever the Church of Cyprus from the Patriarchates. Back in the early Christian and Byzantine era, the Archbishop of Cyprus was not resident in Nicosia like today, but resided in Constantia, a town were Barnabas live, became a martyr and died. The small Byzantine town got its name from Constantine the Great, and was built on the ruins of the ancient city of Salamis.
Christian tradition which is based on historical fact tells us that the then Archbishop of Constantia Anthemios saw the Apostle Barnabas in his dream, who indicated to him the location of his grave, in the plain of Salamis and under a solitary tree, a trimithia tree (a tree indiginous to Cyprus), and urged him to open this grave. Archbishop Anthemios obeyed the vision and with processions of splendor led the way toward the tomb. They dug under the trimithia tree and found a tomb carved into the limestone lost and forgotten. There, in the grave, they found the remains of Saint Barnabas and on his chest, Archbishop Anthemios found a copy of the Gospel of Matthew, written by the hand of the Apostle Barnabas. With the Gospel of Matthew in his hand, Anthemios sailed to the Byzantine capital Constantinople at the time of the reign of Emperor Zenon (474-491). The emperor received the Gospel with delight and placed it in a church near the imperial palace.
Emperor Zenon was very eager to hear the grievances of the Archbishop of Cyprus for the actions of the Patriarch of Antioch and referred the responsibility for deciding to Akakios, the Patriarch of Constantinople. Then it was decided to call for a church meeting, during which meeting the allready defined by the Council of Ephesus Rights, the famous eight rules, the «statues quo ante» were confirmed.
On the occasion of the outcome of this meeting Emperor Zenon issued a decree, which prohibited the Patriarch of Antioch and the rest of the clergy to violate the autonomy of the Church of Cyprus, which was declared as independent and autocephalous. The Bishop of Constantia was renamed Metropolitan of the whole island of Cyprus and was awarded the title of Archbishop of Cyprus and was given the adjective Beatitude, which means the happiest. Additionally, the emperor of Byzantium made more concessions to the Archbishop of Cyprus, who already had the rights of a Patriarch, and gave him functions and privileges that no other Patriarch ever had, and which rightfully belonged only to the emperor. Among other things the following privileges were given to the Archbishop of Cyprus : to wear a purple cloak in the official ceremonies and instead of holding a pastoral rod, he would hold the imperial scepter bearing the universe on top. He was also entitled to use the two-headed eagle of stamp and was authorized to make his signature in red ink as he, the ruler of Byzantium.
About a 100 meters to the east of the monastery a carved out tomb of the Roman period which is regarded as the tomb of Saint Barnabas, is to be found but which is now empty of course. Precisely for this reason it became a pilgrimage center and was decorated with murals, but they are now mostly ruined. In 75 A.D. Apostle Barnabas passed away to the Lord and his disciples and Mark buried him secretly in this grave and left the island after being chased after. Together with the relics of the Apostle Barnabas the manuscript of the Gospel of Matthew, one of the four Evangelists was also buried.
With the help of a staircase one descends to the tomb, where a water spring was opened so that the pilgrims could take Holy Water. Here, on the chest of the relics of Saint Barnabas Archbishop Anthemios found the copy of the Gospel of Matthew written by the hand of the Apostle Barnabas. Barnabas had been martyred during the conversion of the pagans and the Jews, his old comrades. He was tortured and stoned to death by Jews in his birthplace of Salamis.
Photos 8/9/2016 by George Konstantinou
No comments:
Post a Comment