Photos Geri 28/1/2018 by George Konstantinou
Sunday 28 January 2018
Saturday 27 January 2018
Linum strictum L. - Cyprus
Linum (flax) is a genus of approximately 200 species in the flowering plant family Linaceae. They are native to temperate and subtropical regions of the world. The genus includes the common flax (L. usitatissimum), the bast fibre of which is used to produce linen and the seeds to produce linseed oil.
Linum narbonenseThe flowers of most species are blue or yellow, rarely red, white, or pink, and some are heterostylous. There is an average of 6 to 10 seeds per boll.
Linum species are used as food plants by the larvae of some Lepidoptera species including the Cabbage Moth, The Nutmeg, the Setaceous Hebrew Character and Coleophora striolatella, which feeds exclusively on Linum narbonense.
Several flaxes are cultivated as garden ornamentals, including the blue-flowered species blue flax (L. narbonense), Lewis' blue flax (L. lewisii), and perennial blue flax (L. perenne), the red-flowered scarlet flax (L. grandiflorum), and the yellow-flowered golden flax (L. flavum).
From https://en.wikipedia.org/wiki/Linum
Photos Episcopi 22/4/2015 by George Konstantinou
Reichardia tingitana (L.) Roth - Cyprus
Reichardia is a genus of plants in the dandelion tribe within the daisy family native to the Mediterranean and western Asia. In Crete, Greece the leaves and tender shoots of a variety of Reichardia picroides called galatsida (γαλατσίδα) are eaten raw, boiled, cooked in steam or browned with olive oil by the locals. Brighteyes is a common name for plants in this genus.
From https://en.wikipedia.org/wiki/Reichardia
Photos Mitsero 18/1/2015 by George Konstantinou
Monday 22 January 2018
Φράγμα Κουκλιών - Μια άγνωστη όαση στην καρδιά της Μεσαορίας (WEB TV) - Του Γιώργου Κωνσταντίνου - Εφημερίδα πολίτης 21/1/2018
See also
ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ, 21.1.2018Κείμενο, φωτογραφίες και βίντεο του Γιώργου Κωνσταντίνου
Το φράγμα Κουκλιών βρίσκεται στο μικρό κατεχόμενο χωριό Κούκλια Αμμοχώστου και πρόκειται για το πρώτο φράγμα που έχει κατασκευαστεί στην Κύπρο. Έχει κατασκευαστεί από τους Βρετανούς το 1900 για την άρδευση των καλλιεργειών των χωριών Καλοψίδα, Κούκλια και Γαϊδουράς τα οποία γειτνιάζουν με το φράγμα. Οι τότε καλλιέργειες ήταν ως επί το πλείστον βαμβακιού. Πρόκειται για χωμάτινο φράγμα που δέχεται νερό από τους δύο μεγάλους μας χειμάρρους Πεδιαίο και Γιαλιά. Προπολεμικά ήταν γνωστή ως η «Χαβούζα» των Κουκλιών και ήταν χωρητικότητας περίπου 4.500 εκατομμυρίων κυβικών μέτρων νερού όταν κατασκευάστηκε και με βάθος περίπου έξι μετρά, ενώ τώρα η χωρητικότητα σε νερό είναι πολύ πιο λίγη και το βάθος δεν ξεπερνά τα δύο μέτρα λόγω των όγκων χώματος που έχουν κουβαλήσει μέσα οι δύο ποταμοί. Είναι μια άγνωστη λίμνη για τον περισσότερο κόσμο καθώς δεν φαίνεται από κανέναν δρόμο και ο μόνος δρόμος για να πάει κάποιος εκεί είναι ένας χωματόδρομος από το κέντρο του χωριού.
Δύο χείμαρροι
Τα παλαιότερα χρόνια το φράγμα γέμιζε κάθε χρόνο καθώς τότε είχαμε πολυομβρίες και οι δύο χείμαρροι κατέβαιναν κάθε χρόνο ορμητικοί και γέμιζαν το φράγμα. Από τότε που έβγαλα αυτές τις φωτογραφίες, στις 9/3/2015, δυστυχώς το φράγμα δεν έχει ξαναπιάσει νερό λόγω της παρατεταμένης ανομβρίας που μαστίζει τον τόπο μας.
Σε περιόδους με αρκετή βροχόπτωση που η λίμνη γεμίζει, μετατρέπεται σε έναν πραγματικό παράδεισο για τα αποδημητικά πουλιά και αποτελεί έναν από τους πιο σημαντικούς υδροβιότοπους της Κύπρου. Χιλιάδες υδρόβια πουλιά χρησιμοποιούν τη λίμνη ως ενδιάμεσο μεταναστευτικό σταθμό, ενώ άλλα διαχειμάζουν και αναπαράγονται εκεί. Αποτελεί επίσης παράδεισο για πολλούς ντόπιους αλλά και ξένους παρατηρητές και φωτογράφους άγριων πτηνών. Εκεί έχουν καταμετρηθεί πέραν των 200 διαφορετικών ειδών πουλιών, δηλαδή περισσότερα από τα μισά είδη πουλιών που καταγράφηκαν σε ολόκληρη την Κύπρο. Τον Μάιο του 2015 έχει αναφερθεί και το σπανιότατο για την Κύπρο, Lesser flamingo (Phoenicopterus minor), που αποτελεί την πρώτη και μοναδική αναφορά για την Κύπρο μέχρι τώρα και που είχα την τύχη να το δω και να το φωτογραφίσω.
Σε υδρόβια βλάστηση
Πολλά πουλιά όπως φαλαρίδες, νερόκοτες, αναπαράγονται εκεί φτιάχνοντας επιπλέοντες φωλιές μέσα στο νερό και μέσα σε υδρόβια βλάστηση, ενώ άλλα όπως πάπιες, καλαμοκανάδες, πελλοκατερίνες και πολλά άλλα είδη φτιάχνουν τη φωλιά τους περιμετρικά της λίμνης. Την αναφέρω και ως λίμνη διότι μοιάζει με φυσική λίμνη περισσότερο από ό,τι με φράγμα.
Το πιο εντυπωσιακό και εξωπραγματικό όμως θέαμα για τα δεδομένα της Κύπρου είναι ένα είδος υδρόβιου φυτού που φύεται μέσα στο νερό και ανθίζει τον μήνα Μάρτιο. Τα άνθη και τα φύλλα του επιπλέουν στην επιφάνεια του νερού το ένα κολλητό στο άλλο και καταλαμβάνει σχεδόν ολόκληρη τη λίμνη και μοιάζει με ένα απαλό άσπρο πέπλο απλωμένο στο νερό.
Ranunculus sphaerospermus
Πρόκειται για το υδρόβιο φυτό Ranunculus sphaerospermus της οικογενείας Ranunculaceae και βρίσκεται στην κόκκινή λίστα των προστατευόμενων ειδών της IUCN Red List. Το συναντάμε στην Ευρώπη, την Κύπρο, τη νοτιοδυτική Ασία και τη βόρειο Αφρική. Είναι εποχιακό φυτό και φύεται σε ήσυχα ρυάκια, σε εποχιακά λιμνία και ρηχές λίμνες. Το άνθος του έχει διάμετρο 15 με 20 χιλιοστά με πέντε άσπρα πέταλα ενώ το κέντρο του άνθους είναι κίτρινο. Το φυτό αυτό μπορεί να παραμείνει αδρανές μέχρι και μερικά χρόνια περιμένοντας ξανά το νερό σε μια λίμνη για να δραστηριοποιηθεί ξανά. Το συναντάμε σε δύο διαφορετικούς σχηματισμούς στο φύλλωμα, αλλά πρόκειται για το ίδιο είδος. Ένα υποείδος του φυτού αυτού ο Ranunculus peltatus φύεται σε εποχιακά λιμνία σε μερικές περιοχές, μια από αυτές είναι στον ποταμό του Λιοπετρίου.
Όταν η λίμνη είναι γεμάτη με νερό υπάρχουν και αρκετά ψάρια που αποτελούν μια καλή πηγή τροφής για όλα τα υδρόβια πουλιά. Τα ψάρια τα κουβαλούν οι δύο χείμαρροι από τα φράγματα που υπερχειλίζουν και καταλήγουν στους ποταμούς.
Άσπρο πέπλο από εκατομμύρια λουλούδια
Ανακάλυψα τη λίμνη αυτή εντελώς τυχαία. Ήμουν σε έναν χωματόδρομο και την είδα από μακριά, την πλησίαζα και έβλεπα τη μισή λίμνη κάτασπρη και δεν μπορούσα να καταλάβω γιατί. Όταν έφτασα εκεί και κατάλαβα ότι το άσπρο πέπλο που έβλεπα ήταν από εκατομμύρια λουλούδια μέσα στο νερό έμεινα άφωνος, δεν περίμενα να δω αυτό το θέαμα στην Κύπρο.
Το θέαμα ήταν εξωπραγματικό, εκατοντάδες πουλιά κολυμπούσαν ανάμεσα στα λουλούδια ενώ σμήνη από πάπιες, χαλκόκοτες, ερωδιοί, αρπαχτικά πουλιά ακόμα και φλαμίνγκο πετούσαν πάνω από τη λίμνη. Χιλιάδες λιβελούλες και πεταλούδες πετούσαν ολόγυρα. Πραγματικά εκείνη τη μέρα είχα την πιο συναρπαστική εμπειρία της ζωής μου από την κυπριακή φύση.
Τα λόγια και οι φωτογραφίες δεν μπορούν να αποδώσουν την πραγματική μαγεία της λίμνης αυτής. Επισκεφτείτε τη λίμνη αυτή σε περίοδο πολυομβρίας κατά τον μήνα Μάρτιο και θα εκπλαγείτε. Μπορεί η λίμνη αυτή να βρίσκεται στα κατεχόμενα, αλλά τα κατεχόμενα εδάφη είναι μέρος της πατρίδας μας, είναι δικά μας και έχουμε ηθική υποχρέωση να τα γνωρίσουμε και να δείχνουμε συνεχώς την παρουσία μας παντού στον κατακτητή.
Δυστυχώς η κλιματική αλλαγή που ζούμε τα τελευταία χρόνια και που φέρνει με ταχείς ρυθμούς την ερημοποίηση στον τόπο μας θα έχει καταστροφικές συνέπειες σε όλο το φάσμα της βιοποικιλότητας. Οι χείμαρροι και οι υγροβιότοποι θα μένουν για χρόνια χωρίς νερό, η συγκεκριμένη λίμνη αν δεν βρέξει και φέτος θα είναι ο τρίτος κατά σειρά χρόνος που θα παραμείνει χωρίς νερό.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ
Ο Γιώργος Κωνσταντίνου γεννήθηκε το 1960 στη Λευκωσία και είναι φυσιοδίφης ερευνητής της κυπριακής βιοποικιλότητας. Φωτογράφος και κινηματογραφιστής αγρίας ζωής και πρόεδρος του συνδέσμου προστασίας φυσικής κληρονομίας και βιοποικιλότητας της Κύπρου. Με ακούραστη δράση στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης όσον αφορά το περιβάλλον και την βιοποικιλότητα του τόπου μας.
Saturday 20 January 2018
Alfalfa weevil - Hypera postica (Gyllenhal, 1813) - Cyprus
Hypera postica, commonly known as the alfalfa weevil, is a species of beetle in the superfamily Curculionoidea; it can be found in alfalfa fields throughout Europe. Considered a destructive threat to alfalfa production in North America, several accidental introductions have been successfully countered though the use of a variety of biological control species.
The alfalfa weevil grows to a length of about 4 to 5.5 mm (0.16 to 0.22 in). The rostrum or beak is short and broad. The frons is half as wide as the rostrum while the pronotum is broadest in the centre. The general colour of the insect is brown, with a dark mid-dorsal stripe. The larva has a distinctive black head and no legs; it is yellowish-green, with a white dorsal stripe and faint white lateral stripes. It is about 1 cm (0.4 in) long just before pupation. It pupates in a white, pea-sized cocoon made of loosely-woven silk. It resembles the clover leaf weevil (Hypera punctata), but that species is nearly twice as large, the larvae have tan heads and they seldom cause much damage to alfalfa crops
In Illinois, some eggs are laid in the late fall or the winter, when weather conditions permit. Adults also overwinter and become increasingly active in March and April. Eggs are laid in batches of up to 25 inside alfalfa stems. The larvae feed for three or four weeks, moulting three times, before pupating in the cocoons they make. They emerge as adults in about one or two weeks. After feeding for a week or two, these may become quiescent during the remainder of the summer. In fall, the adults hide in the crowns of alfalfa plants or move onto coarse vegetation in ditches or by fences or in nearby woodlandBoth the larvae and the adults are diurnal and feed on the foliage of alfalfa, the larvae doing the most damage. The adults eat the edges of the leaves, giving them a feathery appearance. At first, the larvae feed on terminal leaves leaving puncture marks, but they later move down the plant to feed on lower leaves. The leaves attacked are skeletonised as the larvae feed between the veins, and plant yields can be reduced by up to 15%. Sometimes the larvae are killed by the pathogenic fungus Zoophthora phytonomi, especially in warm and humid weather. They may also be parasitized by ichneumon wasps, Bathylplectes anurus and B. curculionis. The female of these wasps is only about 0.125 in (0.32 cm) long, and lays an egg inside an early stage of the larva of the weevil. The developing wasp larva is a parasitoid, living inside the weevil larva and devouring it, eventually pupating soon after its host. The wasp's brownish cocoon has a broad white band in the case of B. curculionis, and a narrower, raised one in the case of B. anurus. When it is disturbed, the cocoon of the latter species can "jump" several centimetres to avoid predation.[2][4] Both these species of wasp have been investigated for their potential for biological control of the weevil, and B. anurus is generally considered superior to B. curculionis because of its higher reproductive rate
From https://en.wikipedia.org/wiki/Hypera_postica
Many thanks to Filippos Georgiades to find the species.
Photos Nicosia 20/1/2018 by George Konstantinou
Thursday 18 January 2018
Tuesday 16 January 2018
Πέντε σπανιότατα πουλιά της Κύπρου (WEB TV) Του Γιώργου Κωνσταντίνου - Εφημερίδα πολίτης 14/1/2018
See also
Κείμενο, videos, φωτογραφίες του Γιώργου Κωνσταντίνου
Η Κύπρος βρίσκεται στο σταυροδρόμι τριών ηπείρων και αποτελεί τον μεγαλύτερο διάδρομο μετανάστευσης των αποδημητικών πουλιών στη Μεσόγειο δύο φορές τον χρόνο από Ευρώπη προς Αφρική και Ευρασία το φθινόπωρο και το αντίθετο την άνοιξη. Πάνω από διακόσια είδη μεταναστευτικών πουλιών χρησιμοποιούν την Κύπρο είτε ως ενδιάμεσο σταθμό για να ξεκουραστούν πριν συνεχίσουν το ταξίδι τους είτε για να ξεχειμωνιάσουν, ενώ άλλα αναπαράγονται εδώ.
Νέες καταγραφές
Στην Κύπρο έχουν καταγραφεί (μαζί με τα αποδημητικά) περίπου 410 είδη πουλιών και αυτός ο αριθμός αυξάνεται κάθε χρόνο, με νέες καταγραφές. Λόγω της κοντινής απόστασης της Κύπρου με της ηπειρωτικές χώρες κάποτε έχουμε και εντελώς απρόσμενους επισκέπτες, που δεν έχουν καταγραφεί ποτέ έως τώρα στο νησί μας. Από τον Οκτώβριο του 2014 μέχρι τον Ιανουάριο του 2018 έχουν καταγραφεί στην Κύπρο πέντε διαφορετικά είδη πουλιών που αποτελούν πρώτη αναφορά για την Κύπρο, και που προκάλεσαν μεγάλη έκπληξη στους παρατηρητές πτηνών όχι μόνο στην Κύπρο αλλά και σε παγκόσμιο επίπεδο. Έκπληξη προκάλεσαν επειδή τα τέσσερα από αυτά δεν είναι μεταναστευτικά είδη, ενώ το ένα είναι αποδημητικό πουλί αλλά όχι της περιοχής μας. Το γεγονός αυτό προσέλκυσε στις περιοχές που βρίσκονταν τα πουλιά αυτά αρκετούς παρατηρητές και φωτογράφους άγριων πτηνών τόσο ξένων όσο και ντόπιων.
Πρόκειται για τα πουλιά 1) Striated heron (Butorides striata) ερωδιός των μαγκροβίων, 2) Lesser flamingo (Phoenicopterus minor) 3) Brown-necked raven (Corvus ruficollis) ερημοκόρακας, 4) Amur falcon (Falco amurensis) ασιατικό μαυροκιρκίνεζο και 5) White-eyed gull (Ichthyaetus leucophthalmus) λευκόφθαλμος γλάρος.
Παρατηρητές πτηνών
O ερωδιός των μαγκροβίων βρέθηκε για πρώτη φορά από παρατηρητές πτηνών στις 28 του Οκτώβρη του 2014 να τρέφεται στις λίμνες στο Ζακάκι στη Λεμεσό δίπλα από το παρατηρητήριο πτηνών. Δεν πρόκειται για αποδημητικό πουλί και είναι άγνωστο το πώς βρέθηκε στην Κύπρο. Δύο πιθανά σενάρια είναι να ακολούθησε άλλα είδη μεταναστευτικών ερωδιών ή να έφτασε εδώ με κάποιο πλοίο. Είναι πανέμορφος ερωδιός μικρού μεγέθους της οικογενείας Ardeidae και τον συναντάμε από τη Δυτική Αφρική μέχρι Ιαπωνία, Αυστραλία και Νότιο Αμερική. Τρέφεται με ψάρια, βατράχους και μεγάλα υδρόβια έντομα. Έμεινε στο Ζακάκι μερικές μέρες και μετά έφυγε άγνωστο για πού. Κατά την παραμονή του εκεί τρεφόταν ως επί το πλείστον με μικρά ψαράκια και λιβελούλες που έπιανε με αστραπιαίες κινήσεις. Ήταν αρκετά φιλικό πουλί και έδωσε ωραίες φωτογραφίες σε όσους πήγαν να το φωτογραφίσουν.
Lesser flamingo (Phoenicopterus minor)
Το Lesser flamingo βρέθηκε για πρώτη φορά από παρατηρητές πτηνών στις 20 Μαΐου του 2015 στο φράγμα Κουκλιών Αμμοχώστου στα κατεχόμενα μαζί με ένα κοπάδι συνηθισμένων φλαμίνγκο. Πρόκειται για το μικρότερο από όλα τα είδη φλαμίνγκο που υπάρχουν της οικογενείας Phoenicopteridae και το συναντάμε σε δύο πληθυσμούς ένα στην Αφρική και ένα στην Ινδία. Δεν πρόκειται για μεταναστευτικό είδος και προφανώς ακολούθησε τα άλλα φλαμίνγκο και έφτασε μέχρι εδώ. Τρέφεται με σπιρουλίνα που είναι ένα μικροφύκι του γλυκού νερού και μικροσκοπικές γαρίδες. Δυστυχώς για τους φωτογράφους το πουλί ήταν συνεχώς στο κέντρο του φράγματος και καθώς το φράγμα είναι πολύ μεγάλο καθιστούσε τη φωτογράφισή του πολύ δύσκολη. Έμεινε εκεί περίπου για μια βδομάδα και έφυγε προς άγνωστη κατεύθυνση.
Ο ερημοκόρακας ακόμα ένα σπανιότατο πουλί για την Κύπρο έχει αναφερθεί και βρεθεί από τους Keith και Raija Howard στις 24 Μαρτίου του 2016 στο Κάβο Γκρέκο. Ανήκει στην οικογένεια Corvidae και ούτε αυτό είναι μεταναστευτικό είδος και το συναντάμε στη Νότιο Αφρική, Αιθιοπία, Μέση ανατολή, Καζακστάν, Ιράν και Πακιστάν. Δυστυχώς το πουλί έμεινε μόνο δύο μέρες και ελάχιστοι είχαν την ευκαιρία να το δουν και να το φωτογραφίσουν. Ο ερημοκόρακας μοιάζει πολύ με τον γνωστό μας κλόκκαρο Common raven (Corvus corax) που παλιά υπήρχε στην Κύπρο σε μεγάλους αριθμούς και τώρα τον έχουμε εξαφανίσει όπως και τους γύπες με τη χρήση δηλητήριων. Έχουν μείνει μόνο μερικά ζευγάρια στα κατεχόμενα κυρίως στον Πενταδάκτυλο.
Δυτικά της Αραβίας
Το ασιατικό μαυροκιρκίνεζο βρέθηκε και αναφέρθηκε για πρώτη φορά από τον παρατηρητή πτηνών Matt Smith στο χωριό Αγία Βαρβάρα στην Πάφο στις 30 Απριλίου του 2016. Το πουλί ήταν στην περιοχή με μερικά μαυροκιρκίνεζα Red-footed Falcon (Falco vespertinus) τα οποία έρχονται στην Κύπρο κατά την αποδημία. Πολλοί παρατηρητές και φωτογράφοι άγριων πουλιών παρατηρούσαν τα πουλιά αυτά στην Αγία Βαρβάρα αλλά κανείς δεν είχε καταλάβει ότι το ένα ήταν το σπανιότατο για την Κύπρο ασιατικό μαυροκιρκίνεζο επειδή τα δύο αυτά είδη μοιάζουν καταπληκτικά και οι διαφορές τους είναι ελάχιστες. Το ασιατικό μαυροκιρκίνεζο είναι μικρού μεγέθους αρπαχτικό της οικογένειας Falconidae και τρέφεται κυρίως με έντομα, το συναντούμε δυτικά της Αραβίας, στη Μογγολία, την Κίνα και τη Σιβηρία όπου και αναπαράγεται. Τον χειμώνα μεταναστεύει σε μεγάλα κοπάδια στη Νότιο Αφρική. Έμεινε και αυτό μερικές μέρες στην Κύπρο.
Ο λευκόφθαλμος γλάρος βρέθηκε και αναφέρθηκε από την παρατηρήτρια πτηνών Jane Stylianou σε παραλιακή περιοχή στο Μενεού στις 23 Ιουνίου του 2017. Είναι μικρού μεγέθους γλάρος της οικογενείας Laridae, δεν πρόκειται για αποδημητικό είδος και είναι ενδημικό είδος της Ερυθράς θάλασσας, αλλά κάποτε ταξιδεύουν μέχρι το Ομάν και τη Σομαλία. Πρόκειται για ένα είδος που κινδυνεύει καθώς υπάρχουν ανά τον κόσμο μόνο τέσσερα με έξι χιλιάδες ζευγάρια και αυτό τον κάνει να είναι ένας από τους πιο σπάνιους γλάρους στον κόσμο. Δυστυχώς έμεινε μόνο δύο μέρες και μετά εξαφανίστηκε.
Υπάρχουν κι αρκετά άλλα σπανιότατα πουλιά
Είχα την τύχη να δω τα τέσσερα από αυτά τα πέντε σπανιότατα για την Κύπρο πουλιά και που πολύ πιθανόν να μην ξαναέρθουν στην Κύπρο, βγάζοντας πολλές φωτογραφίες και βίντεο.
Φυσικά υπάρχουν αρκετά άλλα σπανιότατα πουλιά με μόνο δύο και τρεις αναφορές για την Κύπρο όπως το Slavonian grebe (Podiceps auritus) χειμωνοβουτηχτάρι που μας ξαναήρθε τον περασμένο μήνα στη θαλάσσια περιοχή στα Κούκλια και αποτελεί την τρίτη αναφορά για την Κύπρο, ενώ η προηγούμενη δεύτερη αναφορά ήταν το 1958.
Ένα άλλο σπανιότατο πουλί για την Κύπρο το Little Bustard (Tetrax tetrax) χαμωτίδα η νανόγαλος βρέθηκε και αναφέρθηκε από εμένα και τη γυναίκα μου Φανή Κωνσταντίνου στη νεκρή ζώνη στο χωριό Γέρι στις 3 Δεκεμβρίου του 2013 και αποτελεί τη δεύτερη αναφορά του πουλιού αυτού στην Κύπρο, η προηγούμενη πρώτη αναφορά ήταν πριν από 34 χρόνια. Το πουλί ήταν αρκετά ήμερο και σε άφηνε να το πλησιάσεις αρκετά. Αποτέλεσε ένα σημαντικό γεγονός ανάμεσα στους παρατηρητές πτηνών και όλοι ήθελαν να το δουν. Παρέμεινε στην περιοχή για δύο βδομάδες μέχρι που κάποιος «ήρωας» κυνηγός το σκότωσε. Το σκότωσε χωρίς να ξέρει τι είναι και σε απαγορευμένη περιοχή κυνηγίου, το φωτογράφισε και επιδείκνυε το σκοτωμένο πουλί ρωτώντας να του πουν τι πουλί είναι.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ
Ο Γιώργος Κωνσταντίνου γεννήθηκε το 1960 στη Λευκωσία και είναι φυσιοδίφης ερευνητής της κυπριακής βιοποικιλότητας. Φωτογράφος και κινηματογραφιστής αγρίας ζωής και πρόεδρος του συνδέσμου προστασίας φυσικής κληρονομίας και βιοποικιλότητας της Κύπρου. Με ακούραστη δράση στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης όσον αφορά το περιβάλλον και την βιοποικιλότητα του τόπου μας.
Pond Water-crowfoot - Ranunculus peltatus L. - Cyprus
Ranunculus peltatus (Pond Water-crowfoot) is a plant species in the genus Ranunculus, native to Europe, southwestern Asia and northern Africa.It is a herbaceous annual or perennial plant generally found in slow streams, ponds, or lakes. It has two different leaf types, broad rounded floating leaves 3–5 cm in diameter with three to seven shallow lobes, and finely divided thread-like submerged leaves. The flowers are white with a yellow centre, 15–20 mm in diameter, with five petals.
There are two sub-species; R. p. peltatus, which favours clean water, and R. p. baudoti (Brackish Water-crowfoot) which is found in brackish coastal habitats. The latter form requires a minimum level of salt to survive.
From https://en.wikipedia.org/wiki/Ranunculus_peltatus
Photos Potamos Liopetriou 14/2/2013 by George Konstantinou
Monday 15 January 2018
Friday 12 January 2018
Thursday 11 January 2018
Millipedes - Διπλόποδα - Cyprus
Millipedes are a group of arthropods that are characterised by having two pairs of jointed legs on most body segments; they are known scientifically as the class Diplopoda, the name being derived from this feature. Each double-legged segment is a result of two single segments fused together. Most millipedes have very elongated cylindrical or flattened bodies with more than 20 segments, while pill millipedes are shorter and can roll into a ball. Although the name "millipede" derives from the Latin for "thousand feet", no known species has 1,000; the record of 750 legs belongs to Illacme plenipes. There are approximately 12,000 named species classified into 16 orders and around 140 families, making Diplopoda the largest class of myriapods, an arthropod group which also includes centipedes and other multi-legged creatures.
Most millipedes are slow-moving detritivores, eating decaying leaves and other dead plant matter. Some eat fungi or suck plant fluids, and a small minority are predatory. Millipedes are generally harmless to humans, although some can become household or garden pests, especially in greenhouses where they can cause severe damage to emergent seedlings. Most millipedes defend themselves with a variety of chemicals secreted from pores along the body, although the tiny bristle millipedes are covered with tufts of detachable bristles. Reproduction in most species is carried out by modified male legs called gonopods, which transfer packets of sperm to females.
First appearing in the Silurian period, millipedes are some of the oldest known land animals. Some members of prehistoric groups grew to over 2 m (6 ft 7 in); the largest modern species reach maximum lengths of 27 to 38 cm (11 to 15 in). The longest extant species is the giant African millipede (Archispirostreptus gigas).
Among myriapods, millipedes have traditionally been considered most closely related to the tiny pauropods, although some molecular studies challenge this relationship. Millipedes can be distinguished from the somewhat similar but only distantly related centipedes (class Chilopoda), which move rapidly, are carnivorous, and have only a single pair of legs on each body segment. The scientific study of millipedes is known as diplopodology, and a scientist who studies them is called a diplopodologist.From https://en.wikipedia.org/wiki/Millipede
Τα διπλόποδα, γνωστά και ως χιλιόποδα, είναι ομοταξία αρθρόποδων η οποία ανήκει στην υποσυνομοταξία μυριάποδα. Το όνομά τους το πήραν από τα δύο ζεύγη ποδιών που έχουν στα περισσότερα σωματικά τμήματά τους. Τα περισσότερα χιλιόποδα έχουν πολύ επιμήκη κυκλινδικά ή πεπλατυσμένα σώματα με περισσότερα από 20 τμήματα. Αν και το όνομα χιλιόποδα υπονοεί ότι έχουν 1000 πόδια, κανένα είδος δεν έχει τόσα πολλά. Ο μεγαλύτερος αριθμός είναι 750 για το είδος Illacme plenipes. Περιλαμβάνει περίπου 12.000 είδη ταξινομημένα σε 16 τάξεις και περίπου 140 οικογένειες, και αποτελεί την μεγαλύτερη ομοταξία των μυριάποδων.Τα περισσότερα χιλιόποδα είναι αργοκίνητα σαπροφάγα, τα οποία τρώνε φύλλα σε αποσύνθεση και άλλη νεκρή φυτική ύλη. Μερικά τρώνε μύκητες ή ρουφούν φυτικά υγρά και μικρός αριθμός τους είναι θηρευτές. Τα διπλόποδα είναι σε γενικές γραμμές αβλαβή για τους ανθρώπους, αν και κάποια μπορούν να γίνουν βλαβερά για τα καλλιεργούμενα φυτά, ιδίως σε θερμοκήπια. Τα περισσότερα αμύνονται με ποικιλία χημικών που εκκρίνουν κατά μήκος του σώματός τους.
Το παλαιότερο απολίθωμα που αποδίδεται σε χιλιόποδο είναι το Pneumodesmus newmani, από την ύστερη σιλούρια (428 εκατομμύρια χρόνια πριν). Το P. newmani είναι επίσης το παλαιότερο γνωστό χερσαίο ζώο. Κάποια προϊστορικά χιλιόποδα έφταναν σε μήκος πάνω από 2 μέτρα, ενώ σήμερα φτάνουν σε μέγιστο μήκος τα 27 με 38 εκατοστά. Το μεγαλύτερο υπάρχον είδος είναι το γιγάντιο αφρικανικό χιλιόποδο (Archispirostreptus gigas).
From https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%94%CE%B9%CF%80%CE%BB%CF%8C%CF%80%CE%BF%CE%B4%CE%B1
Wednesday 10 January 2018
Tuesday 9 January 2018
Subscribe to:
Posts (Atom)