Πέντε σπανιότατα πουλιά της Κύπρου (WEB TV) Του Γιώργου Κωνσταντίνου - Εφημερίδα πολίτης 14/1/2018

See also

List of Birds of Cyprus - Κατάλογος πουλιών της Κύπρου

Άρθρα του Γιώργου Κωνσταντίνου (162) στην εφημερίδα Πολίτης – George Konstantinou Articles at Politis newspaper from 24/9/2017 – 1/11/2020

ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ, 14.1.2018

Κείμενο, videos, φωτογραφίες του Γιώργου Κωνσταντίνου

Η Κύπρος βρίσκεται στο σταυροδρόμι τριών ηπείρων και αποτελεί τον μεγαλύτερο διάδρομο μετανάστευσης των αποδημητικών πουλιών στη Μεσόγειο δύο φορές τον χρόνο από Ευρώπη προς Αφρική και Ευρασία το φθινόπωρο και το αντίθετο την άνοιξη. Πάνω από διακόσια είδη μεταναστευτικών πουλιών χρησιμοποιούν την Κύπρο είτε ως ενδιάμεσο σταθμό για να ξεκουραστούν πριν συνεχίσουν το ταξίδι τους είτε για να ξεχειμωνιάσουν, ενώ άλλα αναπαράγονται εδώ.

Νέες καταγραφές

Στην Κύπρο έχουν καταγραφεί (μαζί με τα αποδημητικά) περίπου 410 είδη πουλιών και αυτός ο αριθμός αυξάνεται κάθε χρόνο, με νέες καταγραφές. Λόγω της κοντινής απόστασης της Κύπρου με της ηπειρωτικές χώρες κάποτε έχουμε και εντελώς απρόσμενους επισκέπτες, που δεν έχουν καταγραφεί ποτέ έως τώρα στο νησί μας. Από τον Οκτώβριο του 2014 μέχρι τον Ιανουάριο του 2018 έχουν καταγραφεί στην Κύπρο πέντε διαφορετικά είδη πουλιών που αποτελούν πρώτη αναφορά για την Κύπρο, και που προκάλεσαν μεγάλη έκπληξη στους παρατηρητές πτηνών όχι μόνο στην Κύπρο αλλά και σε παγκόσμιο επίπεδο. Έκπληξη προκάλεσαν επειδή τα τέσσερα από αυτά δεν είναι μεταναστευτικά είδη, ενώ το ένα είναι αποδημητικό πουλί αλλά όχι της περιοχής μας. Το γεγονός αυτό προσέλκυσε στις περιοχές που βρίσκονταν τα πουλιά αυτά αρκετούς παρατηρητές και φωτογράφους άγριων πτηνών τόσο ξένων όσο και ντόπιων.

Πρόκειται για τα πουλιά 1) Striated heron (Butorides striata) ερωδιός των μαγκροβίων, 2) Lesser flamingo (Phoenicopterus minor) 3) Brown-necked raven (Corvus ruficollis) ερημοκόρακας, 4) Amur falcon (Falco amurensis) ασιατικό μαυροκιρκίνεζο και 5) White-eyed gull (Ichthyaetus leucophthalmus) λευκόφθαλμος γλάρος. 

 Amur falcon - (Falco amurensis) Ασιατικό μαυροκιρκίνεζο 

 Brown-necked raven - Corvus ruficollis  - Ερημοκόρακας 

Παρατηρητές πτηνών

O ερωδιός των μαγκροβίων βρέθηκε για πρώτη φορά από παρατηρητές πτηνών στις 28 του Οκτώβρη του 2014 να τρέφεται στις λίμνες στο Ζακάκι στη Λεμεσό δίπλα από το παρατηρητήριο πτηνών. Δεν πρόκειται για αποδημητικό πουλί και είναι άγνωστο το πώς βρέθηκε στην Κύπρο. Δύο πιθανά σενάρια είναι να ακολούθησε άλλα είδη μεταναστευτικών ερωδιών ή να έφτασε εδώ με κάποιο πλοίο. Είναι πανέμορφος ερωδιός μικρού μεγέθους της οικογενείας Ardeidae και τον συναντάμε από τη Δυτική Αφρική μέχρι Ιαπωνία, Αυστραλία και Νότιο Αμερική. Τρέφεται με ψάρια, βατράχους και μεγάλα υδρόβια έντομα. Έμεινε στο Ζακάκι μερικές μέρες και μετά έφυγε άγνωστο για πού. Κατά την παραμονή του εκεί τρεφόταν ως επί το πλείστον με μικρά ψαράκια και λιβελούλες που έπιανε με αστραπιαίες κινήσεις. Ήταν αρκετά φιλικό πουλί και έδωσε ωραίες φωτογραφίες σε όσους πήγαν να το φωτογραφίσουν. 

Lesser flamingo (Phoenicopterus minor) 

Στο φράγμα Κουκλιών

Το Lesser flamingo βρέθηκε για πρώτη φορά από παρατηρητές πτηνών στις 20 Μαΐου του 2015 στο φράγμα Κουκλιών Αμμοχώστου στα κατεχόμενα μαζί με ένα κοπάδι συνηθισμένων φλαμίνγκο. Πρόκειται για το μικρότερο από όλα τα είδη φλαμίνγκο που υπάρχουν της οικογενείας Phoenicopteridae και το συναντάμε σε δύο  πληθυσμούς ένα στην Αφρική και ένα στην Ινδία. Δεν πρόκειται για μεταναστευτικό είδος και προφανώς ακολούθησε τα άλλα φλαμίνγκο και έφτασε μέχρι εδώ. Τρέφεται με σπιρουλίνα που είναι ένα μικροφύκι του γλυκού νερού και μικροσκοπικές γαρίδες. Δυστυχώς για τους φωτογράφους το πουλί ήταν συνεχώς στο κέντρο του φράγματος και καθώς το φράγμα είναι πολύ μεγάλο καθιστούσε τη φωτογράφισή του πολύ δύσκολη. Έμεινε εκεί περίπου για μια βδομάδα και έφυγε προς άγνωστη κατεύθυνση.

 Striated heron (Butorides striata) - Ερωδιός των μαγκροβίων 

Ο ερημοκόρακας ακόμα ένα σπανιότατο πουλί για την Κύπρο έχει αναφερθεί και βρεθεί από τους Keith και Raija Howard στις 24 Μαρτίου του 2016 στο Κάβο Γκρέκο. Ανήκει στην οικογένεια Corvidae και ούτε αυτό είναι μεταναστευτικό είδος και το συναντάμε στη Νότιο Αφρική, Αιθιοπία, Μέση ανατολή, Καζακστάν, Ιράν και Πακιστάν. Δυστυχώς το πουλί έμεινε μόνο δύο μέρες και ελάχιστοι είχαν την ευκαιρία να το δουν και να το φωτογραφίσουν. Ο ερημοκόρακας μοιάζει πολύ με τον γνωστό μας κλόκκαρο Common raven (Corvus corax) που παλιά υπήρχε στην Κύπρο σε μεγάλους αριθμούς και τώρα τον έχουμε εξαφανίσει όπως και τους γύπες με τη χρήση δηλητήριων. Έχουν μείνει μόνο μερικά ζευγάρια στα κατεχόμενα κυρίως στον Πενταδάκτυλο. 

Δυτικά της Αραβίας

Το ασιατικό μαυροκιρκίνεζο βρέθηκε και αναφέρθηκε για πρώτη φορά από τον παρατηρητή πτηνών Matt Smith στο χωριό Αγία Βαρβάρα στην Πάφο στις 30 Απριλίου του 2016. Το πουλί ήταν στην περιοχή με μερικά μαυροκιρκίνεζα Red-footed Falcon (Falco vespertinus) τα οποία έρχονται στην Κύπρο κατά την αποδημία. Πολλοί παρατηρητές και φωτογράφοι άγριων πουλιών παρατηρούσαν τα πουλιά αυτά στην Αγία Βαρβάρα αλλά κανείς δεν είχε καταλάβει ότι το ένα ήταν το σπανιότατο για την Κύπρο ασιατικό μαυροκιρκίνεζο επειδή τα δύο αυτά είδη μοιάζουν καταπληκτικά και οι διαφορές τους είναι ελάχιστες. Το ασιατικό μαυροκιρκίνεζο είναι μικρού μεγέθους αρπαχτικό της οικογένειας Falconidae και τρέφεται κυρίως με έντομα, το συναντούμε δυτικά της Αραβίας, στη Μογγολία, την Κίνα και τη Σιβηρία όπου και αναπαράγεται. Τον χειμώνα μεταναστεύει σε μεγάλα κοπάδια στη Νότιο Αφρική. Έμεινε και αυτό μερικές μέρες στην Κύπρο. 

Little Bustard (Tetrax tetrax) - Χαμωτίδα 

Ο λευκόφθαλμος γλάρος βρέθηκε και αναφέρθηκε από την παρατηρήτρια πτηνών Jane Stylianou σε παραλιακή περιοχή στο Μενεού στις 23 Ιουνίου του 2017. Είναι μικρού μεγέθους γλάρος της οικογενείας Laridae, δεν πρόκειται για αποδημητικό είδος και είναι ενδημικό είδος της Ερυθράς θάλασσας, αλλά κάποτε ταξιδεύουν μέχρι το Ομάν και τη Σομαλία. Πρόκειται για ένα είδος που κινδυνεύει καθώς υπάρχουν ανά τον κόσμο μόνο τέσσερα με έξι χιλιάδες ζευγάρια και αυτό τον κάνει να είναι ένας από τους πιο σπάνιους γλάρους στον κόσμο. Δυστυχώς έμεινε μόνο δύο μέρες και μετά εξαφανίστηκε. 

Υπάρχουν κι αρκετά άλλα σπανιότατα πουλιά

Είχα την τύχη να δω τα τέσσερα από αυτά τα πέντε σπανιότατα για την Κύπρο πουλιά και που πολύ πιθανόν να μην ξαναέρθουν στην Κύπρο, βγάζοντας πολλές φωτογραφίες και βίντεο.

Φυσικά υπάρχουν αρκετά άλλα σπανιότατα πουλιά με μόνο δύο και τρεις αναφορές για την Κύπρο όπως το Slavonian grebe (Podiceps auritus) χειμωνοβουτηχτάρι που μας ξαναήρθε τον περασμένο μήνα στη θαλάσσια περιοχή στα Κούκλια και αποτελεί την τρίτη αναφορά για την Κύπρο, ενώ η προηγούμενη δεύτερη αναφορά ήταν το 1958.

Ένα άλλο σπανιότατο πουλί για την Κύπρο το Little Bustard (Tetrax tetrax) χαμωτίδα η νανόγαλος βρέθηκε και αναφέρθηκε από εμένα και τη γυναίκα μου Φανή Κωνσταντίνου στη νεκρή ζώνη στο χωριό Γέρι στις 3 Δεκεμβρίου του 2013 και αποτελεί τη δεύτερη αναφορά του πουλιού αυτού στην Κύπρο, η προηγούμενη πρώτη αναφορά ήταν πριν από 34 χρόνια. Το πουλί ήταν αρκετά ήμερο και σε άφηνε να το πλησιάσεις αρκετά. Αποτέλεσε ένα σημαντικό γεγονός ανάμεσα στους παρατηρητές πτηνών και όλοι ήθελαν να το δουν. Παρέμεινε στην περιοχή για δύο βδομάδες μέχρι που κάποιος «ήρωας» κυνηγός το σκότωσε. Το σκότωσε χωρίς να ξέρει τι είναι και σε απαγορευμένη περιοχή κυνηγίου, το φωτογράφισε και επιδείκνυε το σκοτωμένο πουλί ρωτώντας να του πουν τι πουλί είναι. 

ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ
Ο Γιώργος Κωνσταντίνου γεννήθηκε το 1960 στη Λευκωσία και είναι φυσιοδίφης ερευνητής της κυπριακής βιοποικιλότητας. Φωτογράφος και κινηματογραφιστής αγρίας ζωής και πρόεδρος του συνδέσμου προστασίας φυσικής κληρονομίας και βιοποικιλότητας της Κύπρου. Με ακούραστη δράση στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης όσον αφορά το περιβάλλον και την βιοποικιλότητα του τόπου μας. 

Pond Water-crowfoot - Ranunculus peltatus L. - Cyprus

Ranunculus peltatus (Pond Water-crowfoot) is a plant species in the genus Ranunculus, native to Europe, southwestern Asia and northern Africa.

It is a herbaceous annual or perennial plant generally found in slow streams, ponds, or lakes. It has two different leaf types, broad rounded floating leaves 3–5 cm in diameter with three to seven shallow lobes, and finely divided thread-like submerged leaves. The flowers are white with a yellow centre, 15–20 mm in diameter, with five petals.

There are two sub-species; R. p. peltatus, which favours clean water, and R. p. baudoti (Brackish Water-crowfoot) which is found in brackish coastal habitats. The latter form requires a minimum level of salt to survive.
From https://en.wikipedia.org/wiki/Ranunculus_peltatus

Photos Potamos Liopetriou 14/2/2013 by George Konstantinou

Ερείπια εκκλησίας αφιερωμένης στον Άγιο Νικόλαο, στο κατεχόμενο χωριό Σύγκραση Αμμοχώστου. - Cyprus

See also

Το κατεχόμενο χωριό Σύγκραση της επαρχίας Αμμοχώστου - Sygkrasi Village - Cyprus

Φράγμα στο χωριό Σύγκραση - Dan at village Sigkrasis - Ammochostos district

Η εκκλησία του Αγίου Προκοπίου στο κατεχόμενο χωριό Σύγκραση της επαρχίας Αμμοχώστου

Εκκλησάκι Αγίων Τριών Παίδων (τα Άγια Παιθκιά) στο κατεχόμενο χωριό Σύγκραση

Εκκλησία στο χωριό Σύγκραση της επαρχίας Αμμοχώστου

Εκκλησία στο χωριό Σύγκραση της επαρχίας Αμμοχώστου

Φράγμα Κουκλιών Αμμοχώστου - Μια όαση στην καρδιά της Μεσαορίας - Kouklia dam - Video - Cyprus

Black-necked Grebe (Podiceps nigricollis) Μαυροβουτηχτάρι - video - Cyprus

White Wagtail (Motacilla alba) Λευκοσουσουράδα - Ζευκαλάτη - video - Cyprus

Common Teal (Anas crecca) Σαρσέλλι - Κιρκίρι - video - Cyprus

Tufted duck (Aythya fuligula) Ππισκουντούρα - Μαυροκέφαλη - video - Cyprus

Millipedes - Διπλόποδα - Video - Cyprus

Millipedes - Διπλόποδα - Cyprus

Millipedes are a group of arthropods that are characterised by having two pairs of jointed legs on most body segments; they are known scientifically as the class Diplopoda, the name being derived from this feature. Each double-legged segment is a result of two single segments fused together. Most millipedes have very elongated cylindrical or flattened bodies with more than 20 segments, while pill millipedes are shorter and can roll into a ball. Although the name "millipede" derives from the Latin for "thousand feet", no known species has 1,000; the record of 750 legs belongs to Illacme plenipes. There are approximately 12,000 named species classified into 16 orders and around 140 families, making Diplopoda the largest class of myriapods, an arthropod group which also includes centipedes and other multi-legged creatures.


Most millipedes are slow-moving detritivores, eating decaying leaves and other dead plant matter. Some eat fungi or suck plant fluids, and a small minority are predatory. Millipedes are generally harmless to humans, although some can become household or garden pests, especially in greenhouses where they can cause severe damage to emergent seedlings. Most millipedes defend themselves with a variety of chemicals secreted from pores along the body, although the tiny bristle millipedes are covered with tufts of detachable bristles. Reproduction in most species is carried out by modified male legs called gonopods, which transfer packets of sperm to females.

First appearing in the Silurian period, millipedes are some of the oldest known land animals. Some members of prehistoric groups grew to over 2 m (6 ft 7 in); the largest modern species reach maximum lengths of 27 to 38 cm (11 to 15 in). The longest extant species is the giant African millipede (Archispirostreptus gigas).

Among myriapods, millipedes have traditionally been considered most closely related to the tiny pauropods, although some molecular studies challenge this relationship. Millipedes can be distinguished from the somewhat similar but only distantly related centipedes (class Chilopoda), which move rapidly, are carnivorous, and have only a single pair of legs on each body segment. The scientific study of millipedes is known as diplopodology, and a scientist who studies them is called a diplopodologist.
From https://en.wikipedia.org/wiki/Millipede

Τα διπλόποδα, γνωστά και ως χιλιόποδα, είναι ομοταξία αρθρόποδων η οποία ανήκει στην υποσυνομοταξία μυριάποδα. Το όνομά τους το πήραν από τα δύο ζεύγη ποδιών που έχουν στα περισσότερα σωματικά τμήματά τους. Τα περισσότερα χιλιόποδα έχουν πολύ επιμήκη κυκλινδικά ή πεπλατυσμένα σώματα με περισσότερα από 20 τμήματα. Αν και το όνομα χιλιόποδα υπονοεί ότι έχουν 1000 πόδια, κανένα είδος δεν έχει τόσα πολλά. Ο μεγαλύτερος αριθμός είναι 750 για το είδος Illacme plenipes. Περιλαμβάνει περίπου 12.000 είδη ταξινομημένα σε 16 τάξεις και περίπου 140 οικογένειες, και αποτελεί την μεγαλύτερη ομοταξία των μυριάποδων.

Τα περισσότερα χιλιόποδα είναι αργοκίνητα σαπροφάγα, τα οποία τρώνε φύλλα σε αποσύνθεση και άλλη νεκρή φυτική ύλη. Μερικά τρώνε μύκητες ή ρουφούν φυτικά υγρά και μικρός αριθμός τους είναι θηρευτές. Τα διπλόποδα είναι σε γενικές γραμμές αβλαβή για τους ανθρώπους, αν και κάποια μπορούν να γίνουν βλαβερά για τα καλλιεργούμενα φυτά, ιδίως σε θερμοκήπια. Τα περισσότερα αμύνονται με ποικιλία χημικών που εκκρίνουν κατά μήκος του σώματός τους.

Το παλαιότερο απολίθωμα που αποδίδεται σε χιλιόποδο είναι το Pneumodesmus newmani, από την ύστερη σιλούρια (428 εκατομμύρια χρόνια πριν). Το P. newmani είναι επίσης το παλαιότερο γνωστό χερσαίο ζώο. Κάποια προϊστορικά χιλιόποδα έφταναν σε μήκος πάνω από 2 μέτρα, ενώ σήμερα φτάνουν σε μέγιστο μήκος τα 27 με 38 εκατοστά. Το μεγαλύτερο υπάρχον είδος είναι το γιγάντιο αφρικανικό χιλιόποδο (Archispirostreptus gigas).
From https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%94%CE%B9%CF%80%CE%BB%CF%8C%CF%80%CE%BF%CE%B4%CE%B1

Millipedes - Διπλόποδα - video - Cyprus

Romulea tempskyana - Video - Βοσκός - Cyprus

Hyacinthella millingenii - Video - Cyprus endemic

Gagea chlorantha - Video - Cyprus

Barlia robertiana - Himantoglossum robertianum - Video - Cyprus

Poppy anemone - Anemone coronaria L.- Ανεμώνη - Video - Cyprus

Anacamptis collina - Orchis collina - Video - Cyprus

Semi terrestrial crab - Potamon potamios - Κάβουρας γλυκού νερού - video - Cyprus

Tufted ghost crab - Ocypode cursor - Cyprus

Οι δύο ταραντούλες της Κύπρου. Πόσο επικίνδυνες είναι; - Του Γιώργου Κωνσταντίνου - Εφημερίδα πολίτης 7/1/2018

See also 

Chaetopelma olivaceum (Carl Ludwig Koch, 1841) - Cyprus Tarantula

Cyprus tarantula - Chaetopelma karlamani Vollmer, 1997 - Κυπριακή Ταραντούλα - Endemic to Cyprus

Άρθρα του Γιώργου Κωνσταντίνου (162) στην εφημερίδα Πολίτης – George Konstantinou Articles at Politis newspaper from 24/9/2017 – 1/11/2020

ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ, 7.1.2018

Κείμενο, φωτογραφίες του Γιώργου Κωνσταντίνου

Οι ταραντούλες είναι αράχνες και ανήκουν στα αρθρόποδα και στην οικογένεια Theraphosidae. Διακρίνονται από το μεγάλο τους μέγεθος, το πολύ τριχωτό τους κορμί και τα πόδια. Ανά τον κόσμο συναντούμε περίπου 900 διαφορετικά είδη ταραντούλας. Ζουν κυρίως σε ζεστά κλίματα και είναι οι μεγαλύτερες από όλες τις αράχνες του κόσμου. Είναι αρκετά διαδεδομένο το εμπόριο με αρκετά είδη ταραντούλας, καθώς υπάρχουν αρκετοί που αρέσκονται να τις έχουν κατοικίδια στα σπίτια τους. Αποτελούν φόβο και τρόμο για πολλούς ανθρώπους λόγω του μεγάλου μεγέθους που έχουν και ειδικά σε αυτούς που έχουν φοβίες με τις αράχνες.

Το μεγαλύτερο είδος από όλα είναι η ταραντούλα Γολιάθ που ζει στα τροπικά δάση της Νοτίου Αμερικής και φτάνει τα 10–12 cm σωματικό μήκος (εκτός τα πόδια), ενώ ένα άλλο είδος τρέφεται και με πουλιά. 

Μαύρη ταραντούλα με τα μωράς της. 

Η μαύρη ταραντούλα Chaetopelma olivaceum προστατεύει το σάκο με τα αυγά της 

Κυπριακή ταραντούλα
Στην Κύπρο συναντούμε δύο είδη ταραντούλας, την κυπριακή ταραντούλα Chaetopelma karlamani που είναι και ενδημική της Κύπρου, δηλαδή υπάρχει μόνο στην Κύπρο και πουθενά αλλού στον κόσμο και τη μαύρη ταραντούλα Chaetopelma olivaceum. Τη μαύρη ταραντούλα εκτός από την Κύπρο τη συναντούμε στη Μέση Ανατολή, Τουρκία, Ισραήλ και σε μερικές αφρικανικές χώρες. 

Η κυπριακή ταραντούλα Chaetopelma karlamani. 

Η ταραντούλα Chaetopelma karlamani είναι μικρότερη σε μέγεθος από την ταραντούλα Chaetopelma olivaceum και είναι πολύ πιο σπάνια από τη δεύτερη. Τα δύο είδη μοιάζουν πολύ μεταξύ τους και πολύ δύσκολα ξεχωρίζουν, μόνο με μικροσκοπική εξέταση μπορεί κάποιος να είναι βέβαιος. Τα αρσενικά είναι πάντα μικρότερα από τα θηλυκά. Πρόκειται για νυχτόβια είδη με χρώμα γκριζόμαυρο και τεράστια (σε σύγκριση με το σώμα τους) μαύρα δόντια. Σε περίπτωση που ενοχληθούν ανασηκώνονται στα πισινά τους πόδια παίρνοντας αμυντική στάση επιδεικνύοντας τα μεγάλα τους δόντια που περιτριγυρίζονται με κόκκινες τρίχες. Τρέφονται με μεγάλα έντομα όπως κατσαρίδες, σαρανταποδαρούσες, ακόμα και με μικρές σαύρες. 

Παρακολουθήστε δύο ταινίες μου με τη μαύρη ταραντούλα Chaetopelma olivaceum να επιτίθεται: 

Κανένα σοβαρό περιστατικό

Η μαύρη ταραντούλα Chaetopelma olivaceum είναι κοινό είδος στην Κύπρο και αποτελεί τη μεγαλύτερη αράχνη στην Κύπρο. Επίσης είναι η μεγαλύτερη ταραντούλα και από τα λίγα είδη ταραντούλας που συναντούμε στην Ευρώπη. Διαθέτουν δηλητήριο όπως και όλες οι αράχνες για να σκοτώνουν τα θηράματά τους. Το δηλητήριο τους δεν είναι επικίνδυνο για τον άνθρωπο σε περίπτωση δαγκώματος, αλλά αρκετά επώδυνο με πρήξιμο και έντονο πόνο. Μπορώ να παρομοιάσω τον πόνο του δαγκώματός της με το κέντρισμα μιας μέλισσας ή σφήκας. Φυσικά σε περίπτωση δαγκώματος το άτομο μπορεί να είναι αλλεργικό οπόταν αν παρουσιάσει άλλα συμπτώματα πρέπει να πάει αμέσως στο νοσοκομείο. Μέχρι στιγμής δεν είχαμε κανένα σοβαρό περιστατικό. Δεν επιτίθεται στον άνθρωπο εκτός αν προσπαθήσεις να την πιάσεις ή να την αγγίξεις κατά λάθος. Είναι πολύ συχνό φαινόμενο οι Κύπριοι να τις βρίσκουν μέσα στα σπίτια τους προκαλώντας τους μεγάλο φόβο, και πολύ συχνά ανεβάζουν φωτογραφίες τους (σχεδόν πάντα πολτοποιημένες) στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ρωτώντας έντρομοι τι είναι. 

Μαύρη ταραντούλα σε αμυντική στάση δείχνοντας τα δόντια της. 

Σε μια τέτοια περίπτωση που θα μπει στο σπίτι είναι πολύ εύκολο να την απομακρύνουμε αναγκάζοντάς την να μπει σε ένα κουβά και κατόπιν να την απελευθερώσουνε μακριά στα χωράφια. Στην ουσία δεν υπάρχει κανένας κίνδυνος από αυτές και η πιθανότητα δαγκώματος είναι εξαιρετικά σπάνια. Πολλές φορές με ήρεμες κινήσεις την έβαλα να περπατήσει πάνω μου χωρίς κανένα πρόβλημα.

Αρέσκονται να συχνάζουν και να φτιάχνουν τις φωλιές τους σε σκοτεινά μέρη (αυτός είναι ο λόγος που μπαίνουν στα σπίτια), όπως σπηλιές, τρύπες σε δόμες, υπονόμους, λάκκους, κάτω από μεγάλες πέτρες και μεγάλα αντικείμενα. Πολλές φορές τις συναντούμε στα μέρη αυτά σε αποικίες. Φτιάχνουν τη φωλιά τους μέσα σε τρύπες που τις διακοσμούν με τον ιστό τους εσωτερικά και εξωτερικά για να νιώθουν τον κραδασμό των θηραμάτων τους όταν πλησιάσουν. Ενεργοποιούνται πάντα τη νύχτα αναζητώντας την τροφή τους, ενώ τη μέρα παραμένουν στις φωλιές τους. Πολλές φορές τις βρίσκουμε τη νύχτα σε κεντρικούς δρόμους των πόλεων, καθώς βγαίνουν από τους υπονόμους. Οι ταραντούλες όπως και όλες οι αράχνες περιβάλλονται από τον εξωσκελετό που τους δίνει σκληρότητα και για να μεγαλώσουν τον αποβάλλουν δημιουργώντας άλλον πιο μεγάλο. 

Μαύρη ταραντούλα 

Σαν ένα σενάριο επιστημονικής φαντασίας σε ταινία τρόμου

Μετά το ζευγάρωμα το θηλυκό μπλέκει με τον ιστό της και μέσα στη φωλιά της έναν μεταξένιο άσπρο σάκο που μοιάζει με κουκούλι, όπου και γεννά μέσα πέραν των 200 αβγών. Η αράχνη μένει συνεχώς κοντά στο κουκούλι προστατεύοντας τα αβγά μέχρι να εκκολαφθούν. Μετά την εκκόλαψη τα μικρά μένουν για ένα χρονικό διάστημα με τη μάνα τους και κατόπιν παίρνουν τον μοναχικό δρόμο τους.

Εχθροί τους είναι φυσικά ο άνθρωπος που όπου τις βρει τις σκοτώνει λόγω φόβου και άγνοιας, όπως επίσης και τα αρπαχτικά πουλιά και ένα είδος παρασιτικής σφήκας. Το είδος αυτό της παρασιτικής σφήκας ονομάζεται Tarantula hawks (Hemipepsis brunnea) της οικογένειας Pompilidae. Η θηλυκιά σφήκα ψάχνει με μανία να βρει τις ταραντούλες στα μέρη που συχνάζουν και όταν βρει μια ακολουθεί σκληρή μάχη. 

Μαύρη ταραντούλα 

Η μεγαλόσωμη σφήκα επιτίθεται στην ταραντούλα προσπαθώντας να την κεντρίσει, ενώ η ταραντούλα αμύνεται σθεναρά. Όταν κατόπιν μάχης αρκετών λεπτών η σφήκα καταφέρνει να την κεντρίσει η ταραντούλα παραλύει άλλα δεν πεθαίνει. Το δηλητήριο που διαθέτει η σφήκα την παραλύει μόνο διότι χρειάζεται την ταραντούλα ζωντανή. Κατόπιν σέρνει με κόπο την παραλυμένη ταραντούλα στη φωλιά της που βρίσκεται σε τρύπα στο έδαφος, την τοποθετεί μέσα και γεννά τις κάμπιες (προνύμφες) της με έναν ειδικό ωοθέτη μέσα στο σώμα της αράχνης. Οι κάμπιες της σφήκας τρέφονται με τη ζωντανή αράχνη μέχρι να μεταμορφωθούν σε τέλεια έντομα. Ο λόγος που η σφήκα θέλει την ταραντούλα ζωντανή είναι για να έχουν οι κάμπιες της φρέσκια τροφή μέχρι να μεγαλώσουν και μοιάζει σαν ένα σενάριο επιστημονικής φαντασίας σε ταινία τρόμου. 

Κυπριακή ταραντούλα Chaetopelma karlamani. 

Μαύρη ταραντούλα Chaetopelma olivaceum σε σύγκριση με το χέρι. 

Τα τεράστια δόντια της μαύρης ταραντούλας.

ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ
Ο Γιώργος Κωνσταντίνου γεννήθηκε το 1960 στη Λευκωσία και είναι φυσιοδίφης ερευνητής της κυπριακής βιοποικιλότητας. Φωτογράφος και κινηματογραφιστής αγρίας ζωής και πρόεδρος του συνδέσμου προστασίας φυσικής κληρονομίας και βιοποικιλότητας της Κύπρου. Με ακούραστη δράση στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης όσον αφορά το περιβάλλον και την βιοποικιλότητα του τόπου μας. 

Great reed warbler (Acrocephalus arundinaceus) Τζικλομουγιούδι - Τσιχλοποταμίδα - video - Cyprus

Cyprus wild donkeys (Equus asinus) Γαϊδούρι. - Γάρος - Καρπασία - video - Cyprus

Some hundreds of Cyprus donkeys live in a feral state on the Karpasia Peninsula in the Turkish-controlled northern part of Cyprus. They were abandoned there by Greek Cypriot farmers during the Turkish invasion in 1974. In 2008, a group of Greek and Turkish Cypriots organized to save the animals from extinction after several were found shot to death. 

Asinus is a subgenus of Equus (single-toed (hooved) grazing animal) that encompasses several subspecies of Equidae commonly known as asses, characterized by long ears, a lean, straight-backed build, lack of a true withers, a coarse mane and tail, and a reputation for considerable toughness and endurance.

The common donkey is the best-known domesticated representative of the subgenus, with both domesticated and feral varieties. Among the wild ass species are several never-domesticated species that live in Asia and Africa.

The Cyprus donkeys  is the donkey breed of the Mediterranean island of Cyprus. There are two principal strains: a large dark-coloured type with a pale belly, probably of European origin; and a small grey African type which represents about 20% of the total population, which in 2002 was estimated at 2200–2700.

From Wikipedia, the free encyclopedia

Western Marsh-harrier (Circus aeruginosus) Καλαμόκιρκος - Βαλτοσιάχινο - video - Cyprus

Western Marsh-harrier (Circus aeruginosus) Καλαμόκιρκος - Βαλτοσιάχινο - video - Cyprus

Great Tit - Parus major - Τσαγκαρούδι - Καλόγερος - video - Cyprus

Coal tit (Periparus ater cypriotes) Πέμπετσος - Video - Cyprus

Coal tit (Periparus ater cypriotes) Πέμπετσος - Video - Cyprus

Eurasian jay (Garrulus glandarius) Κίσσα - Video - Cyprus

Eurasian jay (Garrulus glandarius) Κίσσα - Video - Cyprus

Eurasian jay (Garrulus glandarius) Κίσσα - Video - Cyprus

Eurasian jay (Garrulus glandarius) Κίσσα - Video - Cyprus

Grey Heron (Ardea cinerea) Σταχτοτσικνιάς - Video - Cyprus

Greater sand plover - Charadrius leschenaultii - Ερημοσφυριχτής, Βραχοπλουμίδι - Video - Cyprus

Greater sand plover - Charadrius leschenaultii - Ερημοσφυριχτής, Βραχοπλουμίδι - Video - Cyprus

Cattle Egret (Bubulcus ibis) Γελαδάρης - Ερωδιός ο Βουκόλος - Video - Cyprus

Cattle Egret (Bubulcus ibis) Γελαδάρης - Ερωδιός ο Βουκόλος - Video - Cyprus

Cyprus Camel Spider - Gylippus (Gylippus) cyprioticus - Sun Spider - Endemic to Cyprus - Video

Cyprus tarantula - Chaetopelma karlamani Vollmer, 1997 - Κυπριακή Ταραντούλα - Endemic to Cyprus

See also  Οι δύο ταραντούλες της Κύπρου. Πόσο επικίνδυνες είναι; - Του Γιώργου Κωνσταντίνου - Εφημερίδα πολίτης 7/1/2018

Chaetopelma olivaceum (Carl Ludwig Koch, 1841) - Cyprus Tarantula

Endemic to Cyprus 

Family - Tarantulas (Theraphosidae)

Chaetopelma karlamani is a small European tarantula species from Cyprus, which was discovered in 1995 andfirst describedby Patrick Vollmer in 1997. The species was named after R. Karlaman, the Cypriot friend of the descriptor and the discoverer of the holotype . The holotype (male) was found under a rock in a goat pen in Lapithos . The first paratype (a female) hidunder rotting wooden beams in the garden of a holiday homein Karaman . The species isvery smallfor the genus Chaetopelma. From https://second.wiki/wiki/chaetopelma_karlamani

Chaetopelma is a genus of tarantulas that was first described by Anton Ausserer in 1871. They are found in Africa and Asia including the countries of Turkey, Syria, Egypt, Cyprus, Greece, Sudan and Cameroon.

Diagnosis

They can be distinguished from the other tarantula genera, except from Nesiergus, because the presence of clavate trichobothria in two rows on the tarsi. Males have a tibial apophysis consisting of two branches, females having a long and slender spermatheca

Photos at Pentadaktylos - Akanthou, December 2014 by George Konstantinou.

See also  Chaetopelma olivaceum (Carl Ludwig Koch, 1841) (Cyprus Tarantula)

Μαγευτικές εικόνες από τα 3 000 φλαμίνγκο στις Αλυκές Λάρνακας - ANT1 TV NEWS 20:15 - 2/1/2018

http://www.ant1iwo.com/news/cyprus/article/290529/mageutikes-eikones-apo-ta-3000-flamingo-stis-alukes-larnakas-akrotiriou-video/



Απολαυστικές εικόνες κατέγραψε η κάμερα του ΑΝΤ1 από τα χιλιάδες φλαμίνγκο που θεάθηκαν στις Αλυκές της Λάρνακας και του Ακρωτηρίου. Μειωμένος σε σχέση με πέρσι παραμένει ο αριθμός των αποδημητικών πουλιών εξαιτίας της ανομβρίας ενώ όπως υπογραμμίζουν οι ειδικοί, οι θεατές με τις πράξεις τους, τα απομακρύνουν από την χώρα μας.

2η μέρα του 2018, και οι αλυκές Λάρνακας και Ακρωτηρίου γεμίζουν με χιλιάδες φλαμίνγκο και γίνονται πόλος έλξης για ντόπιους και τουρίστες.

Σύμφωνα με τους ειδικούς, αυτός ο μήνας για φέτος, είναι ο καταλληλότερος για να επισκεφθεί κανείς τις αλυκές της χώρας μας και να απολαύσει τα φλαμίνγκο.

Ο Ανώτερος Λειτουργός της Υπηρεσίας Θήρας Νίκος Κασίνης δήλωσε:

"Αυξήθηκαν από τον Νοέμβριο με περίπου 3000 να έχουμε τέλη Δεκεμβρίου και στις 2 Αλικές και λίμνη Ορόκλινης που υπάρχουν μερικές δεκάδες Φλαμίνγκο. Στην Λάρνακα επειδή είναι πιο λίγο το νερό από ότι στο Ακρωτήρι, ήταν πολύ πιο μικρός ο αριθμός τον Νοέμβριο".

Ωστόσο φέτος εξαιτίας της ανομβρίας, ο αριθμός των αποδημητικών πουλιών διαπιστώνεται μειωμένος σε σχέση με πέρσι και σύμφωνα με τον λειτουργό Υπηρεσίας Θήρας, θα έπρεπε να έρθουν γύρω στις 10 χιλιάδες.

Την ίδια ώρα, ο πρόεδρος του Συνδέσμου Προστασίας Φυσικής Κληρονομιάς Γιώργος Κωνσταντίνου μιλώντας στον ΑΝΤ1, επιβεβαίωσε με τη σειρά του πως αυτή την εποχή, τα φλαμίνγκο αποδημούν από τις βόρειες χώρες και φθάνουν στις περιοχές μας.

Υπογραμμίζοντας ότι στην Αλυκή της Λάρνακας, οι θεατές με τις πράξεις τους, απομακρύνουν τα φλαμίνγκο:

"Τα Φλαμίνγκο τρέφονται στις όχθες της Αλικής διότι εκεί βρίσκεται η Αρτέμια. Ενοχλώντας τα, τα αναγκάζουν να μαζευτούν στο κέντρο με αποτέλεσμα να μην τρώνε, άλλοι χρησιμοποιούν drone για να τραβήξουν πλάνα, το οποίο ενοχλεί τα Φλαμίνγκο. Πολλοί ακόμα μπαίνουν μέσα στο νερό, αυτά είναι απαράδεκτα".

Σε ό,τι αφορά το μαύρο Φλαμίγνκο φέτος όπως και πέρσι δεν θεάθηκε στις Αλυκές της χώρας μας.

Γένεση της Κύπρου, Ελέφαντες, Ιπποπόταμοι και Νεολιθικοί άνθρωποι - Του Γιώργου Κωνσταντίνου - Εφημερίδα πολίτης 31/12/2017

See also

Η δημιουργία της νήσου Κύπρου (Μέρος Α) - Του Γιώργου Κωνσταντίνου - Εφημερίδα πολίτης 10/3/2019

Η δημιουργία της νήσου Κύπρου (Μέρος Β) - Του Γιώργου Κωνσταντίνου - Εφημερίδα πολίτης 17/3/2019

Ακρωτήριο Πύλα και οι προϊστορικές σπηλιές - Του Γιώργου Κωνσταντίνου - Εφημερίδα πολίτης 19/5/2019

Άρθρα του Γιώργου Κωνσταντίνου (162) στην εφημερίδα Πολίτης – George    Konstantinou Articles at Politis newspaper from 24/9/2017 – 1/11/2020

Fossils of Cyprus dwarf elephant (Palaeoloxodon cypriotes)

Fossils of Cyprus dwarf hippopotamus (Phanourios minor)

ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ, 31.12.2017

Κείμενο, φωτογραφίες του Γιώργου Κωνσταντίνου

 Όλα ξεκίνησαν πριν αρκετά εκατομμύρια χρόνια όταν η Αφρικανική και Ευασιατική πλάκα άρχισαν να κινούνται η μια αντίθετα της άλλης με αποτέλεσμα να συγκρουστούν. Αποτέλεσμα της σύγκρουσης ήταν η ανύψωση του υποθαλάσσιου εδάφους και η εμφάνιση της πρώτης ξηράς που ήταν η ψηλότερη κορυφή του Τροόδους και κατόπιν της ψηλότερης κορυφής του Πενταδαχτύλου. Η διαδικασία αυτή συνεχίστηκε (και συνεχίζεται ακόμα) μέχρι τη δημιουργία της Κύπρου που ξέρουμε σήμερα.  Οπόταν η Κύπρος είναι ένα ωκεάνιο νησί και ποτέ δεν συνδεόταν με άλλη γειτονική χώρα. Πώς όμως μπόρεσαν και έφτασαν εδώ όλα αυτά τα είδη της προϊστορικής και τωρινής βιοποικιλότητας του νησιού μας;

Αμέσως μετά την εμφάνιση της πρώτης ξηράς του Τροόδους και Πενταδαχτύλου άρχισε και η εποίκιση με είδη χλωρίδας και πανίδας.  Έντομα και αράχνες εκατοντάδων διαφορετικών ειδών ταξίδεψαν από τις κοντινές χώρες μέσο αέρα και θάλασσας και έφτασαν στο νησί. Επιπλέοντες κορμοί που ταξίδεψαν από γειτονικές χώρες και έφτασαν εδώ έφεραν διάφορα είδη όπως έντομα, αράχνες, σαλιγκάρια, ερπετά και τρωκτικά. Αποδημητικά πουλιά έφεραν σπόρους διαφόρων ειδών φυτών μέσα στα στομάχια τους από καρπούς που έφαγαν σε άλλες χώρες.

Απολιθωμένα οστά νάνου ιπποπόταμου σε βράχο. 

Δύο καταπράσινα νησιά
Φανταστείτε την τότε προϊστορική Κύπρο να αποτελείτε από δύο καταπράσινα νησιά. Η άνοδος συνεχίστηκε και ισχυρές βροχοπτώσεις διάβρωναν τις 2 οροσειρές που τότε ήταν πολύ πιο ψηλές από ότι είναι σήμερα μεταφέροντας τεράστιες ποσότητες ιζημάτων δημιουργώντας την Μεσαορία και την τελική εικόνα της Κύπρου.

Κατά την πλειστόκαινο περίοδο και περίπου πριν 250.000 χρόνια η στάθμη της θάλασσας ήταν κατά 100-120 μέτρα περίπου χαμηλότερη από την σημερινή. Υπολογίζεται ότι κατά τη διάρκεια των παγετώνων του Πλειστοκαίνου, λόγο συσσώρευσης των νερών στους πόλους η Κύπρος απείχε από την πλησιέστερη ξηρά (τον κόλπο Αλεξανδρέττας) περίπου 30 χιλιόμετρα με αβαθή νερά και με πολλά ενδιάμεσα νησάκια. Τότε ήταν που κατάφεραν και έφτασαν μεγάλα φυτοφάγα θηλαστικά ζώα με κολυμβητικές ικανότητες στο νησί μας. Τα ζώα αυτά είναι ιπποπόταμοι (Phanourios minutus), ελέφαντες (E. Cypriotes, σε κανονικό μεγάλο μέγεθος), η μοσχογαλή, μερικά είδη τρωκτικών (Μυγαλή, Ακανθοποντικός), χελώνες ξηράς, χελώνες γλυκού νερού και ερπετά.

Χαυλιόδοντας νάνου ιπποπόταμου 

Το μοναδικό σαρκοφάγο
H Πλειστοκαινική πανίδα της Κύπρου, όπως και όλων των νησιών της Μεσογείου (Κρήτη, Σαρδηνία, Ρόδος, Τήλος, Κορσική, Σικελία), χαρακτηρίζεται ως μη ισορροπημένη, εξαιτίας της απουσίας των σαρκοφάγων ζώων. Στην Κύπρο το μοναδικό σαρκοφάγο ζώο του Πλειστοκαίνου είναι ένα είδος Μοσχογαλής (Geneta plesictοides). Μικρό σαρκοφάγο σε μέγεθος μικρότερο από γάτα, που τρεφόταν με έντομα, σαύρες, πουλιά και τρωκτικά. Τα φυτοφάγα ζώα είναι εξαίρετοι κολυμβητές, σε αντίθεση με τα μεγάλα σαρκοφάγα.

Η πάροδος των χρόνων και η απουσία μεγάλων αρπαχτικών ζώων που θα κρατούσαν τις ισορροπίες, είχε ως αποτέλεσμα τον ανεξέλεγκτο υπερπληθυσμό των ζώων αυτών που άρχισαν να αντιμετωπίζουν έλλειψη τροφής. Το αποτέλεσμα ήταν να ενεργοποιηθεί στα ζώα ένας βιολογικός μηχανισμός που είχε ως αποτέλεσμα τα ζώα να μικρύνουν δραματικά, και αυτό ονομάζεται νησιώτικος νανισμός. Αιτίες του νανισμού και του γιγαντισμού στα νησιώτικα οικοσυστήματα είναι η μικρή έκταση των νησιών σε σχέση με τις ηπειρωτικές περιοχές, οι μειωμένες πηγές τροφής λόγο υπερπληθυσμού, η απουσία εχθρών (θηρευτών), η μείωση της γονιδιακής δεξαμενής και η ενδογαμία.

Δόντια νάνου ελέφαντα 

Μήκος μέχρι 1,5 μέτρο
Οι κυπριακοί ελέφαντες και οι ιπποπόταμοι των μερικών τόνων σε βάρος μετά την επίδραση του νανισμού είχαν μήκος μέχρι 1,5 μέτρο και 75 εκατοστά ύψος και με βάρος περίπου 200 με 250 κιλά. Το μικρό μέγεθος, τους έδωσε μεγαλύτερη ευκινησία και προσαρμοστικότητα στο σχετικά ορεινό και ημιορεινό κυπριακό περιβάλλον και στις περιορισμένες πηγές τροφής. Ακόμα ένα θαύμα της φύσης και τις εξέλιξης των ειδών. Ο μόνος σκοπός του νανισμού ήταν η επιβίωση των ζώων και η διαιώνιση του είδους.

Με την πάροδο των χιλιάδων χρόνων και λόγω της απομόνωσης τους στο νησιώτικο περιβάλλον, τα ζώα αυτά εξελιχθήκαν σε ενδημικά ζώα της Κύπρου, και όταν λέμε ενδημικά ζώα της Κύπρου σημάνει ότι αυτά τα ζώα ζούσαν στην Κύπρο και πουθενά αλλού στον κόσμο. Η πρώτη αναφορά για την ύπαρξη των ζώων αυτών στην Κύπρο έγινε από την βρετανίδα παλαιοντολόγο Ροδοθεα Μπέιτς το 1903. Μέχρι στιγμής έχουν αναφερθεί στην Κύπρο περίπου 40 θέσεις με οστά νάνων ιπποπόταμων και νάνων ελεφάντων με συντριπτική πλειοψηφία τα οστά των ιπποπόταμων. Μερικές από τις κυριότερες θέσεις εύρεσης απολιθωμάτων των ζώων αυτών είναι μια παραλιακή περιοχή στην κατεχόμενη Ακανθού, η περιοχή Δρακοντοβούναρο στον κατεχόμενο Κορμακίτη, η θέση στο κατεχόμενο χωριό Λιβερά, ο Βουκουλόσπηλιος στο κατεχόμενο χωριό Δίκωμο, η θέση στον κατεχόμενο Άγιο Γεώργιο Κερύνειας, η θέση στο Ακρωτήρι, Ξυλοφάγου, Αγία Νάπα και Χλώρακα. Όλες αυτές οι θέσεις ήταν τότε σπήλαιά τα οποία τώρα έχουν καταρρεύσει και τα οστά που βρίσκονται εκεί είναι από εκατοντάδες ζώα. Τα παλιά χρόνια οι άνθρωποι πίστευαν ότι τα κόκαλα αυτά ανήκαν σε αγίους που μόνασαν στα σπήλαια αυτά και έκτιζαν μάλιστα και εκκλησίες που υπάρχουν και σήμερα. Προπολεμικά στην θέση στον Άγιο Γεώργιο Κερύνειας που έκτισαν και την εκκλησιά του Άγιου Φανουρίου οι άνθρωποι πήγαιναν και έπιαναν τα κόκκαλα των ιπποπόταμων τα κονιορτοποιούσαν και τα έτρωγαν πιστεύοντας ότι έχουν θεραπευτικές ιδιότητες.

Δόντια νάνου ιπποπόταμου 

Περιοχή Ξυλοφάγου
Ένας πολύ σημαντικός χώρος με οστά είναι αυτός που βρίσκετε στην παραλιακή περιοχή Ξυλοφάγου. Στην περιοχή αυτή έχουν βρεθεί οστά ιπποπόταμων, ελεφάντων, μοσχογαλής , αρπακτικών πουλιών , χελώνας γλυκού νερού και χελώνας ξηράς. Μετά από προσωπικές μου εκτιμήσεις ο χώρος αυτός δεν συνδέεται  με παρουσία ανθρώπου καθώς φαίνεται να είναι πέραν των 100.000 χρονών δηλαδή πολύ πριν την παρουσία των ανθρώπων στο νησί. Το σημαντικό του χώρου αυτού είναι ότι τα οστά των ελεφάντων είναι πολύ πιο πολλά από αυτά των ιπποπόταμων. Τα οστά των ελεφάντων είναι σπάνια και πάντα υπερτερούσαν κατά πολύ τα οστά των ιπποπόταμων ενώ εδώ συμβαίνει το αντίθετο. Πολύ πιθανόν ο χώρος αυτός να ήταν μια μεγάλη λίμνη όπου τα ζώα αυτά να κατέφευγαν εκεί για να πιούν νερό. Τους καλοκαιρινούς μήνες το νερό συρρικνωνόταν και τα ζώα στην προσπάθεια τους να φτάσουν στο νερό να κολλούσαν στην λάσπη με αποτέλεσμα τον θάνατο τους. Ιδιαίτερο επιστημονικό ενδιαφέρον παρουσιάζουν οι χαυλιόδοντες , τα δόντια και τα οστά των ελεφάντων που βρέθηκαν εκεί. Τα νέα ευρήματα των ελεφάντων επιβεβαιώνουν ότι ο Elephas sp. είναι διαφορετικό είδος από τον E. cypriotes. Το μέγεθός του είναι πάλι Νάνας μορφής (600 κιλά) αλλά κατά πολύ μεγαλύτερο από τον Elephas cypriotes (200 κιλά). Ποια όμως η σχέση του με τον E. cypriotes; Αποτελεί προγονική του μορφή ή όχι; Αν αποτελεί προγονική μορφή του E. cypriotes τότε είναι ο συνδετικός (ενδιάμεσος) κρίκος που συνδέει τα μεγαλόσωμα ζώα με τα νάνα ζώα, αλλά τα οστά των πρώτων μεγαλόσωμων ζώων με βάρος μερικούς τόνους δεν έχουν βρεθεί ακόμα, που είναι; Ποια είναι η ακριβή ηλικία των ευρημάτων; Χρονολογήσεις για τον E. cypriotes έχουν δείξει ηλικία των ευρημάτων Ανώτερο Πλειστόκαινο. Η όλη υπόθεση χρίζει επιστημονικής μελέτης και ελπίζουμε σύντομα να έχουμε τα επιστημονικά πορίσματα που θα δώσουν φως σε ακόμα ένα κομμάτι τις προϊστορίας του τόπου μας.

Σύγκριση ανθρώπου με νάνο ιπποπόταμο και ελέφαντα. 

Ζούσαν αποκλειστικά από το κυνήγι και τη φύση
Τα ζώα αυτά έζησαν ανενόχλητα στην Κύπρο για χιλιάδες χρόνια μέχρι που οι πρώτοι νεολιθικοί άνθρωποι (Homo sapiens) άρχισαν να έρχονται και να εποικούν το νησί από τις γειτονικές χώρες περίπου πριν 12 χιλιάδες χρόνια (αρχή νεολιθικής περιόδου). Οι Homo sapiens (εμείς) πρωτοεμφανίστηκαν στην αφρικανική ήπειρο πριν 200.000 χρόνια και σιγά σιγά κατέκτησαν και εποίκισαν όλες τις ηπείρους του πλανήτη μας εκτοπίζοντας και αφανίζοντας όλα τα άλλα είδη (του γένους Homo) ανθρώπων.

Οι άνθρωποι τότε ήταν κυνηγοί τροφοσυλέκτες, δηλαδή ζούσαν αποκλειστικά από το Κυνήγι και την φύση και πιθανόν να κυνήγησαν τα ζώα αυτά μέχρι τελικού αφανισμού, αν και αυτό δεν έχει ακόμα αποδειχθεί επιστημονικά αλλά η εξαφάνιση των ζώων αυτών συμπίπτει χρονολογικά με την άφιξη των πρώτων ανθρώπων στο νησί.

Χαυλιόδοντας νάνου ελέφαντα 

Με την πάροδο των αιώνων οι νεολιθικοί άνθρωποι πλήθαιναν στο νησί και η φύση δεν μπορούσε πλέον να τους εξασφαλίζει τροφή οπόταν άρχισαν τις πρώτες καλλιέργειες εξημερωμένων φυτών, έφερε επίσης από τις γειτονικές χώρες με σχεδίες διάφορα είδη ζώων για εκτροφή. Τα ζώα αυτά είναι ένα είδος άγριας αγελάδας , αίγαγρος, πρόβατο , χοίρος , αλεπού , αγρινό , και το ελάφι Dama mesopotamica. Πολύ αργότερα έφεραν και τους γάτους που τους είχαν ως κατοικίδια και πολύ πιθανόν να τους είχαν για να τρώνε τα τρωκτικά που τους κατέστρεφαν τις σοδιές. Έφεραν επίσης και το άλογο που αποτέλεσε σταθμό για τους νεολιθικούς ανθρώπους που το χρησιμοποιούσαν για μετακίνηση και μεταφορά αγαθών.

Σύγκριση των δύο ειδών νάνων ελεφάντων με κανονικό ελέφαντα και άνθρωπο. 

Μερικά από αυτά τα ζώα είχαν ξεφύγει από τον άνθρωπο και επανήλθαν στην άγρια τους κατάσταση. Τα ζώα αυτά είναι το αγρινό και η αλεπού τα όποια υπάρχουν και σήμερα. Επίσης ένα από αυτά είναι και το κόκκινο ελάφι (Dama mesopotamica) το όποιο υπήρχε στο νησί και εξαφανίστηκε πριν 500 χρόνια λόγω ανελέητου κυνηγιού. Ένα παράδειγμα που μας δείχνει ότι η κακή διαχείριση και το αλόγιστο κυνήγι έχει ως αποτέλεσμα την καταστροφή και την εξαφάνιση πολλών ειδών για πάντα.

Πρέπει να προστατεύσουμε την πανίδα και χλωρίδα του τόπου μας για να μπορούμε να την χαιρόμαστε για πάντα και φυσικά η γνώση και η κατανόηση των λαθών του παρελθόντος θα αποτελέσει την επιβίωση μας και την συνέχεια μας στο μέλλον.

Χρόνια πολλά και ευτυχισμένο το νέο έτος 2018!

ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ
Ο Γιώργος Κωνσταντίνου γεννήθηκε το 1960 στη Λευκωσία και είναι φυσιοδίφης ερευνητής της κυπριακής βιοποικιλότητας. Φωτογράφος και κινηματογραφιστής αγρίας ζωής και πρόεδρος του συνδέσμου προστασίας φυσικής κληρονομίας και βιοποικιλότητας της Κύπρου. Με ακούραστη δράση στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης όσον αφορά το περιβάλλον και την βιοποικιλότητα του τόπου μας.