| Family Cydnidae |
Endemic subspecies of Cyprus
Photos at Arediou, by George Konstantinou. 2010
Monday 27 November 2017
Canthophorus melanopterus (Herrich-Schäffer, 1835) - Cyprus
Endemic subspecies of Cyprus
Photos at Arediou, by George Konstantinou. 2010
Saturday 25 November 2017
Tuesday 21 November 2017
Τροπική πλεόν η κυπριακή θάλασσα-Πανέμορφοι αλλά επικίνδυνοι εισβολείς - Του Γιώργου Κωνσταντίνου - Εφημερίδα πολίτης 19/11/2017
See also
Ευχαριστώ τον φίλο Κώστα Κωνσταντίνου για τις υπέροχες φωτογραφίες.
Μετά τη διάνοιξη της διώρυγας του Σουέζ δόθηκε η ευκαιρία σε πολλά θαλάσσια είδη του Ινδικού Ωκεανού και της Ερυθράς Θάλασσας, όπως ψάρια, φυτά και κοχύλια να εισβάλουν στη Μεσόγειο Θάλασσα.
Πολλά από αυτά τα είδη εισβολείς εγκλιματίστηκαν και ενσωματώθηκαν στο μεσογειακό θαλάσσιο περιβάλλον με μεγάλη επιτυχία. Μάλιστα πολλές φορές οδηγούν σε τροποποίηση φυσικών οικοσυστημάτων με αποτέλεσμα την καταστροφή πολλών τοπικών ειδών.
Τα είδη αυτά ονομάζονται και λεσσεψιανοί εισβολείς από το όνομα του Γάλλου κατασκευαστή της διώρυγας.
Οι εισβολείς αυτοί υπολογίζονται περίπου στο 15% της πανίδας της Ανατολικής Μεσογείου και σ' αυτούς συμπεριλαμβάνονται πέραν των 200 ειδών κοχυλιών. Συγκεκριμένα στην Κύπρο εντοπίστηκαν 44 είδη νέων κοχυλιών.
Πανέμορφα κοχύλια
Εδώ και 36 χρόνια μελετώ και συλλέγω κοχύλια απ' όλες τις θάλασσες του κόσμου μαζί με τη σύζυγό μου Φάνη, με ιδιαίτερο ενδιαφέρον, ως επί το πλείστον για τα μικρά αλλά πανέμορφα κοχύλια του τόπου μας.
Μετά από έρευνες και μελέτες που έχω κάνει τα τελευταία χρόνια, έχω εντοπίσει και αναφέρει ακόμα έξι είδη εισβλητικών κοχυλιών τα οποία έχω δημοσιεύσει στο επιστημονικό περιοδικό «Cambridge Journals», όπως και τον κάβουρα Percnon gibbesi τον οποίο έχω δημοσιεύσει στο επιστημονικό περιοδικό «Mediterranean Marine Science journal», τα οποία πρώτη φορά αναφέρονται στην Κύπρο.
Η ανακάλυψη αυτών των έξι νέων ειδών για την Κύπρο οφείλεται στη διάνοιξη των οδοφραγμάτων και στην ευκαιρία που μου δόθηκε να εξερευνήσω τη θάλασσα του νησιού μας στην κατεχόμενη πλευρά του.
Τα είδη αυτά έχουν εγκλιματισθεί με μεγάλη επιτυχία και αποτελούν μέρος της κυπριακής πανίδας.
Προσαρμογή των ειδών
Η επιτυχία προσαρμογής των ειδών αυτών οφείλεται στις κλιματολογικές αλλαγές του πλανήτη, οι οποίες έχουν ως συνέπεια να παρουσιάζονται στη Μεσόγειο όλο και πιο ήπιοι χειμώνες, καθώς τα είδη αυτά προέρχονται από θερμές θάλασσες.
Φυσικά αυτές οι κλιματολογικές αλλαγές έχουν γίνει και στο μακρινό παρελθόν πολλές φορές και αυτό το μαρτυρούν τα απολιθώματα που έχουμε βρει σε ολόκληρη την Κύπρο.
Με την αλλαγή της θερμοκρασίας τα υπάρχοντα είδη αρχίζουν να χάνονται και αντικαθίστανται με άλλα.
Αυτή την κλιματολογική αλλαγή τη ζούμε τώρα και συμβαίνει σε όλο τον πλανήτη με τη διαφορά ότι τώρα προχωρά με πολύ γοργούς ρυθμού και θα έχει δυστυχώς καταστρεπτικές συνέπειες.
Ο λαγοκέφαλος και το λεοντόψαρο, είναι δύο επικίνδυνα και χωροκρατικά ψάρια, ενώ είναι από τα πιο δηλητηριώδη παγκοσμίως.
Ραγδαία είναι η αύξηση του λεοντόψαρου (Pterois miles) στη Μεσόγειο. Το λεοντόψαρο καταγράφηκε μια φορά στη Μεσόγειο το 1991, αλλά από το 2016 άρχισε να πολλαπλασιάζεται με ραγδαίους ρυθμούς.
Τρέφεται με πολλά είδη θαλάσσιων οργανισμών, συμπεριλαμβανομένων και των νεαρών, των οικογενειών σερανίδας, μουλλιδών αθερινίδων που θεωρούνται εμπορικά είδη.
Το λεοντόψαρο έχει ισχυρή τοξίνη στα αγκάθια του, αλλά αν καθαριστεί καλά, τότε είναι φαγώσιμο και πολύ νόστιμο.
Ο περίφημος λαγοκέφαλος (Lagocephalus sceleratus) έχει κάνει την εμφάνισή του στη Μεσόγειο το 2000 και από τότε έχει ραγδαία αύξηση και εξάπλωση του πληθυσμού του. Έχει ισχυρά δόντια και προκαλεί τεράστιες ζημιές στα δίχτια και τα αλιεύματα των ψαράδων.
Είναι δηλητηριώδες ψάρι και επικίνδυνο για κατανάλωση, λόγω μιας ισχυρής νευροτοξίνης που περιέχει στους ιστούς του.
Λιχουδιά για τους Κύπριους Siganus luridus
Ακόμα και οι γνωστές μας κουρκούνες που αποτελούν λιχουδιά για τους Κύπριους (Siganus luridus και Siganus rivulatus), είναι από τα πρώτα ψάρια που μας έχουν έρθει από τη διώρυγα του Σουέζ και έχουν αναφερθεί στην Κύπρο από το 1929.
Πολλά πανέμορφα γυμνοβράγχια (sea slug) με απίστευτα χρώματα που μοιάζουν με κοσμήματα στολίζουν τον βυθό.
Περίπου χίλια ξενικά είδη έχουν εισβάλει στη Μεσόγειο τα τελευταία χρόνια και ο αριθμός τους αυξάνεται δραματικά.
Ήδη υπάρχουν διάφορα προγράμματα για καταπολέμηση των ειδών αυτών αλλά τα πράγματά είναι πολύ δύσκολα.
Επιχειρείται ο περιορισμός του άκρως επεκτατικού λεοντόψαρου με χρηματοδότηση 630.000 ευρώ από την ΕΕ στο Εργαστήριο Οικολογίας και Βιοποικιλότητας του Τμήματος Βιολογικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Κύπρου για έγκαιρη αντιμετώπιση της ραγδαίας εξάπλωσής του στη θαλάσσια περιοχή της Κύπρου και της Μεσογείου.
*Ευχαριστώ τον φίλο Κώστα Κωνσταντίνου για τις υπέροχες φωτογραφίες.
Monday 20 November 2017
Sunday 19 November 2017
Horned grebe or Slavonian grebe - Podiceps auritus (Linnaeus, 1758) Χειμωνοβουτηχτάρι, Χειμωνοβούττης - Cyprus
3rd Cyprus Record found by Alison McArthur.
Σπάνιος επισκέπτης της Κύπρου με τελευταία καταγραφή το 1958
3 αναφορά για την Κύπρο
Σπάνιος επισκέπτης της Κύπρου με τελευταία καταγραφή το 1958
3 αναφορά για την Κύπρο
Photos at Kouklia 19/11/2017 by George Konstantinou
The horned grebe or Slavonian grebe (Podiceps auritus) is a relatively small waterbird in the family Podicipedidae. There are two known subspecies; (P. a. auritus), which breeds in Eurasia, and (P. a. cornutus), which breeds in North America. In Eurasia, the subspecies is distributed over most of northern Europe and Asia, breeding from Greenland to western China. The North American subspecies spans most of Canada and some of the United States. Both subspecies appear physically similar and get their name from large patches of yellowish feathers, called “horns”, located behind the eyes that can raise and lower at will.
Birders can easily recognize the Horned Grebe by its red-and-black alternate (breeding) plumage, its black-and-white basic (non-breeding) plumage and its characteristic “horns”. This small grebe is 31–38 cm long, has a wingspan 55–74 cm wide and weighs 300-570 g. It has a moderately long neck, flat forehead and a rear crown of black feathers. Its beak is straight and pointy with a white tip. Both subspecies are physically similar except, P.a. auritius (Eurasia) appears darker than P.a.cornutus (North America), which has light grey feathers on its back inconspicuous or absent in P.a.auritius.The Horned Grebe is often confused with the Black-necked grebe, which is similar in size and colouring but differentiates by a steeper forehead, a more slender bill and a fluffier rump.The alternate (breeding) plumage of the Horned Grebe has bright erectable “horns”, black fan-shaped cheek feathers and an overall red-and-black colour. The neck, flanks, lores and upper-chest are chestnut brown, while the crown and back are black. The belly is a dull white. Males are slightly larger and brighter than females but are generally indistinguishable.
The basic (non-breeding) plumage is overall black and white. The neck, chest and cheeks are white, while the back and crown are a dull black-grey. The border between the crown and the cheeks extend in a straight line behind the eyes. The basic plumage does not have “horns”.
Juveniles appear similar to a non-breeding adult except they are a slightly duller shade of white and their back is tinged with brown. The line separating the cheeks and crown is less distinct and their beak is paler. The chicks are fluffy, with a dull grey back, a white belly and interesting black-and-white facial stripping.
The Horned Grebe is distributed in Eurasia and North America. In Eurasia, it breeds in a few isolated locations in Greendland (uncommon), Iceland, Scotland and northwestern Norway, while extensively from southeastern Norway to western China. It winters along the coasts of Iceland, Norway and the British Isles down towards the Mediterranean, the Black Sea and the Caspian Sea. In eastern Asia, the Horned Grebe winters along the coasts of China, Korea and Japan.
In North America, it is restricted to northwestern region of the continent, with 92% of its distribution located in Canada. The total North American range spans from south-central Alaska to northwestern Ontario. It breeds as far north as the Yukon and southern Nunavut to northwestern states, from Washington to Minnesota. Additionally, there is small population who breed annually on the Magdalene Islands of Quebec. Its wintering range is also primarily coastal from southern Alaska down to the northern Gulf of California. Its eastern overwintering range is from southern Nova Scotia, down to the Florida Keys and sometimes west to Texas.
Horned Grebes breed primarily in temperate zones, including prairies and parklands, but are also seen in boreal and subarctic regions. They breed in small to moderately sized (0.5-10 ha) shallow freshwater ponds, marshes and shallow bays on lake edges with beds of emergent vegetation. They prefer areas with sedges, rushes, and cattails along with large areas of open water. This habitat provides a suitable site for nest material, anchorage, concealment and protection for young.
Chicks swimming alongside adult in alternate plumage
During migration, they will stop along lakes, rivers and marshes. Following migration, they winter in marine environments of estuaries and bays or inland on large lakes, although in Norway, large concentrations congregate on inland lakes
Horned Grebes dive underwater using their large feet for agile manoeuvrability to feed on aquatic arthropods, fish and crustaceans. Otherwise will catch airborne insects at water surface. Underwater they swallow or capture large prey remerging at the surface to manipulate the fish headfirst. They usually feed solitarily or in small groups up to 5 individuals. During the summer, aquatic and airborne arthropods are preferred, whereas winter selection favours fish and crustaceans.
The Horned Grebe has a unique adaptation for swallowing fish whole. They will eat their own feathers from a young age, so their stomach has a matted plug that functions as a filter to hold fish bones until digestion.
From https://en.wikipedia.org/wiki/Horned_grebe
Wednesday 15 November 2017
Μήπως τελικά τα φυτά έχουν νοημοσύνη; - Του Γιώργου Κωνσταντίνου - Εφημερίδα πολίτης 12/11/2017
See also
Δεν έχω σπουδάσει καμία επιστήμη, είμαι απλώς ένας άνθρωπος που αγαπά και μελετά τη φύση και έχω αρκετές φορές πολλά αναπάντητα και βασανιστικά ερωτήματα. Καθώς είμαι φυσιοδίφης και ερευνητής όλη μου την ζωή , περνώ ατελείωτες ώρες στη φύση μελετώντας και φωτογραφίζοντας τη χλωρίδα και την πανίδα του τόπου μας.
θέλησα να γράψω και να μοιραστώ με τον υπόλοιπο κόσμο μερικές από τις παρατηρήσεις και τις σκέψεις μου.
Όλοι μας θα είδαμε μια ορχιδέα στους αγρούς που το μικρό άνθος της μοιάζει καταπληκτικά με μέλισσα και για αυτό το λόγο πολλά είδη ορχιδέες στην Κύπρο τα λένε μελισσάκια.
Σε ορισμένα φυτά τα άνθη τους μοιάζουν με έντομα για να τα προσελκύουν ώστε να τα γονιμοποιούν.
Πώς όμως ένα φυτό το οποίο δεν έχει εγκέφαλο και κυρίως μάτια, ήξερε πώς είναι μια μέλισσα ή άλλα έντομα και δημιούργησε ένα άνθος πανομοιότυπο με αυτά; Μα πως είναι δυνατό;
Υπάρχουν επίσης πολλά φυτά που τα άνθη των οποίων αναδύουν τη άσχημη μυρωδιά ζώου σε αποσύνθεση για να ξεγελάσουν τις μύγες, να πάνε στο άνθος και να το γονιμοποιήσουν (οικογένεια Asclepiadaceae). Τον ίδιο στόχο της προσέλκυσης των εντόμων έχει και η ωραία ευωδιά των διαφόρων λουλουδιών.
Υπάρχουν επίσης και πολλά είδη μανιταριών που αναδύουν τη μυρωδιά αυτή για να πετύχουν μέσο των εντομών την διασπορά των σπόριων τους.
Το μεγάλο ερώτημα είναι, πώς είναι δυνατόν ένα φυτό η ένας μύκητας που δεν διαθέτει μάτια, εγκέφαλο, αφή και κυρίως όσφρηση, να γνωρίζει τη μυρωδιά κάποιου ζώου σε αποσύνθεση, ώστε να μπορεί να την αναπαραγάγει στο άνθος του; Και πώς γνωρίζει ότι υπάρχουν μύγες που προσελκύονται από τη μυρωδιά των ψοφιμιών για να γεννήσουν τα αβγά τους; Πώς μπορεί ένα φυτό το οποίο δεν διαθέτη όσφρηση να ξέρει πως είναι η ωραία και η άσχημη μυρωδιά;
Πώς μπορεί ένα φυτό να γνωρίζει από έντονα χρώματα, ώστε να μπορεί να δημιουργεί τα άνθη του με τόσα πολλά διαφορετικά και υπέροχα χρώματα για να προσελκύει τα έντομα; Πώς μπορεί να γνωρίζει ότι το κόκκινο ή το κίτρινο είναι από τα εντονότερα χρώματα στη φύση, αφού δεν έχει μάτια για να κοιτάξει γύρω του;
Ένα άλλο μεγάλο ερωτηματικό αφορά τα δέντρα τα οποία παράγουν γλυκούς καρπούς που μέσα τους υπάρχει ο σπόρος. Ο λόγος που έχουν γλυκιά γεύση είναι για να προσελκύουν τα πουλιά και τα ζώα να τα φάνε και να μεταφέρουν κατ’ αυτό τον τρόπο το σπόρο μακριά για διαιώνιση του είδους. Πώς ξέρει όμως ένα δέντρο ότι υπάρχουν πουλιά και ζώα και τι τους αρέσει να τρώνε;
Υπάρχουν ορισμένα φυτά τα οποία δημιούργησαν με τέτοιο τρόπο τους σπόρους τους ώστε όταν φυσά αέρας, να στροβιλίζονται η να πετούν ακριβώς όπως τα ελικόπτερα για να φυτρώνουν μακριά. Πώς μπορεί να γνωρίζει ένα φυτό τις δυνάμεις του αέρα, ώστε να μπορεί να κατασκευάσει το σπόρο με έλικες η μαλακό χνούδι για να πετά μακριά;
Υπάρχουν εντομοφάγα φυτά που τα άνθη τους και τα φύλλα τους είναι τέλειες παγίδες για να συλλαμβάνουν τα έντομα, όπου κατόπιν εκκρίνουν χημικές ουσίες που τα ρευστοποιούν για να τα απορροφήσουν και να τραφούν.
Στην Κύπρο και συγκεκριμένα στο Τρόοδος έχουμε ένα τέτοιο σπάνιο εντομοφάγο φυτό, αυστηρά προστατευόμενο και σχεδόν ενδημικό την Pinguicula crystallina που συμπεριλαμβάνετε στο κόκκινο βιβλίο των απειλουμένων ειδών της Κύπρου.
Το φυτό αυτό παράγει στα φύλλα του μια κολλώδη ουσία και όταν κάποιο έντομο καθίσει πάνω το συλλαμβάνει το ρευστοποιεί και το απορροφά.
Μα πως γίνετε τα φυτά αυτά χωρίς να διαθέτουν μάτια να ξέρουν ότι υπάρχουν έντομα και μάλιστα αφού διαθέτουν ρίζες να επιλέξουν να τρώνε τα έντομα; Πως έχουν δημιουργήσει την κολλητική ουσία? Και πως ήξεραν ότι τα έντομα θα κολλούσαν πάνω;
Η μόνη επαφή που έχει ένα φυτό και ένα έντομο είναι όταν καθίσει το έντομο στο φυτό. Μήπως τα φυτά έχουν αφή; Μήπως έχουν αίσθηση και κάποιου είδους νοημοσύνη που δεν γνωρίζουμε;
Υπάρχουν φυτά που μέσα στα φύλλα τους έχουν δηλητηριώδεις ουσίες και μάλιστα σε πολλά από αυτά το δηλητήριο είναι πολύ ισχυρό και θανατηφόρο για τα ζώα και τους ανθρώπους που θα το φάνε. Ο λόγος που έχουν δηλητήριο είναι για να αποτρέπουν τα ζώα να τα φάνε. Μα πώς ξέρει ένα φυτό τι μπορεί να βλάψει ένα ζώο; Με τι κριτήρια και πώς δημιούργησε το δηλητήριο;
Τα αγκάθια επίσης που διαθέτουν πολλά φυτά είναι για να προκαλούν πόνο στα ζώα και να αποτρέπουν να τα φάνε. Μα πώς ξέρει ένα φυτό τι σημαίνει πόνος; Και πώς ξέρει ένα φυτό ότι τα ζώα πονάνε;
Άλλα φυτά. όπως το ηλιοτρόπιο, ξέρουν την κατεύθυνση του ήλιου και στρέφουν τον ανθό τους προς αυτόν για να απορροφήσει τις ακτίνες του.
Μερικά άλλα φυτά μόλις τα αγγίξεις μαραίνονται αμέσως για να δώσουνε την εντύπωση ότι δεν είναι βρώσιμα, κάτι που σημαίνει ότι έχουν κάποιο είδος αφής.
Μήπως ισχύει η θεωρία της εξέλιξης που υποστηρίζουν σχεδόν όλοι οι επιστήμονες; Ότι δηλαδή, μέσα από το πέρασμα εκατομμυρίων χρόνων οι οργανισμοί άλλαζαν συνεχώς μέχρις ότου να καταστούν σχεδόν τέλειοι και να μπορούν να προσαρμοσθούν πλήρως στο περιβάλλον τους;
Για το ανθρώπινο μυαλό όμως, συνεχίζει να παραμένει ανεξήγητο το πώς είναι δυνατόν κάτι που δεν έχει μάτια και εγκέφαλο, να γνωρίζει πώς είναι ακριβώς το περιβάλλον γύρω του όσα εκατομμύρια χρόνια και αν πέρασαν, δεν υπάρχει λογική εξήγηση.
Δεν είμαι θρήσκος άνθρωπος και γενικά είμαι άπιστος Θωμάς και αν δεν δω με τα μάτια μου κάτι δεν το πιστεύω, αλλά όταν βλέπω όλα αυτά αναρωτιέμαι, βρε μήπως πραγματικά υπάρχει θεός;
Ναι σίγουρα κάποιος θεός υπάρχει, δεν μπορεί όλα αυτά να έγιναν μόνα τους και μάλιστα με τόση τελειότητα και σοφία που ο νοήμων άνθρωπος να μην μπορεί να τα καταλάβει και να τα εξηγήσει.
H άγνωστη παραλία Ζαπάλο - εκεί που φωλιάζουν oι γύπες (pics & vids) - Του Γιώργου Κωνσταντίνου - Εφημερίδα πολίτης 5/11/2017
See also
Ο κόλπος Ζαπάλο βρίσκεται στην Επισκοπή Λεμεσού και πολλοί τον χαρακτηρίζουν μυστικό και άγνωστο, για τον λόγο ότι ο κόλπος δεν φαίνεται από μακριά και από κανέναν δρόμο.
Είναι ένας κρυμμένος παράδεισος και η μόνη πρόσβαση για να τον δει κάποιος είναι μέσω ενός χωματόδρομου μετά το Ιερό του Απόλλωνα περίπου 300 μέτρα αριστερά.
Πραγματικά η θέα αυτού του τοπίου με τα ήσυχα γαλαζοπράσινα νερά και τους ασβεστολιθικούς κατακόρυφους γκρεμούς κυριολεκτικά σου κόβει την ανάσα.
Δυστυχώς ή ευτυχώς ο χωματόδρομος που είναι η μοναδική πρόσβαση στην παραλία αυτή είναι τόσο χάλια που πολύ λίγοι άνθρωποι και με ειδικά αυτοκίνητα μπορούν να κατέβουν.
Το λατομείο
Παλιά ονομαζόταν κόλπος ή παραλία της Τρυπητής, αλλά τώρα ονομάζεται και κόλπος Ζαπάλο επειδή πριν από αρκετά χρόνια λειτουργούσε εκεί η εταιρεία/ λατομείο με το όνομα «Ζαπάλο», η οποία ασχολείτο με τη συλλογή αμμοχάλικων από τη θάλασσα. Το λατομείο αμμοχάλικων, εγκατέλειψε τον χώρο αυτό, λόγω του δύσβατου της περιοχής.
Κοιτάζοντας κάποιος από ψηλά μπορεί να δει ακόμα στη θάλασσα τα σημάδια που άφησε η δράση του λατομείου.
Λόγω της εκβάθυνσης της θάλασσας από τη συλλογή αμμοχάλικων ο χώρος αυτός προσφέρεται για ελλιμενισμό ψαρόβαρκων, αλλά μόνο μερικοί το χρησιμοποιούν τώρα, λόγω του δύσβατου της περιοχής.
Η περιοχή είναι γνωστή και με ένα τρίτο όνομα, γκρεμνοί Κένσικτον (Kensington cliffs) που την ονόμασαν έτσι οι Βρετανοί, καθώς η περιοχή αυτή εμπίπτει στη δικαιοδοσία των Βρετανικών Βάσεων.
Οι Βρετανοί φαίνεται ότι αδικαιολόγητα ενοχλούνται από τους λίγους επισκέπτες της περιοχής και πολλές φορές έκλεισαν τον χωματόδρομο με συρματοπλέγματα και κάγκελα, αλλά ο κόσμος πάντα τους τα ξήλωνε.
Οι ολόασπροι ασβεστολιθικοί και κατακόρυφοι γκρεμοί κατά μήκος της θάλασσας είναι πραγματικά εντυπωσιακοί και αποτελούν χώρο αναπαραγωγής αρκετών πουλιών, κυρίως αρπαχτικών όπως Γύπες Griffon Vulture (Gyps fulvus), Πετρίτες Peregrine Falcon (Falco peregrinus) και Μαυροπετρίτες Eleonora's falcon (Falco eleonorae).
Ο γύπας είναι προστατευόμενο είδος στην Κύπρο και συγκαταλέγεται στα είδη που κινδυνεύουν με εξαφάνιση.
Εκεί διανυκτερεύουν και αναπαράγονται οι τελευταίοι εναπομείναντες γύπες της Κύπρου εδώ και πάρα πολλά χρόνια. Υπάρχει μάλιστα αναφορά σε βιβλίο από ξένο περιηγητή, που χρονολογείται πριν 100 χρόνια ότι σε αυτήν την περιοχή αναπαράγονταν και τότε οι γύπες.
Τα παλιά χρόνια είχαμε έναν μεγάλο αριθμό από γύπες αλλά σιγά-σιγά τους έχουμε δηλητηριάσει, τοποθετώντας δηλητήρια σε νεκρά ζώα για καταπολέμηση της αλεπούς, και όπως είναι γνωστό οι γύπες τρέφονται αποκλειστικά με νεκρά ζώα και λειτουργούν ως καθαριστές της φύσης.
Οι γύπες φτιάχνουν τις φωλιές τους με κλαδιά στους απόκρημνους γκρεμούς της Ζαπάλο, γεννώντας ένα και μοναδικό αβγό. Πολλές φορές τα μικρά μετά την πρώτη πτήση από τη φωλιά τους καταλήγουν στη θάλασσα, αλλά ευτυχώς τις περισσότερες φορές εντοπίζονται και διασώζονται.
Κατά τη διάρκεια της νύχτας οι γύπες κουρνιάζουν στους γκρεμούς της Ζαπάλο και με το πρώτο φως πετούν ψηλά και με τη βοήθεια των αέριων ρευμάτων κατευθύνονται στην οροσειρά του Τροόδους προς αναζήτηση τροφής, στα γνωστά εστιατόρια των γυπών που η κυβέρνηση έχει δημιουργήσει τοποθετώντας τροφή (ψοφίμια) για τα πουλιά αυτά.
Αφού τραφούν κατά τις μεσημεριανές ώρες επιστρέφουν στους γκρεμούς της Ζαπάλο, αλλά προτού καθίσουν, ανεβαίνουν ψηλά και με τη βοήθεια των ρευμάτων περιστρέφονται στην περιοχή προσφέροντας ένα απίστευτο θέαμα που προκαλεί πραγματικό δέος.
Μέχρι το 2015 είχαν εναπομείνει μόνο 12 γύπες στην Κύπρο και μέσω ενός προγράμματος έχει γίνει εισαγωγή 23 πουλιών από την Κρήτη και μετά από ένα χρονικό διάστημα προσαρμογής τα πουλιά απελευθερώθηκαν και ενσωματώθηκαν με επιτυχία με τον τοπικό πληθυσμό.
Πετρίτες Peregrine Falcon
Δυστυχώς η ιστορία επαναλαμβάνεται, καθώς δεν πρόκειται να βάλουμε μυαλό ποτέ, καθώς αρκετοί από τους γύπες αποδεκατίστηκαν πέρσι, πάλι τρώγοντας ψοφίμια με δηλητήριο και όπως φαίνεται δυστυχώς δεν υπάρχει σωτηρία για τα πουλιά αυτά.
Στους γκρεμούς της Ζαπάλο αναπαράγονται και πετρίτες Peregrine Falcon (Falco peregrinus). Ο πετρίτης είναι αρπαχτικό πουλί και αποτελεί το πιο γρήγορο πουλί στον κόσμο.
Επίσης εκεί φωλιάζει και ο μαυροπετρίτης αλλιώς Μαυρομμάτης Eleonora's falcon (Falco eleonorae) που έρχεται από τη μακρινή Μαδαγασκάρη ειδικά για να φωλιάσει στο σημείο αυτό.
Ο μεγαλύτερος αριθμός αυτών των πουλιών φωλιάζει στην Κύπρο και σε μερικά ελληνικά νησιά.
Η περιοχή της Ζαπάλο
Οι μαυροπετρίτες τρέφονται με μεγάλα έντομα και μικροπούλια και είναι από τα λίγα πουλιά που φωλιάζουν φθινόπωρο. Ο λόγος είναι ότι την εποχή αυτή είναι σε εξέλιξη η αποδημία τον πουλιών και έτσι οι μαυροπετρίτες έχουν άφθονη τροφή για να αναθρέψουν τους νεοσσούς τους.
Η περιοχή της Ζαπάλο είναι ένας εκπληκτικός βιότοπος και συναντούμε αρκετά άλλα είδη πουλιών, όπως τον σπανιότατο Τοιχοδρόμο (Tichodroma muraria) ο οποίος αναρριχάται στους γκρεμούς ψάχνοντας αράχνες και άλλα έντομα με τα οποία τρέφεται. Εκτός από πουλιά η περιοχή φιλοξενεί και άλλα σπάνια είδη χλωρίδας και πανίδας.
Στους πρόποδες των γκρεμών έχω δει αρκετές φορές φίνες και αλεπούδες.
Έχω επισκεφθεί αρκετές φορές την περιοχή για παρατήρηση και φωτογράφιση πουλιών και το θέαμα προκαλεί δέος, καθώς βλέπεις τους γύπες να πετούν από πάνω σου, με ένα άνοιγμα φτερών δυόμισι μέτρα, και τους μαυροπετρίτες να κάνουν ακροβατικά στον αέρα.
Ένα άλλο εκπληκτικής ομορφιάς τοπίο βρίσκεται πάνω από τους γκρεμούς και δίπλα από τον δρόμο μετά το Ιερό του Απόλλωνος και πρόκειται για φυσικά γεωμορφώματα που έχουν δημιουργηθεί από τη διάβρωση διά μέσου των αιώνων. Αν και δίπλα από τον δρόμο δεν φαίνονται, καθώς μπροστά τους υπάρχει πυκνή βλάστηση.
Οι 5 παρεξηγημένες κουκουβάγιες της Κύπρου - pics & vids - - Του Γιώργου Κωνσταντίνου - Εφημερίδα πολίτης 29/10/2017
See also
Στην Κύπρο συναντούμε 5 είδη αυτών των πανέμορφων αλλά και παρεξηγημένων πουλιών.Παρεξηγημένων πουλιών διότι υπάρχουν διάφοροι μύθοι, φυσικά αδικαιολόγητοι οι οποίοι συνδέουν τα πουλιά αυτά με τον θάνατο. Συγκεκριμένα ένας από τους μύθους αυτούς λέει ότι εάν ακούσης κουκουβάγια έξω από το σπίτι σου θα ύπαρξη θάνατος μέσα στην οικογένεια ενώ πολλά ακατοίκητα σπίτια όπου φωλιάζουν κυρίως ανθρωποπούλια θεωρήθηκαν ως στοιχειωμένα διότι την νύχτα άκουγαν τις κραυγές των πουλιών.
Φυσικά όλοι αυτοί οι μύθοι και οι προκαταλήψεις έχουν ως αποτέλεσμα οι άνθρωποι να φοβούνται και να σκοτώνουν τα πουλιά η να καταστρέφουν τις φωλιές τους για να τα αναγκάσουν να φύγουν .
Να σημειώσω ότι οι προκαταλήψεις αυτές δεν υπάρχουν μόνο στην Κύπρο αλλά και σε άλλες χώρες όπως η Κένυα
Οι κουκουβάγιες είναι νυκτόβια αρπακτικά πουλιά και πολύ ωφέλιμα για την γεωργία καθώς ένα μεγάλο μέρος της διατροφής τους αποτελείτε από τρωκτικά που προκαλούν ανυπολόγιστες ζημίες στον άνθρωπο. Ένα ζευγάρι ανθρωποπουλια καταναλώνει χιλιάδες αρουραίους και ποντικούς σε ένα χρόνο.
Φανταστείτε το τεράστιο πρόβλημα θα είχαμε με τα τρωκτικά αν δεν υπήρχαν αυτά τα πουλιά
Επίσης τρέφονται με μεγάλα έντομά όπως ακρίδες που επίσης είναι επιβλαβή για την γεωργία, με σαύρες , μικρά πούλια και νεαρά φίδια.
Συνήθως καταπίνουν ολόκληρο το θήραμα τους και μετά από την χώνεψη αποβάλλουν από το στόμα μια μικρή μπάλα που ονομάζετε pellet και αποτελείτε από το τρίχωμα και τα κόκκαλα των θηραμάτων τους που δεν μπορούν να χωνέψουν.
Όλα τα είδη κουκουβάγιων που υπάρχουν στην Κύπρο προστατεύονται αυστηρά από τον νόμο αν και συχνά ασυνείδητοι κυνηγοί τις σκοτώνουν. Δεν είναι λίγες οι φορές που κατά την περίοδο κυνήγιού έχω βρει σκοτωμένες κουκουβάγιες από κυνηγούς
Οι κουκουβάγιες έχουν εκπληκτικό πέταγμα και εντελώς αθόρυβο για να μην τις αντιλαμβάνεται το θήραμα τους την ώρα της επίθεσης.
Έχουν απίστευτη όραση μέσα στο σκοτάδι και μπορούν να αντιληφθούν από πολύ μακριά ακόμα και μίαν ανεπαίσθητη κίνηση
Υπάρχει η αντίληψη ότι οι κουκουβάγιες δεν βλέπουν καλά την μέρα αλλά αυτό είναι λαθος, διότι βλέπουν εξίσου καλά και την μέρα. Ο λόγος που δεν κυκλοφορούν την μέρα είναι ότι τα περισσότερα θηράματα τους κυκλοφορούν την νύκτα, επίσης δρούνε ανενόχλητες υπό την κάλυψη και την ησυχία του σκότους.
Τα 5 είδη κουκουβάγιων που έχουμε είναι τα εξής:
1) Ανθρωποπούλι - Barn owl (Tyto alba)
Είναι το πιο όμορφο από όλα τα είδη κουκουβάγιων και το πιο διαδεδομένο ανά τον κόσμο και τρέφετε κυρίως με τρωκτικά
Φωλιάζει σε τρύπες γκρεμνών, παλιά πηγάδια και χαλάσματα και το συναντούμε κυρίως σε πεδινές περιοχές.
Από το ανθρωπόμορφο του κεφάλι πήρε και το κυπριακό του όνομα ανθρωποπούλλι.
Φωτογραφίες μου από το Ανθρωποπούλι - Barn owl (Tyto alba):
2) Αρκόθουπος - Long-eared Owl (Asio otus)
Αποδημητικό αλλά και τοπικό είδος που τρέφετε κυρίως με τρωκτικά και μικρά πουλιά
Φωλιάζει πάνω σε ψηλά δέντρα σε παλαιές φωλιές κορακοειδών
Το συναντούμε κυρίως σε πεδινές περιοχές.
Μεγάλες καταστροφές των φωλιών και νεοσσών γίνετε από κυνηγούς καθώς κατά την εποχή αναπαραγωγής των πουλιών αυτών διεξάγετε η καταπολέμηση των κορακοειδών όπου οι κυνηγοί πυροβολούν τις φωλιές περνώντας τες για φωλιές κορακοειδών.
Αρκετές είναι οι φορές που έχω δει φωλιές που τις έχουν πυροβολήσει με νεκρούς νεοσσούς μέσα.
3) Βαλτόμπουφος - Short-eared owl (Asio flammeus)
Αποδημητικό και σπάνιο είδος για την Κύπρο με αναφορά 2-3 πουλιών τον χρόνο συνήθως σε παράλιες περιοχές
Στα αρκετά χρόνια που ασχολούμαι με την φωτογράφιση πουλιών έχω συναντήσει μόνο μια φορά αυτό το πουλί στο χωριό Μαντριά της επαρχίας Πάφου
Το πουλί αυτό κυνηγά και την ημερά και δεν αναπαράγετε στην Κύπρο.
4) Κουκουβάγια – Κουκουφκιάος - Little Owl (Athene noctua)
Κατά την αρχαιότητα το πουλί της σοφίας.
Αναπαράγετε σε χαλάσματα , τρύπες στο έδαφος σε γκρεμούς, κουφάλες δέντρων ακόμα και μέσα σε σορούς από πέτρες.
Το συναντούμε κυρίως σε πεδινές περιοχές.
Έχω παρατηρήσει ότι αυτό το πουλί κατά την περίοδο που έχει νεοσσούς κυνηγά ακόμα και την ημέρα
Τρέφετε με μικρά τρωκτικά, μικρά ερπετά και έντομα.
5) θουπί - Cyprus Scops Owl ( Otus Cyprius )
Ενδημικό υποείδος της Κύπρου που συναντάτε κυρίως σε ορεινές περιοχές
Τρέφετε με μικρά τρωκτικά, μικρά ερπετά και έντομα.
Φωλιάζει σε χαλάσματα σε τρύπες και κουφάλες δέντρων.
Καταπολεμήστε και εξαλείψτε όλους τους μύθους και προκαταλήψεις που προκαλούν ζημιά στην σπάνια βιοποικιλότητα του τόπου μας με παιδεία και μάθηση των νεότερων γενιών.
Όπως λέμε στα κυπριακά οι παλιές κκελλάες εν αλλάσσουν.
Το ήθος και πολιτισμός ενός λαού μπορούν να κριθούν από τον τρόπο που φέρεται στα ζώα και στην φύση.
Πηγή: http://politis.com.cy/article/i-5-parexigimenes-koukouvagies-tis-kiprou
Blue-barred parrotfish - Scarus ghobban (παπαγαλόψαρο) - Cyprus
Migrant from the red sea
Scarus ghobban, also known as the blue-barred parrotfish, blue-barred parrotfish, blue trim parrotfish, cream parrotfish, globe-headed parrotfish, green blotched parrotfish, yellow scale parrotfish, and bluechin parrotfish, is a species of marine fish in the Scaridae family.This species is blue-green to green in colour and commonly grows to approximately 46 cm. Its appearance is variable. It may have a central stripe on the dorsal and anal fins that is pink in colour. The underside of the body may be pinkish or yellowish. There may be blue markings around the area of the pectoral fin.
Scarus ghobban is widespread throughout the Indo-Pacific, known to live in waters from East Africa to Indonesia. It has also been found in the Mediterranean, likely having entered by way of the Red Sea. It also occurs at the Galápagos Islands.
Scarus Ghobban occurs in places with sandy bottoms and in areas with seagrass. It is also known to live in marginal reefs and in deeper waters
Scarus ghobban grows quickly and can live up to 13 years. It tends to congregate in small schools
While the species is captured in large numbers by fishermen for consumption and sale, and there is also a high amount of bycatch from other fisheries, it is not particularly targeted and appears not to be threatened at this point. As other parrotfish, it is dependent on coral reefs to some degree, and is likely to suffer from the continued degradation of same
From https://en.wikipedia.org/wiki/Scarus_ghobban
Underwater photos 12/11/17 at Akrotiri by Kostas Aristeidou
6mts deep,Protaras 18.12.2021- Underwater photo by Costas Constantinou
Sunday 5 November 2017
Saturday 4 November 2017
Subscribe to:
Posts (Atom)