Wednesday 16 May 2018
Tuesday 15 May 2018
Οι γελαδάρηδες φώλιασαν και στη λίμνη της Αθαλάσσας (Web TV) - Του Γιώργου Κωνσταντίνου - Εφημερίδα πολίτης 14/5/2018
ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ, 14/5/2018
Κείμενο, φωτογραφίες και βίντεο του Γιώργου Κωνσταντίνου
Μια ευχάριστη έκπληξη μας περίμενε στη μεγάλη λίμνη της Αθαλάσσας, η οποία βρίσκεται κοντά στο Νοσοκομείο Λευκωσίας, καθώς δεκάδες γελαδάρηδες φώλιασαν εκεί ομαδικά για πρώτη φορά σε δέντρα και θάμνους που βρίσκονται μέσα στη λίμνη προσφέροντας ένα υπέροχο θέαμα για τους επισκέπτες.
Οι γελαδάρηδες άρχισαν για πρώτη φορά να αναπαράγονται στην Κύπρο με μεγάλη επιτυχία πριν μερικά χρόνια στη λίμνη του Αγίου Λουκά στην κατεχόμενη Αμμόχωστο. Μετά από μερικά χρόνια άρχισαν να αναπαράγονται ομαδικά και στη λίμνη της Ορόκλινης.
Η λίμνη της Αθαλάσσας είναι ένας σημαντικός υδροβιότοπος, καθώς εκατοντάδες υδρόβιων αποδημητικών πουλιών χρησιμοποιούν τη λίμνη ως ενδιάμεσο μεταναστευτικό σταθμό ή ξεχειμωνιάζουν, ενώ πολλά είδη αναπαράγονται εκεί.
Σοβαρή ενόχληση
Χρειάζονται όμως μέτρα προστασίας από τους αρμόδιους, καθώς παρατηρείται σοβαρή ενόχληση των πουλιών από διάφορους παράγοντες. Η πιο σοβαρή ενόχληση για τα πουλιά αυτά, είναι από τους δεκάδες σκύλους που ο κόσμος παίρνει εκεί περίπατο περιμετρικά της λίμνης αφήνοντας τους πολλές φορές ελευθέρους και αυτοί εισέρχονται στο νερό πανικοβάλλοντας τα πουλιά. Κίνδυνο για τα πουλιά και όχι μόνο αποτελούν οι πολλοί αδέσποτοι γάτοι που υπάρχουν, που ασυνείδητοι τους έχουν ξεφορτωθεί εκεί. Πολλοί πετούν πάνω από τη λίμνη τα τηλεκατευθυνόμενα ελικοπτεράκια τους προκαλώντας τεράστια ενόχληση στα πουλιά. Επιτέλους πρέπει να σταματήσουν όλα αυτά, να σεβαστούμε τη φύση και ένα από τα λίγα καταφύγια των πουλιών που έχουμε στον τόπο μας. Αν και πολλοί δεν το καταλαβαίνουν αυτό, υπάρχουν νόμοι που πρέπει να εφαρμοστούν ή να γίνουν που να αποτρέπουν αυτές τις απαράδεχτες ενέργειες με αυστηρές ποινές.
Ο γελαδάρης με το επιστημονικό όνομα Cattle Egret (Bubulcus ibis) γελαδάρης ή ερωδιός ο βουκόλος είναι ένα ημιυδρόβιο πτηνό της οικογένειας των Ερωδιίδων (Ardeidae). Είναι μικρόσωμος ερωδιός, κοινό κοσμοπολίτικο είδος και τον βρίσκουμε σε όλες τις ηπείρους εκτός της Ανταρκτικής. Είναι ένα πολύ ωφέλιμο πουλί καθώς ένα πολύ μεγάλο μέρος της διατροφής του αποτελείται από βλαβερά έντομα για τον άνθρωπο, όπως οι ακρίδες. Εκτός από έντομα τρέφεται με ό,τι κινείται και μπορεί να καταπιεί σαύρες, μικρά φίδια, βατράχους, αράχνες, σκουλήκια και ψάρια. Ονομάζεται γελαδάρης ή ερωδιός ο βουκόλος επειδή συνηθίζει να ακολουθεί κατά πόδας τα ζώα που βόσκουν και να τρώει διάφορα έντομα και μικρά ερπετά που παρενοχλούνται από τα ζώα τα οποία κινούνται και έτσι γίνονται ορατά από τα πουλιά. Πολλές φορές μπορούμε να τους δούμε να κάθονται και στην πλάτη των ζώων. Είναι ο μόνος ερωδιός της Κύπρου που μπορούμε να τον δούμε να τρέφεται μακριά από υδροβιότοπους. Μπορούμε να τον δούμε σε χωράφια, σε καλλιέργειες, σε λύματα, σε φάρμες, ακόμα και κοντά σε αυτοκινητόδρομους. Το σούρουπο επιστρέφει πάντα και κουρνιάζει σε δέντρα κοντά σε λίμνες, όπως τη λίμνη της Ορόκλινης και τη μεγάλη λίμνη της Αθαλάσσας. Προτιμά να κουρνιάζει σε δέντρα που είναι μέσα στο νερό για να προστατεύεται από τους θηρευτές.
Τα αρσενικά και τα θηλυκά πουλιά είναι ίδια εμφανισιακά. Το μήκος τους κυμαίνεται μεταξύ 45 και 55 εκατοστά, ενώ το βάρος τους είναι 300 έως 400 γραμμάρια. Το άνοιγμα των φτερούγων του είναι περίπου 95 εκατοστά. Το φτέρωμά του είναι, κατά τη μεγαλύτερη διάρκεια του χρόνου, λευκό, με το ράμφος κίτρινο, τα πόδια του είναι σχετικά κοντά κίτρινα-πρασινωπά και τα μάτια κιτρινωπά. Κατά τη διάρκεια της αναπαραγωγικής περιόδου στο κεφάλι εμφανίζεται ένα λοφίο με έντονο καφέ χρώμα. Του ίδιου χρώματος φτερά εμφανίζονται και στην πλάτη και το στήθος. Η περιοχή γύρω από τα μάτια παίρνει ένα βαθύ κόκκινο χρώμα. Τα νεαρά άτομα έχουν μαύρο ράμφος μέχρι να ενηλικιωθούν.
Φωλιάζει ομαδικά
Προτιμά να φωλιάζει ομαδικά σε δέντρα και θάμνους που είναι μέσα στο νερό για να προστατεύεται από τους θηρευτές. Φτιάχνει τη φωλιά του με ξερά κλαδιά και το χτίσιμο της φωλιάς αναλαμβάνουν και οι δύο γονείς. Το θηλυκό συνήθως γεννά τρία έως τέσσερα αβγά χρώματος ανοιχτού γαλάζιου και η επώαση διαρκεί περίπου 24 μέρες. Την επώαση των αβγών καθώς και τη διατροφή των νεοσσών αναλαμβάνουν και οι δύο γονείς.
Πολλές φορές έχω παρατηρήσει αβγά φαγωμένα από κορακοειδή που τα αρπάζουν από τις φωλιές τους, όπως επίσης και αρπαγές από αρπαχτικά πουλιά, αλλά αυτό είναι μια φυσική διαδικασία της τροφικής αλυσίδας και της ισορροπίας του πληθυσμού των ειδών. Αφύσικο είναι και εγκληματικό αυτά τα πουλιά να σκοτώνονται από ασυνείδητους κυνηγούς, καθώς πολλές φορές βρήκα σκοτωμένα και τραυματισμένα πουλιά από σκάγια κυνηγών
H αναπαραγωγή των γελαδάρηδων
Το θέαμα κατά την περίοδο αναπαραγωγής των γελαδάρηδων, που είναι αργά την άνοιξη στη λίμνη του Αγίου Λουκά, είναι άκρως εντυπωσιακό και ήταν για μένα ό,τι πιο εντυπωσιακό είδα στη ζωή μου και έχω περάσει αρκετές ώρες εκεί φωτογραφίζοντας και κινηματογραφώντας τα πουλιά που σε αφήνουν να πλησιάσεις αρκετά και δεν ενοχλούνται καθόλου από την παρουσία των ανθρώπων. Τα εκατοντάδες κάτασπρα πουλιά να φωλιάζουν στα δέντρα δίπλα στο νερό, οι φωλιές γεμάτες αχόρταγους νεοσσούς να σε ξεκουφαίνουν με τις φωνές τους, ενώ οι γονείς να πηγαινοέρχονται ασταμάτητα κουβαλώντας τροφή στα μικρά τους, σου προσφέρουν ένα θέαμα που είναι πραγματικά εξωπραγματικό για τα δεδομένα της Κύπρου.
Τώρα είναι ο κατάλληλος μήνας να δούμε αυτά τα πουλιά στις τρεις λίμνες που αναπαράγονται καθώς προσφέρουν ένα απίστευτο θέαμα ταΐζοντας τα μικρά τους.
Η λίμνη της Αθαλάσσας και η λίμνη της Ορόκλινης διαθέτουν παρατηρητήρια πτηνών όπου μπορούμε να δούμε τα πουλιά αυτά χωρίς να τα ενοχλήσουμε καθόλου.
Πηγή: http://politis.com.cy/article/i-geladarides-foliasan-ke-sti-limni-tis-athalassas-web-tv
ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ
Ο Γιώργος Κωνσταντίνου γεννήθηκε το 1960 στη Λευκωσία και είναι φυσιοδίφης ερευνητής της κυπριακής βιοποικιλότητας. Φωτογράφος και κινηματογραφιστής αγρίας ζωής και πρόεδρος του συνδέσμου προστασίας φυσικής κληρονομίας και βιοποικιλότητας της Κύπρου. Με ακούραστη δράση στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης όσον αφορά το περιβάλλον και την βιοποικιλότητα του τόπου μας.
Τι πρέπει να ξέρουμε για τα κυπριακά φίδια (Web TV) - Του Γιώργου Κωνσταντίνου - Εφημερίδα πολίτης 8/5/2018
See also
Κείμενο, φωτογραφίες και βίντεο του Γιώργου Κωνσταντίνου
Στην Κύπρο συναντάμε 22 διαφορετικά είδη ερπετών. 11 είδη σαυρών, δύο είδη θαλάσσιων χελωνών, μία χελώνα γλυκού νερού και οκτώ είδη φιδιών.
Τα φίδια τα συναντάμε από το υψόμετρο της θάλασσας μέχρι τις ψηλότερες κορυφές του Τροόδους.
Από τα οκτώ είδη φιδιών της Κύπρου τα τρία είναι δηλητηριώδη αλλά μόνο το ένα είναι επικίνδυνο για τον άνθρωπο, η φίνα.
Τους μήνες Απρίλιο και Μάιο τα φίδια είναι πιο ενεργά από όλους τους άλλους μήνες διότι ξυπνούν από τη χειμερία νάρκη αναζητώντας τροφή και ζευγάρωμα. Επίσης η ήπια θερμοκρασία των μηνών αυτών τα βοηθά να κυκλοφορούν περισσότερες ώρες, ενώ τους μήνες με πολύ ψηλές θερμοκρασίες τα φίδια κυκλοφορούν νωρίς το πρωί και αργά το απόγευμα.
Εάν συναντήσουμε κάποιο φίδι στους αγρούς δεν χρειάζεται να το σκοτώσουμε ή να πανικοβληθούμε. Το μόνο που έχουμε να κάνουμε είναι να απομακρυνθούμε και να το αφήσουμε στην ησυχία του. Όλα τα φίδια δεν επιτίθενται στον άνθρωπο εκτός εάν νιώσουν ότι απειλείται η ζωή τους. Για να σε δαγκώσουν πρέπει να τα πιάσεις, να τα πατήσεις κατά λάθος ή να τα πλησιάσεις πολύ. Για προστασία από δαγκώματα καλό είναι όταν βρισκόμαστε στους αγρούς να φορούμε ψηλές μπότες και να προσέχουμε πού πατάμε. Όταν κάποιος πλησιάσει πολύ ένα φίδι αυτό παίρνει αμυντική στάση βγάζοντας ένα σύριγμα προειδοποιώντας σε να μην πλησιάσεις άλλο. Συνήθως όμως τα φίδια με τη θέα ενός ανθρώπου τρέπονται σε φυγή. Εάν μας δαγκώσει κάποιο φίδι και δεν ξέρουμε αν είναι δηλητηριώδης μπορούμε να κοιτάξουμε το σημείο του δαγκώματος, εάν το φίδι είναι μη δηλητηριώδης στο μέρος του δαγκώματος θα αφήσει μια κοκκινίλα σε σχήμα ρολογιού και το μόνο που πρέπει να κάνουμε είναι να απολυμάνουμε το μέρος του δαγκώματος. Εάν το φίδι που μας δάγκωσε είναι δηλητηριώδης, δηλαδή φίνα, θα δούμε στο σημείο του δαγκώματος μία ή δύο μικρές τρύπες. Σε περίπτωση δαγκώματος από φίνα δεν πανικοβαλλόμαστε και με ήρεμες κινήσεις για να μην δώσουμε την ευκαιρία στο δηλητήριο να κυκλοφορήσει στο αίμα, δένουμε το σημείο πάνω από το δάγκωμα όχι πολύ σφικτά για να μην προκαλέσουμε προβλήματα κυκλοφορίας και πάμε στο κοντινότερο νοσοκομείο. Σε όποιο σημείο της Κύπρου και να βρισκόμαστε έχουμε αρκετό χρόνο για να μεταβούμε στο κοντινότερο νοσοκομείο.
Σε περίπτωση που θα δούμε κάποιο φίδι στην αυλή μας ή ακόμα μέσα στο σπίτι μας δεν χρειάζεται πανικός, εάν το φίδι είναι μη δηλητηριώδης και το δούμε στην αυλή του σπιτιού μας αν το αγνοήσουμε θα φύγει από μόνο του. Τα φίδια που βρίσκονται σε κατοικημένες περιοχές μπαίνουν από αυλή σε αυλή αναζητώντας τροφή. Εάν το φίδι μπει μέσα στο σπίτι πρέπει να ειδοποιήσουμε την Πυροσβεστική Υπηρεσία η οποία έχει τα τηλέφωνα ιδιωτών που αναλαμβάνουν την απομάκρυνση των φιδιών. Τα φίδια σπάνια μπαίνουν μέσα στα σπίτια. Μπαίνουν κάποτε μέσα στα σπίτια σε περίπτωση ψηλών θερμοκρασιών αναζητώντας δροσιά ή όταν το φίδι φοβηθεί με τη θέα κάποιου ανθρώπου μπορεί όταν βρει πόρτα ανοικτή να μπει μέσα.
Για να αποτρέψουμε τα φίδια να μπαίνουν στις αυλές μας πρέπει να τις διατηρούμε καθαρές, δηλαδή να μην έχουμε άχρηστα πράγματα όπως στοίβες από πέτρες, ξύλα, χόρτα ή άλλα αντικείμενα όπου μπορούν να βρουν καταφύγιο τα ερπετά ή τα τρωκτικά. Επίσης όταν έχουμε υποστατικά με κοτόπουλα ή άλλα ζώα και πουλιά λόγω των τροφών προσελκύονται τρωκτικά που με τη σειρά τους προσελκύουν τα φίδια, επειδή τα τρωκτικά αποτελούν τροφή για τα φίδια.
Όλα τα φίδια της Κύπρου είναι προστατευόμενα από ευρωπαϊκές και κυπριακές νομοθεσίες, αλλά ο νόμος αυτός δεν εφαρμόζεται, αφού συχνά βλέπουμε στο διαδίκτυο πολλούς να ποζάρουν με σκοτωμένα φίδια (που οι ίδιοι σκότωσαν) σαν ήρωες χωρίς καμία συνέπεια.
Όλα τα ζωντανά έχουν τον σκοπό και τον ρόλο τους. Χωρίς τα φίδια θα γεμίζαμε τρωκτικά και οι ζημιές στον άνθρωπο θα ήταν ανυπολόγιστες.
Γενικά στην Κύπρο υπάρχει πολύ μεγάλη φοβία για τα φίδια με αποτέλεσμα να τα σκοτώνουν όπου τα συναντούν. Φυσικά για αυτό ευθύνονται πολλοί παράλογοι και αναληθείς μύθοι που κυκλοφορούν από γενιά σε γενιά.
Τα οκτώ είδη φιδιών που έχουμε στην Κύπρο είναι:
1. Macrovipera lebetina (blunt-nosed viper) φίνα-οχιά
Το μοναδικό επικίνδυνο για τον άνθρωπο.
Ευρεία εξάπλωση από τα παράλια μέχρι και τις ψηλότερες κορυφές του Τροόδους.
2. Malpolon insignitus (Geoffroy in Savigny, 1827) σαΐττα-σαπίτης
Οπισθόγλυφο -φέρει δηλητήριο στα πίσω δόντια- ακίνδυνο για τον άνθρωπο
Ευρεία εξάπλωση από τα παράλια μέχρι και τις ψηλότερες κορυφές του Τροόδους.
3. Cyprus Whip Snake - Hierophis cypriensis (Schätti, 1985) κυπριακό φίδι
Σε δασικές περιοχές του Τροόδους αλλά φαίνεται πως έχει πιο ευρεία εξάπλωση.
Ενδημικό είδος της Κύπρου. Δηλαδή ζει στην Κύπρο και πουθενά αλλού στον κόσμο.
4. Grass snake - Natrix natrix cypriaca (Linnaeus, 1758) νερόφιδο
Ενδημικό υποείδος της Κύπρου.
Είδος που απειλείται με εξαφάνιση, το συναντάμε στη λίμνη Παραλίμνιου και σε μια μικρή περιοχή στους πρόποδες του Τροόδους.
5. European cat snake (Telescopus fallax) (Fleischmann, 1831) ξυλόδροπης, αγιόφιδο
Οπισθόγλυφο -φέρει δηλητήριο στα πίσω δόντια- ακίνδυνο για τον άνθρωπο
Ευρεία εξάπλωση από τα παράλια μέχρι και τις ψηλότερες κορυφές του Τροόδους.
6 Black Whip Snake (Dolichophis jugularis) - θερκό-μαύρο φίδι
Ευρεία εξάπλωση από τα παράλια μέχρι και τις ψηλότερες κορυφές του Τροόδους.
7. Hemorrhois nummifer (Coin Snake ) (Reus, 1833) δρόπης
Ευρεία εξάπλωση από τα παράλια μέχρι και τις ψηλότερες κορυφές του Τροόδους.
8. Typhlops vermicularis (Merrem, 1799) τυφλίνος - ανήλιος
Τυφλό φίδι που ζει κάτω από πέτρες και το χώμα και τρέφεται με αβγά μυρμηγκιών.
Το συναντάμε κυρίως σε πεδινές περιοχές.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ
Ο Γιώργος Κωνσταντίνου γεννήθηκε το 1960 στη Λευκωσία και είναι φυσιοδίφης ερευνητής της κυπριακής βιοποικιλότητας. Φωτογράφος και κινηματογραφιστής αγρίας ζωής και πρόεδρος του συνδέσμου προστασίας φυσικής κληρονομίας και βιοποικιλότητας της Κύπρου. Με ακούραστη δράση στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης όσον αφορά το περιβάλλον και την βιοποικιλότητα του τόπου μας.
Οι τζίκλες της Κύπρου (Web TV) - Του Γιώργου Κωνσταντίνου - Εφημερίδα πολίτης 3/5/2018
See also
ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ, 3/5/2018Κείμενο, φωτογραφίες και βίντεο του Γιώργου Κωνσταντίνου
Τα τσιχλοειδή ανήκουν σε μία πολύ μεγάλη οικογένεια πουλιών τις Κιχλίδες (Turdidae) που τα συναντούμε σε ολόκληρό τον κόσμο. Πολλά από αυτά τα είδη έχουν υπέροχο κελάϊδισμα ισάξιο του αηδονιού. Τρέφονται με μια ποικιλία τροφών όπως σπόρους, σκουλήκια, έντομα, σαλιγκάρια, ώριμα φρούτα και ώριμες ελιές.
Η αναπαραγωγική περίοδος αρχίζει τον Μάιο. Φτιάχνουν τις φωλιές τους σε δέντρα και θάμνους γεννώντας μέχρι και έξι αυγά.
Είναι αποδημητικά πουλιά και επισκέπτονται την Κύπρο κατά τους χειμερινούς μήνες από Σεπτέμβριο μέχρι Μάρτιο
Στην Κύπρο συναντούμε έξη από τα είδη αυτά.
Τα είδη αυτά είναι:
Song thrush (Turdus philomelos) Κελαηδότσιχλα , Τζίκλα.
Το ποιο κοινό είδος στον τόπο μας, και την συναντούμε σε όλα τα υψόμετρα ακόμα και σε αυλές σπιτιών, αποτελεί δε το ποιο δημοφιλές είδος κυνήγιού στην Κύπρο.
Μεταναστεύει μαζικά κυρίως την νύκτα έχοντας ως πυξίδα τα άστρα και το φεγγάρι.
Ξεχειμωνιάζει στην Ν.Ευρώπη και την Αφρική
Από αργά τον Σεπτέμβριο μπορούμε την νύκτα να ακούσουμε το χαρακτηριστικό κλάμα τους στον νυκτερινό ουρανό που τις βοηθά να κρατούν την συνοχή του κοπαδιού.
Αρέσκεται να τρώει ώριμες ελιές που τις καταπίνει ολόκληρες και μετά την χώνεψη αποβάλλει το κουκούτσι από το στόμα. Τρέφετε επίσης και με τους καρπούς της Δάφνης.
Ωφέλιμα πουλιά για την διασπορά δασικών ειδών καθώς αποβάλλουν τα κουκούτσια τον καρπών που έφαγαν πολύ μακριά από εκεί που τα έφαγαν, ένας από τους τρόπους εποίκισης της Κύπρου με δασικά είδη αμέσως μετά από την ανάδυση της από την θάλασσα πριν αρκετά εκατομμύρια χρόνια.
Σημαντικό μέρος της διατροφής της είναι τα σαλιγκάρια που τα χτυπά πάνω σε πέτρες για να τα σπάσει.
Θεωρώ σημαντικό να αναφέρω μια συμπεριφορά των πουλιών αυτών σε αιχμαλωσία η οποία δεν αναφέρετε πουθενά. Κάποτε πριν αρκετά χρόνια είχα βάλει μερικές τζίκλες που βρήκα τραυματισμένες σε μεγάλο κλουβί μαζί με άλλα καλλωπιστικά πουλιά και τις είδα αρκετές φορές να αρπάζουν τους νεοσσούς άλλων πουλιών και να τους καταπίνουν. Την είδα να αρπάζει από την φωλιά φιλικουτουνιού τον νεοσσό ο οποίος ήταν πολύ πιο μεγάλος από το κεφάλι της και κατάφερε να τον καταπιεί ολόκληρό.
Δεν αναπαράγετε στην Κύπρο.
Common Blackbird (Turdus merula) Μαυρόπουλλος, Κότσιφας.
Επίσης κοινό είδος στον τόπο μας, και τον συναντούμε σε όλα τα υψόμετρα, αποτελεί δημοφιλές είδος κυνήγιού στην Κύπρο.
Το κοτσύφι αναπαράγετε στην Ευρώπη, Ασία, Βόρεια Αμερική και τα τελευταία χρόνια αρκετά ζευγάρια φωλιάζουν στο Τρόοδος, και αυτός ο αναπαραγωγικός αριθμός αυξάνετε συνεχώς.
Ένα ζευγάρι πριν μερικά χρόνια είχε φωλιάσει στο δασικό κολλέγιο στον πρόδρομο πάνω σε μια κερασιά σε ύψος τρία μέτρα, στεκόμαστε από κάτω και το πουλί που καθόταν στα αυγά του δεν έδειχνε να ενοχλείτε καθόλου από την παρουσία μας.
Το ώριμο αρσενικό έχει μαύρο χρώμα με κίτρινο ράμφος ενώ το θηλυκό έχει χρώμα σκούρο καφέ.
Πολλοί κυνηγοί λόγο διαφοράς του χρώματος αποκαλούν το αρσενικό Μαυρόπουλο ενώ το θηλυκό Mαυρότζικλα πιστεύοντας λανθασμένα ότι πρόκειται για δύο διαφορετικά είδη.
Redwing (Turdus iliacus) Κοκκινότσιχλα , Κοτσινότζικλα.
Επίσης κοινό είδος στον τόπο μας, και τον συναντούμε σε όλα τα υψόμετρα, αποτελεί δημοφιλές είδος κυνήγιού στην Κύπρο.
Ελαφρός μικρότερη από την κοινή τζίκλα με κοκκινωπό χρώμα κάτω από τις φτερούγες που είναι περισσότερο ορατό όταν το πουλί πετά.
Αναπαράγεται στη βόρεια Ευρώπη και στη βόρεια Ασία και διαχειμάζει στη νότια και δυτική Ευρώπη και την ανατολική Ασία. Δεν αναπαράγετε στην Κύπρο.
Fieldfare (Turdus pilaris) Κεδρότσιχλα ,Τρυγονότζικλα.
Σταχτί χρωμα στο μπροστινό πάνω μέρος της ουράς και σταχτί κεφάλι, στήθος με σκουρόχρωμες κηλίδες.
Την συναντούμε συνήθως σε κοπάδια στις ψηλότερες κορυφές του Τροόδου και σπάνια σε πεδινές περιοχές.
Έρχεται στην Κύπρο στα μέσα Νοεμβρίου. Μεγάλος αριθμός έρχεται στην Κύπρο μετά από βαρυχειμωνιά στην Ευρώπη.
Αναπαράγεται στην κεντρική και βόρεια Ευρώπη και βόρεια Ασία. Δεν αναπαράγετε στην Κύπρο.
Mistle thrush (Turdus viscivorus) Τσαρτσάρα , Γερακότσιχλα, Τριζάρα, Δενδρότσιχλα.
Σταχτοκαφέ σώμα με πολλές στρογγυλές κηλίδες στο στήθος και την κοιλιά.
Την συναντούμε συνήθως και αυτή σε κοπάδια στις ψηλότερες κορυφές του Τροόδου και σπάνια σε πεδινές περιοχές. Έρχεται στην Κύπρο στα μέσα Νοεμβρίου. Μεγάλος αριθμός έρχεται στην Κύπρο μετά από βαρυχειμωνιά στην Ευρώπη.
Αναπαράγεται σε όλη την Ευρώπη και τη βόρεια και δυτική Ασία. Δεν αναπαράγετε στην Κύπρο.
Πολλοί κυνηγοί στην Κύπρο την αποκαλούν και αυτήν Τρυγονότζικλα.
Ring ouzel (Turdus torquatus) Χιονοκότσυφας, Βουνότζικλα.
Σχετικά σπάνιο πουλί για τον τόπο μας και το συναντούμε στις ψηλότερες κορυφές του Τροόδους.
Έχει περίπου την ίδια συμπεριφορά με το κοτσύφι.
Αναπαράγεται στην κεντρική Ευρώπη. Φτιάχνει την φωλιά του σε θάμνους και ανάμεσα σε πέτρες. Δεν αναπαράγετε στην Κύπρο.
Τα τσιχλοειδή χρόνο με τον χρόνο όλο και λιγοστεύουν στον τόπο μας, και η μείωση αυτή δεν δικαιολογείται διότι τα πουλιά αυτά αναπαράγονται τρείς ακόμα και τέσσερις φορές τον χρόνο.
Ένας από τους κυριότερους λόγους τις δραματικής μείωσης των πουλιών αυτών είναι το ανελέητο κυνήγι που δέχονται τα είδη αυτά καθώς δεν υπάρχει κότα δηλαδή δεν υπάρχει περιορισμός στον κάθε κυνηγό πόσα πουλιά να θηρεύσει, επίσης η παράνομη θήρευση με ξόβεργα , δίκτια , μιμητικές συσκευές και παγίδες όπου αποδεκατίζουν τα πουλιά κατά χιλιάδες. Ένας άλλος σημαντικός παράγοντας που ευθύνεται για την μείωση των πουλιών είναι και η παρατεταμένη ανομβρία που μαστίζει τον τόπο μας.
Και επειδή σέβομαι την φύση και μιλώ πάντα με την λογική, μετά από αυτή την δραματική μείωση αυτών των πουλιών θα έπρεπε να μπει κότα στο κυνήγι τους η ακόμα να απαγορευτεί το κυνήγι για μερικά χρόνια ώστε να δώσουμε την ευκαιρία στα πουλιά αυτά να ανακάμψουν. Επιτέλους οι αρμόδιοι που δίνουν μέχρι τώρα τις ευλογίες τους σε αυτή την νόμιμη ανελέητη σφαγή αυτών των πουλιών να βάλουν ένα τέλος και να προστατεύσουν την φύση και τα πουλιά αυτά, έχουν υποχρέωση και καθήκον να το κάνουν.
Η φωτογραφία με τα νεκρά πουλιά αναρτήθηκε στο φ/β το 2015 και είναι αποτέλεσμα νόμιμου κυνηγιού από 3 άτομα μέσα σε μια μέρα στην Κύπρο, μπορείτε να φανταστείτε το μέγεθος της εγκληματικής οικολογικής καταστροφής που δέχονται τα πουλιά αυτά, τα υπόλοιπα λόγια είναι περιττά. Πως είναι δυνατόν να συμβαίνει αυτό σε μια ευρωπαϊκή και πολιτισμένη χώρα με τις ευλογίες του κράτους;
ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ
Ο Γιώργος Κωνσταντίνου γεννήθηκε το 1960 στη Λευκωσία και είναι φυσιοδίφης ερευνητής της κυπριακής βιοποικιλότητας. Φωτογράφος και κινηματογραφιστής αγρίας ζωής και πρόεδρος του συνδέσμου προστασίας φυσικής κληρονομίας και βιοποικιλότητας της Κύπρου. Με ακούραστη δράση στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης όσον αφορά το περιβάλλον και την βιοποικιλότητα του τόπου μας.
Ποιο πουλί είναι η περιβόητη πουρτάλλα; (Web TV) - Του Γιώργου Κωνσταντίνου - Εφημερίδα πολίτης 23/4/2018
See also
ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ, 23/4/2018Κείμενο, φωτογραφίες και βίντεο του Γιώργου Κωνσταντίνου
Η πουρτάλλα ή αλλιώς ερημοπεριστερόκοτα με το διεθνές κοινό όνομα Black-Bellied Sandgrouse και το επιστημονικό όνομα Pteroclis orientalis της οικογενείας sandgrouse (Pteroclididae). Η οικογένεια αυτή αποτελείται από δεκαέξι είδη πουλιών και όλα έχουν τις ίδιες συνήθειες. Από αυτά τα δεκαέξι είδη στην Κύπρο συναντάμε μόνο την ερημοπεριστερόκοτα και αυτήν εξαιρετικά σπάνια.
Είναι ένα πανέμορφο μεσαίου μεγέθους πουλί με την κοιλιά να είναι μαύρου χρώματος η οποία φαίνεται πιο καθαρά όταν πετάει εξ ου και το όνομα black-bellied sandgrouse.
Είναι πουλί που ζει και αναπαράγεται στο έδαφος όπως η πέρδικα και τρέφεται με σπόρους, χόρτα και έντομα κυρίως σε νεαρή ηλικία. Αναπαράγεται στη βορειοδυτική Αφρική, τις Κανάριες Νήσους, την Τουρκία, το Ιράν και το Ισραήλ.
Δραστηριοποιούνται κυρίως το πρωί και το σούρουπο, αναζητώντας νερό και τροφή.
Η πουρτάλλα αρέσκεται να συχνάζει σε άγονες πεδιάδες, και αμμώδεις εδάφη με πολύ χαμηλή βλάστηση.
Αν και φαίνεται κάπως ογκώδες πουλί και με κοντή σχετικά ουρά, εντούτοις έχει πολύ γρήγορο πέταγμα που μοιάζει πολύ με του περιστεριού.
Το αρσενικό με το θηλυκό διαφέρουν στο χρώμα, αφού το αρσενικό έχει πιο έντονους χρωματισμούς και είναι πολύ πιο όμορφο.
Μετακινούνται σε κοπάδια
Τις περισσότερες φορές μετακινούνται σε κοπάδια. Το συγκεκριμένο είδος προτιμά τα βουνά της Βόρειας Αφρικής, την Ιβηρική χερσόνησο, τη Μέση Ανατολή, τις Κανάριες Νήσους, την Τουρκία, το Ιράν και το Ισραήλ όπου στις περισσότερες χώρες δέχεται ανελέητο και ανεξέλεγκτο κυνήγι και που αν αυτό συνεχιστεί θα εξαφανίσουν το είδος αυτό διά παντός από τον πλανήτη.
Είναι τώρα ένα σπάνιο μεταναστευτικό πουλί για τον τόπο μας, το οποίο πριν 50 χρόνια υπήρξε μόνιμος κάτοικος της Κύπρου όπου και αναπαραγόταν κανονικά.
Οι παλαιότερες αναφορές για το πουλί αυτό είναι από την περιοχή Μεσαορίας, κυρίως στην περιοχή Τύμπου και Ποταμιάς όπου το πουλί αυτό υπήρχε σε ικανοποιητικούς αριθμούς.
Σύμφωνα πάντα με τις παλιές αναφορές οι κυνηγοί έστηναν καρτέρι τους καλοκαιρινούς μήνες σε σημεία όπου τα πουλιά συνήθιζαν να πίνουν νερό και τα κυνηγούσαν ανελέητα με αποτέλεσμα τον διά παντός αφανισμό του τοπικού πληθυσμού από την Κύπρο. Ακόμα και τώρα τα λιγοστά πουλιά που επισκέπτονται τον τόπο μας σκοτώνονται από ασυνείδητους κυνηγούς. Ακόμα ένα παράδειγμα αλόγιστου κυνηγίου με τραγικά και ανεπανόρθωτα αποτελέσματα.
Φραγκολίνες Black Francolin
Το ίδιο ακριβώς που έγινε με τις πουρτάλλες θα συνέβαινε και με τις γνωστές μας φραγκολίνες Black Francolin (Francolinus francolinus ) όπου ο πολύ μικρός πληθυσμός τους βρήκε καταφύγιο και πολλαπλασιάστηκαν στις νεκρές ζώνες, όπου οι κυνηγοί δεν έχουν πρόσβαση και έτσι εξαπλώθηκαν σε ολόκληρη την Κύπρο. Να αναφέρω ότι από όλες τις ευρωπαϊκές χώρες φραγκολίνες υπάρχουν μόνο στην Κύπρο.
Ως παθιασμένος λάτρης και ερευνητής της κυπριακής βιοποικιλότητας και φωτογράφος άγριων πουλιών πάντα είχα όνειρο να δω και να φωτογραφίσω αυτά τα υπέροχα πουλιά και αυτό έγινε πραγματικότητα στις 24 Ιανουαρίου του 2015.
Ένας καλός φίλος Τουρκοκύπριος, επίσης μανιώδης φωτογράφος άγριων πουλιών, με πληροφόρησε ότι υπήρχε ένα κοπάδι πουρτάλλες στο Ακρωτήριο Κορμακίτη.
Την επόμενη μέρα πήγαμε στο σημείο και πράγματι βρήκαμε το κοπάδι το οποίο αποτελείτο από 39 πουρτάλλες, το μεγαλύτερο κοπάδι που έχει αναφερθεί ποτέ στην Κύπρο.
Οι φωτογραφίες και τα βίντεο ήταν πολύ μακρινά, καθώς τα πουλιά ήταν πολύ φοβισμένα λόγω του ότι στην περιοχή επιτρεπόταν το κυνήγι και δεν πλησιάζονταν με τίποτα. Να αναφέρω ότι το Ακρωτήριο Κορμακίτη αποτελεί μια από τις σημαντικότερες περιοχές για τα μεταναστευτικά πουλιά και όμως επιτρέπεται το κυνήγι. Αυτό δεν συμβαίνει μόνο στα κατεχόμενα, αλλά και στις ελεύθερες περιοχές όπως το ακρωτήρι κοντά στην αλυκή και τη λίμνη Παραλιμνίου, αν είναι ποτέ δυνατόν.
Φύγαμε με αισθήματα χαράς και λύπης, χαρά που επιτέλους τις είδαμε για πρώτη φορά και λύπη που δεν καταφέραμε να βγάλουμε κοντινές φωτογραφίες.
Δεν πέρασαν τρεις μήνες από τότε και στις 22 Απριλίου 2015 ακούσαμε ότι ξένοι παρατηρητές πουλιών είδαν στις Αμμοθίνες του Ακρωτηριού Λεμεσού τέσσερις πουρτάλλες και συγκεκριμένα δύο ζευγάρια. Μέσα σε μια βδομάδα πήγαμε από τη Λευκωσία τρεις φορές εκεί για να τις βρούμε, αλλά μάταια. Αποφασίσαμε να πάμε μια τέταρτη και τελευταία φορά και η τύχη επιτέλους μας χαμογέλασε.
Ήταν αργά το απόγευμα και τις εντοπίσαμε μέσα σε ένα θερισμένο χωράφι που πήγαν για να τραφούν, μόλις μας είδαν έγιναν ένα με το χώμα και σχεδόν αμέσως πέταξαν αστραπιαία προς κάτι αμμόλοφους κοντά στη θάλασσα.
Οι φωτογραφικές μηχανές πήραν φωτιά
Η αγωνία στα ύψη καθώς πλησιάζαμε το σημείο που τις είδαμε να πηγαίνουν και απότομα τις είδαμε μπροστά μας στα δέκα μέτρα να βόσκουν και οι τέσσερις αμέριμνα.
Οι φωτογραφικές μηχανές πήραν φωτιά, μας έδωσαν τρία με τέσσερα λεπτά μέχρι να φύγουν, αλλά ο χρόνος αυτός ήταν αρκετά ικανοποιητικός όμως για να μας δώσουν απίστευτες φωτογραφίες και βίντεο όπως και απερίγραπτη χαρά.
Το 2016 έχει αναφερθεί ακόμα ένα κοπάδι πουρτάλλες στο κατεχόμενο χωριό Καπούτι.
Να αναφέρω επίσης ότι κάθε χρόνο κατά την περίοδο κυνηγίου σκοτώνονται πουρταλλες κυρίως στην κατεχόμενη Μεσαορία όπου πολλοί από τους λεγόμενους κυνηγούς αυτούς αναρτούν φωτογραφίες των σκοτωμένων πουλιών στο f/b ζητώντας να τους πουν τι πουλί είναι. Αναρτούν Τουρκοκύπριοι και Ελληνοκύπριοι δημόσια και επώνυμα φωτογραφίες από σκοτωμένα πουλιά τα οποία είναι αυστηρά δήθεν προστατευόμενα χωρίς καμία συνέπεια από τον νόμο. Κρίμα μεγάλο διότι πολλά από αυτά τα πουλιά μπορούσαν να αναπαραχθούν ξανά στην Κύπρο
Ας ελπίσουμε ότι κάποτε τα πανέμορφα αυτά πουλιά θα αναπαραχθούν ξανά στην Κύπρο και θα έχουμε ξανά έναν μόνιμο πληθυσμό όπως παλιά.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ
Ο Γιώργος Κωνσταντίνου γεννήθηκε το 1960 στη Λευκωσία και είναι φυσιοδίφης ερευνητής της κυπριακής βιοποικιλότητας. Φωτογράφος και κινηματογραφιστής αγρίας ζωής και πρόεδρος του συνδέσμου προστασίας φυσικής κληρονομίας και βιοποικιλότητας της Κύπρου. Με ακούραστη δράση στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης όσον αφορά το περιβάλλον και την βιοποικιλότητα του τόπου μας.
Πέρδικα, το κατατρεγμένο πουλί της Κύπρου (WEB TV) - Του Γιώργου Κωνσταντίνου - Εφημερίδα πολίτης 16/4/2018
See also
ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ, 16/4/2018Κείμενο, φωτογραφίες και βίντεο του Γιώργου Κωνσταντίνου
Η πέρδικα είναι ένα από τα πιο όμορφα πουλιά που συναντούμε στην Κύπρο και με την ομορφιά της έχει εμπνεύσει πολλούς τραγουδοποιούς και ποιητές.
Πρόκειται για ένα από τα πιο κατατρεγμένα πουλιά στην Κύπρο καθώς συγκαταλέγεται δυστυχώς στα κύρια θηρεύσιμα είδη της Κύπρου και κυνηγιέται ανελέητα και με μανία από σαράντα χιλιάδες κυνηγούς.
Στην Κύπρο τη συναντούμε σε όλα τα υψόμετρα, από παράλιες περιοχές μέχρι και τις πιο ψηλές κορυφές του Τροόδους.
Το κοινό της όνομα είναι νησιώτικη πέρδικα και το επιστημονικό Alectoris chukar, το Alectoris (Πέρδιξ ή Αλεκτορίς) είναι το γένος και ανήκει στην οικογένεια των Φασιανιδών (Phasianidae) και στην τάξη των ορνιθόμορφων. Το γένος Alectoris περιλαμβάνει συνολικά οκτώ είδη πουλιών, αλλά στην Κύπρο συναντούμε μόνο τη νησιώτικη πέρδικα.
Φαγητό και ύπνος
Τρέφεται με μια ποικιλία τροφών, όπως σπόροι, φρέσκα βλαστάρια, χόρτα, ελιές, ώριμα φρούτα που πέφτουν κάτω από τα δέντρα και έντομα. Το καλοκαίρι ψάχνει την τροφή της συνήθως νωρίς το πρωί και αργά το απόγευμα, ενώ τις ζεστές ώρες της ημέρας παραμένει κρυμμένη κάτω από πυκνούς θάμνους και φυλλώματα αναζητώντας δροσιά, ενώ τον χειμώνα κινείται και τρέφεται καθ’ όλη τη διάρκεια της μέρας.
Τη νύκτα συνηθίζει να κουρνιάζει σε ψηλά μέρη, όπως κορυφές λόφων και γκρεμνών, για να μπορεί εύκολα να αντιλαμβάνεται τυχόν κινδύνους.
Με το πρώτο αμυδρό φως αρχίζει το γνωστό της κακάρισμα.
Τα νεογνά
Οι πέρδικες είναι ομαδικά πουλιά, που συναντούμε συνήθως σε κοπάδια των πέντε μέχρι είκοσι. Από τον Φεβρουάριο συναντούμε τα πουλιά ανά δύο ζευγαρωμένα καθώς πλησιάζει η περίοδος ωοτοκίας.
Γεννούν νωρίς την άνοιξη, από έξι μέχρι δεκαπέντε αβγά, στο έδαφος σε φωλιές που φτιάχνουν με λίγα ξερά χόρτα και φτερά, μέσα σε πυκνά χόρτα και κάτω από θάμνους.
Κατά την περίοδο ωοτοκίας τα πουλιά έχουν τον δικό τους χώρο και το αρσενικό προστατεύει την περιοχή του δίνοντας σκληρές μάχες με τα άλλα αρσενικά που θα την παραβιάσουν.
Κατά τις πρώτες βδομάδες της ζωής τους τα μικρά περδικόπουλα έχουν ανάγκη από τροφές πλούσιες σε πρωτεΐνη για την ανάπτυξή τους και για αυτό τρέφονται σχεδόν αποκλειστικά με διάφορα έντομα και σκουλήκια.
Μπορούμε να παρατηρήσουμε τη μητέρα τους να σκαλίζει το έδαφος για να αποκαλυφθούν διάφορα έντομα ώστε να τα φάνε τα μικρά.
Πολύ εντυπωσιακή είναι η συμπεριφορά των μικρών και της μητέρας σε περίπτωση που εμφανίζεται κίνδυνος. Στα μικρά γίνεται κάτι σαν έκρηξη και σε κλάσματα δευτερολέπτου εξαφανίζονται κάπου κοντά, γίνονται ένα με χόρτα και πέτρες και είναι εξαιρετικά δύσκολο να τα εντοπίσεις, ενώ η μητέρα τρέχει στο έδαφος παριστάνοντας ότι είναι τραυματισμένη και δεν μπορεί να πετάξει ώστε να αναγκάσει τον θηρευτή να προσπαθήσει να την πιάσει και έτσι να γλυτώσουν τα περδικόπουλα.
Τα μικρά σε ηλικία μιας βδομάδας μπορούν να κάνουν μικρά πετάγματα σε περίπτωση κινδύνου. Μένουν με τους γονείς τους μέχρι και το φθινόπωρο, και τον χειμώνα παίρνουν τον δικό τους δρόμο για να αναπαραχθούν την άνοιξη.
Οι εχθροί της
Η πέρδικα έχει πολλούς εχθρούς, με κυριότερους τον άνθρωπο και την αλεπού που αποτελεί μάστιγα τα τελευταία χρόνια με την υπερβολική αύξηση του πληθυσμού της και κατασπαράσσει αβγά και νεοσσούς καθώς βρίσκονται στο έδαφος. Επίσης κινδυνεύουν κυρίως τα νεαρά πουλιά από αρπαχτικά πουλιά, τα φίδια και την ποντίκα. Φυσικά όλα αυτά είναι μέρος της τροφικής αλυσίδας που βοηθά να διατηρούνται οι ισορροπίες της φύσης.
Οι κακές καιρικές συνθήκες κάποτε με ισχυρές βροχοπτώσεις και χαλαζοπτώσεις οδηγούν σε μεγάλες καταστροφές αβγών και νεοσσών των περδικιών αλλά και όλων των πουλιών.
Μεγάλη καταστροφή στις φωλιές και στα περδικόπουλα προκαλεί ο θερισμός των σπαρτών καθώς γίνεται την εποχή αναπαραγωγής των πουλιών, όταν οι πέρδικες αρέσκονται να φτιάχνουν τις φωλιές τους μέσα στα σπαρτά. Μεγάλες καταστροφές επίσης υφίστανται και οι φραγκολίνες από τον θερισμό των σπαρτών, καθώς τα πουλιά αυτά έχουν τις ίδιες συνήθειες με τις πέρδικες.
Οι λαθροκυνηγοί και η μη τήρηση του κότα σε περιόδους κυνηγιού έχουν ως αποτέλεσμα τη μείωση του πληθυσμού των περδίκων. Ευτυχώς, τώρα με τις αυστηρότατες ποινές που επιβάλλει στους λαθροθήρες η Υπηρεσία Θήρας και Πανίδας η λαθροθηρία έχει μειωθεί σημαντικά.
Η εκπαίδευση των κυνηγετικών σκυλιών στους αγρούς την εποχή αναπαραγωγής των περδίκων έχει καταστρεπτικές συνέπειες σε αβγά, περδικόπουλα και γενικά σε όλη την πανίδα του τόπου μας.
Ας σεβαστούμε και ας προστατεύσουμε αυτό το περήφανο και πανέμορφο πουλί για να το χαιρόμαστε για πάντα εμείς και οι επόμενες γενιές και να ακούμε το κακάρισμά του να αντιλαλεί σε κάμπους και βουνά.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ
Ο Γιώργος Κωνσταντίνου γεννήθηκε το 1960 στη Λευκωσία και είναι φυσιοδίφης ερευνητής της κυπριακής βιοποικιλότητας. Φωτογράφος και κινηματογραφιστής αγρίας ζωής και πρόεδρος του συνδέσμου προστασίας φυσικής κληρονομίας και βιοποικιλότητας της Κύπρου. Με ακούραστη δράση στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης όσον αφορά το περιβάλλον και την βιοποικιλότητα του τόπου μας.
Subscribe to:
Posts (Atom)