Πέρδικα η βασίλισσα του βουνού και του κάμπου μας - Του Γιώργου Κωνσταντίνου - Περιοδικό Hunt & Shoot - Τευχος 28.10.2017

Κείμενο φωτογραφίες Γιώργος Κωνσταντίνου

Η Πέρδικα είναι το πιο όμορφο πουλί από τα θηρεύσιμα είδη στην Κύπρο που με την ομορφιά της έχει εμπνεύσει πολλούς τραγουδοποιούς και ποιητές.

Στην Κύπρο την συναντούμε σε όλα τα υψόμετρα, από παράλιες περιοχές μέχρι και τις πιο ψηλές κορυφές του Τροόδους 

Το κοινό της όνομα είναι Νησιώτικη Πέρδικα και το επιστημονικό Alectoris chukar, το Alectoris είναι το γένος και ανήκουν στην οικογένεια των Φασιανιδών.

Το γένος Alectoris περιλαμβάνει συνολικά οκτώ είδη πουλιών αλλά στην Κύπρο συναντούμε μόνο την Νησιώτικη Πέρδικα.

Τρέφετε με μια ποικιλία τροφών όπως σπόρους, φρέσκα βλαστάρια, χόρτα, ώριμα φρούτα που πέφτουν κάτω από τα δέντρα και με έντομα.

Το καλοκαίρι ψάχνουν την τροφή τους συνήθως νωρίς το πρωί και αργά το απόγευμα ενώ τις ζεστές ώρες τις ημέρας παραμένουν κριμένα κάτω από πυκνούς θάμνους και φυλλώματα αναζητώντας δροσιά, ενώ τον χειμώνα κινούνται και τρέφονται κ άθολη την διάρκεια της μέρας.

Την νύκτα συνηθίζουν να κουρνιάζουν σε ψηλά μέρη όπως κορυφές λόφων, και γκρεμνών για να μπορούν εύκολα να αντιλαμβάνονται τυχόν κινδύνους.

Με το πρώτο αμυδρό φως αρχίζουν το γνωστό τους κακάρισμα.

Είναι ομαδικά πουλιά και τα συναντούμε συνήθως σε κοπάδια των πέντε μέχρι είκοσι πουλιών.

Από τον Φεβρουάριο συναντούμε τα πουλιά ανά δύο ζευγαρωμένα καθώς πλησιάζει η περίοδος ωοτοκίας.

Γεννούν νωρίς την άνοιξη από έξη μέχρι δεκαπέντε αυγά στο έδαφος σε φωλιές που φτιάχνουν με λίγα ξερά χόρτα και φτερά μέσα σε πυκνά χόρτα και κάτω από θάμνους.

Κατά την περίοδο ωοτοκίας τα πουλιά έχουν εδαφική επικράτεια και το αρσενικό προστατεύει την περιοχή του δίνοντας σκληρές μάχες με τα άλλα αρσενικά που θα παραβιάσουν την περιοχή του.

Η επώαση διαρκεί είκοσι τρις μέρες ακριβώς και τα μικρά περδικόπουλά σε μερικές ώρες μετά την εκκόλαψη είναι  έτοιμα να ακολουθήσουν την μάνα τους.

Κατά τις πρώτες βδομάδες τις ζωής τους τα μικρά περδικόπουλά έχουν ανάγκη από υψηλή πρωτεΐνη για την ανάπτυξη τους και τρέφονται σχεδόν αποκλειστικά με διάφορα έντομα.

Μπορούμε να παρατηρήσουμε την μάνα τους να  σκαλίζει το έδαφος για να αποκαλυφθούν διάφορα έντομα για να τα φάνε τα μικρά.

Πολύ εντυπωσιακή είναι η συμπεριφορά τον μικρών και της μάνας σε περίπτωση που εμφανίζετε κίνδυνος.

Στα μικρά γίνετε κάτι σαν έκρηξη και σε κλάσματα δευτερολέπτου εξαφανίζονται κάπου κοντά, γίνονται ένα με χόρτα και πέτρες και είναι εξαιρετικά δύσκολο να τα εντοπίσεις , ενώ η μάνα τρέχει στο έδαφος παριστάνοντάς ότι είναι τραυματισμένη και δεν μπορεί να πετάξει ώστε να αναγκάσει τον θηρευτή να προσπαθήσει να την πιάσει και έτσι να γλιτώσουν τα περδικόπουλά.

Τα μικρά σε ηλικία μιας βδομάδας μπορούν να κάνουν μικρά πετάγματα σε περίπτωση κινδύνου.

Τα μικρά μένουν με τους γονείς τους μέχρι και το φθινόπωρο και τον χειμώνα παίρνουν τον δικό τους δρόμο για να αναπαραχθούν την άνοιξη.

Η πέρδικα έχει πολλούς εχθρούς με τον κυριότερο την αλεπού που αποτελεί μάστιγά τα τελευταία χρόνια με την υπερβολική αύξηση του πληθυσμού της και κατασπαράσσει αυγά και νεοσσούς καθώς βρίσκονται στο έδαφος.

Επίσης κινδυνεύουν κυρίως τα νεαρά πουλιά από αρπαχτικά πουλιά τα φίδια και την ποντίκα .

Φυσικά όλα αυτά είναι μέρος της τροφικής αλυσίδας που βοηθά να κρατιόνται οι ισορροπίες.

Μεγάλη καταστροφή στις φωλιές  και στα περδικόπουλα προκαλεί ο θερισμός των σπαρτών καθώς γίνετε την εποχή αναπαραγωγής των πουλιών οπού τα περδίκια αρέσκονται να φτιάχνουν τις φωλιές τους μέσα στα σπαρτά.

Οι περισσότεροι άνθρωποι συνήθως μαζεύουν περδικόπουλα και αυγά όταν τα συναντήσουν.

Οι  λαθροκυνηγοί και η μη τήρηση του κότα σε περιόδους κυνήγιού.  

Η εκπαίδευση των κυνηγετικών σκυλιών στους αγρούς την εποχή αναπαραγωγής των περδικιών και όχι μόνο έχει καταστρεπτικές συνέπιες σε αυγά, περδικόπουλά και γενικά σε όλη την πανίδα.

Οι κακές καιρικές συνθήκες κάποτε με ισχυρές βροχοπτώσεις και χαλαζοπτώσεις συμβάλουν σε μεγάλες καταστροφές  αυγών και νεοσσών όλων των πουλιών.

Ας σεβαστούμε και προστατεύσουμε αυτό το περήφανο και πανέμορφο πουλί για να το χαιρόμαστε για πάντα εμείς και οι επόμενες γενιές και να ακούμε το κακάρισμα του να αντιλαλεί σε κάμπους και βουνά.

Ποια είναι η περιβόητη Πουρτάλλα ? - Του Γιώργου Κωνσταντίνου - Περιοδικό Hunt & Shoot - Τευχος 28.10.2017

Κείμενο φωτογραφίες Γιώργος Κωνσταντίνου

Η πουρτάλλα η αλλιώς Ερημοπεριστερόκοτα  με το διεθνές κοινό όνομα Black-Bellied Sandgrouse και το επιστημονικό όνομα Pteroclis orientalis της οικογενείας sandgrouse.

Είναι ένα μεσαίου μεγέθους πουλί με την κοιλιά μαύρου χρώματος που φαίνεται πιο καθαρά όταν πετάει εξού και το όνομα black-bellied sandgrouse .

Είναι πουλί που ζει και αναπαράγετε στο έδαφος όπως και η  πέρδικα και τρέφετε με σπόρους χόρτα και έντομα κυρίως σε νεαρή ηλικία.

Δραστηριοποιούνται κυρίως το πρωί και το σούρουπο, αναζητώντας νερό και τροφή.

Η Πουρτάλλα αρέσκεται να συχνάζει σε άγονες πεδιάδες, και αμμώδης εδάφη με πολύ χαμηλή βλάστηση .

 Αν και φαίνεται κάπως ογκώδες πουλί και με κοντή σχετικά ουρά εν τούτοις έχει πολύ γρήγορο πέταγμα που μοιάζει πολύ με του περιστεριού. 

Το αρσενικό με το θηλυκό διαφέρουν σε χρώμα αφού το αρσενικό έχει πιο έντονους χρωματισμούς και είναι πολύ πιο όμορφο.

Τις περισσότερες φορές μετακινούνται σε κοπάδια. Το συγκεκριμένο είδος προτιμά τα βουνά της βόρειας Αφρικής, την Ιβηρική χερσόνησο, τη Μέση Ανατολή, Κανάριους νήσους , Τουρκιά , Ιράν , και Ισραήλ όπου στις περισσότερες χώρες δέχεται ανελέητο κυνήγι.

Είναι τώρα ένα σπάνιο μεταναστευτικό πουλί για τον τόπο μας  που πριν 50 χρόνια υπήρξε μόνιμος κάτοικος της Κύπρου οπού και αναπαραγόταν κανονικά.

Οι παλαιότερες αναφορές για το πουλί αυτό είναι από την περιοχή ΜεσαορΊας κυρίως στην περιοχή Τύμπου και Ποταμιάς  όπου το πουλί αυτό υπήρχε σε ικανοποιητικούς αριθμούς.

Σύμφωνα πάντα με τις παλιές αναφορές οι κυνηγοί έστηναν καρτέρι τους καλοκαιρινούς μήνες σε νερά όπου τα πουλιά συνήθιζαν να πίνουν νερό και τα κυνηγούσαν ανελέητα με αποτέλεσμα τον διαπαντός αφανισμό του τοπικού πληθυσμού από την Κύπρο.   

Ακόμα ένα παράδειγμα αλόγιστου κυνήγιού με τραγικά και ανεπανόρθωτα αποτελέσματα.

Ως παθιασμένος λάτρης της κυπριακής βιοποικιλότητας και φωτογράφος άγριων πουλιών πάντα είχα ως όνειρο να δω και να φωτογραφίσω αυτά τα υπέροχα πουλιά, και αυτό έγινε πραγματικότητα στις 24 Ιανουαρίου του 2015.

Ένας καλός φίλος Τουρκοκύπριος επίσης μανιώδης φωτογράφος άγριων πουλιών με πληροφόρησε ότι υπήρχε εν κοπάδι Πουρτάλλες στο Ακρωτήριο Κορμακίτη.

Την επόμενη μέρα πήγαμε στο σημείο και πράγματι βρήκαμε το κοπάδι που αποτελείτο από 39 Πουρτάλλες, το μεγαλύτερο κοπάδι που έχει αναφερθεί ποτέ στην Κύπρο.

Οι φωτογραφίες και τα βίντεο πολύ μακρινά καθώς τα πουλιά ήταν πολύ φοβισμένα λόγο του ότι στην περιοχή επιτρεπόταν το κυνήγι  και δεν πλησιάζονταν με τίποτα.

Φύγαμε με αισθήματα χαράς και λύπης, χαρά που επιτέλους της είδαμε για πρώτη φορά και λύπη που δεν καταφέραμε να βγάλουμε κοντινές φωτογραφίες.

Δεν πέρασαν 3 μήνες από τότε και στις 22 Απρίλιου 2015 ακούσαμε ότι ξένοι παρατηρητές πουλιών  είδαν στις Αμμοθίνες του Ακρωτήριού Λεμεσού τέσσερίς πουρταλλες και συγκεκριμένα 2 ζευγάρια.

Μέσα σε μια βδομάδα πήγαμε από Λευκωσία 3 φορές για να τις βρούμε αλλά μάταια.

Αποφασίσαμε να πάμε μια τέταρτη και τελευταία φορά και η τύχη επιτέλους μας χαμογέλασε.

Ήταν αργά το απόγευμα και τις εντοπίσαμε μέσα σε ένα θερισμένο χωράφι που πήγαν για να τραφούν, μόλις μας είδαν έγιναν ένα με το χώμα και σχεδόν αμέσως πέταξαν αστραπιαία προς κάτι αμμόλοφους κοντά στην θάλασσα.

Η αγωνία στα ύψη καθώς πλησιάζαμε το σημείο που τις είδαμε να πηγαίνουν, και απότομα τις είδαμε μπροστά μας στα 10 μέτρα να βόσκουν και οι τέσσερις αμέριμνα.

Οι φωτογραφικές μηχανές πήραν φωτιά, μας έδωσαν 3 με 4 λεπτά μέχρι να φύγουν αλλά ο χρόνος αυτός ήταν αρκετά ικανοποιητικός όμως για να μας δώσουν απίστευτες φωτογραφίες και βίντεο όπως και απερίγραπτη χαρά.

Το 2016 έχει αναφερθεί ακόμα ένα κοπάδι Πουρτάλλες στο κατεχόμενο χωριό Καπούτι.

Να αναφέρω επίσης ότι κάθε χρόνο κατά την περίοδό κυνήγιού σκοτώνονται αρκετές Πουρταλλες κυρίως στην κατεχόμενη Μεσαορία όπου πολλοί από τους κυνηγούς αυτούς αναρτούν φωτογραφίες των σκοτωμένων πουλιών στο f/b ζητώντας να τους πουν τι πουλί είναι. Κρίμα μεγάλο διότι πολλά από αυτά τα πουλιά μπορούσαν να αναπαραχθούν ξανά στην Κύπρο.

Δεν πρέπει να πυροβολούμε ποτέ και να σκοτώνουμε πουλιά που δεν ξέρουμε τι είναι διότι είναι προφανές ότι για να μην το ξέρουμε σίγουρα είναι κάποιο σπάνιο και προστατευόμενο είδος.

Ας ελπίσουμε ότι κάποτε θα αναπαραχθούν ξανά στην Κύπρο και να έχουμε ξανά ένα μόνιμο πληθυσμό όπως παλιά.

Το νησάκι στον Ακάμα που μοιάζει με τα νησιά Γκαλαπάγκος (Web Tv) - Του Γιώργου Κωνσταντίνου - Εφημερίδα πολίτης 10/12/2017

See also

Γ. Κωνσταντίνου: Ο Ακάμας ένα από τα τελευταία οχυρά (εικ.&βίντ) - φιλελευθερος 24/6/2022

Ακάμας:Από τα τελευταία οχυρά της βιοποικιλότητας του τόπου μας-webTV - Του Γιώργου Κωνσταντίνου - Εφημερίδα πολίτης 28/1/2018

Άρθρα του Γιώργου Κωνσταντίνου (162) στην εφημερίδα Πολίτης – George Konstantinou Articles at Politis newspaper from 24/9/2017 – 1/11/2020

Το νησάκι στον Ακάμα που μοιάζει με τα νησιά Γκαλαπάγκος (Web Tv) - Του Γιώργου Κωνσταντίνου - Εφημερίδα πολίτης 10/12/2017

Η θέα από την βουνοκορφή Μούττη της Σωτήρας στον Ακάμα - The view from the mountain Moutti of Sotiras at Akamas 

Τα Λουτρά της Αφροδίτης στον Ακάμα - Νέο Χωριό Πάφου

Το Φαράγγι Του Άβακα στον Ακάμα - Πέγεια, Πάφος - Cyprus

ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ, 10.12.2017

Κείμενο, φωτογραφίες, βίντεο του Γιώργου Κωνσταντίνου
Και όμως στην Κύπρο υπάρχουν μερικά απομονωμένα νησάκια τα οποία ναι μεν είναι γνωστά στον κόσμο αλλά είναι για τους  περισσότερους άγνωστη η άγρια ζωή που φιλοξενούν. Λόγω της απομόνωσης και της ησυχίας που έχουν τα νησάκια αυτά  προτιμώνται από πολλά είδη πουλιών κυρίως θαλασσοπούλια να φωλιάζουν και να αναπαράγονται σε αυτά την άνοιξη.
Τα νησάκια αυτά κατά την εποχή της αναπαραγωγής αυτών των πουλιών μοιάζουν με μικρούς παράδεισους καθώς εκατοντάδες πουλιά πάνε και έρχονται να ταΐσουν τα μικρά τους. Τα θαλασσοπούλια φωλιάζουν στο έδαφος, και σου είναι δύσκολο να περπατήσεις άνετα καθώς το έδαφος είναι κατάσπαρτο με φωλιές γεμάτες αυγά και νεοσσούς ενώ οι γονείς πετούν πάνω από το κεφάλι σου κάνοντας εκκωφαντικό θόρυβο με τες φωνές τους θέλοντας να προστατεύσουν τις φωλιές τους.
Έχω επισκεφτεί  ένα από αυτά τα νησάκια, το νησάκι του αγίου Γεωργίου στον Ακάμα, και πραγματικά το θέαμα είναι εξωπραγματικό για τα δεδομένα της Κύπρου. Το νησάκι αυτό είναι περίπου 800 μέτρα από την ακτή  και μπορείτε να το δείτε μετά από τα λουτρά της Αφροδίτης. Αν και από μακριά το νησάκι φαίνεται επίπεδο και εύκολο να αποβιβαστείς, όταν πλησιάσαμε με την βάρκα δυσκολευτήκαμε πολύ να ανέβουμε πάνω λόγω των απότομων βραχωδών ακτών. Ο κόπος μας όμως ανταμείφθηκε ανεβαίνοντας στο νησί καθώς μας υποδέχτηκαν εκατοντάδες γλάροι με τις εκκωφαντικές φωνές τους. Οι γλάροι είναι του είδους  Ασημόγλαρος της Μεσογείου η Κιτρινοπόδης γλάρος – (Larus michahellis) της οικογένειας Λαρίδες (laridae). Το έδαφος γεμάτο φωλιές και νεοσσούς. Το θέαμα καταπληκτικό, η φαντασία μας οργίαζε θυμίζοντας μας σκηνές από ντοκιμαντέρ με φυσιοδίφες που αποβιβάζονται για πρώτη φορά στα νησιά Γκαλαπάγκος.

Το έδαφος γεμάτο φωλιές και νεοσσούς.Η φαντασία μας οργίαζε θυμίζοντας μας σκηνές από ντοκιμαντέρ με φυσιοδίφες να αποβιβάζονται στα νησιά Γκαλαπάγκος

Το νησάκι έχει άγρια πυκνή βλάστηση με χαμηλούς θάμνους που μέσα οι νεοσσοί αναζητούσαν σκιά από τον δυνατό ήλιο. Το είδος αυτού του γλάρου είναι κοινό στην Μεσόγειο και φωλιάζει σε αποικίες σε ακατοίκητα νησάκια και απόμερες ακτές. Τον συναντούμε επίσης στην Ευρώπη, Μέση Ανατολή και Νότια Αφρική.  Είναι παμφάγος, μεγαλόσωμος γλάρος και τρέφεται με μια ποικιλία τροφών όπως ψάρια , φυτικά είδη , μεγάλα έντομα όπως ακρίδες , μικρόσωμα πουλιά που πιάνει εν πτήση , ψοφίμια ακόμα και με ανθρώπινα σκουπίδια. Γεννά  τον Απρίλιο - Μάιο δυο μέχρι τρία αυγά που εκκολάπτονται σε περίπου ένα μήνα. Αξίζει να αναφέρω ότι σε μια φωλιά βρήκα μια μεγάλη ακρίδα που έφεραν στους νεοσσούς και  ήταν του ξενικού εισβλητικού είδους Desert locust (Schistocerca gregaria) που πετά μεγάλες αποστάσεις και μας έρχεται από την Αφρική.
Το νησάκι έχει φυσικές μικρές σπηλιές , τρύπες και σχισμές στους βράχους και εκεί γεννούν και άλλα είδη πουλιών όπως το αγριοπερίστερο - Rock dove (Columba livia),  η  Ωχροσταχτάρα - Pallid swift (Apus pallidus) και το Πετροχελίδονο η Μαυροσταχτάρα -  Common Swift (Apus apus) .

Το νησάκι  Άγιος Γεώργιος στον Ακάμα

Ωχροσταχτάρα - pallid swift (Apus pallidus)

Το αγριοπερίστερο ανήκει στην οικογένεια Περιστερίδες (Columbidae) που ανήκουν όλα τα περιστέρια και τα τρυγόνια. Φτιάχνει την πρόχειρη φωλιά του με ξερά κλαδάκια σε γκρεμούς και βράχους συνήθως κοντά στην θάλασσα σε φυσικά κοιλώματα. Γεννά πολλές φορές τον χρόνο δυο άσπρα αυγά που τα επωάζει για 14 μέρες περίπου.
Η Ωχροσταχτάρα ανήκει στην οικογένεια Αποδίδες (Apodidae) και την συναντούμε κυρίως στα βουνά και είναι αποδημητικό πουλί. Τρέφετε με έντομα που τα πιάνει εν πτήση και βρίσκεται συνεχώς στον αέρα. Μοιάζει πολύ με την Μαυροσταχτάρα και δεν μπορείς να το ξεχωρίσεις εύκολα. Φωλιάζει σε φαράγγια, σε κτίρια και απότομους παραθαλάσσιους γκρεμούς. Φτιάχνει την φωλιά του με  μαλακά ξηρά χόρτα και φτερά. Γεννά από δυο μέχρι τρία λευκά αυγά.
Το Πετροχελίδονο η Μαυροσταχτάρα είναι αποδημητικό πουλί και μοιάζει πολύ με χελιδόνι αλλά ανήκουν σε δυο διαφορετικές οικογένειες. Το Πετροχελίδονο ανήκει στην οικογένεια Αποδίδες (Apodidae). Πίνει νερό εν πτήση και τρέφεται αποκλειστικά με έντομα που τα πιάνει επίσης εν πτήση. Είναι εκπληκτικά γρήγορο πουλί και κατέχει το ρεκόρ συνεχής πτήσης από όλα τα πουλιά του κόσμου και μπορεί να πετά συνεχώς για δέκα μήνες, πετά όλη του τη ζωή εκτός μια φορά τον χρόνο για να εκκολάψει τα αυγά του. Έχει πολύ μικρά πόδια και πολύ δυνατά νύχια, δεν κάθονται ποτέ στο έδαφος και όταν για κάποιο λόγο βρεθεί στο έδαφος δεν μπορεί να ξαναπετάξει. Φωλιάζει συνήθως σε τρύπες σπιτιών και κεραμίδια αλλά και σε τρύπες γκρεμών, φτιάχνοντας την φωλιά του με φτερά άλλων πουλιών που πιάνει στον αέρα πριν πέσουν στο έδαφος. 

Ασημόγλαρος της Μεσογείου ή Κιτρινοπόδης γλάρος Larus michahellis

Εκτός από πουλιά είδα στο νησάκι και αρκετές σαύρες που φαίνεται να ξεμείναν εκεί όταν το νησί αποκόπηκε από την υπόλοιπή Κύπρο που φαίνεται ότι κάποτε ήταν ενωμένο και αυτό το μαρτυρά η παρουσία των σαυρών στο νησί καθώς τα ερπετά αυτά δεν αρέσκονται να κολυμπούν και δεν υπάρχει άλλος τρόπος να φτάσουν εκεί. Θεωρώ ότι αυτές οι σαύρες λόγω χιλιάδων χρόνων απομόνωσης στο νησάκι αυτό αξίζει να μελετηθούν επιστημονικά.

Ασημόγλαρος της Μεσογείου ή Κιτρινοπόδης γλάρος Larus michahellis

Έχουμε και άλλα τέτοια παραδεισένια νησάκια σαν αυτό στην Κύπρο με περίπου τα ίδια είδη, όπως το νησί Γερόνησος στον άγιο Γεώργιο στην Πέγεια , την Πέτρα του Λιμνίτη και τα νησιά Κλείδες στον Απόστολο Αντρέα που αποτελούν και το ανατολικότερο άκρο της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Στα νησιά κλείδες αναπαράγεται ο θαλασσοκόρακας - Common shag  (Phalacrocorax aristotelis) της οικογενειας Φαλακροκορακιδών (Phalacrocoracidae) και ο σπάνιος και αυστηρά προστατευόμενος Αιγαιόγλαρος - Audouin's gull (Ichthyaetus audouinii) της οικογένειας Λαρίδες (laridae).

Common Swift (Apus apus)  Πετροχελίδονο - Μαυροσταχτάρα

Την δεκαετία του εξήντα ο Αιγαιόγλαρος είχε κινδυνεύσει με αφανισμό αφού ο πληθυσμός του μειώθηκε δραματικά σε μόνο μερικές χιλιάδες πουλιά. Αναφορές που έχω ακούσει λένε ότι προπολεμικά οι τόπακες συνήθιζαν να πηγαίνουν στα νησιά Κλείδες και να μαζεύουν τα αυγά και τους νεοσσούς αυτών των σπάνιων πουλιών για φαγητό. Τώρα τα νησιά Κλείδες αποτελούν αυστηρά προστατευόμενη περιοχή και απαγορεύεται αυστηρά να πάει κάποιος εκεί, ειδικά την εποχή αναπαραγωγής των πουλιών αυτών.

Rock dove(Columba livia) Αγριοπερίστερο

Ασημόγλαρος της Μεσογείου ή Κιτρινοπόδης γλάρος Larus michahellis

Το νησάκι  Άγιος Γεώργιος στον Ακάμα

ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ
Ο Γιώργος Κωνσταντίνου γεννήθηκε το 1960 στη Λευκωσία και είναι φυσιοδίφης ερευνητής της κυπριακής βιοποικιλότητας. Φωτογράφος και κινηματογραφιστής αγρίας ζωής και πρόεδρος του συνδέσμου προστασίας φυσικής κληρονομίας και βιοποικιλότητας της Κύπρου. Με ακούραστη δράση στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης όσον αφορά το περιβάλλον και την βιοποικιλότητα του τόπου μας.

Greater flamingo (Phoenicopterus roseus) Φλαμίνγκο - Φοινικόπτερο - video - Cyprus

Red-breasted merganser (Mergus serrator) Θαλασσοπρίστης - Σκουφοπρίστης - Θαλασσοβουττηκτής - video - Cyprus

Red-breasted merganser (Mergus serrator) Θαλασσοπρίστης - Σκουφοπρίστης - Θαλασσοβουττηκτής - video - Cyprus

Red-breasted merganser (Mergus serrator) Linnaeus, 1758 - Θαλασσοπρίστης - Σκουφοπρίστης - Θαλασσοβουττηκτής - Cyprus

See also

Οι πανέμορφες άγριες πάπιες της Κύπρου (Web Tv) - Του Γιώργου Κωνσταντίνου - Εφημερίδα πολίτης 27/3/2018

Cyprus' 16th Red-breasted Merganser that was discovered by John East in Akrotiri. 05/12/2017

The red-breasted merganser (Mergus serrator) is a diving duck, one of the sawbills. The genus name is a Latin word used by Pliny and other Roman authors to refer to an unspecified waterbird, and serrator is a sawyer from Latin serra, "saw".

The red-breasted merganser was one of the many bird species originally described by Linnaeus in the landmark 1758 10th edition of his Systema Naturae, where it was given the binomial name of Mergus serrator.

The adult red-breasted merganser is 51–62 cm (20–24 in) long with a 70–86 cm (28–34 in) wingspan. It has a spiky crest and long thin red bill with serrated edges. The male has a dark head with a green sheen, a white neck with a rusty breast, a black back, and white underparts. Adult females have a rusty head and a greyish body. The juvenile is like the female, but lacks the white collar and has a smaller white wing patch.

The call of the female is a rasping prrak prrak, while the male gives a feeble hiccup-and-sneeze display call.

Red-breasted mergansers dive and swim underwater. They mainly eat small fish, but also aquatic insects, crustaceans, and frogs.

Its breeding habitat is freshwater lakes and rivers across northern North America, Greenland, Europe, and Asia. It nests in sheltered locations on the ground near water. It is migratory and many northern breeders winter in coastal waters further south.

The fastest duck ever recorded was a red-breasted merganser that attained a top airspeed of 100 mph while being pursued by an airplane. This eclipsed the previous speed record held by a canvasback clocked at 72 mph

The red-breasted merganser is one of the species to which the Agreement on the Conservation of African-Eurasian Migratory Waterbirds (AEWA) applies.
From https://en.wikipedia.org/wiki/Red-breasted_merganser

Photos and videos Akrotiri 8/12/2017 by George Konstantinou

Photos Αγία Τριάδα, Παραλίμνι 4/1/2023 by George Konstantinou