Family Corydiidae
Photos Lakatamia 8/11/2017 by George Konstantinou
Friday 2 February 2018
Hemelytroblatta livida (Brunner von Wattenwyl, 1865) - Cyprus
Family Corydiidae
Photos Lakatamia 8/11/2017 by George Konstantinou
Thursday 1 February 2018
Leontodon tuberosus L. - Cyprus
Leontodon is a genus of plants in the dandelion tribe within the sunflower family (Compositae), commonly known as hawkbits.Their English name derives from the mediaeval belief that hawks ate the plant to improve their eyesight. Although originally only native to Eurasia and North Africa, some species have since become established in other countries, including the United States[2] and New Zealand.
Recent research has shown that the genus Leontodon in the traditional delimitation is polyphyletic. Therefore, the former Leontodon subgenus Oporinia was raised to generic level. According to the nomenclatural rules the name Scorzoneroides has priority at generic level and therefore, the members of Leontodon subgenus Oporinia were transferred to the re-erected genus ScorzoneroidesSeeds of Leontodon species are an important food source for certain bird species
In Crete, the species Leontodon tuberosus which is called γλυκοβύζια (glykovyzia), γλυκοράδικα (glykoradika) or βυζάκια (vyzakia) has its roots eaten raw and its leaves eaten steamed.
The genus Leontodon s.str. (i.e. excluding the members of the resurrected genus Scorzoneroides) is a rich source of hypocretenolides, unique guaiane type sesquiterpene lactones with a 12,5-lactone ring instead of the usual 12,6 lactone ring.[8]
Phenolics found in Leontodon include luteolin type flavonoids and caffeoyl quinic acid derivatives such as chlorogenic acid and 3,5-dicaffeoylquinic acid. Moreover, Leontodon species contain the caffeoyl tartaric acid derivatives caffeoyl tartaric acid and cichoric acid
Photos and video Athienou 30/1/2018 by George Konstantinou
Wednesday 31 January 2018
Rare Super Blue Blood Moon over Cyprus tonight 31/1/2018
Photo and video by George Konstantinou 31/1/2018
The rare total eclipse takes place on Wednesday January 31, combining three lunar phenomenons: A supermoon, a blue moon and a blood moon.
Viewers can expect to see a blue moon – the second full moon in a calendar month – orbiting closer to the Earth than usual, making it seem up to 14 percent larger in the sky.
If that wasn’t enough there will also be a total lunar eclipse, which is often described a blood moon because of they way the moon turns a gorgeous coppery red.
A total lunar eclipse occurs when the moon moves directly behind the Earth’s shadow, or umbra, meaning it cannot receive any light from the Sun.
The entire passage will take more than three hours, during which the moon will turn a coppery red as sunlight going through Earth's atmosphere bounces off its surface.
Aπόψε θα υπάρξει μια ολική έκλειψη υπερ-Σελήνης, στη διάρκεια της οποίας τρία φαινόμενα σχεδόν θα συμπέσουν: η πανσέληνος, το κοντινό πλησίασμα του δορυφόρου μας στη Γη και η ολική έκλειψη της Σελήνης.
Η έκλειψη, που θα διαρκέσει περίπου τρεισήμισι ώρες, θα είναι ορατή κυρίως από την κεντρική και ανατολική Ασία, την Ινδονησία και την Αυστραλία. Σήμερα, εξάλλου, το φεγγάρι θα βρεθεί στη δεύτερη κοντινότερη απόστασή του από τη Γη για όλο το 2018, μετά την κοντινότερη που είχε συμβεί την 1η Ιανουαρίου.
Στην Αθήνα, η έκλειψη θα φθάσει στο αποκορύφωμά της, δηλαδή η Σελήνη θα βρίσκεται στο σημείο πιο κοντά στο κέντρο της σκιάς της Γης, περίπου στις 15:30, όταν το φεγγάρι θα είναι ακόμη κάτω από τη γραμμή του ορίζοντα, καθώς θα ανατείλει λίγο πριν τις 18:00. Αυτό θα έχει ως συνέπεια το φαινόμενο να μην είναι άμεσα ορατό στη χώρα μας.
Η σημερινή πανσέληνος θα είναι η δεύτερη του Ιανουαρίου, καθώς είχε προηγηθεί η πανσέληνος και η σούπερ-Σελήνη της Πρωτοχρονιάς, αλλά τότε δεν υπήρχε έκλειψη του φεγγαριού. Μάλιστα, επειδή ο Ιανουάριος έχει δύο πανσελήνους, ο Φεβρουάριος δεν θα έχει καμία, κάτι που έχει να συμβεί από το 1999.
Οι δύο επόμενες φορές που η ολική έκλειψη Σελήνης θα συμπέσει με τη δεύτερη πανσέληνο του ίδιου μήνα, θα είναι στις 31 Δεκεμβρίου του 2028 (αλλά τότε δεν θα υπάρχει υπέρ-Σελήνη, δηλαδή το φεγγάρι δεν θα βρίσκεται στο περίγειό του) και στις 31 Ιανουαρίου του 2037 (τότε θα υπάρχει υπερ-Σελήνη).
Μια δεύτερη ολική έκλειψη του φεγγαριού θα συμβεί στις 27 Ιουλίου, η οποία θα είναι ορατή και στην Κύπρο, αλλά χωρίς να υπάρχει υπερ-Σελήνη.
Πηγή: el.gr
Tuesday 30 January 2018
Ακάμας:Από τα τελευταία οχυρά της βιοποικιλότητας του τόπου μας-webTV - Του Γιώργου Κωνσταντίνου - Εφημερίδα πολίτης 28/1/2018
See also
Το νησάκι στον Ακάμα που μοιάζει με τα νησιά Γκαλαπάγκος (Web Tv) - Του Γιώργου Κωνσταντίνου - Εφημερίδα πολίτης 10/12/2017
Κείμενο, φωτογραφίες και βίντεο του Γιώργου Κωνσταντίνου
Ο Ακάμας βρίσκεται στο δυτικότερo σημείο της Κύπρου και καλύπτει μια περιοχή 17.917 τ.χλμ εκ των οποίων 7.950 τ.χλμ είναι θαλάσσια περιοχή, και αποτελεί μια από τις πιο σημαντικές περιοχές της Κύπρου από οικολογικής και τουριστικής άποψης. Είναι ενταγμένος στο δίκτυο Natura 2000. Στον Ακάμα βρίσκονται τα χωριά Πέγεια, Κάθικας, Πάνω Αρόδες, Κάτω Αρόδες, Ίνεια, Δρούσεια, Φάσλι, Ανδρολίκου και Νέο Χωρίο. Το μέγιστο υψόμετρο της περιοχής φτάνει στα 669 m στους λόφους του χωριού Ίνεια.
Η χερσόνησος του Ακάμα αποτελεί πόλο έλξης χιλιάδων ξένων και ντόπιων επισκεπτών συμπεριλαμβανομένων και πολλών επιστημόνων που μελετούν την θαυμαστή πανίδα και χλωρίδα της περιοχής. Η οικολογική αξία του Ακάμα πηγάζει από την ποικιλομορφία του τοπίου, δάση, μικρά ρυάκια, κοιλάδες, σπήλαια, φαράγγια, αμμώδεις παραλίες, βραχώδεις ακτές και νησάκια. Η ποικιλία των τοπίων και της βλάστησης, το σχετικά αδιατάραχτο περιβάλλον και η ομορφιά του φυσικού τοπίου και των γραφικών χωριών καθιστούν την περιοχή πραγματική απόλαυση για τον περιπατητή και το φυσιοδίφη. Η περιοχή αποτελεί ένα καλά διατηρημένο χερσαίο αλλά και θαλάσσιο οικοσύστημα.
Ακολουθεί ένα ντοκιμαντέρ μου, διάρκειας 20 λεπτών, για το οποίο θα ήθελα για ακόμη μια φορά να ευχαριστήσω θερμά τον φίλο Τηλέμαχο Ιωαννίδη για την εκφώνηση, την οποία έκανε αφιλοκερδώς:
Η χερσαία πανίδα περιλαμβάνει αρκετά είδη νυχτερίδων και άλλα 29 είδη θηλαστικών, ερπετών και αμφιβίων. Όλα τα άγρια χερσαία και ιπτάμενα θηλαστικά του Ακάμα είναι νυκτόβια. Αλεπούδες, λαγοί, σκαντζόχοιροι, τρωκτικά και νυχτερίδες αποτελούν τα θηλαστικά του Ακάμα. Η μεσογειακή φώκια μοναχός (Monachus monachus) εμφανίζεται κατά καιρούς στις θάλασσες του Ακάμα και πολύ πιθανών να αναπαράγετε εκεί σε απόμερες θαλάσσιες σπηλιές. Συναντάμε και τον γνωστό νυκτοπάππαρο, ο οποίος κινδυνεύει με αφανισμό.
H περιοχή φιλοξενεί περί τα 650 φυτικά taxa (40% των αυτόχθονων) μεταξύ των οποίων 43 ενδημικά που αναλογούν στο 30% του συνολικού αριθμού των ενδημικών φυτών της Κύπρου που είναι 142, μεταξύ των οποίων και 4 σπάνια απειλούμενα φυτά την Centaurea akamantis την Tulipa akamasica, Arbutus unedo και Bellium minutum που συναντούμε μόνο στον Ακάμα.
Απο τα 48 είδη ορχιδέων που υπάρχουν στην Κύπρο, στον Ακάμα συναντούμε τα 33. Υπάρχουν τρία κύρια δάση, το Δάσος Ακάμα το Δάσος Πέγειας και το Δάσος Μελέτη. Η χερσαία βλάστηση κυριαρχείται από θαμνώνες με Αόρατους (Juniperus phoenicea) και δάση Τραχείας πεύκης (Pinus brutia). Επίσης, αρκετά διαδεδομένα είναι τα φρύγανα, τα δάση ελιάς και χαρουπιάς και οι θαμνώνες. Το χαμηλό δάσος του Ακάμα φτάνει μέχρι την ακτή. Η ιδιωτική γεωργική γη καλύπτεται κυρίως από αμπέλια, χαρουπιές, ελιές, αμυγδαλιές και εποχιακά.
Η παράνομη βόσκηση στον Ακάμα από εκατοντάδες αιγοπρόβατα αποτελεί μάστιγα για την χλωρίδα της περιοχής.
Εκατοντάδες είδη εντόμων, αραχνών και πολλά άλλα είδη του μικρόκοσμου συναντώνται στον Ακάμα, πολλά από αυτά ενδημικά. Από τα 52 είδη πεταλούδων που υπάρχουν στην Κύπρο, τα 41 συναντώνται στον Ακάμα. Υπάρχουν και εκατοντάδες είδη νυχτοπεταλούδων. Στο Φαράγγι του Άβακα συναντούμε και την σπάνια για την Κύπρο νυχτοπεταλούδα Jersey Tiger (Euplagia quadripunctaria) την γνωστή πεταλούδα της Ρόδου η οποία περιλαμβάνεται στο Παράρτημα ΙΙ της Οδηγίας 92/43/ΕΟΚ, ως είδος προτεραιότητας.
Πολλά είδη χερσαίων σαλιγκαριών απαντώνται στον Ακάμα εκ των οποίων πολλά είναι ενδημικά όπως το σπάνιο Assyriella bellardii.
Τα γλυκά νερά των πηγών του Ακάμα έχουν τη δική τους βιοποικιλότητα. Τέσσερα είδη γαστερόποδων και ένα είδος δίθυρου ζουν στα τρεχούμενα νερά του Ακάμα όπως το Melanopsis praemorsa, κοχύλι που ζει μόνο σε καθαρά τρεχούμενα νερά και όχι σε λίμνες. Οι πηγές του Ακάμα είναι πηγές ζωής καθώς όλα τα ζωντανά ξεδιψούν από αυτές. Στα Λουτρά της Αφροδίτης υπάρχουν και τα 4 είδη γαστερόποδων καθώς και χέλια. Χέλια (Anquilla anquilla) υπάρχουν επίσης και στο Φαράγγι του Άβακα. Πολλά είδη εντόμων, όπως λιβελλούλες, αναπαράγονται στα γλυκά νερά του Ακάμα καθώς και τα τρία είδη αμφιβίων που έχουμε στον τόπο μας που υπάρχουν και στον Ακάμα.
Ο συνολικός αριθμός των ειδών πουλιών που έχουν καταγραφεί στην περιοχή ανέρχεται περίπου σε 250. Η περιοχή προσφέρει καταφύγιο σε 55 μόνιμα είδη, 179 αποδημητικά και άλλα 16 σημαντικά είδη. Χιλιάδες μεταναστευτικά πουλιά περνούν από την Χερσόνησο του Ακάμα κατά την περίοδο μετανάστευσης των πουλιών καθώς ο Ακάμας αποτελεί έναν από τους πιο σημαντικούς διαδρόμους των μεταναστευτικών πουλιών.
Από τα έξι ενδημικά και ενδημικά υποείδη πουλιών που υπάρχουν στην Κύπρο τα τρία συναντώνται και φωλιάζουν στον Ακάμα.
Στο μικρό νησάκι Άγιος Γεώργιος κοντά στα Λουτρά της Αφροδίτης αναπαράγεται το είδος γλάρου Ασημόγλαρος της Μεσογείου Yellow-legged Gull (Larus michahellis). Το νησάκι Βρίσκεται σε απόσταση περίπου 800 μέτρων από την ακτή με φυσικά κοιλώματα και χαμηλή βλάστηση. Οι γλάροι φτιάχνουν τις φωλιές τους στο έδαφος κάτω από χαμηλούς θάμνους.
Από τα είκοσι δύο είδη ερπετών που συναντάμε στην Κύπρο, τα είκοσι υπάρχουν στον Ακάμα. Συγκεκριμένα και τα έντεκα είδη σαυρών που υπάρχουν στην Κύπρο συναντώνται στον Ακάμα και από τα οκτώ είδη φιδιών που υπάρχουν στην Κύπρο τα επτά υπάρχουν στον Ακάμα.
Δύο είδη θαλάσσιας χελώνας, η πράσινη χελώνα (Chelonia mydas) και η κοινή χελώνα (Caretta caretta) γεννούν και αναπαράγονται κυρίως στις αμμουδερές παραλίες της Λάρας και Τοξεύτρας στον Ακάμα.
Ευτυχώς πολλά προγράμματα LIFE και δράσεις έχουν υλοποιηθεί μέχρι τώρα για προστασία της βιοποικιλότητας και ανάδειξη της περιοχής. Ελπίζω να συνεχιστή αυτή η καλή δουλειά διότι πρέπει να γίνουν πολλά ακόμα.
Ο Ακάμας είναι ένα από τα τελευταία οχυρά της θαυμαστής βιοποικιλότητας του τόπου μας και η προστασία του πρέπει να αποτελέσει πολιτική προτεραιότητα.
Πηγή: http://politis.com.cy/article/akamasapo-ta-teleftea-ochira-tis-viopikilotitas-tou-topou-mas-webtv
ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ
Ο Γιώργος Κωνσταντίνου γεννήθηκε το 1960 στη Λευκωσία και είναι φυσιοδίφης ερευνητής της κυπριακής βιοποικιλότητας. Φωτογράφος και κινηματογραφιστής αγρίας ζωής και πρόεδρος του συνδέσμου προστασίας φυσικής κληρονομίας και βιοποικιλότητας της Κύπρου. Με ακούραστη δράση στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης όσον αφορά το περιβάλλον και την βιοποικιλότητα του τόπου μας.
Monday 29 January 2018
Sunday 28 January 2018
Wild carrot - Daucus carota subsp. maximus (Desf.) Ball - Άγριο καρότο - Cyprus
Daucus carota, whose common names include wild carrot, bird's nest, bishop's lace, and Queen Anne's lace (North America), is a white, flowering plant in the family Apiaceae, native to temperate regions of Europe and southwest Asia, and naturalized to North America and Australia.Domesticated carrots are cultivars of a subspecies, Daucus carota subsp. sativus.
Description
Fruit cluster containing oval fruits with hooked spines
The wild carrot is a herbaceous, somewhat variable biennial plant that grows between 30 and 60 cm (1 and 2 ft) tall, and is roughly hairy, with a stiff, solid stem. The leaves are tripinnate, finely divided and lacy, and overall triangular in shape. The leaves are bristly and alternate in a pinnate pattern that separates into thin segments. The flowers are small and dull white, clustered in flat, dense umbels. The umbels are terminal and approximately 3–4 inches (8–10 cm) wide. They may be pink in bud and may have a reddish or purple[3] flower in the centre of the umbel. The lower bracts are three-forked or pinnate, which distinguishes the plant from other white-flowered umbellifers. As the seeds develop, the umbel curls up at the edges, becomes more congested, and develops a concave surface. The fruits are oval and flattened, with short styles and hooked spines. The fruit is small, dry and bumpy with protective hairs surrounding it. The fruit of Daucus carota has 2 mericarp, or bicarpellate. The endosperm of the fruit grows before the embryo. The dried umbels detach from the plant, becoming tumbleweeds. The function of the tiny red flower, coloured by anthocyanin, is to attract insects. Wild carrot blooms in summer and fall. It thrives best in sun to partial shade. Daucus carota is commonly found along roadsides and in unused fields.
Similar in appearance to the deadly poison hemlock, D. carota is distinguished by a mix of tripinnate leaves, fine hairs on its solid green stems and on its leaves, a root that smells like carrots, and occasionally a single dark red flower in the center of the umbel
Uses
Like the cultivated carrot, the D. carota root is edible while young, but it quickly becomes too woody to consume. The flowers are sometimes battered and fried. The leaves are also edible except in large quantities.
Extra caution should be used when collecting D. carota because it bears a close resemblance to poison hemlock. In addition, the leaves of the wild carrot may cause phytophotodermatitis, so caution should also be used when handling the plant. It has been used as a method of contraception and an abortifacient for centuries.
If used as a dyestuff, the flowers give a creamy, off-white color.
D. carota, when freshly cut, will draw or change color depending on the color of the water in which it is held. This effect is only visible on the "head" or flower of the plant. Carnations also exhibit this effect. This occurrence is a popular science demonstration in primary grade school.
From https://en.wikipedia.org/wiki/Daucus_carota
Photos Mathiatis 4/6/2015 by George Konstantinou
Ononis pubescens L. - Ονονίς η χνουδωτή - Cyprus
Ononis is a large genus of perennial herbs and shrubs from the legume family Fabaceae. The members of this genus are often called restharrows as some species are arable weeds whose tough stems would stop the harrow. They are natively distributed in Europe.In herbalism restharrow is used to treat bladder and kidney problems and water retention.
The active ingredients in restharrow are essential oils, flavonoid-glycosides, and tannins.
Restharrows are used as food plants by the larvae of some Lepidoptera species including Grey Pug and Coleophora ononidella (feeds exclusively on O. arvensis)
From https://en.wikipedia.org/wiki/Ononis
Photos Kornos 10/5/2015 by George Konstantinou
Syrian thistle - Notobasis syriaca (L.) Cass. - Νερόκαυλος - Cyprus
Notobasis syriaca, the Syrian thistle, is a species in the thistle tribe within the Asteraceae. It is native to the Mediterranean region and the Middle East, from Madeira, the Canary Islands, Morocco and Portugal east to Egypt, Iran and Azerbaijan.It is an annual plant belonging to the semi-desert flora, growing to 30–100 cm tall. The leaves are spirally arranged on the stems, deeply lobed, grey-green with white veins, and sharp spines on the margins and apex. The flowers are purple, produced in a dense flowerhead (capitulum) 2 cm diameter, surrounded by several spiny basal bracts.
In the Greek island of Crete, where it is called agavanos (αγκάβανος), its tender shoots are peeled and eaten raw by the local people.
It is naturalised in Australia.
From https://en.wikipedia.org/wiki/Notobasis_syriaca
Photos Athienou 29/3/2015 by George Konstantinou
Galium aparine L. - Κολλητσίδα - Κολλητσία - Cyprus
Galium aparine, ('aparine' from Greek 'apairo' - “lay hold of” or “seize”) with many common names including cleavers, clivers, "bort", bedstraw, goosegrass, catchweed, stickyweed, stickybud, robin-run-the-hedge, sticky willy, sticky willow, stickyjack, stickeljack, and grip grass, is a herbaceous annual plant of the family Rubiaceae.Description
Cleavers are annuals with creeping straggling stems which branch and grow along the ground and over other plants. They attach themselves with the small hooked hairs which grow out of the stems and leaves. The stems can reach up to three feet or longer, and are angular or square shaped. The leaves are simple, narrowly oblanceolate to linear, and borne in whorls of six to eight.
Cleavers have tiny, star-shaped, white to greenish flowers, which emerge from early spring to summer. The flowers are clustered in groups of two or three, and are borne out of the leaf axils. The globular fruits are burrs which grow one to three seeds clustered together; they are covered with hooked hairs which cling to animal fur, aiding in seed dispersal.Distribution
The species is native to a wide region of Europe, North Africa and Asia from Britain and the Canary Islands to Japan. It is now naturalized throughout most of the United States, Canada, Mexico, Central America, South America, Australia, New Zealand, some oceanic islands and scattered locations in Africa. Whether it is native to North America is a question of some debate, but it is considered to be native there in most literature. It is considered a noxious weed in many places.
Effects on the body
For some people, skin contact with Galium aparine causes an unpleasant localized rash known as contact dermatitis.
Chemistry
Chemical constituents of Galium aparine include: iridoid glycosides such as asperulosidic acid and 10-deacetylasperulosidic acid, asperuloside, monotropein and aucubin, alkaloids such as caffeine, phenolics such as phenolic acids, anthraquinone derivatives such as the aldehyde nordamnacanthal (1,3-dihydroxy-anthraquinone-2-al), flavonoids and coumarins, organic acids such as citric acid and a red dye.Edibility
Galium aparine is edible. The leaves and stems of the plant can be cooked as a leaf vegetable if gathered before the fruits appear. However, the numerous small hooks which cover the plant and give it its clinging nature can make it less palatable if eaten raw. Geese thoroughly enjoy eating G. aparine, hence one of its other common names, "goosegrass". Cleavers are in the same family as coffee. The fruits of cleavers have often been dried and roasted, and then used as a coffee substitute which contains less caffeine.
Folk medicine
Poultices and washes made from cleavers were traditionally used to treat a variety of skin ailments, light wounds and burns. As a pulp, it has been used to relieve poisonous bites and stings. To make a poultice, the entire plant is used, and applied directly to the affected area. Cleavers is also used as a lymphatic system aid, as it assists the lymph nodes in cleaning out toxins. Making a tea with the dried leaves is most common. It can be brewed hot or cold. For a cold infusion, steep in water and refrigerate for 24-48 hours.Other uses
Dioscorides reported that ancient Greek shepherds would use the barbed stems of cleavers to make a "rough sieve", which could be used to strain milk. Linnaeus later reported the same usage in Sweden, a tradition that is still practiced in modern times.
In Europe, the dried, matted foliage of the plant was once used to stuff mattresses. Several of the bedstraws were used for this purpose because the clinging hairs cause the branches to stick together, which enables the mattress filling to maintain a uniform thickness. The roots of cleavers can be used to make a permanent red dye.
Ecology
The plant can be found growing in hedges and waste places, limestone scree and as a garden weed.
G. aparine prefers moist soils and can exist in areas with poor drainage. It reportedly flourishes in heavy soils with above-average nitrogen and phosphorus content, and prefers soils with a pH value between 5.5 and 8.0. G. aparine is often found in post-fire plant communities in the United States, likely developing from onsite seed and therefore rendering controlled burns as an ineffective means of removing G. aparine in areas where it is considered a noxious weed.
The anthraquinone aldehyde nordamnacanthal (1,3-dihydroxy-anthraquinone-2-al) present in G. aparine has an antifeedant activity against Spodoptera litura, the Oriental leafworm moth, a species which is considered an agricultural pest. The Acari Cecidophyes rouhollahi can be found on G. aparine.
Etymology
Galium is Dioscorides’ name for the plant. It is derived from the Greek word for ‘milk’, because the flowers of Galium verum were used to curdle milk in cheese making.
Aparine is a name used by Theophrastus for goosegrass. It is derived from Greek and means ‘clinging’ or ‘seizing’.
From https://en.wikipedia.org/wiki/Galium_aparine
Photos Mitsero 18/1/2015 by George Konstantinou
Malva sylvestris L. - Μολόχα - Cyprus
Malva sylvestris is a species of the mallow genus Malva in the family of Malvaceae and is considered to be the type species for the genus. Known as common mallow to English-speaking Europeans, it acquired the common names of cheeses, high mallow and tall mallow (mauve des bois by the French) as it migrated from its native home in Western Europe, North Africa and Asia through the English-speaking world. M. sylvestris is a vigorously healthy plant with showy flowers of bright mauve-purple, with dark veins; a handsome plant, often standing 3 or 4 feet (1 m) high and growing freely in fields, hedgerows and in fallow fields.
Malva sylvestris is a spreading herb, which is an annual in North Africa, biennial in the Mediterranean and a perennial elsewhere Three feet (one meter) tall, (3 meters has been observed in a wild or escaped from cultivation setting, and several cultivated plants of 2 meter or more in height) with a growth habit which can be straight or decumbent, branched and covered with fine soft hairs or none at all, M. sylvestris is pleasing in appearance when it first starts to flower, but as the summer advances, "the leaves lose their deep green color and the stems assume a ragged appearance"
Stems and leaves: A thick, round and strong stem.
The leaves are borne upon the stem, are roundish, and have three or five to seven or five to nine shallow lobes, each 2 to 4 centimeters (1 to 2 inches) long, 2 to 5 centimeters wide (1 to 2 inches) and 5 to 10 centimeters (2 to 4 inches) in diameter. Downy, with hairs radiating from a common center and prominent veins on the underside.
Petiole either 2 to 6 centimeters (1 to 3 inches) or 2 to 13 centimeters (1 to 5 or 6 inches) long.Flowers
Described as reddish-purple, bright pinkish-purple with dark stripes and bright mauve-purple, the flowers of Malva sylvestris appear in axillary clusters[8] of 2 to 4 and form irregularly and elongated along the main stem with the flowers at the base opening first.
M. sylvestris has an epicalyx (or false calyx) with oblong segments, two-thirds as long as calyx or 2–3 millimeters long and 1.5 millimeters wide. Its calyx is free to the middle, 3–6 millimeters long, with broadly triangular lobes or ovate mostly 5–7 millimeters long. The flowers are 2–4 times as long as the calyx;
Petals are wrinkly to veined on the backs, more than 20 millimeters long or 15 to 25 millimeters long and 1 centimeter wide, eggshaped, margin notched with a fringe of hairlike projections.
Slender flower stalks that are either 2 centimeters long or 1 to 3 centimeters long.
Ten broad carpels in axillary clusters; stamen about 3 millimters long, radiating from the center with short soft hairs.
Fruits
Nutlets strongly reticulate (10–12 mericarps, usually without hair, with sharp angle between dorsal and lateral surfaces, 5–6 millimters in diameter.
Seeds or 'cheeses,' are brown to brownish green when ripe, about 2.5 millimeters long and wide 5 to 7 millimeters in diameter and are shaped like a cheese wheel which is where several of its common names came from
Distribution
As a native Malva sylvestris spreads itself on waste and rough ground, by roads and railways throughout lowland England, Wales and Channel Islands, Siberia and scattered elsewhere. It has been introduced to and has become naturalised in eastern Australia, in the United States, Canada and Mexico probably escaped from cultivation
From https://en.wikipedia.org/wiki/Malva_sylvestris
Photos Agios Sozomenos 27/2/2015 by George Konstantinou
Subscribe to:
Posts (Atom)